Ένα «τριτεύον» περιστατικό τις τελευταίες μέρες – ασήμαντο, τουλάχιστον, σε σύγκριση με άλλα, πολύ σοβαρότερα – άνοιξε ορθάνοικτα τις πόρτες και τα παράθυρα, για να εισβάλλει από παντού, ο πιο αφηνιασμένος λαϊκισμός!
Tου Θανάση Κ.
Δηλαδή, η πιο τοξική και διχαστική δημαγωγία, που κρύβει τα σημαντικά, διογκώνει τα ασήμαντα και αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη…
Μέσα σε 111 διορισμούς διευθυντών στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας, διορίστηκε ένας ηλικίας 81 ετών!
Τον οποίο, μετά το θόρυβο που έγινε, τον υποχρέωσαν σε παραίτηση πριν περάσει 24ωρο…
* Πρώτον, να πούμε εξ αρχής, ότι πρόκειται για αστοχία. Κι ίσως δεν είναι η μόνη…
Όχι μόνο γιατί είναι «μεγάλης ηλικίας», ο περί ου ο λόγος…
Διότι τα τυπικά προσόντα του δεν είναι ευκαταφρόνητα (πείρα, μεταπτυχιακές σπουδές κλπ.)
Αλλά κυρίως γιατί είναι περιφερόμενος αποτυχών πολιτευτής – εσχάτως και από τους ΑΝΕΛ!
Ξέρετε, εκείνους που φωνασκούσαν: «στα τέσσερα»!
Και τελικά έγιναν φύλλο και φτερό…
Είπαμε να επιλέγουμε στελέχη πέραν κομματικών περιορισμών. Αλλά και αποτυχόντες πολιτευτές που μας καθύβριζαν ως πριν λίγο – και μάλιστα υπερήλικες, δεν είναι ακριβώς, αυτό που λέμε…. «αξιοκρατία»!
Όταν μάλιστα ο ίδιος βγήκε και μίλησε στα μέσα – κι έτσι τον γνώρισε το Πανελλήνιο – ΔΕΝ «έλαμψε» για τις αρετές του.
Μάλλον για παλαιοκομματικό κατάλοιπο πρόκειται…
Δεν κολακεύει κανένα η επιλογή του (κι όχι μόνο λόγω ηλικίας)!
* Δεύτερον, από την άλλη πλευρά, η αστοχία αποκαλύφθηκε αμέσως και διορθώθηκε πριν περάσει 24ωρο!
Κι εδώ είναι η μεγάλη διαφορά: Επί ΣΥΡΙΖΑ γίνονταν πολλαπλές αστοχίες, διόριζαν ως διοικητές νοσοκομείων μέχρι και πρώην ιδιοκτήτες… βουλκανιζατέρ, «κολλητούς» τους!
Διόριζαν ως… υφυπουργούς μέχρι και «κολλητές» τους, πρώην συμβασιούχες καθαρίστριες!
Και παρά την κατακραυγή, τους κρατούσαν!
Το επιχείρημα λοιπόν, δεν είναι: «και οι προηγούμενοι τα ίδια έκαναν»!
Αυτό έτσι κι αλλιώς είναι απαράδεκτο και να λέγεται…
Αλλά εδώ συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο:
Όταν οι προηγούμενοι έκαναν λάθος, επέμεναν στο λάθος τους!
Όταν οι τωρινοί κάνουν λάθος, το διορθώνουν ακαριαία…
Να με συμπαθάτε, ΔΕΝ είναι καθόλου «το ίδιο»!
* Τρίτον, αν δούμε τους διορισμούς στις διευθύνσεις των υπόλοιπων νοσοκομείων, υπάρχουν πολλά πρόσωπα που κι εμένα δεν μου πολυαρέσουν…
Και είμαι βέβαιος, ότι υπήρχαν άλλοι πολύ καλύτεροι, σε πολλές περιπτώσεις…
Η περίπτωση του υπερήλικα αποτυχόντος πολιτευτή είναι η πιο «πιασάρικη», αλλά δεν είναι η μόνη. Ίσως δεν είναι και η χειρότερη…
Όμως, για να πούμε την αλήθεια, σχεδόν όλοι έχουν βιογραφικά αξιοσέβαστα (ακόμα κι εκείνοι που δεν μου αρέσουν)…
Εδώ λοιπόν, πήγε να τηρηθεί κάποιο στοιχειώδες «κριτήριο διαφάνειας».
