Τα μάθατε τα νέα; Στελέχη του Τσίπρα προπηλακίζονται σε όλη την Ελλάδα.! Από το χώρο του Πολυτεχνείου, όπου πάνε να καταθέσουν στεφάνι και τους διώχνουν κακήν-κακώς, ομάδες αναρχικών και αριστεριστών που έχουν ιδιοποιηθεί το χώρο με τις ευλογίες του ΣΥΡΙΖΑ (οι «αγνώμονες»)…
Μέχρι τη Θεσσαλονίκη όπου γονείς συγκρούονται με την αστυνομία, γιατί δεν τους άφηνε να «παραβρεθούν» σε ομιλία του υπουργού Γαβρόγλου «ανοικτή στο κοινό»…
Του Θανάση Κ.
Όσοι μονολογούσαν ότι η κοινωνία υπομένει τα πάνδεινα παθητικά και δεν αντιδρά, να το ξανασκεφτούν!
Η κοινωνία έχει αρχίσει να αντιδρά. Όπως ξέρει κι όπως τη μάθανε…
Τα άλλα τα νέα τα μάθατε;
Το Χρηματιστήριο κατρακυλάει!
Παρά την «ηρωϊκή έξοδο από τα μνημόνια», πέφτει συνεχώς!
Λέγανε ότι φταίει το «κακό κλίμα» στα ξένα χρηματιστήρια, ιδιαίτερα στην Ιταλία. Αλλά εδώ το δικό μας πέφτει περισσότερο απ’ ό,τι και στην Ιταλία!
Ενώ τα ελληνικά ομόλογα σκαρφαλώνουν περισσότερο από τα ιταλικά!
Χθες ο Γενικός Δείκτης στο Χρηματιστήριο Αθηνών «διέσπασε πτωτικά» το φράγμα των 600 μονάδων. Δηλαδή βρέθηκε στα χαμηλότερα επίπεδα εδώ και δύο χρόνια περίπου – από τη 17η Νοεμβρίου του 2016!
Για να έχετε μιαν εικόνα. Το Γενικό Δείκτη η κυβέρνηση Σαμαρά τον βρήκε γύρω στις 650 μονάδες (πάνω από τα τωρινά επίπεδα), τέλη Ιουνίου του 2012.
Κι από τότε το ΧΑ ανέβαινε συνεχώς επί Σαμαρά κι είχε φτάσει στις 1365 μονάδες (υπερδιπλασίασε) στις 17 Μαρτίου του 2014.
Και παρέμενε υψηλά μέχρι τις αρχές Οκτωβρίου του 2014, όταν άρχισε να φαίνεται ότι έρχεται ο Τσίπρας!
Ύστερα υποχώρησε. Παρ’ όλα αυτά κρατήθηκε γύρω στις 1000 μονάδες, μέχρι που από τα μέσα Δεκεμβρίου, όταν οι πρόωρες εκλογές έμοιαζαν αναπόφευκτες έπεσε κι άλλο…
Και στις 23 Ιανουαρίου του 2015 τελευταία συνεδρίαση πριν έλθει ο Τσίπρας, ο Δείκτης έγραφε 840 μονάδες.
Και πάλι 30% παραπάνω απ’ ό,τι τον παρέλαβε ο Σαμαράς πριν δυόμιση χρόνια…
Ο Τσίπρας τον παρέλαβε στις 840 μονάδες, λοιπόν…
Από τότε υποχωρεί συνεχώς! Ένα χρόνο αργότερα, το Φεβρουάριο του 2016, βρέθηκε και στις 450 μονάδες (χαμηλό 25ετίας και πλέον)!
Ύστερα ανέβηκε λίγο, αλλά έμεινε κάτω από τις 600 μονάδες μέχρι το Νοέμβριο του 2016.
Κι ύστερα άρχισε να ανεβαίνει για ένα χρόνο περίπου, χωρίς ποτέ να ξεπεράσει (ούτε κα να πλησιάσει) τα επίπεδα όπου είχε βρεθεί στα μέσα Ιανουαρίου του 2015 (δηλαδή στο τέλος της διακυβέρνησης Σαμαρά).
Και από την ώρα που… «βγήκαμε από το Μνημόνιο», ο Γενικός Δείκτης πήρε την κατηφόρα ξανά:
Πέφτει όταν πέφτουν τα ξένα χρηματιστήρια. Αλλά πέφτει κι όταν ανεβαίνουν ή σταθεροποιούνται τα ξένα χρηματιστήρια!
