Πράγματι, η Ευρώπη «ανακαλύπτει» ξαφνικά τα… σύνορα! Όχι τα εσωτερικά σύνορα ανάμεσα στις χώρες μέλη της…
Του Θανάση Κ.
Αλλά τα εξωτερικά, αυτά που είναι κρίσιμα για την ασφάλειά της.
Βέβαια τυπικά η φύλαξη των συνόρων βρίσκεται εντελώς έξω από τις δικαιοδοσίες του Κοινοτικού Δικαίου! ‘Ηταν πάντα – και παραμένει – αυστηρά στη δικαιοδοσία των εθνικών κρατών μελών.
Η Ενωμένη Ευρώπη ΔΕΝ έχει γίνει ακόμα «ένωση συνόρων», και δεν θα συμβεί αυτό μέχρι να αποκτήσει ενιαίο στρατό να τα φυλάει, δηλαδή ενιαία εξωτερική και αμυντική πολιτική. Αυτά όλα ΔΕΝ υπάρχουν σήμερα.
Δεν υπάρχουν ούτε καν στην ατζέντα για συζήτηση…
Εκείνο που αρχίζει να υπάρχει, ωστόσο, είναι η «αίσθηση κοινών συνόρων» με τον έξω κόσμο.
Όχι στους θεσμούς, στις «διαδικασίες» και στις συνθήκες της Ένωσης.
Αλλά στα μυαλά και στις ψυχές των Ευρωπαίων…
Κάποια στιγμή είχε φανεί ότι επικρατούσε η άποψη – στηριζόμενη κυρίως από τις ευρωπαϊκές ελίτ – ότι έπρεπε να απορροφήσουμε εκατομμύρια μεταναστών από διάφορες χώρες. Κι ότι αυτό θα ήταν «ωφέλιμο», λέει – για την ακρίβεια θα ήταν «απαραίτητο» – για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, μια που θα «έλυνε» τα προβλήματα φθηνού εργατικού δυναμικού και δημογραφικής γήρανσης…
Αυτό ήταν το νέο «ευρωπαϊκό δόγμα»…
Αλλά αυτό έχει πια καταρρεύσει πλήρως!
Και να γιατί:
* Πρώτον, γιατί είχε ως προϋπόθεση, διάφοροι πληθυσμοί νέο-μεταναστών να ενσωματώνονται ομαλά στις διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες όπου εγκαθίστανται. Όμως, δεν συνέβη!
–Η Βρετανία ήδη εδώ και 15 χρόνια συνειδητοποίησε ότι η πολύ-πολιτισμικότητα «δεν δουλεύει»!
Ύστερα η Ολλανδία. Πρόσφατα η ίδια η Γερμανία, η Αυστρία, η Πολωνία και η Ιταλία. Για να μη μιλήσουμε για τις χώρες του Βίσεγκραντ…
Συμπτωματικά, ανάμεσα σε αυτούς που διακήρυξαν ότι η πολύ-πολιτισμικότητα έχει αποτύχει συγκαταλέγονται και κεντροαριστεροί, όπως ο Trevor Phillips (αρμόδιος για θέματα μεταναστευτικής πολιτικής στη Βρετανία, επί Εργατικής διακυβέρνησης) και ο «Κεντρώος» Πρόεδρος Μανουέλ Μακρόν στη Γαλλία.
Η ίδια η Μέρκελ μάλιστα, που πήρε την – μοιραία, για την ίδια – απόφαση να δεχθεί ένα εκατομμύριο «μετανάστες και πρόσφυγες» το 2015, και πολύ «επαινέθηκε» γι’ αυτό από τις «κεντροαριστερές» ελίτ της Ευρώπης, το πλήρωσε ακριβά, και παραδέχθηκε δημόσια πως ήταν λάθος της…
–«Η πολύ-πολιτισμικότητα δεν δούλεψε στη Γερμανία», δήλωσε απελπισμένη, μετά από σειρά πολυαίμακτων βομβιστικών επιθέσεων – και στη χώρα της και στο γειτονικό Βέλγιο και στη Γαλλία – με αυτουργούς παιδιά μεταναστών που είχαν γεννηθεί στην Ευρώπη.
Η απόρριψη της πολύ-πολιτισμικότητας λοιπόν, δεν συνδέεται μόνο με τη «δεξιά» ή πολύ περισσότερο με την «ακροδεξιά» της Ευρώπης…
Αντίθετα, η αποτυχία της πολύ-πολιτισμικότητας οδήγησε στην άνοδο της δεξιάς (και της ακροδεξιάς).
