Εορτολόγιο: Σεραφείμ, Σεραφειμία, Σεραφείμα, Σεραφίνα, Σεραφειμή, Σεραφειμούλα, Σεραφειμίτσα. Σίλβεστρος, Σιλβέστρης, Σίλβης, Σιλβέστρα, Σίλβα.
2 Ιανουαρίου: Όσιος Σεραφείμ του Σαρώφ – Ο Όσιος Σεραφείμ γεννήθηκε στο Κουρσκ της Ρωσίας στις 19 Ιουλίου 1759 μ.Χ. και ονομάσθηκε Πρόχορος.
Οι γονείς του, Ισίδωρος και Αγάθη Μοσνίν, ήταν ευκατάστατοι έμποροι. Ο πατέρας του είχε εργοστάσια πλινθοποιίας και παράλληλα αναλάμβανε την ανέγερση πέτρινων οικοδομημάτων, ναών και σπιτιών. Κάποτε άρχισε να χτίζει στο Κουρσκ ένα ναό προς τιμήν του Οσίου Σεργίου του Ραντονέζ, του Θαυματουργού, αλλά ξαφνικά το 1762 μ.Χ., πεθαίνει, αφήνοντας στην σύζυγό του τη μέριμνα για την ολοκλήρωση του ναού. Ο Πρόχορος κληρονόμησε τις αρετές των γονέων του και ιδίως την ευσέβειά τους.
ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ ΕΔΩ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Σε ηλικία δέκα ετών άρχισε να μαθαίνει με ζήλο τα ιερά γράμματα, αλλά αρρώστησε ξαφνικά βαριά χωρίς ελπίδα αναρρώσεως. Στην κρισιμότερη καμπή της ασθένειας είδε στον ύπνο του την Παναγία, η οποία υποσχέθηκε ότι θα τον επισκεφθεί και θα τον θεραπεύσει. Πράγματι, έτυχε μια μέρα να γίνεται λιτανεία και να περνά έξω από την οικία του μικρού άρρωστου παιδιού, η θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου. Τη στιγμή εκείνη έπιασε δυνατή βροχή. Η λιτανεία σταμάτησε και η εικόνα μεταφέρθηκε στην αυλή της οικίας του Προχόρου, μέχρι να περάσει η μπόρα. Τότε η μητέρα του Αγάθη, κατέβασε το άρρωστο παιδί της και το πέρασε κάτω από την εικόνα. Από την ημέρα εκείνη η υγεία του βελτιώθηκε μέχρι που αποκαταστάθηκε τελείως.
Νέος εγκαταλείπει το πατρικό του σπίτι, στην πόλη Κουρσκ, και έρχεται να μονάσει στη μονή του Σάρωφ. Η δοκιμασία του προκειμένου να γίνει Μοναχός διαρκεί οκτώ χρόνια. Στις 13 Αυγούστου του 1786 μ.Χ. κείρεται Μοναχός με το όνομα Σεραφείμ. Σε δύο μήνες χειροτονείται Διάκονος.
Περιφρουρούμενος με το ταπεινό φρόνημα ο Διάκονος Σεραφείμ, ανέρχεται στην Πνευματική ζωή «ἐκ δυνάμεως εἰς δύναμιν». Ως Διάκονος παραμένει όλη την ημέρα στο Μοναστήρι, διακονεί στις Ακολουθίες, τηρεί με ακρίβεια τους μοναστηριακούς κανονισμούς και εκτελεί τα διακονήματά του. Το βράδυ όμως απομακρύνεται στο δάσος, στο ερημικό του κελί, όπου διέρχεται τις νυκτερινές ώρες με προσευχή, και πολύ πρωί επιστρέφει πάλι στο μοναστήρι.
