Αμυντικό Σύμφωνο με τη Γαλλία! Χθες…
Θανάσης Κ.
Η συζήτηση για τα ελληνοτουρκικά έχει ξεφύγει εκτός θέματος…
Συζητάμε ένα κατ’ εξοχήν γεωπολιτικό πρόβλημα με… νομικούς όρους!
Δηλαδή άλλα αντ’ άλλων…
Σαν να πρόκειται για μια “συνήθη” νομική διαμάχη μεταξύ δύο γειτόνων, που μπορεί να λυθεί με διαπραγμάτευση ή διαιτησία.
–Μιλάμε για το πώς ακριβώς “πρέπει να πάμε σε διάλογο” με την Τουρκία, για να λύσουμε προβλήματα που εκείνη δημιουργεί συνεχώς σε βάρος μας!
–Μιλάμε για το πώς θα αποκρούσαμε με νομικό τρόπο ενέργειες της Τουρκίας που καταγγέλλονται από όλο και περισσότερους ως “παράνομες”!
–Μιλάμε για το πώς θα συζητήσουμε με πνεύμα “καλής γειτονίας” και θα λύσουμε βάσει του Διεθνούς Δικαίου τις “διαφορές μας”, με μια χώρα που καταγγέλλεται πλέον και από τρίτες χώρες (όπως η Γαλλία του Μακρόν) ότι φέρεται ως “πειρατής”,
πως θα λύσουμε τις “διαφορές” μας με μια χώρα, την Τουρκία, που δεν αναγνωρίζει και δεν έχει προσυπογράψει το Δίκαιο της Θάλασσας,
πως θα λύσουμε τις “διαφορές” μας με μια χώρα, την Τουρκία, η οποία παραβιάζει ανοικτά το Διεθνές Δίκαιο (π.χ. “Τουρκολυβικό σύμφωνο”).
–Μιλάμε για το πώς θα “κερδίσουμε τη διεθνή κοινότητα” με το μέρος μας, τη στιγμή που σημαντικές δυνάμεις της διεθνούς κοινότητας έχουν ήδη καταγγείλει την Τουρκία του Ερντογάν με λόγους σκληρότερους από τους δικούς μας!
Και με τρόπους πολύ πιο αποφασιστικούς (μέχρι και… “προειδοποιητικές βολές” από τη Γαλλία στη Λιβύη) απ’ ό,τι εμείς…
Είμαστε εντελώς εκτός θέματος, για το πω λίαν επιεικώς…
* Βγήκαν κάποιοι δικοί μας και είπαν ότι την ώρα που είχε ξεκινήσει, υποτίθεται, μια προσπάθεια “διερευνητικού διαλόγου Ελλάδος-Τουρκίας”, πήγε η Ελλάδα κι έκανε Ελληνο-αιγυπτιακή συμφωνία για μερική οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών. Κι αυτό, λέει, “τορπίλισε” την προσπάθεια διαλόγου Ελλάδος Τουρκίας! Ασόβαροι; Ή τίποτε χειρότερο;
–Προσέξτε: την ώρα που γίνονταν όλα αυτά, το τουρκολυβικό σύμφωνο για οριοθέτηση ΑΟΖ Τουρκίας-Λιβύης – που βρίσκεται εντελώς εκτός προβλέψεων Διεθνούς Δικαίου – εξακολουθεί να ισχύει! Αλλά αυτό οι ίδιοι δεν το θεωρούν “πρόκληση που τορπιλίζει το διάλογο”…
–Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί εξακολουθεί να ισχύει! Όμως ούτε αυτό το θεωρούν “πρόκληση που τορπιλίζει το διάλογο”…
–Η προσπάθεια της Τουρκίας να σαρώσει τα ελληνικά σύνορα στον Έβρο με εργαλειοποιημένους λαθρομετανάστες είναι πολύ πρόσφατη – πριν μόλις μερικούς μήνες. Καταγγέλθηκε από παντού, ιδιαίτερα από τις χώρες-μέλη της ΕΕ. Και η απειλή Ερντογάν στα σύνορα του Έβρου παραμένει ενεργή και τώρα. Αλλά ούτε αυτό το θεώρησαν “πρόκληση που τορπιλίζει το διάλογο”…
–Η Τουρκία παράλληλα με τις “πειρατικές” κινήσεις της μέσα στην Ελληνική ΑΟΖ (που όντως δεν έχει διακηρυχθεί από την Ελλάδα), αλλά και πάνω από την Ελληνική υφαλοκρηπίδα νοτίως του Καστελόριζου που δεν απαιτείται να διακηρυχθεί, γιατί θεωρείται ότι υφίσταται ipso facto και ab initio – κάνει κι άλλα. Επιχειρεί έρευνες και στην ΑΟΖ της Κύπρου! Η οποία παρεμπιπτόντως και έχει διακηρυχθεί και έχει διεθνή νομική υπόσταση (έχει οριοθετηθεί με την Αίγυπτο πλήρως – όχι μερικώς – εδώ και δεκαπέντε χρόνια περίπου). Όμως, ούτε αυτό το θεώρησαν “πρόκληση που τορπιλίζει το διάλογο”. Οι… “δικοί μας”, πάντα!
