Τελικά εκείνο που κινδυνεύει να διαλύσει άμεσα την Ευρώπη, είναι οι «ροές» (όπως τις λένε),δηλαδή τα κύματα λαθρομεταναστών! Που δημιουργούν δύο κατηγορίες επικίνδυνων και αλλεπάλληλων τριγμών στην Ένωση. Μέσα στις κοινωνίες της και ανάμεσα στα κράτη της!
Του Θανάση Κ.
–Μέσα στις κοινωνίες, προκαλούν μείζονες μετατοπίσεις του εκλογικού σώματος.
–Και ανάμεσα στα κράτη της, προκαλούν ρήγματα στις διακρατικές ισορροπίες και ακόμα μεγαλύτερα ρήγματα στη θεσμική συνοχή της Ένωσης…
Το σχέδιο ομιλίας του Τούσκ, Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, που προκάλεσε την πρωτοφανή οργισμένη αποδοκιμασία της Επιτροπής (δια στόματος Αβραμόπουλου), αλλά και πολλών υψηλόβαθμων αξιωματούχων της Ένωσης, είναι ένα ακόμα «επεισόδιο» που δείχνει πως τα «γράδα» ανεβαίνουν συνεχώς…
Στο επίκεντρο όλων αυτών, τα κύματα της λαθρομετανάστευσης και η διαχείρισή τους από την Ενωμένη Ευρώπη.
Η μάλλον η αδυναμία της να τα διαχειριστεί…
Σίγουρα θα υπάρξει και συνέχεια.
Διότι έρχονται και νέα κύματα!
Στο επίκεντρο πια βρίσκεται και η Ελλάδα.
Διότι από δω πέρασε το 2015 το μεγάλο τσουνάμι, που αποσταθεροποίησε τα πάντα στην Ευρώπη.
Κι από δω κινδυνεύει να περάσει και το επόμενο, αν δεν σφραγίσουν ξανά τα σύνορα.
Δεν είναι μόνο η Ελλάδα. Είναι και η Ιταλία «πύλη» εισόδου…
Πριν έλθει ο Τσίπρας στην εξουσία από την Ιταλία περνούσαν.
Γιατί η προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά είχε σφραγίσει τα ελληνικά σύνορα – χερσαία και θαλάσσια.
Όμως ο Τσίπρας ανέτρεψε την πολιτική Σαμαρά, άνοιξε τα σύνορα, ανέδειξε τη διαπραγματευτική ισχύ του Ερντογάν (τον κατέστησε «κλειδοκράτορα» των ροών προς Ευρώπη) και απομόνωσε την Ελλάδα από τους εταίρους της (Σέγκεν).
Στη συνέχεια το κλείσιμο του Βαλκανικούς διαδρόμου (σε βάρος της Ελλάδος) και η συμφωνία Ευρώπης-Τουρκίας (ερήμην πλέον της Ελλάδος) μείωσε προσωρινά τις «ροές» από την Τουρκία μέσω Ελλάδος – και επανήλθαν από τη Λιβύη μέσω Ιταλία.
Τώρα όμως, που απέτυχε η επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα αναμένεται νέο κύμα από την Τουρκία ξανά στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου.
Που η Ελλάδα δεν μπορεί να το διαχειριστεί, ούτε να το «αντέξει».
Γιατί έχει δημιουργηθεί ήδη το αδιαχώρητο…
Βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας παγκόσμιας κρίσης που αναμένεται να συγκλονίσει ολόκληρη την Ευρώπη και κινδυνεύει να σαρώσει την Ελλάδα.
Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε, λοιπόν, είναι να πάψουμε να λέμε ψέματα – ή να πιστεύουμε ψέματα – και να αντικρύσουμε κατάματα την αλήθεια.
Ψέμα πρώτο: Μας λένε πως τα κύματα των ανθρώπινων ροών οφείλονται στην… «κλιματική αλλαγή» – άρα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε!
Μέγα ψέμα.
