Η περίφημη λέσχη Μπίλντερμπεργκ, αποτελεί το Νο1 εχθρό, όσων ισχυρίζονται τα περί «συντονισμένου παγκοσμίου σχεδίου εξόντωσης των φτωχών από τη Νέα Τάξη Πραγμάτων». Η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ ή Ομάδα Μπίλντερμπεργκ, είναι μια ανεπίσημη ετήσια διάσκεψη 130 περίπου ατόμων, οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι άτομα επιρροής στους τομείς της πολιτικής, των επιχειρήσεων και των τραπεζών, διαβάζουμε στη Βικιπαιδεία.
Η συμμετοχή γίνεται μόνο κατόπιν πρόσκλησης. Αυτή η ελίτ ομάδα συνεδριάζει κάθε χρόνο σε πολυτελή ξενοδοχεία και θέρετρα σε όλο τον κόσμο – συνήθως στην Ευρώπη – και μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες ή τον Καναδά.
Η αρχική διάσκεψη Μπίλντερμπεργκ πραγματοποιήθηκε στο Ξενοδοχείο Μπίλντερμπεργκ, κοντά στο Άρνεμ της Ολλανδίας, από τις 29 Μαΐου έως τις 31 Μαΐου 1954. Ξεκίνησε σαν ιδέα από διάφορα άτομα, μεταξύ των οποίων ο Γιόζεφ Ρέτινγκερ, από την ανησυχία τους για την ανάπτυξη του αντι-αμερικανισμού στη Δυτική Ευρώπη.
Ο Ρέτινγκερ πρότεινε μια διεθνή διάσκεψη, κατά την οποία οι ηγέτες των ευρωπαϊκών χωρών και των Ηνωμένων Πολιτειών θα πρέπει να συγκεντρωθούν και να συνεδριάσουν, με στόχο την προώθηση της κατανόησης μεταξύ των πολιτισμών των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και της Δυτικής Ευρώπης.
Οργανωτική δομή
Οι συναντήσεις οργανώνονται από την οργανωτική επιτροπή με δύο μέλη από κάθε περίπου 18 έθνη. Επίσημες θέσεις, εκτός από αυτή του πρόεδρου, είναι ο Επίτιμος Γενικός Γραμματέας. Δεν υπάρχει άλλου είδους κατηγορία θέσης στους κανόνες της Λέσχης, παρά μόνο ως «μέλη της ομάδας», όμως οι πρώην συμμετέχοντες στις συνεδριάσεις της, λαμβάνουν ετήσιες εκθέσεις των συνεδρίων. Η μόνη κατηγορία θέσης που υπάρχει είναι «μέλος της συντονιστικής επιτροπής.» [4] Επιπροσθέτως η επιτροπή, επίσης υπάρχει μια ξεχωριστή συμβουλευτική ομάδα, αν και τα μέλη πληρούνται.
Ο Πρίγκιπας Βερνάρδος συνέχισε να υπηρετεί ως πρόεδρος των συναντήσεων μέχρι το 1976, το έτος της εμπλοκής του στην υπόθεση της Lockheed. Η θέση του Επίτιμου Αμερικανός Γενικός Γραμματέας κατέχεται διαδοχικά από τον Τζόζεφ Ε. Ταώνσον (Joseph E. Johnson) του Ιδρύματος Carnegie για τη Διεθνή Ειρήνη, τον Ουίλιαμ Μπάντυ (William Bundy) του Πρίνστον, τον Θίοντορ Λ Έλιοτ,τον νεότερο,(Theodore L. Eliot, Jr.) πρώην πρέσβη των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, και τον Κασμίρ Α Γιοστ Casimir Α Yost του Ινστιτούτου για η μελέτη της διπλωματίας του πανεπιστημίου Τζώρτζταουν.
Με δελτίο τύπου από το «American Friends of Bilderberg» του 2008 δηλώθηκε ότι: «η μόνη δραστηριότητα της Μπίντελμπεργκ είναι το ετήσιο συνέδριό της. Κατά τις συναντήσεις, δεν προτείνονται λύσεις, δεν γίνονται ψηφοφορίες και δεν εκδίδονται δηλώσεις πολιτικής». «Και σημειώστε ότι τα ονόματα των συμμετεχόντων ήταν στη διάθεση του Τύπου».
Σύμφωνα με τον Τζέϊμς Α. Μπιλ (James A. Bill) η «οργανωτική επιτροπή συνεδριάζει συνήθως δύο φορές το χρόνο για να σχεδιάσει προγράμματα και να συζητήσουν την λίστα των συμμετεχόντων».
Θεωρίες συνωμοσίας
Λόγω της μυστικότητας των συνεδριάσεων, η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ κατηγορείται συχνά για μυστικοπαθείς και ειδεχθείς συνωμοσίες σε διεθνές επίπεδο. Τέτοιες θεωρίες έχουν υιοθετηθεί συχνά από οργανώσεις [9]. Κριτική στην λέσχη έχουν ασκήσει μεταξύ άλλων η οργάνωση «John Birch Society»[10], καθώς και συγγραφείς όπως ο Καναδός Daniel Estulin, Ο Βρετανός David Icke, και ο Αμερικανός Τζιμ Τάκερ και ο ραδιοφωνικός σχολιαστής Alex Jones. Ο τελευταίος ισχυρίζεται ότι η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ σκοπεύει να υπονομεύσει την ακεραιότητα των Η.Π.Α, καθώς και άλλων χωρών, με την συνένωση τους σε μια υπερεθνική δομή με το όνομα Βορειοαμερικανική Ένωση, αντίστοιχη με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο Τζόναθαν Ντάφι, γράφοντας στο BBC, αναφέρει: Κανένας ρεπόρτερ δεν προσκαλείται εντός των συνεδριάσεων της λέσχης και παρόλο που καταγράφονται στα πρακτικά, δεν σημειώνονται ονόματα…
Το κενό που δημιουργείται από αυτή την απόμακρη μυστικότητα, έρχεται να το καλύψει μια «θεωρία συνωμοσίας» που χτίστηκε γύρω από την Λέσχη, σύμφωνα με την οποία η μοίρα του κόσμου αποφασίζεται κατά κύριο λόγο από την Λέσχη Μπίλντερμπεργκ.
Άτομα που έχουν λάβει μέρος σε συνεδριάσεις της λέσχης, δηλώνουν σε έρευνα του BBC πως πρόκειται για συναντήσεις ατόμων που εκπροσωπούν κορυφαίες επιχειρήσεις και πολιτικούς, ώστε να επηρεάσουν τον τρόπο που λειτουργεί ο κόσμος με βάση την απλή «κοινή λογική». Στην ίδια έρευνα διατυπώνεται η άποψη πως αυτή η «κοινή λογική» δεν μπορεί παρά να είναι εναρμονισμένη με τα συμφέροντα των κύριων συμμετεχόντων, δηλαδή μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων και προφανώς θα ενθαρρύνονται πολιτικοί που δίνουν προτεραιότητα σε αυτά ακριβώς τα συμφέροντα.
