Υπάρχει μια «παγίδα» που έχουν στήσει στην Ελλάδα. Η Τουρκία την απειλεί, αυτή τη στιγμή σε τρία μέτωπα:
Του Θανάση Κ.
–Στον Έβρο, όπου εξαγγέλλει επισήμως ότι θα στείλει ξανά
«εργαλειοποιημένους» λαθρομετανάστες να παραβιάσουν μαζικά την ελληνική κυριαρχία…
–Στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, όπου απειλεί νέα μαζική απόβαση, επίσης «εργαλειοποιημένων» λαθρομεταναστών…
–Και στο σύμπλεγμα Καστελόριζου, όπου ετοιμάζει κανονική γεώτρηση μέσα σε ελληνική ΑΟΖ, δηλαδή σε θαλάσσια περιοχή που βάσει του Διεθνούς Δικαίου περιλαμβάνεται σε ελληνική υφαλοκρηπίδα…
Η πίεση ασκείται και στα τρία σημεία ταυτόχρονα!
Η απειλή διογκώνεται συνεχώς και στα τρία σημεία…
Η παγίδα είναι να χτυπήσουν αποφασιστικά σε ένα και να μας αφήσουν να «κρατήσουμε» αποτελεσματικά τα άλλα δύο. Κι ύστερα να μας ζητήσουν να διαπραγματευθούμε πάνω σε αυτά που μας «πάτησαν».
Δηλαδή, εμείς να «χαρούμε» που κρατήσαμε… «δύο στα τρία»!
Και η Τουρκία να μας αφήσει να κρατήσουμε – προσωρινά – τα «δικά μας» στα δύο πρώτα μέτωπα, αλλά να απαιτήσει να διαπραγματευθούμε πώς θα μοιράσουμε τα … «δικά μας» στο τρίτο μέτωπο!
Και κάποιοι στην Αθήνα μοιάζουν… ενθουσιασμένοι κι έτοιμοι να αποδεχθούν αυτόν τον «έντιμο συμβιβασμό»!
Φυσικά, αν αποδεχθούμε κάτι τέτοιο θα πρόκειται για μείζονα εθνική ΗΤΤΑ! Που θα εγκυμονεί ακόμα μεγαλύτερες ήττες στη συνέχεια.
Προσοχή, γιατί κάποιοι ετοιμάζονται να μας πουλήσουν την ήττα ως «ρεαλιστική εθνική επιτυχία»:
Αν η Τουρκία μας αναγκάσει να διαπραγματευθούμε και να συνθηκολογήσουμε πάνω στην ΑΟΖ του Καστελόριζου έχει σπάσει τη «συνέχεια» της Κυπριακής με την Ελληνική ΑΟΖ.
Κι έχει επιτύχει «επαφή» της δικής της ΑΟΖ με την αντίστοιχη της Αιγύπτου!
Κάτι τέτοιο τη διευκολύνει να υφαρπάξει στη συνέχεια και πολύ μεγαλύτερο τμήμα της Κυπριακής ΑΟΖ, ενώ ακυρώνει στην πράξη και τον αγωγό East-Med. Του οποίου η γεωπολιτική σημασία έγκειται ότι το Ισραήλ αναγνωρίζει τη συνέχεια της Κυπριακής με την Ελληνική ΑΟΖ. Όπως κάνει και η Αίγυπτος πλέον…
Αλλά αν αυτό ανατραπεί, η Τουρκία θα έχει εξασφαλίσει τα μείζονα και εμείς θα… «πανηγυρίζουμε» που δεν μας πήρε κι άλλα – στον Έβρο και στο νησιά, όπου ασφαλώς στη συνέχεια θα εξακολουθήσει να μας πιέζει.
Γιατί αυτό κάνει συστηματικά η Τουρκία: Θέτει κάθε φορά νέες διεκδικήσεις, τις «νομιμοποιεί» από την δική μας αδυναμία να τη σταματήσουμε εμπράκτως κι ύστερα πατά σε αυτές για να διεκδικήσει κι άλλα…
Αν επιτρέψουμε να κάνει γεωτρήσεις στην περιοχή του Καστελόριζου, θα έχει κάνει έναν πολύ μεγάλο βήμα γεωπολιτικής αποκοπής Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου-Ισραήλ, θα μας αφήσει να «πανηγυρίζουμε» για λίγο, που γλιτώσαμε τον Έβρο επί του παρόντος – και στη συνέχεια θα επανέλθει απειλητική και στη Δυτική Θράκη και στα νησιά…
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να το επιτρέψουμε αυτό! Σε καμία…
Αν πρέπει να σταματήσει κάποια στιγμή ο τουρκικός επεκτατισμός, αυτή η στιγμή είναι τώρα. Όχι αργότερα…
Αν υπάρχει ένα σημείο όπου πρέπει να τη σταματήσουμε, αυτό είναι το Καστελόριζο.
