Εγκρίθηκε τελικά στο Μαρακές, το Σύμφωνο του ΟΗΕ για τη μετανάστευση. Από τις 193 χώρες του ΟΗΕ, συμμετείχαν 160 στην επεξεργασία του και το προσυπέγραψαν τελικά 150. «Φυλλορροεί το Σύμφωνο», όπως έγραψε χαρακτηριστικά η Deutsche Weller…
Να σημειωθεί ότι πρόκειται για κείμενο το οποίο ΔΕΝ είναι δεσμευτικό για κανένα, απλώς διακηρύσσει κάποιες γενικές αρχές διεθνούς συμπεριφοράς απέναντι στις «ροές» των λαθρο-μεταναστών…
Για τη νόμιμη μετανάστευση δεν χρειαζόταν τίποτε πρόσθετο – υπάρχει από χρόνια, πλήρης διεθνής νομοθεσία…
Του Θανάση Κ.
Το Σύμφωνο διευκρινίζει, βέβαια, ότι δεν αμφισβητείται επ’ ουδενί, ούτε η εθνική κυριαρχία των χωρών, ούτε ο αποκλειστικό τους δικαίωμα να καθορίζουν εκείνες τους όρους της υποδοχής μεταναστών στην επικράτειά τους.
Μ’ άλλα λόγια είναι μια γενική «διακήρυξη», που υπογραμμίζει ιδιαίτερα τα δικαιώματα ορισμένων «ευπαθών» κατηγοριών – όπως τα παιδιά – το δικαίωμα πρόσβασης σε τροφή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των μεταναστών κλπ.
Τα περισσότερα βέβαια, από αυτά, επίσης καλύπτονται από άλλες διεθνείς συνθήκες. Που είναι δεσμευτικές και τις έχουν υπογράψει οι περισσότερες χώρες μέλη του Οργανισμού…
Τότε τι προσφέρει το νέο Σύμφωνο; θα αναρωτηθεί κανείς…
Αναγνωρίζει τη μαζική μετανάστευση, ως μια «κανονικότητα» που πρέπει να προστατευθεί και ως ένα «δικαίωμα» που πρέπει να αναγνωριστεί!
Κι εδώ αρχίζουν οι διαφωνίες…
Γιατί αν η μαζική μετανάστευση είναι μια «κανονικότητα» τότε οι λαοί μετατρέπονται σε απρόσωπους «πληθυσμούς» και οι ιστορικές χώρες σε ευάλωτους «χώρους».
Δηλαδή οι χώρες δεν θα έχουν σταθερή κοινωνική σύνθεσή (μπορεί κάθε στιγμή να αλλάξει) και οι δημοκρατίες τους μπορούν να ανατραπούν (αφού οι ισορροπίες και οι πλειοψηφίες μπορούν, ανά πάση στιγμή να αλλάξουν εξωγενώς…)
Υπονομεύεται επίσης, η «ιδιοπροσωπεία» κάθε λαού!
Αφού κάθε λαός μπορεί να μετατραπεί σε «μειοψηφία» μέσα στο ίδιο το σπίτι του. Και να υποχρεωθεί να απαλλοτριώσει τα ήθη και την ταυτότητά του προς όφελος των «νεοφερμένων» – πολλοί εκ των οποίων δεν θέλουν καν να ζήσουν εκεί…
Να σημειωθεί ότι η μετακινήσεις πληθυσμών σε έκτακτες περιστάσεις και σε περιορισμένη κλίμακα, καλύπτονται ήδη από τη διεθνή νομοθεσία ήδη από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια στην Ευρώπη – και από τη δεκαετία του ’70 σε παγκόσμια κλίμακα…
Αυτό όμως αφορούσε «ροές» πληθυσμών που οφείλονταν σε «έκτακτα» πολιτικά γεγονότα (τοπικές δικτατορίες, εμφυλίους πολέμους κλπ. ) και σε εκτεταμένες τοπικές καταστροφές. Και γίνονταν πάντα υπό τον αυστηρό έλεγχο – και την έγκριση, φυσικά – των χωρών υποδοχής…
Εδώ πρόκειται για κάτι εντελώς διαφορετικό: Ενθαρρύνονται οι πάντες να σηκωθούν να φύγουν και να εγκαταλείψουν τις εστίες τους…
Και «υποχρεούνται» όλες οι ισχυρές οικονομίες και οι σταθερές δημοκρατίες να υποδεχθούν όσους έλθουν να εγκατασταθούν σε αυτές – χωρίς δικαίωμα να επιλέξουν πόσους μπορούν να απορροφήσουν και ποιους μπορούν τελικά να ενσωματώσουν.