Ιστορικά όποτε έχουν υπάρξει κύματα μεγάλων μετακινήσεων πληθυσμών λόγω πραγματικής κλιματικής αλλαγής (που συμβαίνει περιοδικά στη γη, εδώ και χιλιετίες) αυτό αφορούσε – τουλάχιστο στη δική μας την περιοχή – μετακινήσεις λαών από βορά στο νότο: Αχαιοί στο τέλος της νεολιθικής εποχής, Δωριείς στο τέλος της εποχής του Χαλκού, Γαλάτες στην Αρχαιότητα, Έρουλοι στους Ελληνιστικούς χρόνους, Γότθοι, Φράγκοι, Ούννοι και Βάνδαλοι στο τέλος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, Μογγολικά φύλα και Τούρκοι στους Βυζαντινούς χρόνους…
Όλοι ήλθαν από βορειότερες (ή ανατολικότερες) περιοχές προς νότον.
Ποτέ το αντίστροφο.
(Η μόνη εξαίρεση είναι η μεγάλη εισβολή των Αράβων που κινήθηκαν από το νότο βορειότερα. Αλλά αυτή ήταν μεγάλο κατακτητικό κύμα που δεν οφείλεται άμεσα σε κάποια «κλιματική αλλαγή».
Άλλωστε και οι Άραβες παρά τη μεγάλη κατακτητική τους ορμή, στο νότο παρέμειναν κυρίως: στα μεσογειακή παράλια της Αφρικής και στην Ιβηρική.)
Συνεπώς τα αίτια των σύγχρονων μεταναστευτικών κινημάτων ΔΕΝ είναι – πρωτίστως ή κυρίως – κλιματολογικά.
Ψέμα δεύτερο: Μας λένε ότι οφείλονται σε κύματα προσφύγων που προκαλούνται από πολέμους στο μουσουλμανικό κόσμο.
Αλλά και αυτό δεν είναι ακριβές.
Η λεγόμενη «αραβική άνοιξη» διέλυσε πράγματι, κάποιες αραβικές χώρες, όπως η Συρία και η Λιβύη, αλλά η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπινων ροών ΔΕΝ προέρχονται από αυτές τις χώρες.
Είναι στη συντριπτική του πλειονότητα από το Μαρόκο (που έχει αξιοσημείωτη σταθερότητα και σχετική ευημερία), από την Τυνησία (που δεν είχε κανένα τέτοιο πρόβλημα), από την Αλγερία (όπου περιέργως άρχισαν να φεύγουν αφότου σταθεροποιήθηκε εσωτερικά η χώρα, όχι όταν είχε πρόβλημα) είναι από τη Νιγηρία, τη Σομαλία, το Μπάγκλαντες, το Πακιστάν, και βεβαίως, από το Αφγανιστάν…
Οι προερχόμενοι από τις χώρες αυτές ΔΕΝ δικαιούνται στο «στάτους πρόσφυγα». Δεν αναγνωρίζονται ως «πρόσφυγες» από τις δυτικές χώρες!
Στην αρχή, εδώ, μας είπαν κι άλλο ψέμα: Πώς όσοι έσπευδαν να περάσουν παράνομα τα σύνορά μας ήταν, τάχα, «πρόσφυγες». Δηλαδή από τη Συρία και το Κεντρικό Ιράκ, όπου πράγματι υπάρχει πρόβλημα κι απ’ όπου αναγνωρίζονται ως πρόσφυγες.
Αποδείχθηκε όμως, πως από τις χώρες αυτές δεν ήταν παρά μόνον ένα 15-20% του συνόλου. Οι υπόλοιποι ήταν απλώς λαθρομετανάστες από άλλες χώρες.
Απόδειξη πρώτη: η Τουρκία 3 εκατομμύρια πρόσφυγες έλεγε πως φιλοξενούσε το 2012 το 2013 και το 2014 (όταν ο Σαμαράς είχε σφραγίσει τα Ελληνικά σύνορα)…
Και σήμερα, η Τουρκία λέει πως έχει ακριβώς τόσους: 3 εκατομμύρια!