Γιατί οι άλλες οικονομίες «το παλεύουν».
Εμείς απλώς βουλιάζουμε…
Κι έχεις και την Κυβέρνηση να κομπάζει πως την τελευταία διετία έχουμε … «ρεκόρ ξένων επενδύσεων» στη χώρα!!!
Έχετε δει ποτέ πουθενά στον κόσμο – οπουδήποτε – να έρχονται «βροχή» οι επενδύσεις και να… καταρρέει το χρηματιστήριο;
Η πορεία του Γενικού Δείκτη είναι αδιάψευστος μάρτυρας και απόδειξη για το «στραπάτσο» που έπαθε το success story του Τσίπρα…
Και κάτι ακόμα: Όταν ο Τσίπρας ειρωνευόταν το success story του Σαμαρά την άνοιξη του 2014, ο Γενικός Δείκτης βρισκόταν στις 1365 μονάδες! Τώρα που ο ίδιος κομπάζει για το δικό του success story, ο Γενικός Δείκτης έχει πέσει κάτω από τις 600 μονάδες!
Δηλαδή πολύ κάτω από τα μισά.
Δηλαδή πολύ κάτω κι από εκεί που το βρήκε ο Σαμαράς τον Ιούνιο του 2012.
Συμπέρασμα: Ο λαός δυσφορεί με το ΣΥΡΙΖΑ και το δείχνει σε κάθε ευκαιρία.
Οι επενδυτές έχουν εγκαταλείψει το ΣΥΡΙΖΑ και το δείχνει ο Γενικός Δείκτης.
Ποιος του έμεινε;
Η Μέρκελ; Καλά. Να ζήσουμε να τη θυμόμαστε…
Ο Μακρόν; Καλά. Οι δημοσκοπήσεις και γι’ αυτόν πέφτουν πιο χαμηλά από τον Γενικό Δείκτη στο Χρηματιστήριο Αθηνών.
Μήπως ο Τράμπ; Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ που διώχνει τους λαθρομετανάστες – και τους ονομάζει «παράνομους» και «ανεπιθύμητους» στη χώρα του;
Αυτόν τον Τράμπ επικαλούνται; Που στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και σύμπας ο φιλικός του Τύπος, «φασίστα» τον ανεβάζουν, «ρατσιστή» τον κατεβάζουν, κι ύστερα… καμαρώνουν, αν ψιθυρίσει κάτι θετικό για τον Τσίπρα κάποιος αξιωματούχος της κυβέρνησής του (συνήθως γιατί ξεπούλησε το «Μακεδονικό»);
Αν έχουν χάσει κάθε άλλη «στήριξη» και ελπίζουν μόνο στη λόγια της Μέρκελ (που είναι ετοιμόρροπη), στα λόγια του Ολάντ (που είναι ήδη «βαθύ παρελθόν» – και δη «κακό παρελθόν» για τη χώρα του) και στα λόγια του Τράμπ (που συνήθως… «τρολάρει» αγρίως) – αν σε αυτούς ελπίζουν, έχουν ψωνίσει από σβέρκο!
Τώρα βέβαια που τα είπαμε όλα αυτά, να δούμε και την άλλη πλευρά.
Αυτό που δεν καταλαβαίνει ακόμα – ή δεν το έχει καταλάβει πλήρως – η αντιπολίτευση, είναι ότι τον Τσίπρα δεν τον ενδιαφέρει να κυβερνήσει.
Τον ενδιαφέρει να στήσει ένα δικό του κομματικό καθεστώς.
Που θα αντέξει και μετά την αναπόφευκτη εκλογική του ήττα.
Δεν τον ενδιαφέρει το σύνολο του ελληνικού λαού. Τον ενδιαφέρει να «μπετονάρει» μόνο το δικό του «ακροατήριο». Τη δική του εκλογική «πελατεία»…
Σε αυτούς απευθύνεται. Και μόνο…
Αυτούς προσπαθεί να κρατήσει – με νύχια και με δόντια.
Αλλά αυτός είναι ο ορισμός του… Μαυρογιαλούρου!
Δεν ασκεί πολιτική ως εκλεγμένος, εξ ονόματος «όλων των Ελλήνων», αλλά νοιάζεται μόνο για τα «πελατάκια» του.
