Ταινίες Πρώτης Προβολής: Με επτά καινούργιες ταινίες ξεκινά απόψε η νέα κινηματογραφική εβδομάδα.
Οι φίλοι του σινεμά θα έχουν την ευκαιρία να επιλέξουν από δράματα και περιπέτειες, μέχρι κωμωδία και θρίλερ. Ξεχωρίζουν οι ταινίες “Ένας Θρίαμβος”, “Μια Τετάρτη του Μαΐου” και “Εξαφάνιση Ανηλίκου”.
Ένας Θρίαμβος (Un Triomphe). Δραματική κωμωδία, γαλλικής παραγωγής του 2020, σε σκηνοθεσία Εμανουέλ Κουρκόλ, με τους Καντ Μεράντ, Πιέρ Λοτέν, Μαρίνα Χαντς, Νταβίντ Αγιάλα, Λαμίν Σισοκό κ.ά.
Ακόμη μία τεράστια εμπορική επιτυχία στη Γαλλία, έπειτα από το φιλμ “Αντίο, Ηλίθιοι”, που είδαμε την προηγούμενη εβδομάδα, κάνει πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες. Μία κωμωδία, με δραματικές πτυχές και κοινωνικά μηνύματα, που συνδέει και ισορροπεί ικανοποιητικά ο Εμανουέλ Κουρκόλ, κερδίζοντας και το Ευρωπαϊκό Βραβείο Καλύτερης Κωμωδίας.
Το σενάριο, που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, και συγκεκριμένα από την ιστορία του Σουηδού ηθοποιού και σκηνοθέτη Γιαν Γιάνσον, όταν ανέβασε το 1985 το θεατρικό έργο του Μπέκετ “Περιμένοντας τον Κοντό” στις φυλακές υψίστης ασφαλείας Κούμλα με κρατούμενους και αυτοί απέδρασαν στη δημόσια πρεμιέρα της παράστασης.
Ο Κουρκόλ μεταφέρει την ιστορία του στη Γαλλία και ανανεώνει το ενδιαφέρον με τα κοινωνικά σχόλια για τη χώρα του, το σωφρονιστικό σύστημα, τις στερεότυπα μιας αδιάφορης κοινωνίας, χωρίς να χάνει το χιούμορ του ή τη συγκινησιακή φόρτιση που προσφέρει η απελευθερωτική δύναμη της τέχνης. Ο Κουρκόλ έχει μελετήσει τον κόσμο της φυλακής, δουλεύει με ακρίβεια τις σκηνές του, ενώ αφήνει ελεύθερους τους ηθοποιούς να αυτοσχεδιάσουν στις πρόβες, προσφέροντας μία κινηματογραφική φρεσκάδα.
Ο Κουρκόλ έχει κάνει καλή δουλειά και στην ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων, ενώ έχει και τη συνδρομή του έμπειρου Καντ Μεράντ στον πρωταγωνιστικό ρόλο, μετριάζοντας έτσι και τις εντυπώσεις από ορισμένα κλισέ, που θα μπορούσε ίσως να έχει αποφύγει.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Ο Ετιέν, ένας συχνά εκτός δουλειάς ηθοποιός, είναι υπεύθυνος ενός θεατρικού εργαστηρίου σε μια φυλακή, όπου μαζεύει έναν ασυνήθιστο θίασο από κρατούμενους για να ανεβάσουν το έργο του Σάμιουελ Μπέκετ, “Περιμένοντας τον Γκοντό”. Όταν του επιτραπεί να πάρει την ομάδα των κρατούμενων σε περιοδεία του έργου σε κανονικά θέατρα έξω από τη φυλακή, ο Ετιέν επιτέλους αισθάνεται ότι αυτή μπορεί να είναι η μεγάλη του ευκαιρία να πραγματοποιήσει το όνειρο του στη σκηνή και στη ζωή.
Μια Τετάρτη του Μαΐου (Chaharshanbeh, 19 Ordibehesht). Δραματική ταινία, ιρανικής παραγωγής 2015, σε σκηνοθεσία Βαχίντ Τζαλιλβάντ, με τους Σαχρόκ Φορουτανιάν, Νίκι Καρίμι, Μπορζού Αχμάντ κ.ά.