Και πάλι! Παρά το γεγονός ότι στο μεταξύ είχαν «σπρώξει» στην Ελλάδα – και εκείθεν στην υπόλοιπη Ευρώπη – περί το 1,5 εκατομμύριο μέσα σε ένα χρόνο…
Πώς γίνεται να έχουν φύγει οι μισοί «πρόσφυγες» από Συρία και ο αριθμός τους να παραμένει ο ίδιος στην Τουρκία;
Πολύ περισσότερο που από τα μέσα του 2015 και μετά, το ΙΣΙΣ άρχισε να χάνει εδάφη. Και όσοι είχαν φύγει από τη Συρία και το Κεντρικό Ιράκ λόγω ΙΣΙΣ άρχισαν να επιστρέφουν στις πατρίδες τους.
Πώς γίνεται να τελειώνει το πρόβλημα στη Συρία, αλλά ταυτόχρονα να …αυξάνονται οι «πρόσφυγες» από κει;
Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική: Κύματα λαθρομεταναστών ΔΕΝ υπήρχαν (ήταν αδιανόητα) στη διάρκεια της Ψυχροπολεμικής εποχής.
(Με μοναδική εξαίρεση τους boatpeople τους «ανθρώπους στις βάρκες» που έσπευδαν να σωθούν όταν οι Κομμουνιστές επικράτησαν πλήρως στην Ινδοκίνα)
Τα κύματα των λαθρομεταναστών άρχισαν να δημιουργούνται όταν κατέρρευσαν τα τείχη του Ψυχρού Πολέμου.
Αρχικά, από την Ανατολική Ευρώπη στη Δυτική κατά τη δεκαετία του 90.
Κι από τον τριτοκοσμικό νότο προς τις δυτικές χώρες στις επόμενες δεκαετίες. Αντίστοιχα φαινόμενα είχαν υπάρξει και στο παρελθόν, μετά από μεγάλες τοπικές καταστροφές (όπως ο «λιμός της Ιρλανδίας» 1845-49), ή μετά από το τέλος μεγάλων Πολέμων, όπως ο Πρώτος Πανευρωπαϊκός και ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος…
Μόνο που όλα αυτά τα ιστορικώς καταγεγραμμένα μεταναστευτικά ρεύματα, υπήρξαν πάντα σχεδόν απόλυτα ελεγχόμενα.
Ενώ από τις αρχές της περασμένης δεκαετίας άρχισαν να γίνονται ΜΗ ελεγχόμενα!
Κι εκείνο που τα καθιστά ακόμα πιο επικίνδυνα πια για τις δυτικές κοινωνίες – πέρα του ότι είναι ΜΗ ελεγχόμενα – είναι ότι μεταφέρουν τον ισλαμικό τζιχαντισμό!
Μέσα στην Ευρώπη υπήρχαν από δεκαετίες μεγάλες μουσουλμανικές κοινότητες. Με ανθρώπους φιλήσυχους σε γενικές γραμμές.
Η «ισλαμική αφύπνιση» που έγινε ανάμεσα στα παιδιά αυτών των κοινοτήτων μετά από την ανάμιξη τους με τους πολυάριθμους λαθρομετανάστες ομοθρήσκους τους, δημιούργησε ξαφνικά «εκρηκτικό μείγμα».
