Διαβάζω διάφορα τελευταία, για το πώς ο Τσίπρας είναι ο… «αδιαμφισβήτητος ηγέτης της κεντροαριστεράς», αλλά δεν μπορεί να συνεχίσει με το κόμμα του – τον ΣΥΡΙΖΑ – και πρέπει να αλλάξει κόμμα…
Αλλά δεν του βγαίνει, γιατί τα «υλικά» είναι φθαρμένα λέει, και η Φώφη δεν μπορεί να τον βοηθήσει – αλλά κι άλλοι δεν υπάρχουν…
(Τι να σας πω; Πάω να σκάσω…)
Tου Θανάση Κ.
Όμως οι ξένοι κεντροαριστεροί τον στηρίζουν και τον καλούν στις διεθνείς συναντήσεις τους – της Κεντροαριστεράς ντε – αλλά αυτός προσπαθεί, όμως δεν έχει κόμμα να τον στηρίξει – και τι θα γίνει, βρε παιδιά;
Πώς θα φτιάξει ο Τσίπρας ένα κόμμα που να του πηγαίνει, ώστε «να λειτουργήσει ο δικομματισμός ομαλά» και στην Ελλάδα; (και ενδεχομένως, αφού κάτσει κάμποσα χρονάκια στην αντιπολίτευση, να επιστρέψει και να ξανακυβερνήσει – «ανανεωμένος» και «βελτιωμένος»! Βέβαια…)
Αυτά λένε, αυτά συζητάνε, αυτά επιδιώκουν – και αρκετοί τα… πιστεύουν κι όλα!
Ακούστε, λοιπόν και μιαν άλλη προσέγγιση – εντελώς διαφορετική:
* Όλα αυτά τα λένε όσοι «κοιτάνε το μέλλον» με τους παραμορφωτικούς φακούς από το ξεπερασμένο παρελθόν…
Θυμούνται επί 70 χρόνια στο δυτικό κόσμο να πρωταγωνιστεί η Σοσιαλδημοκρατία – σου λέει, αυτό θα συμβαίνει πάντα και παντού! Άρα στην Ελλάδα κάποιος πρέπει να εκφράσει τη Σοσιαλδημοκρατία…
Και η αγωνία τους είναι, αν μπορεί να το κάνει ο Τσίπρας…
* Θυμούνται ότι επί 70 χρόνια το λεγόμενο «κέντρο» έγερνε στα αριστερά, εξ ου και χρησιμοποιούν συχνά τους όρους «κέντρο» και «κεντροαριστερά» σαν να πρόκειται για το ίδιο πράγμα.
Ενώ αντίθετα η Δεξιά είναι στα μάτια τους κάτι «μιασματικό» – και δεν αναφέρονται σε αυτήν, παρά μονάχα με το απαξιωτικό σύνθετο «ΑΚΡΟ-δεξιά».
Όντως, κάπως έτσι είχαν τα πράγματα επί 50-70 χρόνια τώρα.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα είναι έτσι για πάντα…
Δεν ήταν έτσι ΠΡΙΝ, και δεν θα είναι αναγκαστικά έτσι ΜΕΤΑ…
Μόνο που αυτό όσοι κορδώνονται ότι «κοιτάνε μόνο μπροστά» ΔΕΝ το βλέπουν…
* Το ρεύμα της Σοσιαλδημοκρατίας έχει τελειώσει! Να ζήσουμε και να το θυμόμαστε…
Τέλειωσε το αίτημα της «αναδιανομής» (κοινωνικού πλεονάσματος). Όσο οι σύγχρονες δυτικές κοινωνίες αναπτύσσονταν με ταχείς ρυθμούς, υπήρχε πράγματι ανάγκη για «αναδιανομή». Αλλιώς η ανάπτυξη φρέναρε. Η αγορά δεν μπορεί, από μόνη της, να θεραπεύσει τις «ανισορροπίες» που η ίδια δημιουργεί…
Όμως οι δυτικές κοινωνίες έχουν σήμερα άλλο πρόβλημα: χάνουν συνεχώς έδαφος σε αναπτυξιακή δυναμική και σε ανταγωνιστικότητα. Οι αναπτυσσόμενες χώρες εκτός «δύσης» κερδίζουν συνεχώς έδαφος σε βάρος των δυτικών κοινωνιών…
Το πρόβλημά της Δύσης, λοιπόν, δεν είναι πια η «αναδιανομή» εισοδήματος, αλλά οι φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, που θα αποκαταστήσουν την ανταγωνιστικότητά τους.
