Ο Βασίλης Παναγιωταρόπουλος πάντα διψούσε για γνώση, όμως αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχολείο σε ηλικία 12 ετών, για να βοηθήσει τον πατέρα του στα χωράφια
«Οτιδήποτε καινούργιο μαθαίνω έχει το ενδιαφέρον του», δηλώνει ο Βασίλης Παναγιωταρόπουλος. «Η παρουσία μου εδώ ανοίγει το μυαλό», όπως αναφέρει στον Guardian.
Είναι 7:45 το βράδυ. Το κουδούνι έχει μόλις χτυπήσει σε ακόμα μια τάξη και ο κλασσικός κόσμος της αρχαίας Ελλάδας είναι έτοιμος να υποδεχτεί τον ενθουσιασμένο συνταξιούχο, ο οποίος έχει βγάλει την κασετίνα με τα βιβλία του, απλώνοντάς τα σε ένα μικρό ξύλινο θρανίο.
Με το σκούρο κοστούμι και τα καλογυαλισμένα παπούτσια του, ο κ. Παναγιωταρόπουλος δεν αποτελεί απλά την πιο κομψή φιγούρα μέσα σε μια αίθουσα, ο πίσω τοίχος της οποίας είναι καλυμμένος με γκράφιτι, αλλά είναι και με διαφορά ο γηραιότερος μαθητής του 2ου νυχτερινού σχολείου της Αθήνας. Ενδεικτικό είναι ότι τουλάχιστον οι μισοί του συμμαθητές έχουν την ίδια ηλικία με τα εγγόνια του.
Σχεδόν 70 χρόνια έχουν περάσει από τότε που ο 80χρονος Βασίλης πήγε για τελευταία φορά σχολείο.
«Έφυγα όταν ήμουν 12 για να βοηθήσω τον πατέρα μου στα χωράφια», εξηγεί φέρνοντας στη μνήμη την παιδική του ηλικία με τα χρόνια της αθωότητας από το χωριό του στην Πελοπόννησο. «Όμως στο μυαλό και την ψυχή μου πάντοτε λαχταρούσα να γυρίσω πίσω στα θρανία. Πρόκειται για έναν πόθο που δεν έφυγε ποτέ από μέσα μου».
Όταν έκλεισε τα 80, ο πρώην ταβερνιάρης εκμυστηρεύτηκε στη γυναίκα του τη Μαρία, συνταξιούχο ράφτρα, ότι πήρε την απόφαση να κάνει πραγματικότητα αυτόν τον πόθο του. Μετά από σχεδόν 5 δεκαετίες όπου δούλευε ως μάγειρας και συντηρώντας τη δική του επιχείρηση, στην Αθήνα («δύσκολη δουλειά, δύσκολη ζωή»), διέβη τελικά πέρσι το κατώφλι του 2ου νυχτερινού σχολείου.
Σήμερα είναι εγγεγραμμένος σε ένα μάθημα που κανονικά θα παρακολουθούσε ένας 15χρονος, μια σκέψη που κάνει το πρόσωπό του να «λάμψει» με ένα πλατύ χαμόγελο πριν βάλει τα γέλια. «Α, και να ξαναγινόμουν 15», λέει. «Πάντα είχα αυτό το όνειρο να ρουφάω κάθε γνώση, αλλά ποτέ δεν πίστευα ότι θα ερχόταν η μέρα που θα το ζούσα πραγματικά».
Η απόφαση του Παναγιωταρόπουλου που άλλαξε τη ζωή του έγινε viral όταν ως σημαιοφόρος ηγήθηκε σχολικής παρέλασης για τον εορτασμό της επετείου της 28ης Οκτωβρίου. Βιντεοσκοπήθηκε να βαδίζει περήφανα πάνω από την Πλατεία Συντάγματος.
«Του δόθηκε η τιμή να κρατήσει την ελληνική σημαία γιατί ήταν ο καλύτερος μαθητής στην τάξη», λέει η Ευαγγελία Πατεράκη, η διευθύντρια του σχολείου. «Είναι εξαιρετικά επιμελής και προσφέρει τόσα πολλά στους άλλους μαθητές. Είναι πολύ συγκινητικό να βλέπεις ανθρώπους που δεν είχαν την ίδια ευκαιρία και έπρεπε να εργαστούν, να επιστρέφουν στο σχολείο. Και αποτελεί επίσης ένα μάθημα ζωής. Πήγα και σπούδασα στο εξωτερικό, τα παιδιά μου πήγαν στο πανεπιστήμιο και έπιασαν καλές δουλειές. Αυτά τα θεωρείς δεδομένα μέχρι να συναντήσεις αυτούς που δεν είχαν τέτοιες δυνατότητες».
Σε ένα έθνος του οποίου ο πληθυσμός προβλέπεται να συρρικνωθεί δραστικά τα επόμενα 25 χρόνια, η απόφαση του συνταξιούχου έχει κάποια απήχηση. Μέχρι το 2050, περίπου το 35% του πληθυσμού της Ελλάδας θα είναι άνω των 65 ετών, σύμφωνα με τη Eurostat.
«Σε κοινωνίες όπως η δική μας όπου το προσδόκιμο ζωής αυξάνεται, στέλνει ένα μήνυμα σε ανθρώπους παρόμοιας ηλικίας ότι στη ζωή δεν είναι ποτέ αργά», λέει ο Δρ Παύλος Μπαλτάς, δημογράφος στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών.
«Αλλά βοηθά επίσης όσους είναι μικρότερης ηλικίας να αντιμετωπίσουν τον ηλικιακό ρατσισμό».
Πηγή: skai.gr