Αν εκεί τη σταματήσουμε, παντού αλλού την έχουμε σταματήσει…
Γιατί είναι πολύ πιο δύσκολο να κινηθεί μετά αλλού. Κι αν κινηθεί θα το πληρώσει ακριβά.
Αν δε την σταματήσουμε στο Καστελόριζο, τότε θα κινηθεί στη συνέχεια και σε όλα τα άλλα. Κι όσοι μας ζητούν σήμερα θα «διαπραγματευθούμε» ΑΟΖ νοτίως του Καστελόριζου, αύριο θα μας ζητούν να διαπραγματευθούμε και στη Δυτική Θράκη (επικαλούμενοι την «πραγματικότητα» της Μουσουλμανικής μειονότητας εκεί) ή και στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου, όπου οι λαθρομετανάστες δημιουργούν σταδιακά «μουσουλμανικές μειονότητες» και εκεί!
Σήμερα έχουμε με το μέρος μας κι άλλες χώρες της περιοχής Αν αύριο συνθηκολογήσουμε με την Τουρκία, κανείς δεν θα μας θεωρεί πλέον αξιόπιστο σύμμαχο.
Κερδίζεις «συμμαχίες» έναντι κοινού εχθρού, αν δείξεις ότι έχεις τη διάθεση να τα βάλεις μαζί του. Όχι αν περιμένεις άλλοι να «καθαρίσουν» για σένα…
Συμμαχίες κατά της Τουρκίας στην περιοχή υπάρχουν ήδη! Κι αυτό είναι «καλό νέο» για μας…
Αν εμείς σπεύσουμε να συνθηκολογήσουμε με την Τουρκία, οι συμμαχίες αυτές θα μας προσπεράσουν. Κι αυτό θα ήταν πολύ «κακό νέο» για μας!
Σήμερα έχουμε και τη διεθνή κοινότητα να διακηρύσσει ότι τα νησιά έχουν και ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα. Αν αύριο εμείς δεχθούμε να συνθηκολογήσουμε παραχωρώντας την ΑΟΖ (ή την υφαλοκρηπίδα) του Καστελόριζου, μεθαύριο θα αρχίσουν να μας πιέζουν να διαπραγματευθούμε κι άλλα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Γύρω από άλλα νησιωτικά συμπλέγματα του Ελλαδικού χώρου.
Και θα έχουν και κάποιο δίκιο, εδώ που τα λέμε. Όποιος δεν μπορεί να υπερασπιστεί ένα κυριαρχικό του δικαίωμα, τελικά δεν μπορεί να το κρατήσει. Το χάνει!
Αυτό δεν το λέει το Διεθνές Δίκαιο. Αλλά δεν το απαγορεύει κι όλα! (κι υπάρχουν πολλοί τρόποι να «νομιμοποιηθούν» εκ των υστέρων παράνομα «τετελεσμένα»).
Και πάντως, αυτό το επιβεβαιώνει η Ιστορία!
Η Ελλάδα δεν πρέπει να δεχθεί καμία παραχώρηση έναντι της Τουρκίας σε κανένα μέτωπο, με το «ρεαλιστικό» υποτίθεται – πρόσχημα – ότι έτσι θα σώσει τα υπόλοιπα!
Η ελάχιστη υποχώρηση που κάναμε το βράδυ των Ιμίων, τέλη Ιανουαρίου του 1996 – το ότι αποδεχθήκαμε, δηλαδή το no troops no flags πάνω σε μια ελληνική βραχονησίδα – δεν οδήγησε στην «εκτόνωση» (παρά μόνο προσωρινά). Οδήγησε, λίγα χρόνια αργότερα, στο γκριζάρισμα του μισού Αιγαίου!
Αυτή είναι η πραγματικότητα: Όταν χάνεις κάτι αμαχητί, στη συνέχεια σου διεκδικούν πολύ περισσότερα και πολύ σοβαρότερα, με την – βάσιμη – ελπίδα ότι θα στα αποσπάσουν και πάλι αμαχητί!
