Μια παράκληση – θερμή: Μπορούμε να ΜΗΝ τσιμπάμε σε όλα τα τρολαρίσματα των ΣΥΡΙΖΑίων; Ακόμα και στα πιο παιδαριώδη…
Μπορούμε, έστω και μια φορά,
να τους ξεφτιλίσουμε, ως αστικό κόμμα που είμαστε (υποτίθεται);
Χωρίς να απολογούμαστε, ει δυνατόν…
Του Θανάση Κ.
Μπορούμε; Τι λέτε;
Μήπως ζητάω πολλά;
Ήρεμα ρωτάω…
Τι ήταν πάλι αυτή η ανοησία με την ταινία Joker;
Τι θαρρούμε; Ότι ο ελληνικός λαός φοβάται… μη γίνει η Ελλάδα «πολύ αυστηρή»;
Μην επιστρέψει στη δεκαετία του ’60 και τον νόμο 4000 περί… «τεντυμποϊσμού»;
Αυτή νομίζετε ότι είναι η «αγωνία» του μέσου Έλληνα σήμερα;
Κανείς δεν έχει καταλάβει, ότι η πραγματική αγωνία των Ελλήνων είναι πως έχουμε παρά γίνει «χαλαροί» και «ξέφραγο αμπέλι»;
Ποια νομίζετε ότι θα ήταν απάντηση ενός «φυσιολογικού» αστικού κόμματος, στο «θόρυβο» που έκαναν δύο ΣΥΡΙΖΑιοι την Κυριακή το βράδυ, γιατί διακόπηκε, λέει, η προβολή ενός κινηματογραφικού έργου σε… 2 «σινεμάδες» των Αθηνών και έγινε έλεγχος ταυτοτήτων σε ανήλικους;
Πως, άραγε, θα αντιδρούσε ένα «φυσιολογικό» αστικό κόμμα;
* Πρώτον, θα ξεκαθάριζε κοφτά, ότι υπάρχει νόμος και πρέπει να τηρείται!
–Τι θέλετε και φωνάζετε; Να μην τηρείτε ο νόμος;
Να τηρείτε μόνο όταν θέλετε εσείς;
* Δεύτερον, θα τους θύμιζε το προφανές: ότι αντίστοιχος νόμος – περί ηλικιακής «σήμανσης» των κινηματογραφικών έργων – υπάρχει και τηρείται σε ΟΛΟ τον κόσμο σήμερα. Παντού!
Και τηρείται με ιδιαίτερη ευλάβεια κυρίως στις δημοκρατικές χώρες.
–Τι ακριβώς διαμαρτύρεστε, λοιπόν;
Που κάνουμε στην Ελλάδα, ότι γίνεται παντού αλλού στον κόσμο;
* Τρίτον, θα διευκρίνιζε ότι η αστυνομία επενέβη σε δύο μόνο περιπτώσεις, μετά από «έγκλιση αρμοδίων» του Υπουργείου Πολιτισμού. Δεν θα μπορούσε να μην επέμβει «κατόπιν εγκλίσεως»…
Δεν χρησιμοποίησε βία! Δεν επέβαλε ποινές. Δεν έκανε προσαγωγές. Έβγαλε τα παιδιά από την αίθουσα όπου βάσει του Νόμου ΔΕΝ θα έπρεπε να βρίσκονται και φώναξε τους γονείς τους να πάνε να τα παραλάβουν.
Σε άλλες χώρες θα έπεφταν και τσουχτερά πρόστιμα. Θα απαγγέλλονταν και κατηγορίες με ποινικές προεκτάσεις μάλιστα (και κατά γονέων και κατά αιθουσαρχών)…
* Τέταρτον, βεβαίως, τα παιδιά – ακόμα και μικρότερα από 15 – μπορούν να κατεβάσουν την ταινία και να τη δουν σπίτι τους, στον υπολογιστή τους.
