Έφυγε από τη ζωή σήμερα, Τετάρτη, ο εφοπλιστής και εκδότης Αριστείδης Αλαφούζος, σε ηλικία 93 ετών.
Ο Αριστείδης Αλαφούζος γεννήθηκε στην Οία της Σαντορίνης στις 9 Μαρτίου του 1924. Αρχικά εργάστηκε σε εταιρεία υλοτομίας και κατάφερε να κυριαρχήσει στις κατασκευές, την ναυτιλία, αλλά και τον Τύπο.
Η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στον Πειραιά το 1925, μετά την έκρηξη του ηφαιστείου. Το Σεπτέμβρη του 1940 μετακόμισαν στην Αθήνα για να διευκολύνουν το νεαρό Αριστείδη στις ανώτερες σπουδές του.
Τον Οκτώβρη του 1940 ξέσπασε ο πόλεμος και το Μάιο του ’41 η Ελλάδα πέρασε υπό Γερμανική κατοχή. Η ζωή ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Στις 14 Δεκεμβρίου 1941 ο Ιωάννης Αλαφούζος, πατέρας του Αριστείδη, πέθανε και ο νεαρός Αριστείδης έπρεπε να δουλέψει για να εξασφαλίσει τα προς το ζην. Η πρώτη του δουλειά ήταν στη Μαλακάσα σε μια εταιρεία υλοτομίας. Την άνοιξη του 1943 σταμάτησε να δουλεύει για να προετοιμαστεί για τις εισαγωγικές του εξετάσεις στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο της Αθήνας. Το φθινόπωρο πέρασε στο Πολυτεχνείο με υψηλή βαθμολογία και έλαβε υποτροφία μέχρι το τέλος των σπουδών του.
Οι σπουδές στο Πολυτεχνείο είναι κανονικής διάρκειας 5 ετών. Λόγω του πολέμου όμως το Πολυτεχνείο έκλεισε για ένα χρόνο οπότε οι σπουδές του Αριστείδη Αλαφούζου ολοκληρώθηκαν το 1949 χρονιά που αποφοίτησε ως Πολιτικός Μηχανικός. Ειδικεύτηκε στην υδραυλική, σε έργα οδοποιίας, σε κατασκευαστικές εργασίες, σε οικοδομικά, σιδηροδρομικά, λιμενικά και βιομηχανικά έργα. Τα τελευταία δύο χρόνια των σπουδών του εργάστηκε σε γραφείο πολιτικού μηχανικού. Η ζωή ήταν σκληρή στη διάρκεια της κατοχής. Σε επιστολή προς ένα φίλο και συμφοιτητή ο οποίος είχε φύγει στην Αμερική, έγραψε «είναι δύο η ώρα τη νύχτα και έχω μόλις τελειώσει τη μελέτη που ανέλαβα. Επιστρέφω τώρα στη μελέτη για το Πολυτεχνείο».
Τα δύο τελευταία χρόνια των σπουδών του συνέχισε να εργάζεται και από το 1949 έως το 1951 υπηρέτησε στο στρατό. Είχε την επίβλεψη κατασκευαστικών εργασιών στο λιμάνι του Πειραιά, στο εργοστάσιο λιπασμάτων της πόλης και, στα τέλη του 1953, ανέλαβε την κατασκευή του συγκροτήματος νικελίου στη Λάρυμνα.
Τον Αύγουστο του 1954, ο Αριστείδης Αλαφούζος είχε μαζέψει αρκετά χρήματα για να μπορεί να αναλαμβάνει έργα κατασκευής κατοικιών. Μέχρι το 1956 είχε αρκετή εμπειρία ώστε να λάβει άδεια που του επέτρεπε να υποβάλει προσφορές για μεγάλα δημόσια έργα.
Το 1956, ίδρυσε την τεχνική εταιρεία «Αριστείδης Αλαφούζος», η οποία αργότερα μετονομάστηκε σε «ΑΤΕ ΕΡΓΩΝ Α.Ε.» Η εταιρεία διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ανοικοδόμηση της Ελλάδος. Τα κύρια έργα τα οποία ανέλαβε ήταν η πρώτη μονάδα παραγωγής ενέργειας στην Πτολεμαϊδα, στη Βόρεια Ελλάδα. Αλλα σημαντικά έργα περιλαμβάνουν το ξενοδοχείο «Mount Parnes» στην Πάρνηθα, το ξενοδοχειακό συγκρότημα του Αστέρα στη Βουλιαγμένη και βασικά υδραυλικά και οδικά έργα υποδομής στις κοιλάδες του Νέστου και του Αξιού.
