Μέχρι πριν λίγο καιρό, πολλοί που σιχαίνονται το ΣΥΡΙΖΑ ήταν απελπισμένοι. Πίστευαν ότι κάτι θα έκανε ο Τσίπρας ως την τελευταία στιγμή και «θα το γύριζε», ή «θα μείωνε τη διαφορά στα όρια του στατιστικού λάθους», ή «θα στερούσε την αυτοδυναμία από τη ΝΔ» και θα γινόταν ο ίδιος «ρυθμιστής» μετά – βοηθούσης και της απλής αναλογικής που είχε ψηφίσει (για τις μεθεπόμενες εκλογές)…
Του Θανάση Κ.
Ωστόσο, αυτή η απαισιοδοξία εξατμίστηκε μετά το -9,3% των ευρωεκλογών – της μεγαλύτερης ήττας που γνώρισε ποτέ στις ευρωεκλογές το κυβερνών κόμμα…
Ο «μέγας τακτικιστής» αποδείχθηκε μάλλον… μάπα το καρπούζι!
Τώρα περάσαμε στο αντίθετο άκρο: οι ίδιοι που δεν πίστευαν ότι μπορούσε να «χάσει πραγματικά» ο Τσίπρας, βιάζονται πια να τον…εξαφανίσουν!
Ας προσγειωθούμε λοιπόν στην… πραγματικότητα:
* Ο Τσίπρας, ό ΣΥΡΙΖΑ και ό,τι εκπροσωπούν θα ηττηθούν στρατηγικά και οριστικά – αλλά σε τρία βήματα. Όχι μια κι έξω…
–Το πρώτο βήμα έγινε: η μεγάλη ήττα του στις ευρωεκλογές.
–Το δεύτερο έρχεται την Κυριακή. Με διαφορά πολύ μεγαλύτερη. Επίσης – και θα το δείτε – την πιο μεγάλη διαφορά που έχει σημειωθεί ποτέ από το πρώτο στο δεύτερο κόμμα…
–Το τρίτο βήμα θα έλθει μετά: όταν θα αποκαλυφθούν τα φοβερά που έκανε (σκάνδαλα και καταστροφικές πολιτικές), αλλά θα αρχίσει και η εσωτερική αμφισβήτηση στο ΣΥΡΙΖΑ…
Για όσα θα αποκαλυφθούν μετά σας έχω γράψει αναλυτικά τις τελευταίες μέρες – δύο φορές μάλιστα (δείτε: «ο κόσμος θα φρίξει και θα φρικάρει» 1 και 2).
Τώρα όμως είμαστε στο δεύτερο βήμα – την επικείμενη μεγάλη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές εκλογές της Κυριακής.
Ας δούμε λοιπόν, που βρισκόμαστε και τι έρχεται…
* Σας είχα προειδοποιήσει εδώ και τρείς βδομάδες περίπου, πως όσο πλησιάζει η ώρα της κάλπης η διαφορά υπέρ της ΝΔ, θα «ανοίγει»:
Αυτό ακριβώς συνέβη: Άρχισαν οι μετρήσεις με 8 και 9 μονάδες διαφορά κι έχουν φτάσει πλέον στις 11,5 μονάδες, στις 13 μονάδες και στις 15,5 μονάδες!
Η μεγαλύτερη διαφορά πρώτου δεύτερου κόμματος μέχρι στιγμής ήταν γύρω στις 11 μονάδες (Οκτώβριος του 2009).
Τώρα – να το θυμάστε – θα είναι πολύ παραπάνω!
* Και το άθροισμα των δύο πρώτων κομμάτων θα είναι 65% με 69%. Αισθητά υψηλότερο απ’ ό,τι στα δέκα χρόνια της κρίσης (56% με 64%), αλλά πολύ χαμηλότερο ακόμα απ’ ό,τι στην εποχή που κυριαρχούσε ο δικομματισμός (80% και πάνω)!
* Τι σημαίνει μια πρωτοφανώς υψηλή διαφορά πρώτου-δεύτερου, αλλά ταυτόχρονα, πολύ χαμηλό άθροισμα πρώτου-δεύτερου;
Σημαίνει ότι δεν μπαίνουμε – ακόμα – σε «νέα περίοδο δικομματισμού» (όπως ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ).
Η ΝΔ αναδεικνύεται πολύ ισχυρή και θα πρωτοστατήσει, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα αντέξει ως «δεύτερος πόλος».