(Το ίδιο το Σύμφωνο μιλάει για 250 εκατομμύρια «μετανάστες» τις επόμενες δεκαετίες!)
Για την ώρα βέβαια, αυτή η «υποχρέωση» δεν θεσμοθετείται για τις χώρες υποδοχής. Αλλά από τη στιγμή που αναγνωρίζεται σε όλους το «δικαίωμα» της μετανάστευσης, είναι θέμα χρόνου πότε θα υποχρεωθούν οι υπόλοιποι να αποδεχθούν την υποχρέωση «φιλοξενίας» όσων τους έλθουν (απροσκάλεστοι)…
Κι έτσι εγκαθίστανται δύο τεράστιες στρεβλώσεις:
* Πρώτον, οι ισχυρές χώρες, αντί να ενθαρρυνθούν να βοηθήσουν τις ανίσχυρες να αναπτυχθούν και να κρατήσουν τον πληθυσμό τους εκεί, τώρα υποχρεώνονται να υποδεχθούν όσους έλθουν αναζητώντας «καλύτερη τύχη».
Αυτοί που φεύγουν συνήθως είναι δύο κατηγοριών:
— Είναι, αφενός, οι πιο «ανήσυχοι» και οι πιο «δημιουργικοί»!
Κι έτσι οι χώρες προέλευσης χάνουν το καλύτερο, το πιο (δυνητικά τουλάχιστον) «παραγωγικό» κομμάτι του πληθυσμού τους.
— Είναι αφετέρου, και οι πιο «τυχοδιώκτες». Κι έτσι οι χώρες υποδοχής, εισάγουν τα πιο ανεξέλεγκτα, απείθαρχα και ΜΗ ενσωματώσιμα στοιχεία…
Το αποτέλεσμα είναι να χάνουν και οι πρώτες και οι δεύτερες…
* Η δεύτερη στρέβλωση είναι ότι δημιουργούνται «γκέτο» από μη αφομοιώσιμα στοιχεία…
Γιατί πολιτιστικά δεν μπορούν να συμβιώσουν όλοι με όλους.
Για παράδειγμα, οι μουσουλμάνοι μετανάστες μπορούν να «προσαρμοστούν» σε μια δυτική χώρα, μόνον εφ’ όσον αποδεχθούν τις βασικές πολιτιστικές αξίες της Δύσης.
Όπως, ότι οι γυναίκες έχουν δικαίωμα να κυκλοφορούν «ακάλυπτες» (χωρίς μαντήλα, χιτζάμπ ή μπούργκα) και «ασυνόδευτες», αν το επιθυμούν.
Όποιος τους αμφισβητεί αυτό το δικαίωμα (ακόμα κι αν είναι στενός συγγενής τους – πατέρας ή αδελφός) παραβιάζει τον Ποινικό Κώδικα στις δυτικές χώρες, Δηλαδή διαπράττει αδίκημα…
Κι αντίστοιχα, αν μια δυτική πάει στη Σαουδική Αραβία (όπου οι γυναίκες κυκλοφορούν καλυμμένες πλήρως), δεν μπορεί να εμφανίζεται σε δημόσιους χώρους με μικροσκοπικά μαγιό…
Η αρχή είναι απλή και δημοκρατικότατη: Όποιος επισκέπτεται μια χώρα, είναι υποχρεωμένος να δέχεται τις πολιτιστικές αρχές και αξίες που επικρατούν εκεί!