Και να θυμόμαστε ότι οι τουρκικές προκλήσεις σε βάρος της Κύπρου, αφορούν άμεσα και την Ελλάδα, η οποία παραμένει “εγγυήτρια χώρα” της Κυπριακής Δημοκρατίας…
Ό,τι κάνει η Τουρκία, ακόμα και το πιο εξωφρενικό ακόμα και το πιο προκλητικά παράνομο θεωρείται περίπου ως “φυσιολογικό”. Αλλά το παραμικρό που κάνει η Ελλάδα, ακόμα και η απόλυτα νόμιμη συμφωνία οριοθέτησης με τρίτη χώρα – την Αίγυπτο – θεωρείται… “πρόκληση” σε βάρος της Τουρκίας! Και μάλιστα επαρκής πρόκληση για να στείλει ο Ερντογάν το Ορουκ Ρέϊς να αμφισβητεί εμπράκτως ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα….
Κι αυτά τα περί… ελληνικών “προκλήσεων” δεν τα λένε απλώς κάποιες ξένες διπλωματικές υπηρεσίες υπογείως. Τα γράφουν ανοικτά “δικοί μας”!
Εκτός από “εκτός θέματος” είμαστε και κομματάκι… “ξεφτυλισμένοι” ώρες-ώρες!
* Ας μείνουμε όμως στο – πολύ επιεικέστερο – “εκτός θέματος”,,.,
Ποιό είναι το πραγματικό πρόβλημά μας σήμερα;
–Δεν είναι νομικό, δεν είναι “διαδικαστικό”, δεν είναι “επικοινωνιακό” – προς τα μέσα ή προς τα έξω…
Υπάρχουν σίγουρα και όλες αυτές οι διαστάσεις. Αλλά το πρόβλημά μας είναι κυρίως πολιτικό – τώρα πια και ευρύτερα γεωπολιτικό:
Πώς αντιμετωπίζουμε την κλιμακούμενη επιθετικότητα ενός γείτονα που φέρεται αποσταθεροποιητικά σε ολόκληρη την περιοχή, εκδηλώνει όλο και σαφέστερες επεκτατιτικές βλέψεις προς πολλές κατευθύνσεις, δημιουργεί συνεχώς “τετελεσμένα” σε βάρος μας και προσπαθεί να αναδειχθεί σε “τοπική υπερδύναμη” στην περιοχή (ενώ βρίσκεται ένα βήμα από τη…χρεοκοπία), απαιτώντας να “φιλανδοποιήσει” τις γειτονικές του χώρες. Μεταξύ των οποίων, πρωτίστως την Ελλάδα.
Γι’ αυτά θα κάνουμε κάτι; Θα μιλήσουμε ποτέ;
* Κι αυτό που το κάνει ακόμα πιο δραματικό σήμερα, είναι ότι δεν υπάρχει πλέον ο παράγοντας που ως τώρα μπορούσε να χαλιναγωγήσει την Τουρκία – κυρίως η Αμερικανική “προβολή ισχύος” στην περιοχή! Αντίθετα, έχει δημιουργηθεί ένα γεωπολιτικό κενό, το οποίο σπεύδει ο Ερντογάν να το “γεμίσει” χρησιμοποιώντας όλο και περισσότερο “στρατιωτικά μέσα”.