Ακόμη ένα κινηματογραφικό διαμαντάκι από το Ιράν, που δικαιολογεί πλήρως τα βραβεία που έχει κερδίσει, μεταξύ των οποίων και στο Φεστιβάλ Βενετίας το 2015, από τη Διεθνή Ένωση Κριτικών. Τον Βαχίντ Τζαλιβάντ, τον γνωρίσαμε στην Ελλάδα το 2018, με το αξιοπρόσεκτο δράμα “Περίπτωση Συνείδησης”. Εδώ, με καθυστέρηση έξι χρόνων, βλέπουμε το ντεμπούτο του στη σκηνοθεσία, σε ένα κοινωνικό δράμα, ένα κρεσέντο μελαγχολίας, αλλά και ένα στοχαστικό φιλμ, πλούσιο σε ειλικρινή αισθήματα, με πολλαπλά μηνύματα. Για το εύρος της καταπίεσης της γυναίκας στο Ιράν, τις δυσκολίες της εργατικής τάξης, τη φτώχεια που διαλύει τις ανθρώπινες σχέσεις και τις οικογένειες.
Το θέμα πρωτότυπο: Ένας μεσήλικας βάζει αγγελία σε μια εφημερίδα προκειμένου να προσφέρει οικονομική βοήθεια σε έναν άνθρωπο που μπορεί να αποδείξει ότι πράγματι έχει μεγάλη ανάγκη.
Ο Τζαλιλβάντ, προσεγγίζοντας με τον κλασικό ιρανικό νατουραλισμό την ιστορία του, θα διανθίσει την ταινία του με ορισμένες συναρπαστικές ιδέες, για τη σύγκρουση της παράδοσης με τα νέα ήθη, θα φέρει στο φως τις δυσοίωνες προοπτικές των καταφρονημένων, ένα πανανθρώπινο εκτεταμένο πρόβλημα που μόνο η κοινωνική αφύπνιση μπορεί να δώσει λύση.
Ο σκηνοθέτης, τα καταφέρνει ακόμη και σε δύσκολες στιγμές, εκεί που βαραίνει ακόμη περισσότερο το συναίσθημα, εκεί που το δράμα δίνει τη θέση του στην απελπισία, ρυθμίζοντας καταλλήλως τη ροή της ταινίας και ανανεώνοντας το ενδιαφέρον του θεατή, ενώ με μαεστρία κατευθύνει και το αξιέπαινο καστ, στο οποίο πρωτοστατεί η σπουδαία Ιρανή ηθοποιός Νίκι Καρίμι, που για μια ακόμη φορά δείχνει πηγαίο ταλέντο της.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Ένας μεσήλικας άντρας βάζει σε μια εφημερίδα μια αγγελία ότι θα δώσει σε έναν από τους ενδιαφερόμενους ένα μεγάλο ποσό για οικονομική βοήθεια. Τα χρήματα θα πάνε σε κάποιον που υποφέρει πραγματικά. Αμέσως κάτω από το γραφείο του επικρατεί το αδιαχώρητο από κάθε λογής κόσμο που θέλει να κάνει αίτηση για τα χρήματα που πρόκειται να δοθούν. Πολυάριθμοι άντρες αλλά κυρίως γυναίκες θα περάσουν την πόρτα του γραφείου και ο άντρας θα ακούσει τις δραματικές ιστορίες τους, έχοντας σαν στόχο να επιλέξει έναν από όσους έχει δει και να του δώσει τα χρήματα…
Εξαφάνιση Ανηλίκου (My Son). Θρίλερ, αμερικανικής παραγωγής του 2021, σε σκηνοθεσία Κριστιάν Καριόν, με τους Τζέιμς ΜακΑβόι, Κλερ Φόι, Γκάρι Λιούις, Τομ Κάλεν κ.ά.
Έχει το ενδιαφέρον του αυτό το δραματικό θρίλερ, αλλά μάλλον περισσότερο κεντρίζουν τα παράδοξα που το συνοδεύουν. Πρώτον, είναι το αγγλόφωνο ριμέικ της γαλλικής παραγωγής από τον ίδιο σκηνοθέτη, τον Κριστιάν Καριόν, μέσα σε μόλις τέσσερα χρόνια. Τότε με πρωταγωνιστή τον Γκιγιόμ Κανέ και τώρα τον Τζέιμς ΜακΑβόι. Δεύτερον, όπως και στην πρώτη ταινία, ο πρωταγωνιστής δεν έχει μπροστά του σενάριο ή διαλόγους, εν αντιθέσει με τους υπόλοιπους ηθοποιούς, προκειμένου να επιτευχθεί η αυθεντικότητα των αντιδράσεων του ΜακΑβόι, μπροστά σε ένα τραγικό γεγονός. Την εξαφάνιση του 7χρονου γιου του από μία κατασκήνωση στα Χάιλαντς της Σκωτίας, που γρήγορα γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για απαγωγή κι ενώ η αστυνομία δείχνει να παρατά τις έρευνες. Και μόνο η εξαφάνιση ενός παιδιού για τους γονείς, ακόμη και για λίγα λεπτά, είναι ένα σοκαριστικό γεγονός, πόσο μάλλον όταν ο πατέρας, όπως στην “Εξαφάνιση Ανηλίκου” είναι ένας απόντας πατέρας, εξαιτίας της εργασίας του, έχει απομακρυνθεί και από την πρώην σύζυγό του και συνειδητοποιεί ότι το μοναχοπαίδι του έχει απαχθεί.
