Οι εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ και γενικά στην Κεντροαριστερά κυριάρχησαν στη συνέντευξη του υπουργού Επικρατείας Μάκη Βορίδη, στον ΣΚΑΙ, ξεκινώντας, βέβαια, από την επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη.
Η κυβέρνηση ούτε χάρηκε ούτε λυπήθηκε από το γεγονός αυτό, σημείωσε εισαγωγικώς ο υπουργός Επικρατείας, υπενθυμίζοντας, εξάλλου, ότι η αύξηση συμμετοχής στο ΠΑΣΟΚ δεν ήταν θεαματική (σ.σ. αναφερόμενος, προφανώς, στον α’ γύρο).
Πάντως, το αποτέλεσμα της κάλπης, σύμφωνα με τον Μ. Βορίδη, είναι ότι «η μέχρι σήμερα πορεία του (Νίκου Ανδρουλάκη) εγκρίνεται».
Επιπροσθέτως, «ο κ. Ανδρουλάκης, σε σχέση με τους άλλους υποψηφίους, ήταν εκείνος που είχε πεπραγμένα ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Η πορεία, οι επιλογές, οι τακτικές και οι στρατηγικές που έκανε ο κ. Ανδρουλάκης, έχουν εγκριθεί. Δεν περιμένουμε κάτι θεαματικά διαφορετικό, θα συνεχίσει στο δρόμο που έχει χαράξει», ήταν η εκτίμηση του Μ. Βορίδη.
Όσον αφορά το ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Βορίδης είπε πως «θα απευθυνόμαστε στον όποιο ΣΥΡΙΖΑ με την ιδιότητα που έχει, σύμφωνα με όσα ορίζει ο Κανονισμός της Βουλής». Ενώ κληθείς να σχολιάσει τα εσωκομματικά του, δήλωσε:
«Έχουμε πει να μην σχολιάζουμε, παρότι ο πειρασμός είναι μεγάλος. Επειδή είναι σε εξέλιξη η εσωκομματική διαδικασία και έχουν και το συνέδριό τους, έχουμε πει να μην σχολιάζουμε τα εσωκομματικά». Επεσήμανε, πάντως, ότι δεν αισθάνεται λύπη για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ. «Είναι το επιτίμιο της πολιτικής στάσης του όλη την προηγούμενη περίοδο», υποστήριξε ο υπουργός Επικρατείας.
Φεύγοντας από τα ζητήματα που απασχολούν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, η συνέντευξη περιστράφηκε στα θέματα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση. Εδώ, το σχόλιο του υπουργού Επικρατείας ήταν ότι «η πραγματικότητα είναι ότι αυτή τη στιγμή -έτσι το ερμηνεύω εγώ τουλάχιστον- οι πολίτες ξέρουν ότι για κάθε ζήτημα, το οποίο έχουν, για κάθε θέμα το οποίο αντιμετωπίζουν, προσφεύγουν στο μοναδικό, ισχυρό και συγκροτημένο πυλώνα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στο πολιτικό σύστημα, που είναι η κυβέρνηση. Αυτό έχει το καλό του, ότι είναι ο μοναδικός πυλώνας, από την άλλη μεριά, η προσδοκία είναι τεράστια και το ενδεχόμενο να μην μπορέσεις να τα εκπληρώσεις όλα, προφανώς δημιουργεί μια αίσθηση ότι “δεν προχωρήσαμε όπως πρέπει”».