Και ταυτόχρονα, οι ανοικτά ηγεμονικές επιδιώξεις του Ερντογάν στην περιοχή έχουν προκαλέσει μίαν ισχυρότατα αντισυσπείρωση εναντίον της Τουρκίας: από χώρες όπως η Αίγυπτος, το Ισραήλ, η Γαλλία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, που μπορούν όχι απλώς να του ματαιώσουν τα σχέδια, αλλά αν χρειαστεί να τον συντρίψουν!
Κι αυτό πια ανεξάρτητα από μας κι από το τι θα κάνουμε – ή δεν θα κάνουμε – εμείς…
Αυτή η αντισυσπείρωση που έχει δημιουργηθεί εναντίον της Τουρκίας είναι η πιο θεαματική ανατροπή πλαισίου (game changer) που έχει υπάρξει τα τελευταία χρόνια…
* Όσα μας “χωρίζουν” με την Τουρκία δεν είναι κάποιες ιστορικές αντιπαλότητες που αναπαράγονται αταβιστικά από γενιά σε γενιά…
Δεν είναι “συνήθεις προστριβές” μεταξύ γειτόνων, ή…”παρεξηγήσεις” και “προκαταλήψεις”.
Είναι σημερινές απειλές από την πλευρά της Τουρκίας που στρέφονται πλέον ενάντια και σε άλλους και που σωρεύουν συνεχώς νέα προβλήματα. Αυτά δεν λύνονται με “καλόπιστο διάλογο”…
Κι όποιος δεν το βλέπει αυτό, δεν έχει καμία σχέση με το Ρεαλισμό…
* Μέχρι σχετικά πρόσφατα, απέναντι στην Τουρκία ήμασταν λίγο ως πολύ μόνοι μας. Είτε από σφάλματα δικά μας, είτε από τη μυωπία και την υποκρισία των εταίρων μας, είτε από αδιαφορία και έλλειψη διορατικότητας εκ μέρους άλλων γειτόνων, η Τουρκία εκλαμβανόταν ως απειλή μόνο από την Ελλάδα και την Κύπρο…
Σήμερα απέναντι στην Τουρκία έχει συσπειρωθεί όλος ο Αραβικός Κόσμος (πλήν Κατάρ) – με προεξάρχουσα τη μεγαλύτερη αραβική χώρα, την Αίγυπτο – το ίδιο το Ισραήλ και η Γαλλία. Και οι λόγοι που φέρνουν κοντά όλους αυτούς και συγκροτούν αυτόν τον ιστορικά πρωτοφανή συνασπισμό στην περιοχή μας είναι πολύ σοβαρότεροι, πολύ βαθύτεροι και πολύ σημαντικότεροι γεωπολιτικά από τη “δυναμική” της “ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης”…
Εμείς απλά αντιμετωπίζουμε το – ανύπαρκτο – “δίλημμα”, αν θα μπούμε σε αυτόν τον αντιτουρκικό συνασπισμό που δημιουργείται εκ των πραγμάτων, ή αν θα πάμε να εμπλακούμε σε “διάλογο συνθηκολόγησης εφ’ όλης της ύλης” με την Τουρκία. Γιατί αυτό προσπαθεί να μας επιβάλει η Τουρκία. Και γι’ αυτό πιέζει – μέχρι στιγμής – η Γερμανία…
Κι όποιος δεν το βλέπει, δεν έχει καμία σχέση με τον Πολιτικό Ρεαλισμό.