Κι ακόμα, όταν το πετύχουν αυτό (που σήμερα απέχουν αρκετά) και τότε θα χρειάζονται μιαν άλλη «αναδιανομή»: Όχι αναδιανομή εισοδήματος κυρίως (πέρα από το απαραίτητη «κοινωνικό δίχτυ»), αλλά αναδιανομή ευκαιριών σε όλους!
Άρα, το βασικό πρόταγμα της λεγόμενης «ιστορικής Σοσιαλδημοκρατίας» (αναδιανομή εισοδήματος) έχει εκλείψει οριστικά…
* Δεύτερον η κοινωνική βάση της Σοσιαλδημοκρατίας που την καθιστούσε πολιτικά παντοδύναμη υπήρξαν τα συνδικάτα και οι ενώσεις εργαζομένων, ιδιαίτερα στους μεγάλους βιομηχανικούς κλάδους. Μαζί με τις συντεχνίες των μικρομεσαίων και του διογκωμένου Δημόσιου Τομέα. (Στην Ελλάδα δεν είχαμε δυνατά βιομηχανικά συνδικάτα, αλλά είχαμε συντεχνίες ΔΕΚΟ πολύ ισχυρές).
Τώρα πια κι αυτά έχουν τελειώσει ουσιαστικά!
Παρά κάποιες εξαιρέσεις «βιομηχανικών νησίδων» που αντιστέκονται, η Δύση από- βιομηχανοποιείται!
— Μεγάλοι βιομηχανικοί κλάδοι μεταφέρονται στον ανερχόμενο Τρίτο Κόσμο. Και όπου η βιομηχανία επιβιώνει και αναγεννάται στη Δύση, αυτό γίνεται με την εφαρμογή της ρομποτικής – παρά τις αντιδράσεις των παραδοσιακών συνδικάτων, για τις «απώλειες θέσεων εργασίας», που αναπόφευκτα συνεπάγεται η εισαγωγή της ρομποτικής.
Οι μηχανές έχουν το μειονέκτημα να μη συνδικαλίζονται. Αλλά έχουν το πλεονέκτημα να μπορούν να ανταγωνιστούν τα φθηνά εργατικά χέρια της Κίνας, της Ινδίας και του Βιετνάμ…
(Εφ’ όσον, βέβαια, μπορέσει να λυθεί το αυξημένο ενεργειακό τους κόστος – κι εκεί παρεμβαίνει η καμπάνια περί «κλιματικής αλλαγής» και μπερδεύει πολύ τα πράγματα. Αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα…)
— Οι συντεχνίες των μικρομεσαίων από την άλλη πλευρά, απειλούνται από την επέκταση των μεγάλων εμπορικών αλυσίδων και του e-trade, του ηλεκτρονικού εμπορίου μέσα από το διαδίκτυο.
— Ενώ οι συντεχνίες του δημόσιου τομέα συνθλίβονται από τις ανάγκες δημοσιονομικών περικοπών από και τις δυνατότητες που ανοίγει η «ηλεκτρονική διακυβέρνηση».