Έτσι, ένα απλό και συνηθισμένο δραματικό στόρι απαγωγής, μετατρέπεται σε ένα εσωτερικό ψυχολογικό θρίλερ για τον ίδιο τον πρωταγωνιστή, σε συνδυασμό με το απόκοσμο και γοητευτικό περιβάλλον των σκοτσέζικων τοπίων, που κυριαρχούν στην ταινία.
Ένα θρίλερ χαμηλών τόνων, που ορισμένες φορές πλατειάζει, δείχνει αμηχανία, αδυνατεί να περάσει το εύρος των συναισθημάτων, που μπορεί να υπάρξουν σε μια απαγωγή παιδιού, αφήνει κενά στην ιστορία του, αλλά κλιμακώνει σωστά την ένταση της αγωνίας και έχει έναν ικανότατο πρωταγωνιστή που δείχνει ότι διαθέτει το υποκριτικό βάθος για να φέρει εις πέρας το ρόλο του.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Οδηγώντας στην καρδιά των Χάιλαντς, ο Έντμοντ Μάρεϊ λαμβάνει μια κλήση από την πρώην σύζυγό του. Απεγνωσμένη τον ενημερώνει ότι ο εφτάχρονος γιος τους που βρίσκεται σε κατασκήνωση, αγνοείται. Σύντομα γίνεται ξεκάθαρο ότι πρόκειται για απαγωγή, κάτι που οδηγεί τους γονείς στην απελπισία.
Δρόμος από Πάγο (The Ice Road). Περιπέτεια, αμερικανικής παραγωγής του 2021, σε σκηνοθεσία Τζόναθαν Χένσλι, με τους Λίαμ Νίσον, Μπέντζαμιν Γούοκερ, Άμπερ Μιντθάντερ, Μάρκους Τόμας, Λόρενς Φίσμπερν κ.ά.
Ο ακαταπόνητος Λίαμ Νίσον, που παίζει τα τελευταία χρόνια με ρυθμούς πολυβόλου σε αδιάφορες έως μετριότατες περιπέτειες, επί το πλείστον, μπαίνει ξανά σε μια δυναμική περιπέτεια, αυτή τη φορά σαν οδηγός φορτηγού που πρέπει να διασχίσει έναν παγωμένο ωκεανό, για να διασώσει εγκλωβισμένους εργάτες ορυχείου.
Η ταινία δεν το φωνάζει, αλλά πρόκειται για μία ακόμη παραλλαγή της κλασικής ταινίας του Ανρί Κλουζό “Το Μεροκάματο του Τρόμου”, ένα ακόμη κακέκτυπο, που δίνει βάρος μόνο στην αγωνία, τις θεαματικές εικόνες καταστροφής, ατάκες του Νίσον, νηπιακής έμπνευσης (“τώρα θύμωσα!”) και ρουφώντας όλα τα κλισέ μιας αμερικάνικης επιδερμικής περιπέτειας. Έτσι, το μόνο που απομένει είναι ορισμένα πλάνα της άγριας φύσης του Καναδά και βεβαίως οι δραματικές αλλά τόσο γκροτέσκο σκηνές του 70άρη πρώην εξαιρετικού πρωταγωνιστή, που μπορεί να φουσκώνει τον τραπεζικό του λογαριασμό, αλλά αν συνεχίσει έτσι στο τέλος θα λησμονηθούν εντελώς οι αξιέπαινες ερμηνείες του μακρινού παρελθόντος.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Μετά την κατάρρευση ενός απομονωμένου ορυχείου διαμαντιών στον μακρινό βόρειο Καναδά, ένας οδηγός φορτηγού καλείται να ηγηθεί μίας αταίριαστης ομάδας πάνω από τον παγωμένο ωκεανό, για να σωθούν οι εγκλωβισμένοι εργάτες του ορυχείου. Αντιμέτωποι με τον πάγο που έχει αρχίσει να λιώνει και μία καταιγίδα που πλησιάζει, ανακαλύπτουν ότι η πραγματική απειλή δεν είναι αυτή που νόμιζαν.
Εκρηκτικό Κοκτέιλ (Gunpowder Milkshake). Περιπέτεια, αμερικανικής – γαλλικής παραγωγής του 2021, σε σκηνοθεσία Ναβότ Παπουσάντο, με τους Κάρεν Γκίλαν, Λένα Χέντι, Πολ Τζιαμάτι, Κλόε Κόλμαν, Μισέλ Γιέο, Αντζελα Μπάσετ, Ραλφ Άινεσον, Κάρλα Γκουτζίνο κ.ά.