Στις 2 Σεπτεμβρίου 1793 μ.Χ. χειροτονείται Ιερεύς και αποδύεται με μεγαλύτερο ζήλο και αγάπη στον Πνευματικό αγώνα. Τώρα πλέον δεν τον ικανοποιεί ο βαρύς για τους άλλους μόχθος της κοινοβιακής ζωής, δηλαδή η κοινή προσευχή, η νηστεία, η υπακοή, η ακτημοσύνη. Μέσα του φουντώνει η δίψα για πιο υψηλές Πνευματικές ασκήσεις. Εγκαταλείπει λοιπόν, με την ευλογία του Ηγουμένου, τη Μονή και αποσύρεται μέσα στο πυκνό δάσος του Σάρωφ. Περνά εκεί δεκαπέντε χρόνια σε τέλεια απομόνωση, με αυστηρή νηστεία, αδιάλειπτη προσευχή, μελέτη του Θείου Λόγου και σωματικούς κόπους. Για χίλιες ημέρες και χίλιες νύκτες μιμείται του παλιούς στυλίτες της Εκκλησίας. Ανεβασμένος σε μία πέτρα και με τα χέρια υψωμένα στον ουρανό, προσεύχεται: «Ὁ Θεὸς ἰλάσθητι μοὶ τῷ ἁμαρτωλῷ».
Τελειώνοντας την αναχωρητική ζωή επανέρχεται στη Μονή του Σάρωφ και κλείνεται σαν σε μνήμα στην απομόνωση για άλλα δεκαπέντε χρόνια. Για τα πρώτα πέντε βάζει τον εαυτό του στον κανόνα της σιωπής. Με την αδιάλειπτη προσευχή φωτίζει ολόκληρος από την Θεία Χάρη και αξιώνεται να ζήσει Πνευματικές αναβάσεις και αν δει θεϊκά οράματα. Μετά τον εγκλεισμό, ώριμος πλέον στην Πνευματική ζωή και γέροντας στην ηλικία, αφιερώνεται στη διακονία του πλησίον, του ελάχιστου αδελφού. Με την αυστηρή ασκητική ζωή του και την φωτεινή μορφή του είχε προσελκύσει γύρω του πλήθος Χριστιανών, που τον αγαπούσαν και πίστευαν ακράδαντα στην θαυματουργική δύναμη των αγίων του προσευχών. Πλούσιοι και φτωχοί, διάσημοι και άσημοι συνέρρεαν καθημερινά στο κελί του, για να λάβουν την ευλογία του και την Πνευματική καθοδήγηση για τη ζωή τους. Τους δεχόταν όλους με αγάπη και όταν έβλεπε τα πρόσωπά τους αναφωνούσε: «Χαρά μου!».
Εξομολογούσε πολλούς, θεράπευε ασθενείς, ενώ σε άλλους έδιδε να ασπασθούν τον σταυρό που είχε κρεμασμένο στο στήθος του ή την εικόνα που είχε στο τραπέζι του κελιού του. Σε πολλούς πρόσφερε ως ευλογία αντίδωρο, αγίασμα ή παξιμάδια, άλλους τους σταύρωνε στο μέτωπο με λάδι από το καντήλι, ενώ μερικούς τους αγκάλιαζε και τους ασπαζόταν λέγοντας: «Χριστὸς Ἀνέστη!».
Την 1η Ιανουαρίου 1833 μ.Χ., ημέρα Κυριακή, ο Όσιος ήλθε για τελευταία φορά στο Ναό του νοσοκομείου των Αγίων Ζωσιμά και Σαββατίου. Άναψε κερί σε όλες τις εικόνες και τις ασπάσθηκε. Μετάλαβε των Αχράντων Μυστηρίων και μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας ζήτησε συγχώρεση από όλους τους αδελφούς, τους ευλόγησε, τους ασπάσθηκε και παρηγορητικά τους είπε: «Σώζεσθε, μὴν ἀκηδιᾶτε, ἀγρυπνεῖτε καὶ προσεύχεσθε. Στέφανοι μᾶς ἑτοιμάζονται». Ο Μοναχός Παύλος πρόσεξε ότι ο Όσιος εκείνη την ημέρα πήγε τρεις φορές στον τόπο που είχε υποδείξει για τον ενταφιασμό του. Καθόταν εκεί και κοίταζε αρκετή ώρα στη γη. Το βράδυ τον άκουσε να ψάλλει στο κελί του Πασχαλινούς ύμνους: «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι….», «Φωτίζου, φωτίζου ἡ νέα Ἱερουσαλήμ….», «Ὤ, Πάσχα τὸ μέγα καὶ ἱερώτατον, Χριστέ….».
