Στην ανάγκη να υπάρξουν συντονισμένες δράσεις της πολιτείας, των κοινωνικών φορέων και των πολιτών για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κοροναϊού εστιάζει ο καθηγητής Πολιτικής της Υγείας στο LSE, Ηλίας Μόσιαλος, λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση 209 νέων κρουσμάτων.
Με ανάρτηση στον προσωπικό λογαριασμό του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο εκπρόσωπος της Ελλάδας για την πανδημία στους διεθνείς οργανισμούς, αφού επισημαίνει πως η χώρα πρέπει να αποφύγει δεύτερο lockdown, τονίζει πως η επόμενη ημέρα απαιτεί συγκροτημένο σχέδιο με τη συνεργασία όλων για την αντιμετώπισης των συνεπειών της πανδημίας.
«Δεν αντιμετωπίζουμε μόνο την πανδημία. Αντιμετωπίζουμε και τις επιπτώσεις της πανδημίας. Στην οικονομία, στην παιδεία, στις κοινωνικές σχέσεις, στο σύστημα υγείας» αναφέρει ο κ. Μόσιαλος, σημειώνοντας, μεταξύ άλλων, πως είναι αναγκαίο να δράσουμε συντονισμένα με σχέδιο και σύνεση, κάνοντας μικρές θυσίες για να προφυλάξουμε την υγεία μας και την υγεία των συμπατριωτών μας.
Σύμφωνα με τον ίδιο «δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις, ούτε είναι πάντα εφικτή η αντιγραφή πολιτικών από άλλες χώρες», ενώ -όπως λέει- οι ακραίες προτάσεις, (συνεχής αστυνόμευση, κλείσιμο συνόρων, ποινικοποίηση της συμπεριφοράς) και η πλήρης αδιαφορία και άγνοια (δεν υπάρχει πρόβλημα, όλα αυτά είναι δημιούργημα ξένων υπόπτων δυνάμεων) δεν είναι λύσεις.
Αναλυτικά η ανάρτηση του Ηλία Μόσιαλου
«Θα το επαναλάβω και ας γίνομαι κουραστικός. Η αντιμετώπιση της πανδημίας θα γίνει με συντονισμένες δράσεις της πολιτείας, των κοινωνικών φορέων και των πολιτών. Με συνεννόηση με όλες τις πολιτικές δυνάμεις και τους φορείς των εργαζομένων και των εργοδοτών.
Θα γίνει με σχέδιο που θα περιλαμβάνει διαφορετικά σενάρια εξέλιξης της πανδημίας και στην Ελλάδα και παγκοσμίως. Δεν θα είναι άθροισμα αντανακλαστικών κινήσεων αλλά συνεκτικό και συγκροτημένο σχέδιο που θα αποτρέπει την πιθανότητα ενός νέου lockdown.
Ένα σχέδιο που θα το εφαρμόζουν όλοι, και κυρίως τα δημόσια πρόσωπα, χωρίς εξαιρέσεις.
Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις, ούτε είναι πάντα εφικτή η αντιγραφή πολιτικών από άλλες χώρες. Οι πολιτικές που εφαρμόζονται σε άλλες χώρες αντανακλούν τη θεσμική και επιχειρησιακή τους επάρκεια, το βαθμό εμπιστοσύνης στους θεσμούς, το σύστημα υγείας, και τη συμπεριφορά των πολιτών όταν υπάρχουν κρίσεις.
Είναι εύκολο να ψάχνουμε να βρούμε δικαιολογίες ενάντια σε μέτρα (π.χ. χρήση της μάσκας) ή να θεωρούμε ότι το πρόβλημα είναι κάποιοι άλλοι (ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των κρουσμάτων είναι εγχώρια) αλλά πολύ δυσκολότερο να έχουμε εναλλακτικές λύσεις.
Οι ακραίες, κατά τη γνώμη μου προτάσεις, (συνεχής αστυνόμευση, κλείσιμο συνόρων, ποινικοποίηση της συμπεριφοράς) και η πλήρης αδιαφορία και άγνοια (δεν υπάρχει πρόβλημα, όλα αυτά είναι δημιούργημα ξένων υπόπτων δυνάμεων) δεν είναι λύσεις.
Δεν αντιμετωπίζουμε μόνο την πανδημία. Αντιμετωπίζουμε και τις επιπτώσεις της πανδημίας. Στην οικονομία, στην παιδεία, στις κοινωνικές σχέσεις, στο σύστημα υγείας (π.χ. οι ασθενείς που πάσχουν από χρόνια νοσήματα θα μείνουν χωρίς πρόσβαση στα νοσοκομεία αν έχουμε μεγάλη έξαρση της πανδημίας).
Δεν μπορούμε να βλέπουμε την αντιμετώπιση της πανδημίας χωρίς να παίρνουμε υπόψη μας τις γενικότερες επιπτώσεις. Να μιλάμε για λήψη μέτρων αποσπασματικά. Χωρίς να σκεφτόμαστε τις επιπτώσεις στην ανεργία – ένα μεγάλο μέρος των συμπατριωτών μας δεν έχει την πολυτέλεια της τηλεργασίας. Εδώ όμως είναι καθοριστικός ο ρόλος της πολιτείας. Να δημιουργήσει ασφαλές πλαίσιο στα ΜΜΜ με συχνά δρομολόγια. Να συνεργαστεί με τις ενώσεις των εργαζομένων και των εργοδοτών για να υπάρχει ασφαλές εργασιακό περιβάλλον. Να προστατεύσει νομοθετικά τα εργασιακά δικαιώματα όσων ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες.
Να υπάρχει ασφαλές πλαίσιο επαναλειτουργίας των σχολείων (εκ περιτροπής διδασκαλία, χρήση της μάσκας, συχνή υγιεινή των χεριών, τήρηση φυσικής απόστασης, διδασκαλία εξ αποστάσεως για τα παιδιά που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες η έχουν γονείς που πάσχουν από σοβαρά χρόνια νοσήματα).
Χρειάζεται επομένως εθνική συστράτευση τους επόμενους μήνες (οι αλληλοκατηγορίες ενδημούν στο πολιτικό πεδίο αλλά δεν βοηθούν στην επίλυση ενός τόσο δύσκολου προβλήματος), να κατατεθούν συγκεκριμένες προτάσεις από όλους τους πολιτικούς και κοινωνικούς φορείς και την επιστημονική κοινότητα (που υπερβαίνει την ιατρική κοινότητα – η αντιμετώπιση της πανδημίας θα είναι συνθέτη και είναι αναγκαία η διεπιστημονική προσέγγιση) και να είμαστε ψύχραιμοι.
Μπορούμε να σταματήσουμε ένα δεύτερο κύμα χωρίς την επιβολή lockdowns, με πρόγραμμα και συντεταγμένες δράσεις της πολιτείας, των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων και φορέων και των πολιτών.
Όλοι θέλουμε να ζούμε χωρίς την απειλή της πανδημίας. Να έχουμε τις κοινωνικές σχέσεις που είχαμε πριν την πανδημία. Να μπορούμε να πάμε στη δουλειά μας, στα σχολεία και στα πανεπιστήμια χωρίς να φοβόμαστε. Μακάρι να υπήρχαν απλές και εύκολα εφαρμόσιμες λύσεις. Δυστυχώς δεν υπάρχουν. Για αυτό και είναι αναγκαίο να δράσουμε συντονισμένα με σχέδιο και σύνεση, κάνοντας μικρές θυσίες για να προφυλάξουμε την υγεία μας και την υγεία των συμπατριωτών μας».