Όλα αυτά καταργούν παραδοσιακές θέσεις εργασίας! Και κυρίως, αποδυναμώνουν τα συνδικάτα και τις συντεχνίες της «οργανωμένης εργασίας» που υπήρξαν ανέκαθεν η ραχοκοκαλιά της Σοσιαλδημοκρατίας…
Αυτή τη στιγμή, όλοι μιλάνε μια για την «Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση», για την Τεχνητή Νοημοσύνη, τους Αλγόριθμους, τη ρομποτική, το ηλεκτρονικό εμπόριο τα clouds και την ηλεκτρονική διακυβέρνηση…
Μιλάνε, αλλά δεν φαίνονται να κάνουν και πολλά πράγματα.
Διότι όλα αυτά έρχονται σε πλήρη σύγκρουση και με τα προτάγματα της Σοσιαλδημοκρατίας (αναδιανομή κλπ.) και με την κοινωνική της βάση (συνδικάτα, συντεχνίες κλπ.)
Κανείς δεν λέει ότι αν επισυμβούν όλα αυτά – ή μάλλον ΟΤΑΝ συμβούν όλα αυτά – τότε θα χαθούν εκατομμύρια θέσεις εργασίας και από τη βιομηχανία και από το εμπόριο και από το δημόσιο και από τις υπηρεσίες. Από παντού!
Η οικονομία θα είναι εντελώς διαφορετική.
Η κοινωνία θα είναι εντελώς διαφορετική.
Και η πολιτική εκπροσώπηση θα συγκροτείται εντελώς διαφορετικά.
Πώς; Κανείς δεν είναι σίγουρος…
Το μόνο βέβαιο είναι πως παραδοσιακά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα δεν θα υπάρχουν. Παρά μόνο στα μουσεία Ιστορίας – δίπλα στους δεινόσαυρους!
Συνοψίζοντας:
–Καταγγέλλουν όλοι τον κρατισμό! Αλλά δεν καταλαβαίνουν ότι έτσι καταγγέλλουν τη βαθύτερη «πίστη» της Κεντροαριστεράς!
–Καταγγέλλουν το λαϊκισμό! Αλλά δεν καταλαβαίνουν ότι καταγγέλλουν το βασικό τρόπο με τον οποίο κυβέρνησε επί δεκαετίες η Κεντροαριστερά (και η ακροδεξιά λαϊκίζει συχνά – καθ’ υπερβολήν μάλιστα. Αλλά ποτέ δεν κυβέρνησε με λαϊκισμό, τις τελευταίες δεκαετίες…)
Μπαίνουμε ολοταχώς σε μια «νέα εποχή» και οι ελίτ μας μοιάζουν να κοιτάνε πίσω! Ξορκίζουν το «κακό» και – ταυτόχρονα – προσπαθούν να το… αναπαράγουν!
* Πάμε τώρα στον Τσίπρα, που κάποιοι αναζητούν να του βρουν «νέο ρόλο»…
Αναζητούν, αλλά μόνοι τους συνειδητοποιούν το αδιέξοδο:
Με το ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί και άλλο κόμμα – διακριτό από το ΣΥΡΙΖΑ – δεν υπάρχει…
Κι εδώ λοιπόν, ψάχνουν όλα τα απίθανα και «τραβηγμένα», εκτός από το πιο προφανές:
Ο καλύτερος «ρόλος» που μπορεί να παίξει ο Τσίπρας πολιτικά από δω και μπρος, είναι στο εδώλιο του κατηγορουμένου!
Ώστε το πολιτικό σύστημα κάτι να κερδίσει απ’ αυτό: να αποθαρρυνθούν όσοι σκέπτονται να τα επαναλάβουν στο μέλλον…
Αν ο Τσίπρας κληθεί να λογοδοτήσει για κάποια – τουλάχιστον – απ’ όσα έχει κάνει, είναι πολύ δύσκολο να τη γλιτώσει…
Και θα κληθεί, όπως φαίνεται. Και θα ανοίξουν στόματα να μιλήσουν…
Και τότε θα καταστραφεί πολιτικά το «κεφάλαιό» του.