Ο Όσιος κοιμήθηκε με ειρήνη στις 2 Ιανουαρίου 1833 μ.Χ. Οι μοναχοί τον είδαν με το λευκό ζωστικό, γονατιστό σε στάση προσευχής μπροστά στην εικόνα της Θεοτόκου, ασκεπή, με το χάλκινο σταυρό στο λαιμό και με τα χέρια στο στήθος σε σχήμα σταυρού. Νόμιζαν ότι τον είχε πάρει ο ύπνος.
Τα ιερά λείψανά του εξαφανίστηκαν κατά την περίοδο της Οκτωβριανής επαναστάσεως και ξαναβρέθηκαν το 1990 μ.Χ., στην Αγία Πετρούπολη. Το 1991 μ.Χ. επέστρεψαν στην μονή Ντιβέγιεβο.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Χριστῷ ἐκ νεότητος ἀκολουθήσας θερμῶς, εὐχαῖς καὶ δεήσεσιν, ἐν τῇ ἐρήμῳ Σαρώφ, ὡς ἄσαρκος ἤσκησας· ὅθεν τοῦ Παρακλήτου, δεδεγμένος τὴν χάριν, ὤφθης τῆς Θεοτόκου, θεοφόρος θεράπων· διὸ σε μακαρίζομεν, Σεραφεὶμ Πάτερ Ὅσιε.
Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ἐν Σάρωφ ὡς ἄγγελος, βεβιωμένος, Σεραφεὶμ μακάριε, ὤφθης δοχεῖον ἐκλεκτόν, τῶν χαρισμάτων, τοῦ Πνεύματος, λόγῳ πλουσίῳ ἐκφαίνων τὰ κρείττονα.
Μεγαλυνάριον
Ὅλος ἀνακείμενος τῷ Χριστῷ, χαρίτων τῶν θείων, ἀναδέδειξαι θησαυρός, θαύμασι καὶ λόγοις, καὶ θείαις ὑποθήκαις ὦ Σεραφεὶμ παμμάκαρ, φωτίζων ἅπαντας.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
1492: Πέφτει το τελευταίο προπύργιο των Αράβων στην Ισπανία. Το βασίλειο της Γρανάδας περιέρχεται στις χριστιανικές δυνάμεις του βασιλιά Φερδινάνδου Ε’ και της Ισαβέλλας Α’. Ο βασιλιάς της Γρανάδας Μποαμπντίλ αιχμαλωτίζεται. Όσοι δεν εγκαταλείπουν την Ισπανία εξαναγκάζονται να εκχριστιανιστούν.
1757: Κατά τη διάρκεια του Επταετούς Πολέμου, η Μεγάλη Βρετανία καταλαμβάνει την Καλκούτα των Ινδιών.
1788: Η Τζόρτζια είναι η 4η αμερικανική πολιτεία που υπογράφει τον Καταστατικό Χάρτη των ΗΠΑ.
1828: Αφήνεται ελεύθερος, με προσωπική παρέμβαση του Τσάρου, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, που εκρατείτο στις αυστριακές φυλακές, μετά το ανεπιτυχές κίνημά του στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες.
1830: Αρχίζουν τα μαθήματα στο Κεντρικόν Σχολείον της Αιγίνης, το πρώτο ανώτερο εκπαιδευτικό ίδρυμα στην Ελλάδα.
1839: Ο γάλλος φωτογράφος Λουί Νταγκέρ βγάζει την πρώτη φωτογραφία της Σελήνης.
1870: Αρχίζει η κατασκευή της γέφυρας του Μπρούκλιν.
1910: Η Κυριακή καθιερώνεται με νόμο στην Ελλάδα ως αργία.
1924: Συνέρχεται σε πρώτη συνεδρίαση η Δ’ Συντακτική Συνέλευση, που προήλθε από τις εκλογές της 16ης Δεκεμβρίου. Την έναρξη των εργασιών της κηρύσσει ο αρχηγός της Επανάστασης του 1922, Νικόλαος Πλαστήρας, ο οποίος παραδίδει την εξουσία στους πολιτικούς, θεωρώντας ότι οι στόχοι της «Επαναστατικής Επιτροπής» έχουν εκπληρωθεί.
