Αλέξης Τσίπρας και Πάμπλο Ιγκλέσιας σε πορεία κοινή. Κρίνοντας εκτός των άλλων και από τον πρόλογο στο νέο βιβλίο του αρχηγού των Podemos, που φέρει την υπογραφή του έλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα.
Το βιβλίο του Ιγκλέσιας έχει τίτλο «Διεκδικώντας τη Δημοκρατία» και κυκλοφόρησε μόλις από τις εκδόσεις Λιβάνη.
Δεν φιλοδοξούμε να γίνει η γη παράδεισος
«Κερδίζοντας τις εκλογές δεν κερδίζεται, σε καμία περίπτωση, η εξουσία» γράφει ο Ιγκλέσιας. «Γι’ αυτό, στο καθήκον μας για τη διεκδίκηση της δημοκρατίας καλούνται όσοι επιθυμούν να κάνουν την αξιοπρέπεια, που απορρέει από την αποτελεσματική εφαρμογή της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, κυβερνητική προτεραιότητα.
Σήμερα, δυστυχώς, δε φιλοδοξούμε να εξαλειφθεί το Κράτος, να εξαφανιστούν οι φυλακές, ούτε να γίνει η γη παράδεισος. Φιλοδοξούμε να πηγαίνουν όλα τα παιδιά σε δημόσια σχολεία, που θα είναι τα καλύτερα που υπάρχουν· να λαμβάνουν όλοι οι ηλικιωμένοι σύνταξη και να περιθάλπονται στα καλύτερα νοσοκομεία, και όχι αυτά να αποτελούν προνόμιο των πλουσίων· φιλοδοξούμε να μπορεί ο καθένας να φοιτά στο πανεπιστήμιο, ανεξαρτήτως καταγωγής· να μη στερούν από κανέναν τη θέρμανση αν δεν μπορεί να την πληρώσει· να μην μπορεί καμία τράπεζα να αφήσει στο δρόμο μια οικογένεια· φιλοδοξούμε όλος ο κόσμος να δουλεύει υπό αξιοπρεπείς συνθήκες χωρίς να αναγκάζεται να αποδέχεται επαίσχυντους μισθούς ή συνθήκες εργασίας· να μη διώκεται κανείς για τις απόψεις του· να μην είναι η παραγωγή πληροφοριών προνόμιο των πολυεκατομμυριούχων· να μη χρειάζεται να γονατίζει μια χώρα μπροστά σε ξένους κερδοσκόπους. Με λίγα λόγια, φιλοδοξούμε η κοινωνία να είναι σε θέση να παρέχει τις ελάχιστες υλικές προϋποθέσεις για αξιοπρέπεια και ευτυχία.
Αυτοί οι στόχοι, που σήμερα φαίνονται τόσο ριζοσπαστικοί, αντιπροσωπεύουν τη δημοκρατία…»
Ο πρόλογος του Αλέξη Τσίπρα
ΕΦΤΑΣΕ Η ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Επιταχύνοντας την Ιστορία
Κοντεύει να κλείσει σχεδόν µια δεκαετία από την ιστορική κατάρρευση του 2008, και ένα πράγµα είναι σαφές: η σηµερινή Ευρώπη δεν µπορεί να αντιµετωπίσει αποτελεσµατικά την κρίση. Το βασικό της εργαλείο, η σκληρή λιτότητα, δεν έχει απολύτως κανένα αποτέλεσµα – εκτός αν ο βασικός στόχος είναι η µεγαλύτερη ανισότητα, η κατάργηση του κοινωνικού κράτους, οι µισθοί πείνας, η ανεργία, η φτώχεια και η εξαθλίωση. Και ναι –σωστά µαντέψατε– αυτός ακριβώς είναι ο στόχος. Και γι’ αυτό ακριβώς οι ευρωπαϊκές ελίτ, µέσω των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων που ελέγχουν, εξακολουθούν να επιµένουν σε µια τόσο αποτυχηµένη πολιτική. Η προτεραιότητά τους δεν είναι η αντιµετώπιση της κρίσης· είναι η οργάνωση µιας τεράστιας και διαρκούς αναδιανοµής υπέρ των ισχυρών, που θα αποστερήσει την κοινωνία από κάθε δικαίωµα και κάθε κατάκτηση, χωρίς καθόλου να ενδιαφέρονται αν αυτό σηµαίνει ένα µέλλον σκοτεινό, χωρίς προοπτική και χωρίς κοινωνική αξιοπρέπεια.