Θα είναι πολύ αδύναμος, ευάλωτος ίσως και θνησιγενής…
Θα μπούμε σε φάση «νέου κομματικού διπολισμού», όταν σταθεροποιηθεί και ο δεύτερος πόλος, πράγμα που πολύ απέχει ακόμα, όπως φαίνεται…
* Το ιδεολογικό υπόβαθρο αλλάζει επίσης. Και αλλάζει δραματικά…
Στα μεταπολιτευτικά χρόνια το εκλογικό σώμα «έγερνε» προς τα αριστερά. Οι αριστεροί διακήρυσσαν την ιδεολογική τους ταυτότητα με υπερηφάνεια. Οι δεξιοί συχνά την έκρυβαν με «ενοχικότητα»…
Τώρα αυτό ανατρέπεται (χρησιμοποιώ «ενεστώτα διαρκείας» – δεν έχει ολοκληρωθεί η «μετάβαση»).
Υπήρχε η θεωρία ότι το εκλογικό σώμα ήταν «αντί-δεξιό» σε ποσοστό πάνω από 50% (52% με 57% έλεγαν). Και γι’ αυτό το σύνθημα: ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά, έπιανε…
Τώρα ένα πλειοψηφικό ποσοστό της τάξης του 53% και πάνω, έχει γίνει ανοικτά αντί-αριστερό! Κι από τους υπόλοιπους υπάρχουν αρκετοί που επίσης δεν θέλουν να ταυτίζονται με την αριστερά, ούτε αποκλείουν συνεργασίες με συντηρητικά/ φιλελεύθερα κόμματα.
Αυτή είναι μια μεγάλη ανατροπή που ΗΔΗ συντελείται, ΔΕΝ έχει ακόμα καταγραφεί πλήρως και θα πάρει κάποιο χρόνο μέχρι να τη συνειδητοποιήσει πλήρως ο πολιτικός κόσμος της χώρας (που συνήθως αντιδρά ως… «απατημένος σύζυγος»: μαθαίνει όσα πρωτίστως τον αφορούν τελευταίος!)
Οι φανατικά αντί-δεξιοί (μαζί με ΚΚΕ και πολύ μικρά κομματίδια) έχουν πέσει κάτω από το 33% και θα πέσουν κάτω κι από το 25% τα προσεχή χρόνια…
Κι αυτός είναι ένας λόγος ακόμα που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να αποτελέσει το «πρόπλασμα» του δεύτερου πόλου στις εξελίξεις από δω και στο εξής.
Ο δεύτερος πόλος δεν είναι εύκολο να προκύψει από ένα αριστερό κόμμα που κάνει «άνοιγμα στο κέντρο» του πολιτικού φάσματος σε μια φάση που η Αριστερά απομονώνεται.
Είναι ευκολότερο να προέλθει από ένα «κεντρώο κόμμα» που κάνει αμφίπλευρο άνοιγμα και στα δεξιά και στα αριστερά του. Αλλά αυτό ακόμα αργεί…
Η Αριστερά μπαίνει σε φάση ιδεολογικής απαξίωσης.
Και γι’ αυτό μόνο τον εαυτό της μπορεί να μέμφεται:
Διακήρυξαν το Σεπτέμβρη του 2015:
–«Ή εμείς θα τους τελειώνουμε – ή αυτοί θα μας τελειώσουν»!
Δεν κατάφεραν να κάνουν το πρώτο – και τώρα θα επαληθευθεί η πρόβλεψή τους από την ανάποδη: θα συμβεί το δεύτερο…
Ο ΣΥΡΙΖΑ διαφήμισε τον εαυτό του ως «Πρώτη Φορά Αριστερά» (ΠΦΑ).
Ο Ελληνικός λαός το είδε, το ένιωσε στο πετσί του, συνειδητοποίησε περί τίνος πρόκειται και τους αποδοκίμασε:
Απαντώντας: Ποτέ Ξανά Αριστερά (ΠΞΑ)…
Οι ονειροπόλοι που θα αντιτείνουν: δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ η πραγματική Αριστερά, αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ την πρόδωσε και τη διέσυρε – θα πείθουν ελάχιστους πια.
Γιατί όλα δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η πραγματική Αριστερά!
