Για δείτε που πάνε τα πράγματα σήμερα: Στη Γερμανία, όπως σας είχα προειδοποιήσει, δυσκολεύονται να κάνουν κυβέρνηση, γιατί υπάρχουν μείζονες διαφωνίες ανάμεσα στα δύο μικρότερα κόμματα (Φιλελεύθερους και Πράσινους) που είναι πια «απαραίτητοι εταίροι» των Χριστιανοδημοκρατών της κας Μερκελ. Ένα από τα μείζονα θέματα διαφωνίας, είναι η σοβαρή αντίρρηση για τη «ανεκτικότητα» προς την Ελλάδα.
Και βεβαίως, η επιμονή των Φιλελεύθερων να πάρουν αυτοί το υπουργείο Οικονομικών, ώστε να αλλάξουν τη γερμανική στάση έναντι των Αθηνών (και να την κάνουν πολύ σκληρότερη). Ίσως η αντίρρηση αυτή των Φιλελευθέρων καμφθεί κάπως. Ίσως και όχι. Το πρόβλημα όμως τώρα πια είναι εντελώς διαφορετικό – και διπλό:
–Πρώτον, η νέα Γερμανική κυβέρνηση θα έχει πιο αυστηρή θέση έναντι της Ελλάδας, έτσι κι αλλιώς. (Πράγμα που δεν «χαλάει» καθόλου τον Σόϊμπλε. Θα αφήσει άλλους να κάνουν την δουλειά του – και θα φανεί «πιο καλός» ο ίδιος…)
–Και δεύτερον, είναι πιθανό να μην μακροημερεύσει η νέα κυβέρνηση, ακόμα κι αν τελικά σχηματιστεί.
Έτσι κι αλλιώς, η Γερμανία βαδίζει πλέον στον αστερισμό της ακυβερνησίας. Και νέες εκλογές είναι πιθανές, είτε άμεσα είτε μέσα στον επόμενο χρόνο.
Γράφει ο Θανάσης Κ.
Αυτό δεν θα είναι καθόλου καλό για την κυβέρνηση Τσίπρα. Κι αν δεν αλλάξει το δικό μας πρόγραμμα ασφυξίας και υπερ-φορολόγησης, μπορεί να μην είναι καλό και για την Ελλάδα συνολικά – ανεξαρτήτως κυβέρνησης πλέον.
Πράγμα που επιβάλει το ταχύτερο, αλλαγή Προγράμματος και αλλαγή Κυβέρνησης στην Ελλάδα (για να αποφευχθούν τα χειρότερα…)
* Από την άλλη πλευρά, στην Ευρώπη πάντα, οι μεταρρυθμίσεις Μακρόν, οδηγούν πλέον σε μιαν Ευρώπη «πολλών ταχυτήτων». Πράγμα που θα συζητηθεί εκτενέστατα τις επόμενες μέρες. Για την Ελλάδα προβλέπεται η πέμπτη και χειρότερη «ταχύτητα» της ευρωζώνης. Με διαρκή και αυστηρή «εποπτεία» Και θεσμοθετημένα πλέον! Το υπογραμμίζει πια καθημερινά ο διεθνής Τύπος.
Πολλοί θεωρούν πως αυτό ως σχέδιο είναι μη «βιώσιμο» (non-sustainable). Γιατί θα υποχρεωθεί Ελλάδα να ζει στο διηνεκές υπό καθεστώς ασφυξίας – τυπικά στο ευρώ, πραγματικά χωρίς ευρώ και με ασφυκτικούς ελέγχους, χωρίς δική της δημοσιονομική πολιτική που θα αποφασίζεται πλέον εκτός Ελλάδος.
Πράγμα που οδηγεί αναπόφευκτα στην «ώρα της αλήθειας»: Είτε να διαλέξει να βγει εκτός ευρώ με δική της πρόταση, είτε να διαλέξει να κάνει τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που απέτρεψε ο Τσίπρας: μεγάλες περικοπές δαπανών και προσωπικού στο Δημόσιο.
Αυτές που ήδη κάνει «οικεία βουλήσει» η Γαλλία του Μακρόν.
Αν φτουρήσει αυτό το σχέδιο, θα ζήσουμε μεγάλες «αναταράξεις» στην Ελλάδα τα επόμενα χρόνια.
