Το έδαφος της μεγάλης συνθηκολόγησης σε όλα τα εθνικά μέτωπα είχε αρχίσει να καλλιεργείται εδώ και καιρό:
Του Θανάση Κ.
— Με τη Συμφωνία των Πρεσπών! Που “έκλεισε” το Μακεδονικό, με σοβαρή υποχώρηση, λέει, για να μπορέσει η Ελλάδα να συγκεντρώσει όλες τις δυνάμεις της μετά στην “από ανατολών επιβουλή” της Τουρκίας! Έτσι μας έλεγαν τότε, θυμάστε;
Κι όταν ήλθε η ώρα,, οι ίδιοι άνθρωποι υποστήριζαν πλέον την πλήρη συνθηκολόγηση ΚΑΙ με την Τουρκία! Σε όλα (όσα ζητούσε…)
“Λογικό και αναμενόμενο”, βέβαια: Αν η Ελλάδα υποχωρεί πλήρως απέναντι στον πιο αδύναμο γείτονά της, τα Σκόπια, κατά μείζονα λόγο θα της ζητήσουν μετά να υποχωρήσει πλήρως και απέναντι στον πιο ισχυρό και προκλητικό γείτονά της, την Τουρκία!
— Αμέσως μετά κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έβγαιναν δημόσια και έλεγαν ότι δεν πρέπει να είμαστε… “μονοχοφάηδες” απέναντι στην Τουρκία, στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο…
Δεν εννοούσαν, βέβαια, να αποδεχθούμε ότι “και η Τουρκία έχει δικαιώματα” σε αυτές τις θαλάσσιες περιοχές. Γιατί ουδείς το αμφισβητεί αυτό.
Εννοούσαν ότι θα πρέπει να διαπραγματευθούμε με την Τουρκία να μοιράσουμε τα… “δικά μας”! Θαλάσσιες περιοχές και κυριαρχικά δικαιώματα που το Διεθνές Δίκαιο τα αναγνωρίζει στην Ελλάδα! Ενώ και άλλες γειτονικές χώρες πλέον, εμμέσως αναγνωρίζουν ότι είναι “Ελληνικά”!
Και όταν στελέχη της (τότε) ελληνικής κυβέρνησης αναγνώριζαν δημόσια ότι θα έπρεπε η Ελλάδα, ουσιαστικά, να… “μοιράσει τα δικά της” με την Τουρκία, “λογικό και αναμενόμενο” ήταν πλέον, να κλιμακώνει συνεχώς τις προκλήσεις η ίδια η Άγκυρα.
— Ύστερα το πράγμα προχώρησε κι άλλο: Έχασε τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ και στελέχη που πρόσκεινται στη νέα κυβέρνηση (με προέλευση το λεγόμενο “Μέτωπο της Λογικής”) άρχισαν να εισηγούνται “να πάμε στη Χάγη”, να λύσουμε τις διαφορές μας με την Τουρκία!
Πότε, όλα αυτά;
Την ώρα που ο Ερντογάν είχε αρχίσει να στέλνει καραβάνια ολόκληρα από “εργαλειοποιμένους” λαθρομετανάστες στα νησιά του Αιγαίου (που τότε μας τον εμφάνιζαν ως “κακόμοιρους πρόσφυγες”, γιατί η Αθήνα δεν είχε αντιληφθεί ακόμα, ή δεν τολμούσε να καταγγείλει επισήμως, ότι πρόκειται για “εργαλειοποιημένους” λαθρο-εισβολείς…)
Όλο το περασμένο φθινόπωρο, την ώρα που ο Ερντογάν κλιμάκωνε τις προκλήσεις εναντίον μας, έβγαιναν και πάλι στελέχη του Αθηναϊκού “πολιτικού κατεστημένου” και ζητούσαν “να τα βρούμε ειρηνικά” με τον τουρκικό επεκτατισμό.
Προβάλλοντας τον πανικό τους! Και ενθαρρύνοντας έτσι τον Ερντογάν να κλιμακώσει κι άλλο τις προκλήσεις, αφού η Αθήνα, το δείχνει πια. ότι “φοβάται”.
