Την στιγμή που ο πρωθυπουργός Α.Τσίπρας και η ελληνική διαπραγματευτική ομάδα, με τον ΥΠΟΙΚ Γ.Βαρουφάκη ενδεδυμένο με το πρίφημο σακκάκι με την κόκκινη ρίγα στο πέτο (σημειολογικό…) και τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ και εταίρο στην συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, Πάνο Καμμένο παρόντα, έχουν εμπλακεί σε μια λαβυρινθώδη διαπραγμάτευση που σε τίποτα δεν μοιάζει ούτε “ηρωική” ούτε “επαναστατική”, τα πράγματα για όποιον βλέπει συνολικά το σκηνικό όπως έχει εξελιχθεί από τις 25 Ιανουαρίου, είναι αρκετά καθαρά πλέον.
Καθαρά, αλλά όχι καλά για την ελληνική πλευρά.
Οι δανειστές κατάφεραν με περίπλοκες κινήσεις και με συνεχή “μπρος-πίσω”, σχεδόν να αφοπλίσουν την βόμβα που λέγεται “ΣΥΡΙΖΑ” και τώρα έχουν μπει στην τελική φάση καταστροφής της.
Η ελληνική ομάδα διαπραγμάτευσης έδειξε απειρία στο τελικό στάδιο.
Ενώ στην αρχή είχε πάει πολύ καλά και είχε καταστρέψει το παιχνίδι των αντιπάλων με την “δημιουργική ασάφεια” του Γιάνη Βαρουφάκη, στην τελική φάση ή νόμισε ότι κερδίζει το παιχνίδι ή έδειξε αδικαιολόγητη εμπιστοσύνη στους δανειστές (πιεζόμενη, είναι αλήθεια, ασφυτκικά από μια εγχώρια τραπεζική, πολιτική και μιντιακή “πέμπτη φάλαγγα”, αλλά και με μια ανάλογη διεθνή πίεση) και έκανε το μεγάλο λάθος: Κατέθεσε ολοκληρωμένες προτάσεις επαχθείς και ασύμβατες με τον χαρακτήρα της κυβέρνησης, αλλά κυρίως με τον χαρακτήρα τηςψήφου που έλαβε η κυβέρνηση.
Δεν είναι τυχαίο ότι το περίφημο non-paper το βράδυ της Δευτέρας 22ας Ιουνίου με το οποίο προσπαθούσε να δικαιολογήσει το ανέκδοτο των 8 δισ. φορολογικών μέτρων ξεκινούσε από την φράση “Η πρόταση της κυβέρνησης δεν αποτελεί μέρος του προγράμματός της. Είναι αποτέλεσμα σκληρών και επίπονων διαπραγματεύσεων προκειμένου να υπάρξει συμφωνία που δεν θα θίγει τα εργασιακά δικαιώματα, δεν θα διαλύει τον κοινωνικό ιστό και θα δίνει προοπτική”.
Πρέπει να είναι η πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία που μια κυβέρνηση προσπαθεί να δικαιολογήσει την εκ διαμέτρου αντίθετη με την λαϊκή εντολή, ενέργειά της με την απλή φράση “Η πρόταση της κυβέρνησης δεν αποτελεί μέρος του προγράμματός της”! Και … καθάρισε!
Μέχρι τότε μπορεί οι “θεσμοί” ή “εταίροι” ή “δανειστές” να ούρλιαζαν ότι “Δεν μας δίνουν τίποτα για να συζητήσουμε”, αλλά δεν είχαν στα χέρια τους αυτή την παρανοϊκή πρόταση με την οποία σχεδόν αφοπλίστηκε πολιτικά η κυβέρνηση. Γιατί εύλογα λένε κάποιοι “Ποια η διαφορά με το email Χαρδούβελη;”. διαφορά βέβαια υπάρχει (θεωρητικά) και αυτή ανέρχεται στο ύψος περίπου 3,5 δις ολιγότερων, αλλά αυτό δεν είναι του παρόντος.
Το θέμα είναι ότι η κυβέρνηση ήδη την Δευτέρα είχε “τσακαλωθεί” με την πρότασή της, η οποία σε τελική ανάλυση ήταν κάτι παραπάνω από θνησιγενής: Οι πολίτες μιας χώρας με φοροδοτική ικανότητα στο “μηδέν”, καλούνταν να πληρώσει … 50% περισσότερους φόρους από αυτούς που ήδη … ίσχυαν αλλά δεν πλήρωναν γιατί απλά δεν έχουν άλλα λεφτά να πληρώσουν!
Κι εκεί άρχισε το παιχνίδι των δανειστών. “Μπράβο είναι μια βάση συζήτησης” είπαν στην αρχή με ένα στόμα αλλά … πίσω έχει η αχλάδα την ουρά: Το ΔΝΤ, αυτός ο άθλιος διεθνής οργανισμός στραγγαλισμού των λαών, έξυπνα αντί να στείλει κάποιον υψηλόβαθμο αξιωματούχο που θα κατέθετε δεσμευτική θέση, έστειλε έναν απλό υπάλληλο με μόνη αρμοδιότητα να … ακούσει την ελληνική πρόταση
Ισως να ήταν και γερμανικό κόλπο, αφού το Βερολίνο βάζει μπροστά συνέχεια το ΔΝΤ για να κάνει τον “κακό μπάτσο”, ενώ η Μέρκελ υποδύεται τον “καλό μπάτσο”.
Εν πάση περιπτώσει ενώ η κυβέρνηση στην Ελλάδα είχε εκτεθεί ανεπανόρθωτα και προσπαθούσε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ήρθε η … σφαλιάρα: Το ΔΝΤ απέρριπτε την ελληνική πρόταση!