Κι αν δεν φτουρήσει, θα ζήσουμε μεγάλες αναταράξεις σε ολόκληρη την Ευρώπη (η συνοχή της οποίας θα δοκιμαστεί πιο σοβαρά από κάθε άλλη φορά), κατά μείζονα λόγο δε ΚΑΙ στην Ελλάδα.
Πρώτο συμπέρασμα, λοιπόν:
–Οι ζυμώσεις για τη δημιουργία νέας κυβέρνησης στη Γερμανία καθορίζουν και τις ελληνικές εξελίξεις τους επόμενους μήνες.
–Ενώ οι ζυμώσεις για το σχέδιο ευρωπαϊκών μεταρρυθμίσεων του Μακρόν, καθορίζουν τις ελληνικές εξελίξεις για τα επόμενα χρόνια.
Και στη μία περίπτωση και στην άλλη – και βραχυχρόνια και μεσοπρόθεσμα – ο κρατισμός στην Ελλάδα θα βρεθεί στο στόχαστρο μεταρρυθμιστικών ανατροπών που υποκινούνται στο εξωτερικό.
Το μόνο που μπορεί να μετριάσει τις αναταράξεις είναι τις μεταρρυθμίσεις αυτές να τις κάνουμε μόνοι μας, εμείς οι ίδιοι, πριν μας τις επιβάλλουν από το εξωτερικό με πολύ δραματικούς όρους.
* Τρίτον, οι γεωπολιτικές εξελίξεις κι αυτές οδηγούν σε «τεκτονικές αναταράξεις» παντού – ιδιαίτερα στην Ελλάδα που είναι «χώρα-μεταίχμιο», ανάμεσα στη Δύση και τον Μουσουλμανικό κόσμο.
–Για την επίσημη κυβέρνηση των ΗΠΑ (και για το Κογκρέσσο) η Τουρκία είναι πλέον δυνητικός αντίπαλος – ίσως μεγαλύτερος και από το Ιραν!
–Για την Ευρώπη τα πράγματα δεν είναι πολύ διαφορετικά. Μπορεί σε άλλα η ευρωπαϊκές ηγεσίες να διαφωνούν με τον Τράμπ, αλλά απέναντι στην Τουρκία παραμένουν πιο παγωμένες από ποτέ.
Και μη ξεχνάμε πως αυτό για το οποίο κατηγορούν οι «πολιτικώς ορθοί» Ευρωπαίοι τον Τράμπ – ότι δηλαδή προσπαθεί να κλείσει τα σύνορά του για τους λαθρομετανάστες (από το Μεξικό) – οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι το έχουν ΉΔΗ κάνει: Δηλαδή έχουν ήδη κλείσει τους διαδρόμους της λαθρομετανάστευσης – από τον Μουσουλμανικό κόσμο προς την ευρωπαϊκή ενδοχώρα!
Οι Ευρωπαίοι (κι όχι ο Τράμπ), έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε buffer zone για να μην περάσει το κύμα των λαθρομεταναστών (κι όχι βέβαια των «προσφύγων») προς τις χώρες τους.
Κι έχουν επιβάλει στην Ελλάδα να μετατρέψει τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου σε δικό της buffer zone για να μη περνάνε οι λαθρομετανάστες από την Τουρκία στην Ελληνική ενδοχώρα (απ’ όπου ευκολότερα μπορούν να βρουν δίοδο προς τις λοιπές ευρωπαϊκές χώρες).
Αυτή η πολιτική δεν πρόκειται να αλλάξει! Θα ενισχυθεί. Γιατί σε κάθε εκλογική μάχη (όπως φάνηκε τελευταία και στην Αυστρία και στην Τσεχία, παλαιότερα και στην Ολλανδία και στη Γερμανία) ενισχύονται οι δυνάμεις που βλέπουν τη ισλαμική λαθρομετανάστευση ως κίνδυνο απέναντι στον οποίο οφείλει να θωρακιστεί αποτελεσματικά η Δύση.
Συμπέρασμα δεύτερο: μπορεί η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας να ενισχύεται κατά κάποιον τρόπο, εν όψει αυτής της «στροφής» που συντελείται στις δυτικές κοινωνίες (σε βάρος της Τουρκίας).