* Αυτή τη στιγμή όλα δείχνουν ότι μια ανάφλεξη στην περιοχή είναι αναπόφευκτη. Όχι κατ’ ανάγκην με επίκεντρο τα ελληνοτουρκικά – ίσως με “καταλύτη” τα ελληνοτουρκικά – αλλά με αναπόφευκτες επιπτώσεις στα ελληνοτουρκικά. Μας προειδοποιούν οι πάντες. Ακόμα κι από τις Βρυξέλλες αρχίζουμε να παίρνουμε τέτοια “μηνύματα”…
Όποιος αυτό δεν το κατανοεί βρίσκεται όχι απλώς εκτός θέματος, αλλά εκτός πραγματικότητας…
Αυτή η δυναμική σύγκρουσης δεν πρόκειται να ανακοπεί με διπλωματικές πρωτοβουλίες… “διαλόγου με ανοικτή ατζέντα” σαν κι αυτόν που προωθεί το Βερολίνο…
Όλα αυτά μοιάζουν πια με “θέατρο σκιών”. Έχουν ίσως κάποιο ρόλο στη διαχείριση της κρίσης αλλά δεν έχουν καμία σχέση με τον εξουδετέρωση της επερχόμενης απειλής. Είναι σαν να φτιάχνεις κτίσματα στην άμμο για να αντιμετωπίσεις το τσουνάμι που σου ‘ρχεται…
Μέσα στα σενάρια που οφείλουν να εξετάζονται πλέον είναι το εξής: Από μια αναμέτρησης της Τουρκίας με όλους τους εχθρούς που έχει μόνη της δημιουργήσει στην περιοχή, κινδυνεύουμε να… ηττηθεί τελικά η Τουρκία, αλλά στο μεταξύ να έχουμε ήδη συνθηκολογήσει εμείς με την Τουρκία, πριν ηττηθεί!
Δηλαδή να έχουμε παραδοθεί στον ηττημένο πριν τη συντριβή του! Να αποδειχθούμε …και κερατάδες και δαρμένοι…
* Το πιο σημαντικό ίσως: Η αντιμετώπιση της Τουρκίας ως “κράτος που αποσταθεροποιεί ολόκληρη την περιοχή” είναι πλέον ζήτημα που βάζει καθαρά κυρίως η Γαλλία. Για τους δικούς της λόγους, βεβαίως. Αλλά το βάζει με όλο μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και επιμονή…
–Η Γαλλία, δηλαδή η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη της Ευρώπης και η μόνη που μπορεί να καλύψει αυτή τη στιγμή, από την πλευρά της Δύσης συνολικότερα, το γεωπολιτικό κενό στη Μεσόγειο.
–Η Γαλλία, δηλαδή μόνη δύναμη που μπορεί να ανασυστήσει την συμμαχία των κοσμικών καθεστώτων στον Αραβικό κόσμο (που είναι από τη φύση τους δυτικόστροφα) με την ίδια τη Δύση…
(Η οποία “Δύση” ως τώρα είχε αλλοπρόσαλλη πολιτική φτάνοντας κάποια στιγμή να στηρίζει τους ισλαμιστές της “Αραβικής Άνοιξης”).
Για πρώτη φορά η Γαλλία μπορεί να παίξει ρόλο τοπικής “μεγάλης δύναμης”! Και για πρώτη φορά η Ευρώπη, δια της Γαλλίας, να αποκτήσει “γεωπολιτικό” εκτόπισμα στην πιο νευραλγική περιοχή του κόσμου (που βρίσκεται δίπλα της).
Σε αυτό το σκηνικό, η ευκαιρία για την ευρωπαϊκή Ελλάδα είναι τεράστια. Να βγει επιτέλους από την κακομοιριά της και να γίνει αξιοσέβαστη. Εντός κι εκτός Ευρώπης.
Το ΝΑΤΟ είναι πλέον “κλινικά νεκρό”! Το εκκολαπτόμενο υποκατάστατό του στην περιοχή μας, με κυρίους συντελεστές: Γαλλία-Αίγυπτο και Ισραήλ – αλλά χωρίς την Τουρκία του Ερντογάν – “χρειάζεται” Ελλάδα και Κύπρο!
Αλλά τις χρειάζεται ως κράτη που αντιστάθηκαν στην Τουρκία, όχι ως “φιλανδοποιημένες” χώρες προς τον Ερντογάν…
Η κίνηση που θα ήταν game changer από την πλευρά μας, αυτή τη στιγμή, και θα έδειχνε προς κάθε κατεύθυνση ότι η δυναμική έχει γυρίσει σε βάρος της Τουρκίας είναι να υπογράψει η Ελλάδα το Αμυντικό Σύμφωνο με τη Γαλλία!
Χθες, αν είναι δυνατόν…
Μόνο έτσι θα βρεθούμε .. “εντός θέματος”!