Όπου κυβέρνησε η Αριστερά δεν έγινε τίποτε καλύτερο – μόνο χειρότερα, ίσως.
Η Ελληνική κοινωνία ξυπνάει πλέον από ένα μακροχρόνιο «αριστερό λήθαργο», από μια παρατεταμένη «αριστερή… ονείρωξη», με την πικρή αίσθηση ότι όλο αυτό δεν υπήρξε ένα «χαμένος παράδεισος», παρά ένας ανυπόφορος εφιάλτης!
Τα 4,5 χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ αυτό άφησαν πίσω τους.
Κι ήταν το μόνο καλό που έκανε:
Έδειξε το πραγματικό απεχθές πρόσωπο των αριστερών ιδεοληψιών…
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια – και δεν σημαίνει αυτόματα – πως το «Βατερλώ» της Αριστεράς ισοδυναμεί με «θρίαμβο» της Δεξιάς!
Το ότι η κοινωνία απομακρύνεται από την «ηγεμονία» των αριστερών εμμονών, δεν σημαίνει ότι προσχωρεί στην αντίστοιχη «ηγεμονία» των δεξιών ιδεών.
Το τι ιδεολογικά σχήματα θα ηγεμονεύσουν από δω και μπρος αφορά το μέλλον. Που είναι κοντινό πια – αλλά τώρα δεν είναι ορατό ακόμα…
Εγώ προσωπικά θεωρώ «βέλτιστη» μια νέα σύνθεση με φιλελεύθερες απόψεις ΚΑΙ συντηρητικές, με εθνοκεντρικές απόψεις και δυτικόστροφες – και με κύριο μέτωπο ενάντια σε τρείς ιδεολογικούς αντιπάλους: τον «κρατισμό», τον «εθνομηδενισμό» και την «πολιτική ορθότητα» (που εν μέρει περιλαμβάνει και τα δυο πρώτα).
Όμως όλα αυτά είναι… «σκηνές από το έργο της Δευτέρας» (κυριολεκτικά στην περίπτωσή μας). Μην προτρέχουμε λοιπόν…
Για την ώρα κρατήστε ότι ένας κόσμος που γαλουχήθηκε επί πέντε χρόνια με το ΠΦΑ τώρα απαντάει ΠΞΑ!
Κι αυτό ίσως θα είναι το πιο σημαντικό μήνυμα από τις κάλπες της Κυριακής
Καλό βόλι σε όλους.
Και μη το λυπηθείτε! Ρίξτε το «στο σταυρό»!
ΥΓ.1 Όσους μας έρχονται μετανιωμένοι από το ΣΥΡΙΖΑ και ψηφίζουν τώρα ΝΔ για να φύγει ο Τσίπρας – κι είναι πολλοί – αγκαλιάστε τους! Και πνίξτε μέσα σας την πίκρα που νιώθετε για κάποιους απ’ αυτούς. Έτσι είναι οι μεγάλες ανατροπές σε συνθήκες δημοκρατίας. Θέλουν μεγαλοψυχία…
ΥΓ.2 Αλλά όσους «δικούς μας» υπονόμευαν ανοικτά την κυβέρνηση του 2012-15, ενώ σήμερα καρπώνονται τη δικαίωσή της κυβέρνησης εκείνης – κι όσους χτύπησαν το Σαμαρά πισώπλατα τότε και σήμερα κάνουν πως δεν θυμούνται, εσείς μη τους ξεχάσετε.
Η ψήφος στις περιπτώσεις αυτές δεν είναι μόνο για να επιβραβεύει – είναι και για να τιμωρεί.
Η δημοκρατία είναι μια συνεχώς διαδικασία επιβράβευσης όσων δικαιώνονται και τιμωρίας των φαύλων. Αλλιώς δεν έχει νόημα…
Δώστε, λοιπόν, νόημα στην ψήφο σας:
Επιβραβεύστε όσους στάθηκαν όρθιοι και τιμωρήστε τους φαύλους!
Ίσως κάποιοι απ’ αυτούς αν πάρουν το μήνυμα σήμερα, αύριο να είναι λιγότερο φαύλοι…
Πάντως η Ελλάδα περνάει από τον εφιάλτη του ΠΦΑ στη λύτρωση του ΠΞΑ. Κι αυτό είναι τεράστιο άλμα μπροστά…
Το χρωστάγαμε στον εαυτό μας εδώ και κάτι δεκαετίες!