Και … ξαφνικά οι άλλοι “εταίροι” (“εταίροι” με την έννοια που είχε στην αρχαία Ελλάδα το επάγγελμα της “εταίρας”) αντί να σταθούν δίπλα στην Ελλάδα στάθηκαν δίπλα στο … ΔΝΤ…
Και η πρόταση που εξέθεσε την κυβέρνηση και την ξεφτίλισε στο εκλογικό της σώμα κρίθηκε ανεπαρκής, ενώ το ΔΝΤ έγινε και ο ήρωας του επιχειρηματικού κόσμου της Ελλάδας αφού πλέον απαιτούσε κατάργησης της υψηλής φορολογίας στις επιχειρήσεις και μειώσεις μισθών και συντάξεων!
Και όχι μόνο αυτό: Κατέθεσαν οι “θεσμοί” και μια πρόταση που ελάχιστα διέφερε από αυτή που είχε απορρίψει η κυβέρνηση δύο εβδομάδες πριν.
Πέντε μήνες συζήτηση και διαπραγμάτευση και οι δανειστές διαμόρφωσαν εν τέλει μια πολύ πιο σκληρή θέση από αυτή που είχαν πριν αρχίσει η διαπραγμάτευση, ενώ η ελληνική πλευρά “τα είχε δώσει όλα” με την αφελή δικαιολογία ότι “Η πρόταση της κυβέρνησης δεν αποτελεί μέρος του προγράμματός της”!
Λες και ενδιέφερε αυτόν που θα πλήρωνε τους απίστευτους φόρους αν ήταν μέρος του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ ή όχι, η εξωφρενική φορολόγησή του!
Γιατί όμως αυτή η συμπεριφορά από την πλευρά των δανειστών; Γιατί έχουν αποφασίσει – είχαν αποφασίσει από την αρχή για την ακρίβεια – να τελειώνουν με τν Α.Τσίπρα και με την Αριστερά στην Ευρώπη γενικότερα.
Γιατί το “τσαλάκωμα” και η πτώση της ελληνικής Αριστερής κυβέρνησης θα έστελνε μήνυμα σε όλη την Ευρώπη. ‘Η έτσι νομίζουν.
Στην παρούσα φάση οι δανειστές έχουν πετύχει τον στόχο τους: Αν δεχθεί αυτά που προτείνουν οι δανειστές ο Α.Τσίπρας τελείωσε πολιτικά. Δεν πρόκειται να περάσουν τα μέτρα από την Βουλή και ο ΣΥΡΙΖΑ θα αυτοδιαλυθεί ή εν πάση περιπτώσει θα έχει υποστεί συντριπτικό πλήγμα.
Ακόμα και αν περάσουν από την Βουλή δεν θα περάσουν από την κοινωνία.
Ενα μεγαλοπρεπές “Βατερλώ”.
Αν δεν δεχθεί την προτεινόμενη λύση, θα του κόψουν την ρευστότητα στις τράπεζες (άλλη αφελής κίνηση της κυβέρνησης η συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου) και τότε θα γίνει … “το έλα να δεις”. Πιθανόν έλεγχος κίνησης κεφαλαίων στις τράπεζες, κατάρρευση του ευρώ, πιθανή έξοδος από το ευρώ ή “μόλυνση” ευρωζώνης κλπ.
Περίπτωση “Κούγκι”, δηλαδή.
Δηλαδή μονά-ζυγά χαμένα για την κυβέρνηση και κατ’επέκταση για την Ελλάδα; Οχι κατ’ανάγκη! Εχει στα χέρια του ο Α.Τσίπρας μια τελευταία ασφαλιστική δικλείδα: Την παραίτηση της κυβέρνησης – πριν η ΕΚΤ κόψει την ρευστότητα – και την προκήρυξη εκλογών.
Εκεί θα στριμώξει το σύστημα, καθώς οι δανειστές θα είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν μέχρι τις εκλογές αφού τυχόν κόψιμο του ELA δεν θα το χρεωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ή οι ΑΝΕΛ, αλλά οι εν Ελλάδι συνεργάτες των δανειστών (ΝΔ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ).
Kαι τις εκλογές “θα τις πάρει” άνετα. Η ΝΔ είναι ένα πολιτικό πτώμα, το Ποτάμι πολύ χαμηλά και το πιθανότερο είναι ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα μπει καν στην Βουλή.
Και μετά από τη νέα εκλογική νίκη και διδαγμένοι από τα λάθη της πρώτης περιόδου (συμφωνία 20ης Φεβρουαρίου, εξαπάτηση από Ντράγκι για επαναγορά ομολόγων από τις τράπεζες κλπ) θα μπορέσει να διαχειριστεί διαφορετικά το όλο πρόγραμμα, με κρατικοποίηση των τραπεζών, αφού εκεί είναι η “καρδιά” του προβλήματος.
Να πούμε ότι τον τραπεζίτη Ν.Καραμούζη που στην συνέντευξή του στο BBC έσπειρε τον πανικό λέγοντας ότι την Τρίτη κλείνουν οι τράπεζες, τον έχει τοποθετήσει η κυβέρνηση του … ΣΥΡΙΖΑ!
Πάντως, η κατάσταση στην Ευρώπη είναι δραματική σε ότι αφορά το επίπεδο δημοκρατίας. Αυτό που γίνεται αυτή την στιγμή στις Βρυξέλλές μικρή σχέση έχει με την Ενωμένη Ευρώπη που κάποτε οραματίστηκαν οι μεταπολεμικοί ηγέτες της.
Ειναι ένα συνδικάτο εγκλήματος…