Όµως η εποχή της απάθειας, της παραίτησης, του «There is No Alternative» έχει περάσει οριστικά. Η κυρίαρχη πολιτική σήµερα δεν υπονοµεύει µόνο τις κοινωνικές κατακτήσεις και τη δηµοκρατία στην Ευρώπη, αλλά και άµεσα τη ζωή των ανθρώπων. Έτσι, τώρα πια, βρίσκουν απέναντί τους τους λαούς. Οι φωνές που ξεσηκώθηκαν στις ευρωπαϊκές χώρες ενάντια στη στρατηγική λιτότητας µέρα µε τη µέρα πυκνώνουν και δυναµώνουν. Σήµερα ακούγονται σαν µια δυνατή φωνή, που εκφράζει την τεράστια πλειοψηφία της κοινωνίας, το 99%, και ζητά αλλαγή, επιτέλους, στην Ευρώπη.
Αυτό το µεγάλο και πολύµορφο κίνηµα έχει αναπτύξει, τα τελευταία χρόνια, µια µοναδική δυναµική, που πριν από την κρίση θα ήταν αδιανόητο. Στην Ελλάδα κέρδισε τις εκλογές απέναντι σε ολόκληρο το πολιτικό και οικονοµικό κατεστηµένο. Στην Ισπανία ετοιµάζεται να κάνει το ίδιο. Αλλά και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες αναπτύσσεται και δυναµώνει µε ταχύτατους ρυθµούς. Αυτό το κίνηµα είναι εδώ, για να υπερασπιστεί ένα µέλλον µε αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια. Ένα µέλλον µε δικαιώµατα, δικαιοσύνη και δηµοκρατία. Στον πυρήνα των αιτηµάτων του βρίσκεται το τέλος της λιτότητας, ο περιορισµός της ασυδοσίας για τη χρηµατοπιστωτική ολιγαρχία, η ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους, η υπεράσπιση της ∆ηµοκρατίας. Μόνο που σήµερα οι στόχοι αυτοί δεν τίθενται µόνο ως αιτήµατα. Έχουν ήδη µετασχηµατιστεί σε ώριµο εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο. Ένα σχέδιο που οι λαοί είναι αποφασισµένοι να υλοποιήσουν, ενεργοποιώντας και αξιοποιώντας τους δηµοκρατικούς θεσµούς. Με τη θέληση και την ενεργή συµµετοχή των ευρωπαϊκών κοινωνιών ανοίγει ο δρόµος για ένα πιο αισιόδοξο και φωτεινό µέλλον. Οι προθέσεις για µια µεγάλη, ιστορική αλλαγή στην Ευρώπη ωριµάζουν µε εξαιρετικά γρήγορους ρυθµούς.
Ο δρόµος δεν είναι φυσικά στρωµένος µε ροδοπέταλα. Ο αγώνας απέναντι σε έναν εδραιωµένο συσχετισµό δυνάµεων θα κρατήσει αρκετά. Θα έχει νίκες και βήµατα προς τα εµπρός, όπως θα έχει και στασιµότητα και αναδιπλώσεις. Η ιστορία όµως επιταχύνεται. Τα πρώτα κοµµάτια του ντόµινο έχουν πέσει. Η απόφαση των λαών να βγουν στο προσκήνιο δεν µπορεί πια να ανακοπεί.