Δεν βάζουμε τους «κολλητούς μας» – γιατί έτσι γουστάρουμε…
Βάζουμε ανθρώπους που μπορεί να τους γουστάρουμε, αλλά κάτι έχουν κάνει στη ζωή τους.
* Τέταρτον, πάμε τώρα και σε κάποια χρήσιμα συμπεράσματα:
–Το να μην συμπεριλαμβάνεται η ηλικία στα βιογραφικά, για λόγους… «προστασίας προσωπικών δεδομένων» λέει, είναι απλώς μια ακόμα ανοησία! Δηλώνουν με κάθε λεπτομέρεια υποτίθεται, που σπούδασαν, που δούλεψαν κλπ., αλλά δεν δηλώνουν πότε… γεννήθηκαν!
Από αυτές τις ακρότητες της πολιτικής ορθότητας, πότε θα απαλλαγούμε;
–Καλά τα «μητρώα στελεχών» και τα βιογραφικά, αλλά σε πολλές θέσεις εφαρμοσμένης πολιτικής μετράει η εμπειρία και η ευθύνη. Που δεν φαίνεται πάντα στα τυποποιημένα «βιογραφικά»…
Ένας πρώην στρατιωτικός μπορεί να είναι καλός ως διοικητής νοσοκομείου. Τουλάχιστον έχει πείρα διοίκησης…
Ένας που σπούδασε management υγείας, αλλά χωρίς ιδιαίτερη διοικητική πείρα, δεν είναι κατ’ ανάγκην καλύτερος.
Παντού στο εξωτερικό, οι υψηλόβαθμες διοικητικές θέσεις δεν απαιτούν αναγκαστικά σπουδές στο αντικείμενο. Εξειδικευμένες γνώσεις στο αντικείμενο έχουν – ή οφείλουν να έχουν – έτσι κι αλλιώς οι «σύμβουλοι». Οι επί κεφαλής οφείλουν να έχουν διοικητικές αρετές και διοικητική εμπειρία:
Να καταλαβαίνουν γρήγορα, να κρατάνε τιμόνι με σταθερό χέρι, να μυρίζονται αμέσως τους «υπηρεσιακούς και το ποιόν τους» και να διορθώνουν γρήγορα τα όποια λάθη…
Αυτά είναι πράγματα που δεν μαθαίνονται σε εξειδικευμένα μεταπτυχιακά.
Γι’ αυτό και υψηλόβαθμες θέσεις ευθύνης – στο εξωτερικό – δεν στελεχώνονται μόνο, ούτε καν κυρίως – με «βιογραφικά».
–Κάποιοι ισχυρίζονται, ότι σε υψηλόβαθμες θέσεις καλύτερα είναι να μπαίνουν άνθρωποι που ΔΕΝ έχουν σχέσεις με το χώρο ή με το αντικείμενο…
Οι γιατροί, επειδή είναι πιθανότατα στα «κυκλώματα», δεν είναι αναγκαστικά οι καταλληλότεροι να διοικήσουν τη Δημόσια Υγεία.
Οι μηχανικοί, επειδή είναι κι αυτοί μέσα στο αλισιβερίσι του κατασκευαστικού κλάδου, δεν είναι οι καταλληλότεροι να διαχειριστούν τα Δημόσια Έργα…
Και οι καθηγητές Πανεπιστημίου, δεν είναι αναγκαστικά οι καταλληλότεροι να διοικήσουν την Εκπαίδευση.