Η εταιρεία συνέχισε τη λειτουργία της μέχρι τα τέλη του 1960 οπότε ο Αριστείδης Αλαφούζος σταμάτησε να εργάζεται ως πολιτικός μηχανικός. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας, 1967 – 1974, δεν ανέλαβε κανένα έργο και εγκατέλειψε την Ελλάδα.
Από το 1964 ο Αριστείδης Αλαφούζος είχε αρχίσει να ασχολείται με τη ναυτιλία, όταν ο ναυτιλιακός κόσμος περνούσε σοβαρή κρίση.
Αγόρασε το πρώτο του μεταχειρισμένο πλοίο το 1965 και μέχρι το 1967 είχε συνολικά 5 μεταχειρισμένα φορτηγά. Ανοιξε γραφείο στο Λονδίνο όπου έμεινε μέχρι τον Απρίλιο του 1988. Το 1967 παρήγγειλε δύο πλοία (SD 14) στα ναυπηγεία του Ηνωμένου Βασιλείου, ένα φορτηγό Freedom από την ΙΗΙ του Τόκυο και δύο χρόνια αργότερα, το 1969, παρήγγειλε 5 γερμανικά Liberty. Παράλληλα είχε ανοίξει και γραφείο στο Τόκυο καθώς είχε αναπτύξει ισχυρούς δεσμούς με την ιαπωνική αγορά. Επίσης διατηρούσε γραφείο στη Μόσχα. Το 1974 παρήγγειλε δύο πλοία με ικανότητα μεταφοράς υγρού & ξηρού φορτίου (OBO carriers) μεταφορικής ικανότητας 140,000 τόννων το καθένα, από την IHI, σε κοινοπραξία με την “K-Line”-Japan.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 κατείχε 42 νεόκτιστα φορτηγά, κατασκευασμένα κυρίως στην Ιαπωνία. Ιδρυσε την Glafki (Hellas) Maritime Company και την Kyklades Maritime Corporation, οι οποίες από το 1980 είναι μεταξύ των μεγαλύτερων ελληνικών ναυτιλιακών εταιρειών.
Το 1985 ο Αριστείδης Αλαφούζος μπήκε στην αγορά των πετρελαιοφόρων, όταν εκμεταλλευόμενος την κρίση στη ναυτιλία αγόρασε 16 πετρελαιοφόρα ηλικίας 3-10 ετών, σε χαμηλό κόστος. Από τα τέλη του 1980 ξεκίνησε να παραγγέλνει καινούργια πλοία, παραγγέλλοντας 17 πετρελαιοφόρα κυρίως από την Ιαπωνία.
Το 1988, ο Αριστείδης Αλαφούζος αγόρασε την εφημερίδα «Καθημερινή» και από την πλήρη παρακμή τη μετέτρεψε σε μια από τις ηγετικές εφημερίδες της Ελλάδας, κυρίως όσον αφορά στην κυκλοφορία και την επιρροή στις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις της χώρας.
[irp posts=”130193″ name=”Έξι συμπτώματα του καρκίνου των ωοθηκών”]
Δέκα χρόνια αργότερα, η Καθημερινή και η International Herald Tribune (η οποία ανήκει στους New York Times) σύστησαν μια κοινή επιχείρηση για να εκδώσει την Αγγλόφωνη καθημερινή έκδοση της “Καθημερινής” στην Ελλάδα, την Κύπρο και την Αλβανία.
Ο Αριστείδης Αλαφούζος με τη σύζυγό του Ελένη απέκτησαν δυο γιους, τον Ιωάννη και το Θεμιστοκλή -οι οποίοι ασχολούνται με τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και τη Ναυτιλία- και επτά εγγόνια.
Η σχέση του Αριστείδη Αλαφούζου με τον τόπο καταγωγής του, την Οία, υπήρξε πολύ δυνατή. Επισκεπτόταν τη Σαντορίνη συχνά και είχε σημαντική συμβολή στην ανάπτυξή της: Ενα εργοστάσιο αφαλάτωσης το οποίο δώρισε το 1992 καλύπτει τις ανάγκες του χωριού σε νερό, υποστήριξε τις ανασκαφές των αρχαίων πολιτισμών του Αιγαίου στο Ακρωτήρι και συνέβαλε στην κατασκευή του μοντέρνου νοσοκομείου στο νησί.
Στην Αθήνα, ο Αριστείδης Αλαφούζος έχει συνεισφέρει τα κεφάλαια για τη δημιουργία μιας εξωτερικής ογκολογικής κλινικής στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Σωτηρία.
Πηγή: skai.gr