Τα «ψηφαλάκια» που συνέλεξε κάνοντας «ρουσφέτια» στους ημέτερους, καταστρέφοντας όλους τους άλλους.
«Το έκαναν όλοι» θα μου πείτε…
Ίσως το έκαναν κατά καιρούς όλες οι παρατάξεις. Αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό!
Και, εν πάση περιπτώσει, την κρίσιμη τριετία 2011-2015 οι κυβερνήσεις εκείνες ήλθαν σε σύγκρουση με τα παραδοσιακά «πελατάκια» τους για να περάσουν κάποιες πραγματικές μεταρρυθμίσεις.
–Η ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά ήλθε σε σύγκρουση με τους φαρμακοποιούς (μεγάλη επαγγελματική ομάδα, που ήταν «δικοί του» και διακήρυσσαν ότι για να τον εκδικηθούν θα κάνουν τα φαρμακεία τους «εκλογικά κέντρα του ΣΥΡΙΖΑ»!)
Ο Σαμαράς δεν πτοήθηκε και πέρασε τη μεταρρύθμιση.
–Το έκανε και με τους ταξιτζήδες. Και διέγραψε τον αρχηγό τους Θύμιο Λυμπερόπουλο. Που ήταν «δικός του». Ύστερα ο Λυμπερόπουλος γύρισε εναντίον του. Αλλά ο Σαμαράς πέρασε τη μεταρρύθμιση τότε…
Τώρα ήλθε ο ΣΥΡΙΖΑ και «αποκατέστησε» το Θύμιο.
–Το έκανε και ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος και ο Λοβέρδος με τους γιατρούς που ήταν «δικοί τους». Αλλά η τότε κυβέρνηση έβαλε χέρι στο «αμαρτωλό» ΕΣΥ.
Οι γιατροί ποτέ δεν τους το συγχώρησαν. Αλλά εκείνοι επέμεναν. Τότε πέρασε η μεταρρύθμιση. Μετά ήλθε ο ΣΥΡΙΖΑ…
Τώρα οι νοσοκομειακοί γιατροί δεν έχουν μαντήλι να κλάψουν…
–Το έκανε ο Σαμαράς και η Διαμαντοπούλου με τους Πανεπιστημιακούς. Κατάργησαν το «άσυλο παρανομίας» στα Πανεπιστήμια και τη «συνδιοίκηση» των φοιτητών. Κι ήλθαν τότε σε σύγκρουση με «δικούς τους»:
Ο Σαμαράς ουσιαστικά δέχθηκε να περιθωριοποιηθεί από τη διοίκηση των Πανεπιστημίων η φοιτητική παράταξη της ΝΔ η ΔΑΠ. Που ήταν τότε – και παραμένει ακόμα – πρώτη δύναμη στους φοιτητές.
Η Διαμαντοπούλου ουσιαστικά κατήργησε τότε το σύνολο της εμβληματικής μεταρρύθμισης στην Ανώτατη Παιδεία του Ανδρέα Παπανδρέου από το 1982.
Κι οι δύο πήραν το κόστος. Και προχώρησαν…
Όχι λοιπόν! Δεν είναι όλοι το ίδιο...
Το πολιτικό σύστημα πριν το 2015 είχα αναδείξει πολλές δυνάμεις ικανές να νικήσουν τον παραδοσιακό Μαυρογιαλούρο!
Ο Σαμαράς ήταν ο «καταλύτης» σε εκείνη την τομή. Αλλά το μεγαλύτερο μέρος της ΝΔ (όχι όλη) τον στήριξε τότε. Και σημαντικό μέρος του ΠΑΣΟΚ (όσοι δεν είχαν κουνήσει μαντήλι για το ΣΥΡΙΖΑ) στήριξαν επίσης.
Το καινούργιο γεννιόταν.
Ο Τσίπρας, αντίθετα, εκπροσωπεί το παλιό! Το «Μαυρογιαλουρισμό» στην πιο καθαρή, στην πιο απροσχημάτιστη, στην πιο χυδαία και απεχθή εκδοχή του.