Κι όποιος επιλέγει να εγκατασταθεί σε μια χώρα, κατά μείζονα λόγο, πρέπει να αποδεχθεί τα κυρίαρχα πολιτιστικά πρότυπα.
Δεν μπορεί να ζητήσει να εφαρμόζεται η μουσουλμανική Σαρία… στη Γερμανία ή στη Σουηδία. Ούτε μπορεί να απαιτεί να υπάρχουν στη Γαλλία δύο κατηγορίες πολιτών και δύο κατηγορίες νόμων: Όσα ισχύουν για τις μουσουλμάνες Γαλλίδες και μόνον – κι όσα για όλες τις άλλες.
Η ανεξέλεγκτη μετανάστευση – ποιοτικά και ποσοτικά – διαλύει τις χώρες, διαλύει τις δημοκρατίες και κυρίως – διαλύει την κοινωνική τους συνοχή.
Δημιουργεί απροσπέλαστα «γκέτο» και πυροδοτεί τα αρνητικά στερεότυπα πάντων κατά πάντων, δηλαδή το γενικευμένο ρατσισμό…
Κάποιος ρωτήθηκε αν χρειάζεται να δημιουργηθούν «τείχη» έξω από την Ευρώπη. Απάντησε ακαριαία: Πρέπει να ελέγχουμε ποιοι μπαίνουν, γιατί αν δεν το κάνουμε, σε λίγο θα σηκωθούν «τείχη» ΜΕΣΑ στην Ευρώπη. Και μέσα σε κάθε κοινωνία μας ξεχωριστά…
Να σημειωθεί ότι οι χώρες που δημιουργήθηκαν ως τώρα από μεταναστευτικές ροές – κυρίως ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία – έκαναν ως τώρα μεγάλο αγώνα να επιτύχουν ακριβώς το αντίθετο:
Την πλήρη αφομοίωση όλων!
Το γνωστό μοντέλο του «χωνευτηριού», του melting pot.
Όλοι οι πολίτες τους που εγκαταστάθηκαν, ανεξαρτήτως καταγωγής, αποκτούν την ίδια ταυτότητα και την ίδια εθνική συνείδηση. Δεν ισχύουν άλλα για τον καθένα.
Ό,τι συνήθεια κουβαλούν από τον τόπο προέλευσής τους είναι «καλοδεχούμενη» στη νέα πατρίδα τους, εφ’ όσον είναι συμβατή με τις αρχές της νέας πατρίδας.
Και απορρίπτεται αυτόματα, αν έρχεται σε σύγκρουση με τις βασικές αρχές της.
–Με δύο λόγια οι νόμιμοι μετανάστες έχουν υποχρέωση να προσαρμοστούν σε όσα βρήκαν.
–Ενώ οι παράνομοι μετανάστες προσπαθούν να αλλάξουν τη χώρα όπου εγκαθίστανται. Πράγμα που τους φέρνει σε μόνιμες προστριβές με τους ντόπιους (ακόμα και τους ομοεθνείς τους…)
Για παράδειγμα, δεν μπορεί ένας μετανάστες να ασκεί πολυγαμία ή να παίρνει διαζύγιο απλώς με ένα «νεύμα», επειδή αυτό το επιτρέπει η μουσουλμανική Σαρία.
Αυτά είναι αδιανόητα, απαγορεύονται και πολύ καλώς απαγορεύονται…
Και μη νομίσει κανείς πως είναι «ακραία» αυτά τα παραδείγματα.