Αλλά για να εκμεταλλευτούμε εμείς αυτή τη «στροφή» – και να μας εμπιστευθούν οι εταίροι και οι σύμμαχοί μας ως «φύλακες» των «κοινών συνόρων» – πρέπει να έχουμε στην Ελλάδα κυβέρνηση που ελέγχει τα σύνορά και τα φυλάει αποτελεσματικά. Όχι κυβέρνηση που τα έχει ανοίξει διάπλατα και τα έχει εκχωρήσει στις ΜΚΟ των… «διακινητών»!
Έτσι λοιπόν, και οι μείζονες γεωπολιτικές εξελίξεις, απαιτούν μια άλλη κυβέρνηση στην Ελλάδα με εντελώς αντίθετη πολιτική και στα θέματα εσωτερικής ασφάλειας, και τα θέματα φύλαξης των συνόρων. Ο Τσίπρας θεωρείται απ’ όλους (κι ας μη λέγεται ακόμα πολύ φωναχτά) ως ο άνθρωπος που «άνοιξε τα σύνορα». Τα οποία ως τότε ελέγχονταν αποτελεσματικά από την προηγούμενη κυβέρνηση.
*Τέλος, μέσα στην Ελλάδα, αποκαλύφθηκε πια πως η μεσαία τάξη πληρώνει πανάκριβο τίμημα χωρίς καμιά απολύτως προοπτική. Πέρσι το διαθέσιμο εισόδημά της συρρικνώθηκε κατά 2,6 δισεκατομμύρια σύμφωνα και με επίσημη δήλωση της ΕΛΣΤΑΤ.
Ενώ το χτύπημα της μεσαίας τάξης ως «επιλογή» της κυβέρνησης – όχι ως «καταναγκασμό» που επιβλήθηκε από τους δανειστές – το παραδέχθηκαν και οι δύο κορυφαία στελέχη του Τσίπρα!
Και η προοπτική από δω και μπρός δεν είναι καλύτερη: Το χτύπημα της μεσαίας τάξης θα συνεχιστεί τα επόμενα χρόνια! Το προβλέπουν τα μέτρα που έχει ήδη ψηφίσει η κυβέρνηση Τσίπρα: Οι συντάξεις θα περικοπούν κι άλλο. Και το αφορολόγητο θα πέσει δραστικά, πράγμα που σημαίνει πως τα επόμενα «χτυπήματα» θα έχουν ως στόχο τα χαμηλότερα τμήματα της μεσαίας τάξης!
Πάει και το «αφήγημα»: παίρνουμε από τους πλούσιους τα δίνουμε στους φτωχούς..
Παίρνουν από παντού – από το σύνολο της μεσαίας τάξης, τώρα πλέον και από το πιο φτωχό μέρος της – για να σώσουν τη δημοσιοϋπαλληλία!
Κι αν δεν χτυπηθεί η δημοσιοϋπαλληλία δεν μπορεί να σωθεί η υπόλοιπη μεσαία τάξη και το σύνολο της οικονομίας.
Οι δηλώσεις Χουλιαράκη-Τσακαλώτου ήταν ουσιαστικά ένα σάλπισμα συσπείρωσης της δημοσιοϋπαλληλίας γύρω από τον Τσίπρα…
Αυτή είναι η τελευταία γραμμή «άμυνάς τους».
Αυτό είναι το «έσχατο οχυρό», εκλογικής τους διάσωσης.
Το πρόβλημα για την Αντιπολίτευση είναι το ακριβώς αντίθετο:
Να συσπειρώσει όλους τους άλλους που θίγονται και θα πληγούν κι άλλο από την πολιτική Τσίπρα – και να διασπάσει τη δημοσιοϋπαλληλία!
Μόνο αν το κάνει αποφασιστικά και απερίφραστα, θα κατεβάσει το ΣΥΡΙΖΑ πολύ κάτω από το 15%!
Και θα τον εξουδετερώσει κι ως αυριανό κόμμα της αντιπολίτευσης…
Η ΝΔ οφείλει να εξαγγείλει κάτι πιο θεαματικό και πειστικό: Ότι θα μειώσει δραστικά το δημόσιο! Και μειώνοντας το δημόσιο, θα ανακουφίσει αποφασιστικά την πραγματικά οικονομία από τα βάρη της υπέρ-φορολόγησης.
Μόνο έτσι θα δουν λυτρωτική διέξοδο όσοι γονατίζουν πια από τους φόρους και τις ασφαλιστικές εισφορές.
Μόνο έτσι θα υπάρξει πραγματική και βιώσιμη ανάπτυξη.