1930: Σ’ έναν περιορισμένο ανασχηματισμό της κυβέρνησής του, ο Ελευθέριος Βενιζέλος τοποθετεί ως υπουργό Παιδείας το Γεώργιο Παπανδρέου. Επί των ημερών του εισάγεται για πρώτη φορά στα σχολεία το μάθημα των Νέων Ελληνικών και κατασκευάζονται περίπου 3.500 νέα σχολικά κτίρια.
1931: Ανατρέπεται η κυβέρνηση του Παναμά, μετά από εξέγερση.
1945: Παραιτείται η κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου.Την επομένη θα σχηματιστεί νέα κυβέρνηση υπό τον Νικόλαο Πλαστήρα, με επιδίωξη τη καταστολή του κομμουνιστικού στασιαστικού κινήματος (Δεκεμβριανά). Την ίδια μέρα, συμμαχικά βομβαρδιστικά χτυπούν τη γερμανική Νυρεμβέργη, μετατρέποντας την πόλη σε ερείπια και προκαλώντας το θάνατο 6.000 ανθρώπων.
1952: Δημοσιεύεται το νέο Σύνταγμα της Ελλάδας, που ψηφίστηκε από τη Βουλή κατά τη συνεδρίαση της 21ης με 22ης Δεκεμβρίου 1951.
1958: Η Ελληνίδα σοπράνο Μαρία Κάλλας διακόπτει, ύστερα από την πρώτη πράξη, την επίσημη πρεμιέρα της όπερας «Norma» του Μπελίνι στη Ρώμη και αποχωρεί από την σκηνή, παρουσία του προέδρου της Ιταλίας και πολλών μελών του υπουργικού συμβουλίου, προκαλώντας δυσαρέσκεια στο κοινό.
1959: Η Σοβιετική Ένωση εκτοξεύει το πρώτο διαστημόπλοιο με κατεύθυνση τη Σελήνη. Πρόκειται για το μη επανδρωμένο «Λούνα 1», το οποίο θα περάσει 4.600 μίλια μακριά από το δορυφόρο της Γης και θα χαθεί στο διάστημα.
1971: Εξήντα έξι θεατές σκοτώνονται στο Άιμπροξ Παρκ της Γλασκόβης στη Σκωτία όταν, κατά την διάρκεια του αγώνα ποδοσφαίρου Rangers- Celtic, υποχωρεί το κιγκλίδωμα των κερκίδων.
1972: Απαγορεύονται οι διαφημίσεις τσιγάρων στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση των ΗΠΑ, ύστερα από απόφαση του Κογκρέσου.
2008: Το αργό πετρέλαιο ξεπερνά για πρώτη φορά τα 100 δολάρια το βαρέλι στη Νέα Υόρκη.
Γεννήσεις
1642 – Μωάμεθ Δ΄, Οθωμανός σουλτάνος
1896 – Τζίγκα Βερτόφ, Ρώσος σκηνοθέτης
1904 – Σάλη Ραντ, Αμερικανίδα χορεύτρια και ηθοποιός
1920 – Ισαάκ Ασίμωφ, Αμερικανός συγγραφέας
1924 – Ευγένιος Σπαθάρης, καλλιτέχνης του θεάτρου σκιών
1972 – Χρήστος Μελέτογλου, Έλληνας πρώην αθλητής του στίβου
Θάνατοι
1861 – Φρειδερίκος Γουλιέλμος Δ΄, Βασιλιάς της Πρωσίας
1915 – Αρμάν Πεζό, ιδρυτής της ομώνυμης αυτοκινητοβιομηχανίας
1950 – Θεόφραστος Σακελλαρίδης, Δημοφιλής Έλληνας μουσουργός, ο δημιουργός της ελληνικής οπερέτας.
1950 – Εμίλ Γιάνινγκς, Γερμανός ηθοποιός
1990 – Ευάγγελος Αβέρωφ, Έλληνας πολιτικός
1999 – Σεμπάστιαν Χάφνερ, Γερμανός δημοσιογράφος και συγγραφέας