–Στη Σουηδία πολλοί από τους πρόσφατα εγκατασταθέντες (λαθρο)μετανάστες από μουσουλμανικές χώρες ζητούν επισήμως να επιβληθεί στις κοινότητές τους (στη Σουηδία) η Σαρία.
Κι επειδή τα κεντροαριστερά κόμματα που κυβερνούν δεν τους το ξέκοψαν, εμφανίστηκε απότομη άνοδος της ακροδεξιάς στην Σουηδία!
— Στη Γαλλία εδώ και μιάμιση δεκαετία περίπου, οι μουσουλμάνες γυναίκες που γεννήθηκαν γαλλίδες, ζητούν να προστατευθούν τα δικαιώματά τους από τους …συγγενείς τους! Που τις κυνηγάνε να τις χαρακώσουν, επειδή κυκλοφορούν «ακάλυπτες» (χωρίς χιτζάμπ) ή «ασυνοδευτες»…
— Στις ΗΠΑ (όπως και στη Γαλλία και στην Ολλανδία και στη Βρετανία) η απαγόρευση της κλειτοριδο-εκτομής έγινε τεράστιο θέμα.
Το περίεργο είναι ότι διάφοροι επαγγελματίες «δικαιωματιστές», που σπεύδουν να υπερασπιστούν το πιο απίθανο «δικαίωμα» της πιο απίθανης «μειονότητας», ωστόσο δεν λένε λέξη, για κατάφωρες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε συμπολίτες τους που θέλουν απλώς να ζήσουν με δυτικά πρότυπα, δυτικούς νόμους και δυτικές αρχές, μέσα σε δυτικές δημοκρατίες!
Το σύμφωνο το Μαρακές – καίτοι μη δεσμευτικό – είναι η ηθική καταξίωση της παράνομης μετανάστευσης ως «κανονικότητας» για ολόκληρο τον κόσμο – και ως «δικαιώματος» για τους… διακινητές δουλέμπορους.
Αποσταθεροποιεί τις δυτικές δημοκρατίες. Και υπονομεύει όλες τις κατακτήσεις τους, μεταξύ των οποίων και τη σπουδαιότερη κατάκτηση: τη σταθερότητα και την ευημερία σε συνθήκες κοινωνικής συνοχής και πολιτικής Ελευθερίας.
Πραγματική «ωρολογιακή βόμβα» για το δυτικό κόσμο…
Ανάμεσα στις χώρες που ΔΕΝ το προσυπέγραψαν: οι ΗΠΑ, η Αυστραλία (οι δύο μεγαλύτεροι προορισμοί μεταναστών στον κόσμο)…
(Και δύο πολύ μεγάλες και σταθερές δημοκρατίες, βέβαια…)
Και από την Ευρώπη, τον άλλο μεγάλο «προορισμό», ΔΕΝ το υπογράφουν, έξη χώρες: Η Ιταλία, η Βουλγαρία, η Ουγγαρία, η Αυστρία, η Πολωνία και η Σλοβακία.
Καθώς και η Ελβετία, που βρίσκεται στην Ευρώπη, αλλά δεν ανήκει στην ΕΕ…
Ενώ από τις υπόλοιπες, μερικές ακόμα έχουν εκφράσει σοβαρές διαφωνίες, όπως η Κροατία και η Μάλτα, αλλά και η Τσεχία και η Σλοβενία…
Και στο Βέλγιο, η υπογραφή του συμφώνου απειλεί να προκαλέσει πτώση της κυβέρνησης, αφού το Κόμμα των Φλαμανδών διαφωνεί και αποχωρεί από τον κυβερνητικό συνασπισμό…
Επίσης στην Ισπανία υπάρχουν ισχυρές αντιδράσεις, στην Γαλλία επίσης, καθώς και στην Βρετανία ακόμα ισχυρότερες…
Το πιο ενδιαφέρον ακόμα, είναι ότι ανάμεσα στις χώρες που δεν έχουν ακουστεί να διαφωνούν ιδιαίτερα, υπάρχουν κράτη που δεν τα αφορά, γιατί έτσι κι αλλιώς έχουν κλείσει τα σύνορά τους σε κάθε είδους μετανάστευση – όπως η Ρωσία, η Κίνα, η Μιανμαρ, η Ιαπωνία, και το Βιετνάμ.