Μόνο έτσι θα υπάρξουν πραγματικές επενδύσεις.
Μόνο έτσι θα αναθεωρηθούν και οι προβλέψεις των δανειστών για την μακροχρόνια ανάπτυξη της χώρας – τελικά – και για τη βιωσιμότητα του χρέους.
Και ΔΕΝ θα βάλει η ΝΔ «απέναντι» της το σύνολο των δημοσιοϋπαλληλίας, αν διακηρύξει πως δεν έχουν τίποτε να φοβηθούν ούτε όσοι μπήκαν στο δημόσιο με ΑΣΕΠ (για λόγους αξιοκρατίας) ούτε όσοι είναι πια πάνω από 50 ετών (για λόγους «κοινωνικής πολιτικής»).
Έτσι θα συσπειρωθεί ολόκληρη η μεσαία τάξη γύρω από την προοπτική άμεσης φορολογικής ανακούφισης και θα διασπαστεί το «μπετόν» της δημοσιοϋπαλληλίας προς τον Τσίπρα…
Τελικό συμπέρασμα: Ο Τσίπρας έπεσε απελπιστικά έξω στα διεθνή: Έλπιζε ή περίμενε μετά τη «νίκη» του στην Ελλάδα να ακολουθήσει ένα «ντόμινο» μετατοπίσεων προς τα αριστερά σε μια σειρά από άλλες χώρες…
Συνέβη το ακριβώς αντίθετο: η παρουσία του Τσίπρα στην Ελλάδα – και κυρίως οι λαθρομεταναστευτικές ροές που «απελευθέρωσε» –προκάλεσαν μεγάλη μετατόπιση προς τα δεξιά σε όλες τις κοινωνίες της Ευρώπης.
Γι’ αυτό οι διεθνείς εξελίξεις δεν τον ευνοούν, ούτε άμεσα ούτε μεσοπρόθεσμα, ούτε μακροπρόθεσμα…
Αλλά για να μπορέσει να υπάρξει διέξοδος – γιατί όταν μια χώρα, όπως η Ελλάδα, βρίσκεται στον αντίποδα των διεθνών εξελίξεων, υπάρχει μείζον αδιέξοδο – πρέπει και μέσα στη χώρα να κινηθούν οι δυνάμεις ανατροπής της πολιτικής Τσίπρα.
–Η σταθεροποίηση της Ελλάδας προϋποθέτει χτύπημα του κρατισμού, μείωση του δημοσίου και μείωση της φορολογίας. Κι αυτά δεν μπορούν να γίνουν από την κυβέρνηση Τσίπρα.
–Η σταθεροποίηση της Ελλάδα προϋποθέτει ακόμα, κλείσιμο των συνόρων, επαναπροώθηση των λαθρομεταναστών στις χώρες προέλευσής τους χωρίς μεσολάβηση της Τουρκίας! Και αποκατάσταση του ελέγχου, της ασφάλειας και της νομιμότητας μέσα στη χώρα, όπου γενικεύονται πια επικίνδυνα τα «άβατα»…
Κι αυτό επίσης δεν μπορεί να γίνει επί Τσίπρα και από την κυβέρνησή του.
Οι τάσεις διεθνώς είναι ευνοϊκές. Αλλά δεν πρόκειται να λύσουν οι άλλοι το πρόβλημά μας. Αυτό θα το λύσουμε εμείς οι ίδιοι.
Κι αυτό σημαίνει μείζων αντεπίθεση όλων κατά του ΣΥΡΙΖΑ!
Χωρίς μισόλογα. Χωρίς δισταγμούς. Χωρίς «ναι μεν αλλά»…
Χωρίς «συναινετικά» συμπλέγματα. Χωρίς ενοχικά σύνδρομα.
Με τον αέρα της νίκης και με την πεποίθηση που εμείς είμαστε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας.
Κόμπος που δεν λύνεται κόβεται!
Κι ο κόμπος του κρατισμού και της ανομίας στην Ελλάδα είναι καιρός πια να κοπεί. Από την ρίζα…
ΥΓ. Το σάλπισμα αισιοδοξίας, συσπείρωσης και αντεπίθεσης που σήμανε το προχθεσινό άρθρο του Αντώνη Σαμαρά στην Καθημερινή ήλθε στην καλύτερη στιγμή. Μέχρι την τελευταία του λέξη…