Αυτό συμβαίνει σε όλες τις χώρες του κόσμου…
Βεβαίως, τα ανήλικα άτομα έχουν «εξοικείωση» με εικόνες βία, από θεάματα που βλέπουν στην τηλεόραση, ακόμα και από βιντεοπαιγνίδια…
Κι αυτό συμβαίνει σε όλες τις χώρες του κόσμου…
Παρ’ όλα αυτά, «σήμανση» που απαγορεύει κάποιες ταινίες για ανήλικα άτομα υπάρχει ΕΠΙΣΗΣ σε όλο τον κόσμο!
Γιατί άραγε; Αναρωτήθηκε κανείς απ’ όλους αυτούς τους «ξερόλες»;
Θα υπάρχει κάποιος λόγος, έτσι δεν είναι;
Γιατί σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία, η ίδια ταινία, αλλού επιτρέπεται να τη δουν μόνο πάνω από 15 κι αλλού πάνω από 17;
Πουθενά στον υπόλοιπο κόσμο δεν βγαίνουν τίποτε «φελλοί» να πουν δημόσια:
Αφού τα παιδιά μας βλέπουν βίαια θεάματα στον υπολογιστή τους, κάντε τα όλα ελεύθερα να τελειώνουμε!
Παντού γνωρίζουν ότι υπάρχει λόγος που ισχύουν αυτές οι ηλικιακές «σημάνσεις» στα δημόσια θεάματα. Και τις σέβονται!
* Πέμπτον, οι ίδιοι άνθρωποι που διαμαρτύρονται γιατί απαγορεύεται να βλέπουν ανήλικα άτομα σε δημόσιους χώρους θεάματα με ιδιαίτερη βία όπως ο Joker, είναι τα ίδια ακριβώς, που όταν γίνεται μια εγκληματική ενέργεια μεταξύ νεαρών ατόμων, στηλιτεύουν πρώτο, τι νομίζετε;
Το Hollywood «που έχει εθίσει τα παιδιά μας στη βία μέσα από το τον κινηματογράφο και την τηλεόραση»!
Οι ίδιοι άνθρωποι – ιδιαίτερα της «Αριστεράς και της Προόδου», αλλά υπάρχουν τέτοια «φρούτα» παντού – μέμφονται «τη βία στα θεάματα που επηρεάζει τους νέους», κι ύστερα ζητάνε… να μην υπάρχουν ούτε οι πιο στοιχειώδεις «απαγορεύσεις» στα παιδιά, να βλέπουν ιδιαίτερα βίαια θεάματα!
Μαζική παράκρουση σχιζοφρένειας!
* Έκτον, κι αν θέλετε να μάθετε γιατί υπάρχει η σήμανση ρωτήστε αυτούς που ψήφισαν τον σχετικό νόμο!
–Δεν είναι «νόμος του Μεταξά» – πριν 80 χρόνια!
—Δεν είναι νόμος της «μεταπολεμικής Δεξιάς» – πριν εξήντα χρόνια…
–Είναι νόμος του Γιώργου Παπανδρέου πριν μόλις 9 χρόνια! Ο νόμος 3905 του 2010, που τον υπέγραψαν τότε 11 υπουργοί της τότε κυβέρνησης ΓΑΠ, με πρώτο στη σειρά ποιόν νομίζετε;
Τον Γιάννη Ραγκούση, τότε υπουργό Εσωτερικών τρομάρα του.
Που τώρα είναι ένας εκ των δύο που ξεκίνησαν όλο αυτό το θόρυβο.
Μάλλον δεν ήξερε τότε τι υπέγραφε.
Ή δεν θυμάται τώρα τι είχε υπογράψει τότε…
Και το καλύτερο: τα πρόσωπα που «υποκίνησαν» αυτή την ιστορία – κάλεσαν την Αστυνομία να «επέμβει» – είναι δυο κυρίες, υπάλληλοι του Υπουργείου Πολιτισμού, που έδρασαν μέσα στα πλαίσια σαφών εντολών που τους είχαν δοθεί το 2016, επί ΣΥΡΙΖΑ! Με ρητή εξουσιοδότηση που είχε υπογραφεί από την τότε Γενική Γραμματέα του Υπουργείου και μέλος του ΑΝΤΑΡΣΥΑ κα Βλαζάκη (κατά τα άλλα εξαίρετη αρχαιολόγο). Μία εκ των δύο κυριών, μάλιστα, έχει και οικογενειακή σχέση με πρώην υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ!