Η Τουρκία απειλεί συνεχώς με χρήση βίας, γιατί γνωρίζει ότι αυτό αποδίδει τα μέγιστα – τελικά χωρίς να χρησιμοποιήσει βία!
Αυτή είναι η ρεαλιστική αποτίμηση του τι συμβαίνει ως τώρα: κερδίζουν συνεχώς απειλώντας και όχι χρησιμοποιώντας βία απέναντί μας.
Αυτή είναι η ρεαλιστική εκτίμηση του τι θα κάνουν και στο εξής, αν πάλι εμείς τους βοηθήσουμε να αρπάξουν την ΑΟΖ του Καστελόριζου: θα πάνε για άλλα!
Ετοιμάζουν πλέον νέα Ίμια πολλαπλών διαστάσεων!
Και πολύ πιο δραματικών επιπτώσεων.
Αυτή τη φορά πρέπει να τους εμποδίσουμε.
Ό,τι κι αν ρισκάρουμε τώρα είναι πολύ λιγότερο απ’ ό,τι θα χάσουμε στη συνέχεια μετά βεβαιότητος...
Η Ειρήνη θα θεμελιωθεί μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, αν εμπράκτως σταματήσουμε τον επεκτατισμό της κι αν η Τουρκία πάψει να «ανταμείβεται» συνεχώς και να «επιβραβεύεται» από την Ελληνική ολιγωρία.
Όποιος θέλει αληθινά Ειρήνη, σταματά αποφασιστικά τον επεκτατιστή!
Όποιος δεν τολμά να το κάνει, δεν υπηρετεί την Ειρήνη – εξυπηρετεί τους επεκτατιστές εχθρούς του…
ΥΓ. Μην μπερδεύετε την ανάγκη υπεράσπισης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων με το γεγονός ότι ακόμα δεν έχουμε διακηρύξει ΑΟΖ. Πρέπει να γίνει κι αυτό, αλλά δεν είναι απόλυτα αλληλένδετα τα δύο.
Την ΑΟΖ πρέπει να την διακηρύξουμε, αλλά η υφαλοκρηπίδα υπάρχει έτσι κι αλλιώς – ως γεωφυσική πραγματικότητα – ανεξαρτήτως αν την έχει διακηρύξει το παράκτιο κράτος. Άλλωστε ΑΟΖ δεν έχει διακηρύξει συνολικά ούτε η Τουρκία, η οποία δεν έχει υπογράψει καν το Δίκαιο της Θάλασσας που την προβλέπει.
Όταν οι ξένοι επαναλαμβάνουν ότι τα νησιά έχουν ΑΟΖ ΚΑΙ υφαλοκρηπίδα, μας βγάζουν από αυτό το «δίλημμα». Η Τουρκία εκεί που πάει να κάνει γεώτρηση αυτή τη στιγμή παραβιάζει ΚΑΙ την ΑΟΖ (που δεν έχουμε διακηρύξει) και την υφαλοκρηπίδα (που δεν χρειάζεται να «διακηρύξουμε»)…
[Υπάρχει μια «γκρίζα περιοχή» όπου οι δύο έννοιες δεν ταυτίζονται πλήρως, αλλά αυτό δεν έχει μεγάλη σχέση με τις τωρινές διεκδικήσεις και τις τωρινές προκλήσεις της Τουρκίας, που πρέπει να σταματήσουμε]
Μην αφήνετε να σας μπλέκουν σε νομικισμούς.
Να θυμάστε: Μια φυσιολογική σύγχρονη χώρα προστατεύει τα κυριαρχικά της δικαιώματα όταν κατάφωρα και έμπρακτα παραβιάζονται.
Τα προστατεύει με ό,τι έχει και δεν έχει!
Και τότε μόνο κερδίζει το σεβασμό όλων των άλλων, ενώ συχνά κερδίζει και σημαντικά «ερείσματα» και σημαντικότατες «συμμαχίες».
Αν δεν δείχνεις διάθεση να υπερασπιστείς τα δικά σου, τα χάνεις σταδιακά ενώ τελικά μένεις χωρίς συμμάχους.
Με «ψόφιους» κανείς δεν έχει διάθεση να «συμμαχήσει».
Μας πάνε για «νέα Ίμια» πολύ μεγαλύτερων διαστάσεων.
Έχουμε σήμερα τη δυνατότητα να τους αιφνιδιάσουμε.
Άλλη τέτοια δυνατότητα μπορεί να μην υπάρξει ξανά…