Που εκφράστηκε με συμπεριφορές εντελώς ασύμβατες προς τα τοπικά-ευρωπαϊκά ήθη: Καταπίεση της γυναίκας, «χαράκωμα» στα πρόσωπα δικών τους κοριτσιών που κυκλοφορούν χωρίς μαντήλα ή ασυνόδευτα, ακόμα και αναβίωση ξεχασμένων εθίμων τους όπως η κλειτοριδοεκτομή σε νεογέννητα κοριτσάκια τους κλπ…
Πράγματα ανυπόφορα, απαράδεκτα και αδιανόητα για οποιαδήποτε δυτική χώρα…
Αυτό το ήδη εκρηκτικό μείγμα μέσα στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, απέκτησε και «πυροκροτητές»:
Το ιδεολόγημα της «πολύ-πολιτισμικότητας» και το άλλο ιδεολόγημα της ακραίας «παγκοσμιοποίησης» – καθαρώς δυτικά «κατασκευάσματα» αυτά…
–Η «πολύ-πολιτισμικότητα» υποστηρίζει πως όλοι οι πολιτισμοί είναι «συμβατοί» μεταξύ τους. Και μπορούν να «συμβιώνουν αρμονικά», χωρίς την πάγια προϋπόθεση σεβασμού των πολιτισμικών σταθερών της κοινωνικής πλειοψηφίας. Κι έτσι καταργήθηκε η αρχή της πολιτισμικής αφομοίωσης, που επέτρεπε σε μειονότητες να προκόψουν μέσα σε μια δυτική χώρα.
Όταν εγκαταλείφθηκε η «πολιτιστική αφομοίωση»,
η πολύ-πολιτισμικότητα οδήγησε στα γκέτο!
Που έγιναν εχθρικά γκέτο (προς την πλειοψηφία – αλλά και προς τα αντίστοιχα γκέτο άλλων μειονοτήτων).
Ο ρατσισμός αναζωπυρώθηκε στη χειρότερη μορφή του πλέον – ανάμεσα σε διαφορετικές μειονότητες (που όλες δεν ήθελαν να «αφομοιωθούν» κι έτσι άρχισαν να συγκρούονται μεταξύ τους).
–Κι από την άλλη, η ακραία «παγκοσμιοποίηση» κήρυσσε την κατάργηση των συνόρων!
Και χαλάρωνε τον έλεγχο των εξωτερικών συνόρων, επιταχύνοντας τις ανεξέλεγκτες μετακινήσεις πληθυσμών…
Κάποιες ανόητες εθνικές ελίτ είδαν την «ευκαιρία» εύκολης πρόσληψης φθηνού εργατικού δυναμικού.
Αλλά σύντομα διαπίστωσαν πως τα κύματα των λαθρομεταναστών προκαλούσαν πολύ μεγαλύτερες εσωτερικές εκρήξεις – και μείζονα προβλήματα εσωτερικής ασφάλειας – παρά «συγκράτηση» του εργατικού κόστους.
Και εν πάση περιπτώσει, οι δημοκρατίες δεν μπορούν να υπάρξουν ως …«ξέφραγα αμπέλια» χωρίς έλεγχο στα σύνορά τους. Ποτέ δεν υπήρξαν! Και ποτέ δεν θα υπάρξουν…
–Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος ξεκίνησε γιατί η Αθηναϊκή Δημοκρατία και ο ίδιος ο πατέρας της, ο Περικλής – επέμεινε να κτίσει τείχη γύρω της!
–Η δημοκρατική Ρώμη άντεξε τη λαίλαπα του Ανίβα, γιατί είχε ισχυρά τείχη.
–Το Βυζάντιο άντεξε ως φάρος παγκόσμιου Πολιτισμού μέσα στους σκοτεινούς αιώνες του Μεσαίωνα, γιατί είχε ισχυρά τείχη η Κωνσταντινούπολη – και συνεχώς τα ενίσχυε…
–Οι αναγεννησιακές δημοκρατίες τις Ιταλίας αναδείχθηκαν πίσω από ισχυρά τείχη.
Η έννοια του «Πολίτη» σε μια δημοκρατία είναι σύμφυτη με δικαιώματα και υποχρεώσεις που δεν μπορούν να σταθούν όταν η «πόλις» είναι ξέφραγο αμπέλι.