Η δύναµη βρίσκεται στους δεσµούς µε την κοινωνία, αλλά και στην αλληλεγγύη. Ένα µεγάλο πλεονέκτηµα των δυνάµεων της αλλαγής είναι ότι η µάχη είναι µία για όλους και ο σκοπός κοινός. Το κίνηµα των PODEMOS δεν αγωνίζεται µόνο για την Ισπανία, αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη, εποµένως και για την Ελλάδα. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο σκέφτεται και δρα πολιτικά και ο ΣΥΡΙΖΑ. Κάθε βήµα σε κάθε ξεχωριστή χώρα ωθεί προς τα εµπρός τις δυνάµεις σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η νίκη του καθενός είναι νίκη για όλους. Η πείρα που αποκτά ο καθένας είναι ένα πολύτιµο πολιτικό εργαλείο για τον κοινό σκοπό.
Η ιστορική µας αποστολή, σε κάθε χώρα ξεχωριστά και σε όλη την Ευρώπη µαζί, είναι να γυρίσουµε τη σελίδα. Να κλείσουµε αποφασιστικά το δρόµο στις δυνάµεις της κοινωνικής καταστροφής, αλλά και σε όλους αυτούς που επιδιώκουν την οπισθοδρόµηση στον κοινωνικό συντηρητισµό και στους εθνικούς ανταγωνισµούς. Οφείλουµε να νικήσουµε το φόβο. Να συνειδητοποιήσουµε τη δύναµή µας. Να διεκδικήσουµε µια νέα ηγεµονία στο πεδίο των ιδεών. Οφείλουµε να ανοίξουµε το δρόµο προς µια διαφορετική Ευρώπη, που θα είναι δηµοκρατική, κοινωνική και δηµιουργική για όλους µας.
Είµαστε το 99% της κοινωνίας. Έχουµε την αλήθεια, το δίκαιο και τη δηµοκρατία µε το µέρος µας. Και έχουµε ήδη ξεκινήσει την επιτάχυνση της Ιστορίας. Θα τα καταφέρουµε. Μπορούµε!
Δεν είναι το πρώτο βιβλίο του Πάμπλο Ιγκλέσιας. Έχουν προηγηθεί τα Νικάς ή Πεθαίνεις: Πολιτικά Μαθήματα από το Game of Thrones (2014), Ο Μακιαβέλι Ενώπιον της Μεγάλης Οθόνης – Κινηματογράφος και Πολιτική (2013), Οι Ανυπάκουοι: Από τους Τσιάπας στη Μαδρίτη (2011), ενώ έχει συμμετάσχει στη συγγραφή αρκετών άλλων.
Ο Πάμπλο Ιγκλέσιας Τουριόν είναι Ισπανός ακαδημαϊκός και ο γενικός γραμματέας του κόμματος PODEMOS. Από το 2008 είναι λέκτορας Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Κομπλουτένσε της Μαδρίτης και από το 2014 ευρωβουλευτής.
Αποφοίτησε με διάκριση από το Τμήμα Νομικής και στη συνέχεια από το Τμήμα Πολιτικών Επιστημών –αντικείμενο στο οποίο το 2008 απέκτησε και το διδακτορικό του– του Πανεπιστημίου Κομπλουτένσε της Μαδρίτης και στη συνέχεια απέκτησε μάστερ στις Ανθρωπιστικές Επιστήμες από το Πανεπιστήμιο Κάρλος ΙΙΙ και στην Επικοινωνία από το European Graduate School, όπου υπήρξε, μεταξύ άλλων, μαθητής του Σλάβοϊ Ζίζεκ και του Τζόρτζιο Αγκάμπεν. Κατά τη διάρκεια του διδακτορικού του συνεργάστηκε ως ερευνητής με διάφορα ευρωπαϊκά και αμερικανικά πανεπιστήμια.
Το 2010 άρχισε να παρουσιάζει στην Ισπανία την τηλεοπτική πολιτική εκπομπή La Tuerka και από το 2013 την επίσης πολιτική εκπομπή Fort Apache. Από τον Απρίλιο του 2013 συνεργάζεται ως πολιτικός αναλυτής με τις εκπομπές της ισπανικής τηλεόρασης Las Mananas Cuatrο και La Sexta Noche.
Τον Ιανουάριο του 2014 συμμετείχε στη δημιουργία του PODEMOS, κόμμα το οποίο στις Ευρωεκλογές του 2014 απέσπασε 1,2 εκ. ψήφους και κατάφερε να εκλέξει πέντε ευρωβουλευτές.