Ή έτσι νόμιζε κι έτσι τον έκαναν να πιστεύει, τουλάχιστον…
“Ξέχασαν” βέβαια οι αυτόκλητοι “προξενητάδες” της Χάγης να μας πουν, πως για να “πάμε στη Χάγη” έπρεπε είτε η Τουρκία να αποδεχθεί το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (δηλαδή να αποδεχθεί ευθέως τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο) είτε έπρεπε εμείς να υπογράψουμε “Συνυποσχετικό” με την Τουρκία παραμερίζοντας τις υπέρ μας προβλέψεις του Δικαίου της Θάλασσας! Δηλαδή να παραιτηθούμε από τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, ή από σημαντικό μέρος τους, πριν πάμε στη Χάγη. Κι επειδή δεν επρόκειτο να υποχωρήσει η Τουρκία, στην ουσία μας πρότειναν να συνθηκολογήσουμε εμείς…
Και το Διεθνές Δικαστήριο, στη συνέχεια, απλώς να επισφραγίσει εκ των υστέρων αυτή την ελληνική “συνθηκολόγηση” που θα είχαμε ήδη κάνει εκ των προτέρων…
— Ύστερα, τέλη της περασμένης χρονιάς, βγήκε ιστορικό στέλεχος της ΝΔ (εκτός κυβέρνησης) και φέρεται να είπε, ότι πρέπει να πάμε στη Χάγη, ώστε να δώσουμε κάποια, για να κρατήσουμε κάποια άλλα! (Αργότερα το διέψευσε, για να είμαστε δίκαιοι…_
Και λίγο αργότερα το ίδιο ιστορικό στέλεχος (με πείρα στην Εξωτερική Πολιτική, υποτίθεται) δήλωσε με αυταρέσκεια:
Εγώ δεν φοβάμαι την Τουρκία! Υπονοώντας πως όσοι έχουν αντίρρηση να πάμε στη Χάγη, κι όσοι υπογραμμίζουν τη συνεχή κλιμάκωση των τουρκικών προκλήσεων είναι… “φοβικοί” απέναντι στους Τούρκους!
Λίγο αργότερα, η Τουρκία επιχείρησε οργανωμένη λαθρο-εισβολή στον Έβρο, που φανερά προετοίμαζε από καιρό – και που την κατήγγειλαν και τα Ευρωπαϊκά όργανα και οι περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες. Όπως και χώρες εκτός Ευρώπης.
Σκεφτείτε: λίγες μέρες πριν εξαπολύσει η Τουρκία οργανωμένη και κατευθυνόμενη λαθρο-εισβολή, μας έλεγαν να… μην φοβόμαστε την Τουρκία!
Δηλαδή καλλιεργούσαν εφησυχασμό απέναντι στον επίβουλο γείτονα που ετοίμαζε ευθεία κατάλυση της ελληνικής κυριαρχίας!
Όμως, άλλο πράγμα “δεν φοβάμαι” κι άλλο πράγμα… “μην ανησυχείτε”, όταν ο άλλος από απέναντι ετοιμάζει τα χειρότερα.
Η δήλωση εκείνη είναι μνημείο εφησυχασμού ενώπιον κινδύνου!
Και κραυγαλέας έλλειψης διορατικότητας στα προφανή πλέον…
— Κι ύστερα η κυβέρνηση της Αθήνας αντέδρασε σωστά στον Έβρο! Αναγνώρισε ό,τι συνέβαινε καιρό τώρα και δεν το είχε καταγγείλει επισήμως:
Ότι ο Ερντογάν “εργαλειοποιούσε” πληθυσμούς λαθρομεταναστών, που δεν είχαν σχέση με “πρόσφυγες” πλέον, και τους οποίους ο ίδιος είχε φέρει από διάφορες χώρες της Ασίας και της Αφρικής για να τους στείλει στην Ελλάδα και να σαρώσει κάθε κυριαρχικό έλεγχο της χώρας πάνω στις πιο ευαίσθητες παραμεθόριες περιοχές.
Την ίδια εποχή δημοσιεύματα και εκπομπές του Al-Jazeera έθεταν πρόβλημα για “αυτονομία της Δυτικής Θράκης” και για “περιορισμό” της Ελληνικής κυριαρχίας στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, όπου πλέον “πλειοψηφούν οι μουσουλμάνοι πρόσφυγες”!
Η Ελληνική κυβέρνηση όχι μόνο κατάφερε να αποτρέψει τα σχέδια αυτά, αλλά συσπείρωσε και όλες τις δυτικές χώρες στο πλευρό της!
Το σχέδιο του Ερντογάν στον Έβρο απετράπη!
Αλλά μόνο προσωρινά. Και μόνον εκεί…
— Στη συνέχεια κι ενώ είχαμε μπει πλέον στον αστερισμό του… “κορονοϊού”, είδαμε να βγαίνουν διάφορα στελέχη, αριστεροί, κεντροαριστεροί και κεντροδεξιοί και να σερβίρουν το νέο “παραμύθι”:
Ότι μετά την κρίση της πανδημίας, πρέπει – επιτέλους – να αλλάξουμε προσέγγιση στα εθνικά μας θέματα, ιδιαίτερα έναντι της Τουρκίας, και να βρούμε τρόπους “ειρηνικής επίλυσης” των διαφορών μας μαζί της!