Δηλαδή δύο υπάλληλοι που πρόσκεινται μάλλον στη ΣΥΡΙΖΑ, ζήτησαν παρέμβαση της Αστυνομίας βάσει νόμου που ψήφισε το 2010 η κυβέρνηση ΓΑΠ, σύμφωνα με υπηρεσιακές εντολές που τους είχε δώσει η Γραμματέας του υπουργείου επί ΣΥΡΙΖΑ και προκλήθηκε όλος αυτός ο ορυμαγδός τώρα κατά του… «αστυνομικού κράτους της Δεξιάς»!
Και κανείς δεν βρέθηκε να τους πει ένα και μόνο:
Βρε πόσο γελοίοι είστε!
Αντίθετα αρχίσαμε κι εμείς τις ανοησίες:
Πάνω στην τούρλα του Σαββάτου, βγαίνει και ο Χρυσοχοϊδης και λέει δημόσια, ότι θα πάρει το 15χρονο γιό του και θα πάει να δει το έργο στο σινεμά!
Δηλαδή – εφ’ όσον υπάρχει «σήμανση» που απαγορεύει να το δουν παιδιά τέτοιας ηλικίας – θα παραβιάσει συνειδητά το νόμο! (που δική του κυβέρνηση είχε υπογράψει τότε…)
Και τα λέει αυτά ο σημερινός υπουργός Δημόσιας Τάξης – ότι θα παραβιάσει το νόμο…
Πάει το χάσαμε!
Εντελώς…
* Συμπέρασμα: Ένα φιλελεύθερο αστικό κόμμα, το πρώτο που λέει είναι ότι υπάρχει νόμος και πρέπει να εφαρμόζεται. Τελεία. Και παύλα…
Κι ότι τέτοιος νόμος υπάρχει παντού στον κόσμο και κάποιο λόγο θα έχει να υπάρχει.
* Τελική παρατήρηση:
Ο Νόμος αυτός ΔΕΝ πρέπει να αλλάξει!
Ούτε καν να «χαλαρώσει». Έτσι κι αλλιώς πολύ χαλαρός είναι στην εφαρμογή του…
Αν το «χαλαρώσουμε» κι άλλο, θα είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο που ΔΕΝ βάζει κανένα φραγμό στην παρακολούθηση δημόσιων θεαμάτων από ανηλίκους!
ΥΓ.1 Ο λόγος που στα δημόσια θεάματα μπαίνουν κανόνες «σήμανσης» για κατηγορίες ανηλίκων – κανόνες που δεν ισχύουν στην ιδιωτική θέαση – είναι ότι στο «δημόσιο» χώρο οι κοινωνικές και οι ψυχολογικές επιπτώσεις ενός σκληρού θεάματος είναι εντελώς διαφορετικές απ’ ό,τι στον «ιδιωτικό» χώρο.
Ιδιαίτερα για άτομα που δεν έχουν ωριμάσει ακόμα – τουλάχιστον ηλικιακά.
Η ενηλικίωση είναι το σημείο καμπής, όπου ένα άτομα μέσα από την κοινωνικοποίηση και την προσωπική του ωρίμανση, μαθαίνει να ελέγχει στοιχειωδώς τα ορμέμφυτά του.
Υπάρχει ευρύτατη βιβλιογραφία σχετικώς. Και πολύ διαφορετικές απόψεις βέβαια. Αλλά παντού κυριαρχεί η άποψη ότι σήμανση πρέπει να υπάρχει για κάποιες κατηγορίες ανηλίκων, σε κάποια θεάματα…
ΥΓ.2 Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά γενικά ο Αμερικανικός κινηματογράφος θεωρείται από κάποιους εξαιρετικά «κακός», γιατί είναι «βίαιος», λέει…
Ιδιαίτερα για τα παιδιά, που «εξοικειώνονται στη βία», λέει…
Κι έρχεται ένα έργο που είναι η απόλυτη υπερβολή της βίας, αλλά ξαφνικά οι ίδιοι άνθρωποι το θεωρούν… «αριστούργημα» και σχεδόν παρακινούν τα παιδιά τους να πάνε να το δουν! Γιατί, άραγε;
Όλως συμπτωματικώς, αυτή ειδικά η ταινία του αμερικανικού κινηματογράφου, έχει κραυγαλέα «αντικαπιταλιστικό» μήνυμα!