* Δεύτερον, η Ευρώπη – όπως και όλος ο κόσμος – βρίσκεται μπροστά στην 4η Βιομηχανική Επανάσταση. Που θα οδηγήσει στη γενίκευση της ρομποτικής, της τεχνητής νοημοσύνης, τον αυτοματισμών και των αλγορίθμων. Πράγμα που σημαίνει ότι θα καταργηθούν παρά πολλές θέσεις ανειδίκευτης εργασίας ή επαγγελμάτων χαμηλής ειδίκευσης.
Δηλαδή οι οικονομίες θα χρειάζονται λιγότερα φθηνά εργατικά χέρια – όχι περισσότερα! Και το πρόβλημά είναι πώς θα απορροφηθούν εκείνοι που θα καταργηθούν οι θέσεις εργασίας τους από την τεχνητή νοημοσύνη και τα ρομπότ. Όχι πως θα έλθουν καινούργιοι ανειδίκευτοι…
* Τρίτον, το δημογραφικό πρόβλημα δεν λύνεται με μαζική «εισαγωγή» ανθρώπων. Λύνεται με το να αλλάξουμε ό,τι αποθαρρύνει τους ανθρώπους από το να κάνουν οικογένειες και να αναθρέψουν παιδιά.
Γιατί αν δεν κάνουν οι Ευρωπαίοι παιδιά, όσοι έρθουν και προσαρμοστούν, μια γενιά πιο κάτω δεν θα κάνουν ούτε εκείνοι παιδιά! Και θα πρέπει να «εισάγουμε» κι άλλους απ’ έξω…
Κι όσοι δεν προσαρμοστούν, είτε θα φύγουν είτε θα καταφύγουν σε αντικοινωνικές πρακτικές. Μέχρι και τρομοκρατία.
Οι κοινωνίες που παράγουν υπερκατανάλωση, υπέρ-απομόνωση και υπέρ-αλλοτρίωση των ατόμων, είναι δύσκολο να κρατήσουν υψηλούς δημογραφικούς ρυθμούς.
Αυτό πρέπει να αλλάξει – τα αξιακά πρότυπα και οι κοινωνικές δομές που αποθαρρύνουν την «πυρηνική οικογένεια»!
Όχι να φέρουμε κι άλλους να τους μετατρέψουμε σε υπέρ-ατομιστές, ακόρεστους και εγωπαθείς, δίχως αναφορές σε κοινούς αξιακούς κώδικες, δίχως κοινή ταυτότητα και δίχως κοινή «αίσθηση του ανήκειν».
Όποιος δεν νοιώθει «πατρίδα» του ένα τόπο, γίνεται «αγρίμι»!
Το δημογραφικό πρόβλημα της Ευρώπης είναι πρωτίστως πολιτιστικό και κοινωνικό – όχι αριθμητικό…
Και λύνεται μέσα στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, όχι με… «μεταγραφές» από το εξωτερικό!
* Η κρίση στα ελληνικά σύνορα του Έβρου ξαφνικά αποκάλυψε ότι οι λαοί της Ευρώπης θέλουν να υπάρχουν κοινά Ευρωπαϊκά σύνορα. Και να φρουρούνται!
Παλαιότερα οι αριστεροί και μεγάλο μέρος της ελίτ φώναζαν:
— Όχι στην Ευρώπη-φρούριο!
Σήμερα οι λαοί της Ευρώπης απαντάνε:
— Όχι στην Ευρώπη ξέφραγο αμπέλι!
Κι έχουν δίκιο…
Όταν άνοιξαν τα σύνορα και μπήκε στην Ευρώπη αληθινό τσουνάμι λαθρομεταναστών, το 2015, η Ευρώπη αποσταθεροποιήθηκε.
–Η Βρετανία την ίδια χρονιά αποφάσισε αιφνιδιαστικά να φύγει από την Ενωμένη Ευρώπη.
–Στη Γαλλία, λίγο αργότερα, ο Μακρόν μεταστράφηκε κι αυτός υπέρ των αντί-μεταναστευτικών θέσεων, για να αποτρέψει την περαιτέρω ενίσχυση της Λεπέν.
–Στην Ιταλία μπήκε στην κυβέρνηση – ως «ήσσων εταίρος» αρχικά – ο Ματέο Σαλβίνι, αλλά λίγο αργότερα τα ποσοστά του ενισχύθηκαν, λόγω των αντι-μεταναστευτικών του θέσεων…
Είναι η πρώτη φορά που τα ποσοστά του μικρότερου κυβερνητικού εταίρου εκτοξεύονται σε βάρος του μεγαλύτερου! Τώρα βρίσκεται εκτός κυβέρνησης, αλλά τις επόμενες εκλογές έρχεται με πολύ καθαρή πρωτιά…
–Στην Αυστρία κυριαρχούν οι αντί-μεταναστευτικές δυνάμεις, όπως και στην Τσεχία, στη Σλοβακία, στην Ουγγαρία και στην Πολωνία.
