Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε να τιμήσει τους νεκρούς του Πολυτεχνείου με το δικό του σοβαρό και μετριοπαθή τρόπο, καταθέτοντας στεφάνι στο χώρο του ιδρύματος.
Στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα κυρίως στους κατ’ όνομα προοδευτικούς ότι η εποχή που καπηλεύτηκαν τους αγώνες των νέων του 73 έχει περάσει ανεπιστρεπτί, αλλά και ένα σήμα στο εσωτερικό του κόμματος του ότι η Νέα Δημοκρατία οφείλει να αντιμετωπίζει τη συγκεκριμένη επέτειο χωρίς ενοχικά σύνδρομα και ταμπού, αλλά με ενωτική διάθεση να υπερασπίζεται στον πολιτικό διάλογο τα πραγματικά νοήματα της συγκεκριμένης εξέγερσης.
Με άλλα λόγια, στη δημόσια σφαίρα έρχονται να συγκρουστούν δύο κόσμοι, της ενότητας απέναντι στον διχασμό, της σοβαρότητας απέναντι στο λαϊκισμό και του μέλλοντος απέναντι σε ένα παρελθόν που κρατούσε τη χώρα παγιδευμένη για χρόνια σε ιδεοληψίες και ψευδεπίγραφους αφορισμούς μόνο και μόνο για να χτίσει καριέρα στην πολιτική μια νομενκλατούρα με ισχυρές δόσεις νεποτισμού, αλλά χωρίς κανένα ουσιαστικό κοινωνικό αντίκρισμα.