Ουάουουου!
Δηλαδή, τη στιγμή που ο Ερντογάν συνεχίζει να κλιμακώνει τις – έμπρακτες πλέον – προκλήσεις του, έναντι της Ελλάδας, αλλά και έναντι άλλων χωρών της περιοχής, εμείς προσπαθούμε να τον… “κατευνάσουμε“!
Και του στέλνουμε το μήνυμα ότι είμαστε έτοιμοι να συνθηκολογήσουμε μαζί του, λόγω… κορονοϊού! (Που παρεμπιπτόντως, έπληξε την Τουρκία, πολύ περισσότερο απ’ ό,τι την Ελλάδα!). Ωραία… “λογική”!
Τη στιγμή που η Τουρκία του Ερντογάν έχει αντι-συσπειρώσει εναντίον της όλες τις χώρες της Μέσης Ανατολής, τη στιγμή που στα σχέδια του Ερντογάν στη Λιβύη (και στην Ανατολική Μεσόγειο) εναντιώνονται ανοικτά και ενεργά πλέον και η Αίγυπτος και όλος ο Αραβικός κόσμος (πλην Κατάρ) και το Ισραήλ και η Συρία και η Γαλλία και η Ρωσία και οι ΗΠΑ και το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του ίδιου του λαού της Λιβύης, εμείς που είμαστε η χώρα που απειλείται πιο άμεσα από την Τουρκία, διακηρύσσουμε ότι θέλουμε να “τα βρούμε ειρηνικά” με τις τουρκικές… προκλήσεις!
Ωραίος… “ρεαλισμός”!
Ρεαλισμός μάθαμε – από τον Θουκυδίδη και τον Μακιαβέλη, μέχρι τον Ε.Η ., Carr, τον Raymond Aron, τον Steven Brooks, τον Hans Morgenthau και τον George Kennan – είναι η προσέγγιση της (διεθνούς πολιτικής) με βάση την ισχύ, τους συντελεστές ισχύος, τους πολλαπλασιαστές ισχύος, τις διακρίσεις ισχύος, τις εκτροπές ισχύος, τις προβολές ισχύος, τη νομιμοποιητική δύναμη της ισχύος και την ισχύ που μετατρέπεται σε αδυναμία όταν χρησιμοποιείται αλαζονικά.
Όλα αυτά είναι η διαχρονική βάση της θεωρίας που χρησιμοποιούν πάντα οι αδύναμοι ή οι φαινομενικά λιγότερο “ισχυροί” για να μην υποταχθούν στους αντιπάλους τους. Και τελικά να τους νικήσουν.
Ρεαλισμός δεν είναι η μπακάλικη αριθμητική: τόσος πληθυσμός, τόσα στρατεύματα, τόσα κανόνια, τόσα αεροπλάνα – από δω κι από εκεί – άρα είμαστε αδύναμοι να πάμε να υποταχθούμε, να τελειώνουμε.
Σήμερα υπάρχει Ελευθερία – όσο υπάρχει, τέλος πάντων – γιατί κάποιοι βρήκαν τρόπους να νικάνε τους φαινομενικά ισχυρότερους!
Ρεαλιστικούς τρόπους πάντα, γιατί αλλιώς θα βρισκόμασταν ακόμα στην εποχή της… Ασσυριακής Αυτοκρατορίας!
Μάθαμε να υπολογίζουμε τους πραγματικούς συσχετισμούς ισχύος, να εκμεταλλευόμαστε την υπέρ-επέκταση του ισχυρότερου γείτονα και τα εσωτερικά του προβλήματα για να τον αντιμετωπίσουμε επιτυχώς.
Να τον αποθαρρύνουμε πριν επιτεθεί, για να μη χρειαστεί να τον αντιμετωπίσουμε στο πεδίο της μάχης.
Και να διασπούμε τις δυνάμεις του, ώστε να τον αποδυναμώσουμε αν χρειαστεί να τον αντιμετωπίσουμε.
Ή να τον ξεγελάμε. Ή να τον υποχρεώνουμε να κατασπαταλήσει τις εφεδρείες του σε μέτωπα που δεν μπορεί να κερδίσει εύκολα.