Η Δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς «Πόλη»- Πατρίδα και δεν μπορεί να σταθεί χωρίς την Άμυνα της Πατρίδας (όπως γνωρίζει όποιος έχει διαβάσει τον «Επιτάφιο»…)
`Όλα αυτά αμφισβητήθηκαν τις τελευταίες δύο δεκαετίες στη Δύση.
Και τώρα βλέπουμε τα αποτελέσματα…
Δεν είναι λοιπόν, ένας ο λόγος που δημιούργησε αυτό το φαινόμενο-απειλή για τις δυτικές κοινωνίες συνολικά…
Είναι ο συνδυασμός μιας εξωτερικής απειλής, με την αβελτηρία ιδεολογικών στρεβλώσεων δικών μας.
Είναι αυτοί που επιχειρούν «άοπλη εισβολή» κατά κύματα, μεταφέροντας παράνομο εμπόριο, ναρκωτικά, όπλα, (συνήθως «αγορασμένες») γυναίκες και παιδιά και τζιχάντ…
Κι είναι κι εκείνοι από μέσα που τους ανοίγουν τις πόρτες και προσκαλούν κι άλλους.
Αυτή η απειλή ήδη προκαλεί στην Ευρώπη πολλαπλούς τριγμούς.
Η Ελλάδα οφείλει να αντιδράσει – γιατί βρίσκεται στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι αυτών των «ροών».
Αλλά δεν είναι μόνη της, πια.
Πολλές αναπτυγμένες δυτικές δημοκρατίες το έχουν κάνει…
Η Αυστραλία το έχει ήδη κάνει.
Η Ιαπωνία το ίδιο.
Το Ισραήλ το ίδιο.
Η Βρετανία το ίδιο.
Η Αυστρία το ίδιο.
Και οι ΗΠΑ έχουν αντιδράσει. Δεν είναι μόνον ο Τράμπ σήμερα. Το «φράκτη» στα σύνορα με το Μεξικό τον διακήρυξε και τον ξεκίνησε ο Δημοκρατικός Κλίντον. Το προχώρησε ο Ρεπουμπλικανός Μπους (υιός). Τον ολοκλήρωσε το Δημοκρατικός Ομπάμα.
Και τώρα τον αναβαθμίζει ο Τράμπ, παρά τη λυσσαλέα αντίδραση της «πολιτικής ορθότητας» – που βρίζει τον Τράμπ, αλλά ξεχνά το ιστορικό λόγο του Κλιντον στο Κογκρέσο που έλεγε ακριβώς τα ίδια το 1998 και τον χειροκροτούσαν τότε όλοι!)
Το κλείσιμο το συνόρων και η επανα-προώθηση των λαθρομεταναστών στις πατρίδες τους, απευθείας – όχι, αναγκαστικά, μέσω Τουρκίας – είναι η μόνη λύση!
Ό,τι έκαναν οι άλλοι, μπορούμε να το κάνουμε κι εμείς.
Άλλωστε, το έκανε ο Σαμαράς το 2012-15.
Και μάλιστα μόνος του τότε. Με επιτυχία.
Κι ό,τι έγινε τότε μπορεί να γίνει ξανά.
Σε λίγο θα δούμε νέα κύματα να καταφθάνουν.
Σε λίγο μπορεί να δούμε να φλέγονται τα ελληνικά νησιά ή ολόκληρη η Ελληνική περιφέρεια.
Σε λίγο μπορούμε να δούμε να διχάζεται επικίνδυνα ολόκληρη η Ευρώπη.
Ήδη άρχισε αυτό…
Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν μπορεί να διαχειριστεί το πρόβλημα που αποτελεί «ωρολογιακή βόμβα» – και που η ίδια πυροδότησε.
Η κυβέρνηση Τσίπρα άνοιξε τα σύνορα…
Η κυβέρνηση Τσίπρα παράδωσε τα hot spots στις ΜΚΟ των διακινητών!
Αν δεν φύγει το συντομότερο, κινδυνεύουμε από πολύ περισσότερα απ’ όσα φανταζόμαστε.