Ένας ταπεινός και κοινωνικά «ανύπαρκτος» κλόουν, αρχίζει να σκοτώνει τους «κακούς πλούσιους», τους κακούς «λακέδες» του συστήματος (κάτι «γιάπηδες» της Γουόλ Στρήτ), τους «ρουφιάνους» συναδέλφους του και τον υπερόπτη παρουσιαστή του δημοφιλέστερου τηλεοπτικού σόου. Κι έτσι προκαλεί μιαν εξέγερση όπου ο όχλος των οπαδών του – φορώντας μάσκα κλόουν κι αυτοί – μακελεύουν τα πάντα: σκοτώνουν τους «κακούς» αστυνομικούς, τον «κακό» Δήμαρχο και γενικά ό,τι βρουν μπροστά τους! Ενώ ο ίδιος ο κλόουν σε πελάγη αυτό-εκπλήρωσης πια, σκοτώνει, επί πλέον: τη μάνα του, την (κατά φαντασίαν) «φιλενάδα» του, ακόμα και την γιατρό που τον παρακολουθούσε! Κι απ’ όλα αυτά… δοξάζεται!
Για πρώτη φορά ανακαλύπτει ότι «υπάρχει»… σκοτώνοντας όσους τον «αδίκησαν»!
Το μήνυμα σαφές: Η πιο αιματηρή βία ως υπαρξιακή επιβεβαίωση!
Η πιο εκδικητική Αυτοδικία ως «Δικαιοσύνη».
Οι μαζικές δολοφονίες, ως «προσωπική λύτρωση» από την παράνοια!
Εντάξει παιδιά, καταλάβαμε:
Όλες οι μορφές βίας πρέπει να είναι «απαγορευμένες» για τους νέους, εκτός από την πιο μαζική, τυφλή, παρανοϊκή βία, που τυχαίνει να είναι… «αντικαπιταλιστική»!
Δεν κρίνω την ταινία – που έχει τεχνικές αρετές και θα αποσπάσει πολλαπλά όσκαρ, όπως πάει. Άλλωστε το… «μακρύ ζεϊμπέκικο» του πρωταγωνιστή Χοακίν Φήνιξ, ο οποίος μετά από κάθε δολοφονία ρίχνει και μια επική… «γύρα», στήθηκε για να σαρώσει τα όσκαρ…
Όμως, δεν κρίνω την ταινία!
Αλλά η ανοησία που αποκαλύψαμε ως κοινωνία τις τελευταίες μέρες, είναι απίστευτη και για τους πιο ψυλλιασμένους από μας.
Παιδιά τα πράγματα είναι δυστυχώς πολύ χειρότερα (απ’ όσο νομίζαμε)
Δεν είναι Βαρουφάκης ο μόνος ναρκισσιστής «ανήλικος» σε αυτή τη χώρα!
ΥΓ.3 Στο αφοπλιστικό ερώτημα:
–Εσύ δεν θυμάσαι τι έκανες στα νιάτα σου;
Υπάρχει απάντηση:
–Θυμάμαι πολύ καλά τι ακριβώς έκανα στα νιάτα μου!
Αλλά επειδή τα έκανα – με το παραπάνω – στα νιάτα μου,
δεν νιώθω την ανάγκη να τα… ξανακάνω, τώρα που μεγάλωσα.
Ο χορτασμένος εμπειρίες, δεν γίνεται ποτέ «λιγούρης» – ούτε παλίμπαις!
«Κατόρθωμα» δεν είναι να παραμένεις πάντα «παιδί».
Αυτό είναι απλώς γελοίο – και συχνά καταντάει ψυχωσικό…
Κατόρθωμα είναι να ωριμάζεις όσο μεγαλώνεις.
Μερικοί το μπορούν.
Άλλοι, απλώς το προσπαθούν…
Και κάποιοι δεν το διανοούνται καν!
Και δεν θα το καταλάβουν ποτέ…