Ή να ανοίγει άλλα μέτωπα, ώστε να μη μπορεί να συγκεντρώσει όλη την συντριπτική ισχύ του σε ένα…
Ο Ρεαλισμός υπήρξε πάντα το όπλο όσων θέλουν να μείνουν Ελεύθεροι. Οι τύραννοι, δεν χρειάζονται καμία “θεωρία”. Αρκεί η αριθμητική υπεροχή τους..
Ο Ρεαλισμός είναι όπλο Ειρήνης. Είναι αυτό που συγκρατεί τους ισχυρούς να μην επιτίθενται συνεχώς σε όλους γύρω τους, γιατί όταν το κάνουν, αρχίζουν και ανοίγουν περισσότερα μέτωπα απ’ όσα μπορούν να κρατήσουν.
Ο Ρεαλισμός οδήγησε στη σύγχρονη θεωρία της “Αποτροπής”. Δηλαδή της αποθάρρυνσης του ισχυρότερου, ώστε να μην τολμήσει να εξαπολύσει την ισχύ του, αν προβλέπει μεγάλη αντίσταση, ή πολύ μεγάλο κόστος και ρίσκο, ή ότι θα του ανοίξουν άλλα μέτωπα από παντού.
Και αντίθετα, κάποιοι δικοί μας από δω, του “διαμηνύουν”, ότι δεν θα’ χει κανένα κόστος και κανένα ρίσκο – αφού είμαστε, τάχα, έτοιμοι να συνθηκολογήσουμε…
Εδώ έχουμε έναν Ερντογάν που έχει “υπερ-επεκταθεί” ήδη παντού,
που έχει ήδη δημιουργήσει περισσότερους εχθρούς για τη χώρα του απ’ όσους είχε ποτέ.
που έχει ακυρώσει μόνος του τα παραδοσιακά του “στηρίγματα”,
που έχει υπονομεύσει και τις εσωτερικές οικονομικές του αντοχές,
και κάποιοι από μας, αντί να αποθαρρύνουμε τις προκλήσεις του, σπεύδουμε να του στείλουμε μήνυμα ότι είμαστε έτοιμοι να… “τα βρούμε μαζί του”!
Και παράλληλα τον ενθαρρύνουμε να ζητήσει κι άλλα!
Αλλά αυτό δεν είναι “Ρεαλισμός”. Ούτε “νέος”, ούτε “κλασικός”…
Αυτό είναι η παμπάλαια συνταγή Υποταγής!
Σε αυτή την εκστρατεία να “πειστεί” η Ελληνική κοινωνία ότι έχει μόνο μια επιλογή – να υποταχθεί και να συνθηκολογήσει απέναντι στην Τουρκία – πρωτοστατεί μερίδα της Αριστεράς.
Δυστυχώς, έχουν προσχωρήσει στην ίδια λογική και άλλοι, όπως φαίνεται! Μη Αριστεροί…
Ευτυχώς, ο Ελληνικός λαός ΔΕΝ τσιμπάει! Το έδειξε και η συσπείρωση της κοινωνίας όταν ξέσπασε η λαθρο-εισβολή στον Έβρο…
Όλοι αυτοί οι…τραμπάκουλες της υποταγής, δεν είναι “λόγιοι”. Είναι άσχετοι!
Δεν είναι “πεπτοφαλαγγίτες”, αν και κάποιες φορές έτσι φέρονται. Είναι ανόητοι!
Απλώς εκτίθενται…
Συμπέρασμα: Να το κόψουν! Πριν είναι αργά…
ΥΓ. Συμπτωματικά, ο τελευταίος που έκανε μια μείζονα πολιτική χειρονομία “Κατευνασμού” της Τουρκίας, πιστεύοντας ότι έτσι θα ανοίξει το δρόμο για “ειρηνική συνεργασία” των δύο χωρών, ήταν ο…δικτάτορας Παπαδόπουλος!
Όταν απέσυρε την Ελληνική Μεραρχία από την Κύπρο, τον Νοέμβριο του 1967! Και πανηγύριζε, μάλιστα γι’ αυτό…
Ήταν ο μακρινός πρόδρομος του “Μετώπου Λογικής”…
Τελικά, δεν οδήγησε σε “ειρηνική συνεργασία” Ελλάδας-Τουρκίας…
Άνοιξε το δρόμο για την Τουρκική Εισβολή στην Κύπρο επτά χρόνια αργότερα!..
Εισβολή που ήταν αδιανόητη για τους Τούρκους (όπως παραδέχθηκαν και οι Τούρκοι και οι Αμερικανοί αργότερα), όσο βρισκόταν στην Κύπρο η Ελληνική Μεραρχία…
Ήδη από τότε το “Μέτωπο της Λογικής” αποδείχθηκε Πέμπτη Φάλαγγα της Συνθηκολόγησης.