Και ανεβαίνουν ραγδαία στην Σουηδία και στην Ολλανδία.
Στο μεταξύ οι νέες «δεξιότερες» κυβερνήσεις στην ΕΕ ήλθαν σε σύγκρουση με τις εδραιωμένες τοπικές ελιτ.
* Το τσουνάμι των «ροών» του 2015, συντάραξε την Ευρώπη!
Προκάλεσε τριγμούς ανάμεσα στα κράτη της και ανέτρεψε τους πολιτικούς συσχετισμούς μέσα στις κοινωνίες της.
Όταν ανέλαβε την Προεδρία των ΗΠΑ ο Ντόλαντ Τράμπ, στην Ευρώπη όλοι τον ελεεινολογούσαν, που ήθελε «να φτιάξει φράχτη» στα σύνορά της χώρας του με το Μεξικό. Για να εμποδίζει τις εισροές παράνομων λαθρομεταναστών από την Λατινική Αμερική…
Βέβαια το ίδιο ακριβώς είχαν διακηρύξει και είχαν ξεκινήσει να κάνουν και οι τρείς προηγούμενοι Αμερικανοί Πρόεδροι – ανάμεσά τους και οι «προοδευτικοί», υποτίθεται, Κλίντον και Ομπάμα.
Σήμερα, μόλις τρία χρόνια αργότερα, όλοι οι Ευρωπαίοι θεωρούν αυτονόητο ότι η Ελλάδα πρέπει να φυλάει τα «ευρωπαϊκά σύνορα» από τους «εργαλειοποιημένους» παράνομους μετανάστες…
Και ο φράχτης – που ακόμα δεν φτιάξαμε στον Έβρο – έγινε σύμβολο ευρωπαϊκής αλληλεγγύης!
— Το άνοιγμα των συνόρων μας το 2015 απομόνωσε την Ελλάδα από την υπόλοιπη Ευρώπη, διαίρεσε την ίδια την Ευρώπη και προκάλεσε σεισμό πολιτικής αποσταθεροποίησης μέσα στις ευρωπαϊκές χώρες.
— Ενώ, αντιθέτως, το κλείσιμο των Ελληνικών συνόρων, πριν δύο βδομάδες, ένωσε τους Έλληνες, αλλά ένωσε και τους Ευρωπαίους!
Το πρώτο βήμα για να ενωθούν πολιτικά διαφορετικοί λαοί είναι να αποκτήσουν «αίσθηση κοινών συνόρων» προς τον έξω κόσμο.
Η δημοκρατία και η ευημερία δημιουργήθηκαν πάντα μέσα σε καλά φρουρούμενα σύνορα. Ενίοτε – στις αρχαιοελληνικές πόλεις – πίσω από τείχη.
Η δημοκρατία ηττήθηκε και η ευημερία εξαφανίστηκε, όταν κατέρρευσαν τα σύνορα και σαρώθηκαν οι χώρες από απειλητικές εισβολές και ανεξέλεγκτες «εισροές». Ο Μεσαίωνας ξεκίνησε στην Ευρώπη όταν καταλύθηκαν τα σύνορα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από «βαρβαρικές» εισβολές…
Ο αγώνας για των ανθρώπων για Ελευθερία έγινε δημιουργώντας νέα σύνορα. Ως αγώνας Ανεξαρτησίας ενάντια σε Αυτοκρατορίες ή αποικιακές δυνάμεις.
Και ως αγώνας Αυτοδιάθεσης των λαών, μέσα σε κοινές πατρίδες.
Πατρίδα χωρίς δημοκρατία μπορεί να υπάρξει…
Δημοκρατία χωρίς Πατρίδα, δεν μπορεί!
Πατρίδες χωρίς σύνορα δεν υπάρχουν.
Δημοκρατίες χωρίς σύνορα δεν υπάρχουν.
Και Ευρώπη ανίκανη προασπιστεί κοινά σύνορα, δεν μπορεί να ενωθεί…
Άρα, δεν μπορεί να υπάρξει.
Αυτό πλέον, οι Ευρωπαίοι αρχίζουν να το καταλαβαίνουν…
(Οι ευρωπαϊκές ελίτ, πάλι, μάλλον αργούν ακόμα!)
ΥΓ. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι, ασφαλώς, με τη λάθος πλευρά της Ιστορίας.
Και σ’ αυτό! Όχι μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως..