Ενώ ενθουσιωδώς το στηρίζουν χώρες που δεν δέχονται μετανάστες, αντίθετα στέλνουν μετανάστες στον υπόλοιπο κόσμο: όπως το ίδιο το Μαρόκο (που φιλοξενεί τη διεθνή Διάσκεψη) και οι περισσότερες μουσουλμανικές χώρες…
Ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών, Χάϊκο Μαας, «καταδίκασε» προχθές όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες που διαφωνούν με το Σύμφωνο…
Μικρή σημείωση: ο κ. Μαας προέρχεται από το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας (το SPD) το οποίο… καταποντίζεται σε όλες τις τελευταίες εκλογές, – γενικές και τοπικές! Ένας από τους λόγους είναι – τι σύμπτωση; – η στάση του υπέρ της λαθρομετανάστευσης!
Την ίδια στιγμή ο κυρίαρχο μέχρι σήμερα Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα, επίσης σημειώνει απώλειες (μικρότερες, βέβαια, από τους Σοσιαλδημοκράτες) κυρίως για τη στάση του – επίσης – στο θέμα της λαθρομετανάστευσης.
Γι’ αυτό άλλωστε αναγκάστηκε να παραιτηθεί η Άγκελα Μέρκελ, μετά από 18 χρόνια στην αρχηγία των Χριστιανοδημοκρατών…
Στη θέση της εξελέγη (με μικρή διαφορά) η εκλεκτή της, κα. Κάρενμπάουερ. Η οποία λέγεται ότι ενώ συμφωνεί με την Μέρκελ σε πολλά, ωστόσο έχει διαφωνήσει ανοικτά στο θέμα της λαθρομετανάστευσης. Και προαναγγέλλει ότι θα «στρίψει το κόμμα προς τα δεξιότερα», αλλά με «ελεγχόμενο» τρόπο…
Μ’ άλλα λόγια, άλλοι Ευρωπαίοι έχουν πάρει το μήνυμα των καιρών – και των κοινωνιών τους…
Ενώ άλλοι επιμένουν στις ιδεοληψίες της διεθνούς «πολιτικής ορθότητας» και βουλιάζουν συνεχώς…
Οι επόμενες ευρωεκλογές θα είναι σαρωτικές για τους «ορθοπολιτικούς»!
Βρίζουν τον Όρμπαν, αλλά παίζουν το παιγνίδι της… Μαρί Λεπέν και του Σαβίνι. Και κάνουν ό,τι μπορούν για να καταρρεύσουν οι ίδιοι μιαν ώρα αρχύτερα…
Μωραίνει Κύριος…
ΥΓ. Αν θέλουν να δουν που οδηγεί η ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση, ας έλθουν να επισκεφθούν τη Μόρια, στη Λέσβο. Ένα πραγματικό «κολαστήριο» που δημιουργήθηκε όταν η Ελλάδα άνοιξε τα σύνορα (πριν δεν υπήρχε) και εκχώρησε στους «διακινητές» τη διαχείριση των hot spots.
Εν ονόματι των… «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», πάντα.
Όπου σήμερα βιάζονται καθημερινά γυναίκες και παιδιά από άλλους λαθρομετανάστες – όλοι το γνωρίζουν και δεν κάνει τίποτε κανείς!
Τόσο… «ευαίσθητοι» για τα ανθρώπινα δικαιώματα!
Και τόσο ανυπόφορα υποκριτές…
Και τόσο… «χορηγοί» της άκρας Δεξιάς – για την οποία αποκλειστικά δουλεύουν όλοι τους!