Τόσο απλά!
Έγινε στην Ιταλία, έγινε στην Ισπανία, έγινε στη Γαλλία, έγινε στην Γερμανία – γενικώς είναι κάτι που συμβαίνει στις σύγχρονες δημοκρατίες.
Και για μικρότερα πράγματα…
Όσοι σας λένε ότι «τους πρώην Πρωθυπουργούς δεν τους στέλνεις φυλακή τους στέλνεις σπίτι τους», απλά βρίσκονται εκτός σύγχρονης πραγματικότητας.
Τους πρώην Πρωθυπουργούς δεν τους στέλνεις φυλακή χωρίς στοιχεία,
δεν τους στέλνεις με στημένους ψευδομάρτυρες
και δεν τους στέλνεις για ψύλλου πήδημα.
Αλλά εδώ ΔΕΝ μιλάμε γι’ αυτά…
Όταν προκύψει κάτι χοντρό σε βάρος τους, ασφαλώς και τους στέλνεις στο εδώλιο ή και στη φυλακή, αν χρειαστεί.
Γιατί αλλιώς είναι σαν να λέμε ότι βρίσκονται υπεράνω του Νόμου.
Πράγμα απαράδεκτο για μια σύγχρονη Δημοκρατία…
(Μόνο οι μοναρχίες στη Δύση προσπάθησαν να διατηρήσουν αυτό το «προνόμιο»: να είναι υπεράνω του νόμου και των ποινικών ευθυνών. Αλλά το έχασαν οριστικά μετά το 1848…)
* Και επί πλέον, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, παρά τους αντίθετες ρητορικές διαβεβαιώσεις (πιθανότατα για… «ξεκάρφωμα») – ότι δηλαδή — «δεν επιδιώκει να κάνει τη νέα Βουλή…. «βιομηχανία εξεταστικών επιτροπών» – ξέρει πολύ καλά ότι είναι όρος επιβίωσής της, η αποκάλυψη των πραγματικών σκανδάλων της διακυβέρνησης Τσίπρα…
Γιατί αν δεν αποκαλυφθούν, τότε υπάρχει κίνδυνος να σκάσουν σε βάρος της, στη διάρκεια της δικής της θητείας…
— Κι αν δεν έχουν χρεωθεί στον Τσίπρα, τότε εκείνος – με το θράσος που τον διακρίνει – είναι ικανός από κατηγορούμενος να γίνει σφοδρός «κατήγορος» και να χρεώσει τα δικά του ανομήματα στην κυβέρνηση που τον διαδέχθηκε.
–Άλλωστε, διάχυτη στην κοινωνία η εντύπωση, ότι οι πολιτικοί «δεν βγάζουν ο ένας τα άπλυτα του άλλου στη φόρα, για να κρατάνε έτσι, ο ένας τον άλλο, να καλύπτουν ο ένας τον άλλο – και μπορούν να τα συνεχίζουν όλοι».
Αυτό είναι και το πιο δηλητηριώδες «υπόστρωμα» του πιο τοξικού λαϊκισμού!
Η σημερινή κυβέρνηση έχει κάθε λόγο να τα διαψεύσει όλα αυτά. Κι έχει τη «χρυσή ευκαιρία» να τα διαψεύσει. Γιατί οι προηγούμενοι υπήρξαν πολύ «αδίστακτοι», πολύ «βουλιμικοί» και πολύ «απρόσεκτοι» – κι άφησαν κάθε είδους «αποτυπώματα» πίσω τους…
Η σημερινή κυβέρνηση έχει κάθε λόγο να επιτρέψει να ανοίξουν όλες οι δυσώδεις υποθέσεις…
Όχι μόνο θα έχει μόνο κέρδη, αν το κάνει…
Αλλά θα κινδυνεύσει σοβαρότατα, αν ΔΕΝ το κάνει!