Όλοι αυτοί, πρέπει βέβαια, να έχουν δίπλα τους ανθρώπους που ξέρουν καλά το χώρο και να τους εμπιστεύεται ο εκάστοτε επικεφαλής…
Αλλά ο ίδιος καλό είναι να μην προέρχεται από τα επαγγελματικά κυκλώματα που θα διοικήσει, εν ονόματι του δημοσίου συμφέροντος…
–Τέλος το αν κάποιος διευθυντής νοσοκομείου – ή οποιουδήποτε άλλου δημοσίου φορέα – επιλέχθηκε αξιοκρατικά ή όχι θα φανεί στο τέλος (από τα αποτελέσματα). Όχι από την αρχή (συγκρίνοντας βιογραφικά υποψηφίων)…
Γι’ αυτό είναι σωστό ότι θεσπίζονται τώρα κριτήρια απόδοσης κατά τη διάρκεια της θητείας των νέο-επιλεγμένων διευθυντών.
Αλλά όχι και… στο πρώτο τρίμηνο!
Αν το σύστημα δημόσιας υγείας λειτουργούσε σωστά, το πρώτο τρίμηνο θα μπορούσε να δείξει, αν ένας νέος διευθυντής δημόσιου νοσοκομείου, «τραβάει» ή όχι…
Αλλά με το χάλι που υπάρχει σήμερα, τι «αντικειμενικούς στόχους» να θέσεις και τι στόχους να πιάσει μέσα σε έναν μόλις τρίμηνο, ακόμα και ο πιο άξιος διευθυντής που αναλαμβάνει να «κουμαντάρει το χάος», μέσα σε ένα «λάκκο λεόντων»;
–Όταν τα νοσοκομεία τα διοικεί στην πραγματικότητα το συνδικάτο του προσωπικού που μένει εκεί μόνιμα (όχι ο διευθυντής που είναι «περαστικός»)…
Κι ακόμα τα διοικούν τα «κυκλώματα» των γιατρών…
Κι ακόμα χρωστάνε ληξιπρόθεσμα σε προμηθευτές…
Κι ακόμα έχουμε νοσοκομεία που δεν χρειάζονται (και υπολειτουργούν μονίμως), επειδή κάποιοι πολιτευτές θέλησαν να φτιάξουν «μεγάλο έργο» στην περιφέρειά τους, για τα ψηφαλάκια. Ενώ υπήρχε στην περιοχή άλλο, έτοιμο νοσοκομείο…
Και τώρα υπολειτουργούν και υπό-χρηματοδοτούνται και τα δύο – ενώ θα μπορούσε να λειτουργεί πλήρως και με χρηματοδοτική επάρκεια το ένα από τα δύο…
Κι ακόμα έχουμε θεσμοθετήσει την εξαιρετικά σημαντική «Πρωτοβάθμια Υγεία» για να από-συμφορίσουμε τα δημόσια νοσοκομεία, αλλά δεν την στελεχώσαμε ούτε την χρηματοδοτούμε σωστά.
Και δίπλα στις μονάδες της Πρωτοβάθμιας Υγείας ήλθε ο ΣΥΡΙΖΑ και ίδρυσε τις… τοπικές Μονάδες υγείας (ΤΟΜΥ), για να πει κι αυτός ότι κάτι έκανε. Αλλά υπολειτουργούν – ουσιαστικά είναι «σκιώδεις» – και αυτές!
Κι έτσι, αντί να έχουμε ένα άρτιο πλέγμα πρωτοβάθμιας υγείας, έχουμε δύο αλληλοσυγκρουόμενες δομές: μία που είναι σωστή, αλλά εγκαταλείφθηκε και μια δεύτερη που είναι περιττή και ποτέ δεν λειτούργησε…
Κι έτσι όσοι έχουν ανάγκη περίθαλψης καταλήγουν πάλι στα δημόσια νοσοκομεία τα οποία μπλοκάρουν ξανά…
Κι έλα να μου πεις μετά, τι μπορεί να πετύχει ο νέος διευθυντής, μέσα σε τέτοιο χάος, σε μόλις ένα τρίμηνο…
Και πως μπορεί να επιβληθεί σε προσωπικό που δεν τον υπολογίζει,
σε κυκλώματα που δεν τα ελέγχει,
σε προμηθευτές που δεν τους πληρώνει
και σε ασθενείς που σε άλλες περιπτώσεις κατακλύζουν τους διαδρόμους ασφυκτικά, ενώ σε άλλες περιπτώσεις είναι λίγοι, αλλά οι γιατροί και οι νοσηλευτές είναι ακόμα λιγότεροι, γιατί οι μονάδες υπολειτουργούν…
Έχετε δει τι γίνεται σε πολλά «κεντρικά» δημόσια νοσοκομεία, τώρα που πλακώνουν και οι λαθρομετανάστες κατά κύματα; Και ζητούν εξυπηρέτηση κατά προτεραιότητα;
Και νομίζετε ότι μπορούν οι νέοι διοικητές να δείξουν αποτελέσματα μέσα σε ένα… τρίμηνο;
Για να υπάρξει και να φανεί «διαφορά» στα δημόσια νοσοκομεία οι αποφάσεις πρέπει να παρθούν πολύ υψηλότερα από το διευθυντή!