Όταν έκλεινε τις τράπεζες, ομολογούσε, ότι : έτσι κι αλλιώς οι δικοί μας ψηφοφόροι δεν έχουν καταθέσεις ούτε διαθέτουν πάνω από 420 ευρώ την εβδομάδα να σηκώσουν…
Δεν τον ενδιαφέρει ότι οι «άλλοι» – αυτοί που έχουν καταθέσεις στις τράπεζες – εξασφαλίζουν δουλειές και εισοδήματα γι’ αυτούς που δεν έχουν…
Δεν του πέρναγε από το μυαλό καν, ότι κλειστές τράπεζες σημαίνει οικονομία σε καθίζηση, ανεργία σε έξαρση, διάχυτη φτώχεια και διαιώνιση της κρίσης.
Ή μάλλον δεν τον ένοιαζε.
Πράγματι, ο Τσίπρας είναι η χειρότερη μορφή Μαυρογιαλούρου.
Και τώρα βλέπει να τελειώνει η «κλεψύδρα» του…
Όλες οι μετρήσεις δείχνουν πως υπάρχει ένα 65-70% περίπου του εκλογικού σώματος – της κοινωνίας – που είναι πια εντελώς απέναντί του. Δεν θέλουν ούτε να τον βλέπουν, ούτε να τον ακούνε, δεν τον αντέχουν, δεν τον ανέχονται, θέλουν να φύγει …χθες!
–Το υπόλοιπο 30-35% περιλαμβάνει αυτούς που τον έχουν εγκαταλείψει και ΔΕΝ γυρίζουν, αλλά δεν πάνε να ψηφίσουν κάτι άλλο…
–Περιλαμβάνει ακόμα αυτούς που θα ψηφίσουν μικρότερα κόμματα, για να δείξουν την απογοήτευσή τους από όλους (οι οπαδοί του «όλοι ίδιοι είναι» είναι αρκετοί ακόμα, αλλά φθίνουν)…
–Περιλαμβάνει τέλος, το σκληρό πυρήνα των οπαδών της ΧΑ, που ναι μεν βρίζουν όλους, αλλά με το ΣΥΡΙΖΑ έχουν «συμβιωτικές» σχέσεις: μαζί έριξαν την κυβέρνηση Σαμαρά, στο ΣΥΡΙΖΑ οφείλουν που η δίκη των ηγετικών τους στελεχών έχει μπλοκάρει, και δεν θέλουν με τίποτε να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ…
–Στους ΑΝΕΛ δεν αναφέρομαι καν. Ουσιαστικά ΔΕΝ υπάρχουν στο εκλογικό σώμα…
ΧΑ και ψηφοφόροι μικρών κομμάτων (που δεν εκλέγουν βουλευτή) θα αθροίσουν μαζί γύρω στο 15%. (13% έβγαλαν το 2015).
Συν η αποχή που θα είναι κι αυτή σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ κυρίως…
Από το 30-35% που δεν είναι οργισμένοι ακόμα με το ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας διεκδικεί το πολύ το 20%.
Και προσπαθεί δελεάζοντας με «αντίδωρα» και «δωράκια» – άλλα πραγματικά, άλλα προσχηματικά κι άλλα απλώς απατηλές υποσχέσεις – να το φτάσει στο 25%.
Η ΝΔ δεν πρέπει να παίξει με τους όρους του Τσίπρα.
Και «κλειδί» γι’ αυτό είναι να αλλάξει εντελώς την ατζέντα.
Και να «ανεβάσει γράδα» στην αντιπολίτευση που ασκεί.
Γι’ αυτά όμως θα γράψω αύριο.
ΥΓ. Για την ώρα ένα μόνο:
–Η ΝΔ «κολυμπάει» σε μια τεράστια «δεξαμενή» όπου βρίσκεται το 65% του εκλογικού σώματος. Και πρέπει να κερδίσει λίγο παραπάνω από τους μισούς:
Ας πούμε 6 στους δέκα! Τουλάχιστον…
–Ο ΣΥΡΙΖΑ κολυμπάει σε μια πολύ μικρότερη «δεξαμενή», όπου βρίσκεται το 20-25% του εκλογικού σώματος. Το πολύ! Και πρέπει να τους κερδίσει όλους.
Η αλλιώς, η ΝΔ πρέπει να κολυμπήσει με το ρεύμα και να καβαλήσει το κύμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να πάει κόντρα στο ρεύμα και να μην τον καπακώσει το… τσουνάμι της λαϊκής δυσαρέσκειας!
Που τη «γεύεται» ήδη στους δρόμους…