* Στο μεταξύ στην Ευρώπη η Σοσιαλδημοκρατία εξαφανίζεται, ενώ η παραδοσιακή Κεντροαριστερά χάνει έδαφος συνεχώς.
–Για παράδειγμα: Χτυπάνε όλοι τον «δεξιό» Μπόρις Τζόνσον, στη Βρετανία, ο οποίος έχασε… έξη κοινοβουλευτικές ψηφοφορίες μέσα σε μια βδομάδα! Αλλά η χώρα πηγαίνει ολοταχώς σε εκλογές – και στις δημοσκοπήσεις προηγείται ήδη κατά τουλάχιστον δέκα μονάδες!
— Και ο «ακραίος»» Σαλβίνι στην Ιταλία, μπορεί να βγήκε από την κυβέρνηση, αλλά ξεκίνησε με 17% (στις εκλογές του 2017), βρισκόταν ήδη στο 38% τον περασμένο μήνα πριν φύγει από την κυβέρνηση και τώρα στις δημοσκοπήσεις βρίσκεται πάνω από 43%! Κι εκεί οι εκλογές δεν αποφεύγονται αργά ή γρήγορα…
–Από την άλλη πλευρά η «κεντροδεξιά» Άγκελα Μέρκελ εξακολουθεί να είναι Καγκελάριος στη Γερμανία, παρά τα εμφανή προβλήματα. Και παραμένει, κυρίως γιατί δεν είναι εύκολο να εγκαταλείψει. Η εκλεγμένη διάδοχός της έχει ήδη «καεί», και το κόμμα τους παντού χάνει έδαφος κυρίως υπέρ της ακροδεξιάς! (Ενώ οι Σοσιαλδημοκράτες συρρικνώνονται πέραν κάθε προηγουμένου…)
— Ακόμα, τα κυβερνητικά κόμματα σε Πολωνία και Ουγγαρία (Κατίνσκι και Όρμπαν) που κατηγορήθηκαν για «ακροδεξιές» τάσεις, πάνε πολύ καλά στις χώρες τους και δημοσκοπικά και πολιτικά…
Και τέλος στην Ολλανδία, μια χώρα που χρόνια τώρα συντάσσεται στην πρώτη γραμμή της «πολιτικής ορθότητας», ήδη απαγόρευσαν την μπούργκα, αλλά και το κρέας «χαλάλ» για τους Μουσουλμάνους.
Φαίνεται ότι η τάση κατά της «ισλαμοποίησης» περνάει πια και στους «πολιτικώς ορθούς»…
Γενικά σε μιαν Ευρώπη που αντιμετωπίζει ανοικτά πια το φάσμα της οικονομικής ύφεσης και τον ξεσηκωμό των κοινωνιών της κατά της λαθρομετανάστευσης, ιδιαίτερα από μουσουλμανικές χώρες, το να μιλάμε σήμερα για το «μέλλον της Σοσιαλδημοκρατία και την ανασυγκρότηση της «Κεντροαριστεράς» θυμίζει, τι να πώ;
Λίγο… «μούχλα» να το πω;
Ναφθαλίνη να το πω;
Τη μανία του Δον Κιχώτη που όρμαγε σε ανεμόμυλους και νόμιζε πως σκότωνε δράκους, να το πώ;
Πάντως εκτός τόπου και χρόνου!
Άλλες είναι οι τάσεις της εποχής…
Άλλα ψάχνουν οι κοινωνίες.
Αλλού διαμορφώνονται οι νέοι πολιτικοί συσχετισμοί…
Κι εδώ αναζητούμε «νέο ρόλο» και «νέο κόμμα» για τον Τσίπρα, την ώρα που στενεύει ο κύκλος γύρω του και έρχεται η στιγμή να αποκαλυφθεί δημόσια ποιος ήταν και τι έκανε.
Και μάλιστα στο εδώλιο…
Κάποιοι βρίσκονται κομματάκι «εκτός φάσης», μου φαίνεται…