Γιατί τα προβλήματα είναι συχνά πολύ ευρύτερα από την τοπική μονάδα…
Κι αν δεν υπάρξουν τέτοιες «τομές» στη δημόσια Υγεία συνολικά – κι όχι στα δημόσια νοσοκομεία τοπικά – (τομές που υπήρξαν την περίοδο 2011-14, αλλά δεν συνεχίστηκαν μετά) κανένας διευθυντής δεν μπορεί να «πετύχει» ή να «αποτύχει».
Στην καλύτερη, αν είναι «τσακάλι», μπορεί να καταγράψει τα προβλήματα και να τα στείλει στο υπουργείο…
Άντε, αν είναι «πολύ τσακάλι», να σβήσει και μερικές «πυρκαγιές» από αυτές που ξεσπάνε παντού και συνεχώς…
Αλλά αν σβήνεις πυρκαγιές, αυτό δεν μαθαίνεται…
Ενώ αν καείς από πυρκαγιά, αυτό μόνο γίνεται «είδηση»…
–Και κάτι τελευταίο: Από τα δημόσια νοσοκομεία και ιδιαίτερα από τα μεγάλα, πέρασαν πολλοί διοικητές.
Άλλοι πέτυχαν, άλλοι όχι.
Είδατε ποτέ ένα πετυχημένο διοικητή, να τον ξαναπάρουν;
Τι πιο λογικό, κάποιος που πέτυχε να ξαναγυρίσει;
Πολύ σπάνια συμβαίνει, όμως…
Γιατί;
Γιατί άλλοτε πάνε να βολέψουν ημέτερους,
άλλοτε πάνε να σηματοδοτήσουν πολιτικά ανοίγματα,
άλλοτε υιοθετούν ιδεοληψίες τύπου: «εντυπωσιακή βιογραφικά» (οι πετυχημένοι έχουν μόνο την επιτυχία τους, που δεν εντυπωσιάζει στα βιογραφικά)
κι άλλοτε επικρατούν άλλες ιδεοληψίες τύπου: «τόπο στους νέους».
Και προτιμώνται νεαροί χωρίς πείρα, από παλιούς με αποδεδειγμένη πείρα.
Στην καλύτερη περίπτωση οι νέοι μαθαίνουν στου «κασίδη το κεφάλι».
Σε κάθε περίπτωση, οι παλαιοί και άξιοι παραμένουν ανεκμετάλλευτοί.
Με δύο λόγια: Διοίκηση σημαίνει πείρα πάνω απ’ όλα!
Κι είναι το μόνο που δεν εξετάζεται εδώ, σε μάς…
Ή πάντως δεν αξιολογείται.
Οπότε…
Καλή τύχη στους νέους διοικητές
και… «καλή φώτιση» σε όλους τους υπόλοιπους!
ΥΓ. Τώρα καταλαβαίνετε γιατί όλη αυτή η συζήτηση που προκλήθηκε από τον διορισμό και την αστραπιαία παραίτηση του «υπέργηρου» διευθυντή σε επαρχιακό νοσοκομείο, ήταν εντελώς εκτός θέματος Δημόσιας Υγείας.
Αλλά ήταν ταυτόχρονα μια πολύ θορυβώδης άσκηση λαϊκισμού, δυστυχώς απ’ όλες τις πλευρές!
Ο Λαϊκισμός και πάλι έκανε… ντού από παντού!