Βίαιη περιπέτεια, που στον ρόλο του Τζέισον Στέιθαμ ή του Κιάνου Ριβς ή ακόμη και των βετεράνων Βιν Ντίζελ και Ντουέιν Τζόνσον βλέπουμε ένα γυναικείο καστ, την Κάρεν Γκίλαν ως πρωταγωνίστρια και από κοντά τις Λένα Χέντι, Μισέλ Γιέο, Άντζελα Μπάσετ και Κάρλα Γκουτζίνο. Με τη βασική ηρωίδα να ακολουθεί το επάγγελμα τής -εξαφανισμένης για 15 χρόνια- μητέρας της, εκείνο της εκτελέστριας και να τα βάζει με πλήθη ανδρών δολοφόνων, για να σώσει τη ζωή μίας οχτάχρονης αλλά και τη δική της, βοηθούμενη από τη μητέρα της που επανεμφανίζεται και την γυναικεία παλιοπαρέα της.
Πέρα από κάποιες διασκεδαστικές στιγμές και ορισμένες σκόρπιες ατάκες, η ταινία μοιάζει με copy paste των συνηθισμένων περιπετειών του είδους, με μία, όμως, υπερβολική δόση ειρωνείας για το ανδρικό φύλλο, καθώς τους παρουσιάζει με νοημοσύνη αχλαδιού. Κατά τ’ άλλα η συνταγή ακολουθείται κατά γράμμα από τον Ισραηλινό σκηνοθέτη Παπουσάντο (“Στο Στόμα του Λύκου”), οι χορευτικές σκηνές μάχης δίνουν και παίρνουν, ενώ σύντομα εξαντλείται το ενδιαφέρον και η υπομονή του θεατή.
Η πρωταγωνίστρια χλωμή, ενώ το υπόλοιπο γυναικείο καστ των πιο έμπειρων ηθοποιών, δείχνει να το διασκεδάζει, αλλά ως ένα σημείο, καθώς η μανιέρα δίνει και παίρνει, τα κλισέ κάνουν πάρτι και το τέλος δείχνει λυτρωτικό, για αυτές, αλλά και για όσους αντέξουν μέχρι το φινάλε.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Τρεις γενιές πληρωμένων δολοφόνων θηλυκού γένους αναλαμβάνουν να σώσουν ένα οχτάχρονο κορίτσι από μια σειρά αδίστακτους μαφιόζους που θέλουν να εκδικηθούν τον πατέρα του και αυτή που την έσωσε…
Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες:
Μπλε Βάλτος (Blue Bayou). Αγωνιώδες δράμα, αμερικανικήης παραγωγής του 2021, σε σκηνοθεσία του Τζάστιν Τσονγκ, με τον ίδιο και την Αλίσια Βικάντερ. Ένας Αμερικανο-κορεάτης, που μεγάλωσε στη Λουιζιάνα και έχει αποκτήσει οικογένεια, θα βρεθεί αντιμέτωπος με την απέλαση. Αγχωτικό δράμα, που μιλά για τα κακώς κείμενα στο θέμα των υιοθεσιών στις ΗΠΑ, τον διάχυτο ρατσισμό, αλλά και τα κρυμμένα καλά μυστικά, που μπορεί να τινάξουν στον αέρα τη ζωή των ανθρώπων. Φιλμ με ενδιαφέρουσα υπόθεση, αλλά και αδυναμίες, κυρίως λόγω του χαώδους ορισμένες φορές σεναρίου, που αποδυναμώνει το βασικό στόρι. Η ταινία, που ήταν και επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Κανών 2021, διαθέτει, όμως και καλές ερμηνείες και συγκίνηση και γοητευτικές σκηνές στη Νέα Ορλεάνη.
No Heroes. Καλογυρισμένο, ευγενικών προθέσεων ελληνικό ντοκιμαντέρ που αξίζει την προσοχή μας, σε σκηνοθεσία Γιώργου Βιτσαρόπουλου. Το φιλμ επικεντρώνεται στην ομάδα μπάσκετ με αμαξίδιο του Αθλητικού Συλλόγου Κινητικά Αναπήρων (ΑΣΚΑ) στο Μαρούσι. Η ομάδα επέτρεψε στο κινηματογραφικό συνεργείο να παρακολουθήσει τις εσωτερικές διεργασίες, από τις προπονήσεις και τους αγώνες, μέχρι τις μετακινήσεις της, ενώ τα μέλη της παραχώρησαν συνεντεύξεις για το πως βρέθηκαν στο αναπηρικό αμαξίδιο, για το άθλημα που έδωσε νόημα στη ζωή τους, τους έδωσε πνοή, να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες της αναπηρίας και την αδιαφορία της κοινωνίας.
Χάρης Αναγνωστάκης
