Το βασικό «αφήγημα» του ΣΥΡΙΖΑ μετά την μεγάλη – και απρόσμενη για πολλούς – ήττα του την περασμένη Κυριακή, είναι ότι παραμένει, λέει, «κυρίαρχη» δύναμη στο χώρο της… «Κεντροαριστεράς».
Αυτά λένε στους απαρηγόρητους οπαδούς τους τώρα.
Πέστε τους να μην κάνουν όρεξη…
Του Θανάση Κ.
* Πρώτον, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ένα κανονικό κόμμα όταν ήλθε στην εξουσία, δεν ήταν ένα κανονικό κόμμα όταν άσκησε την εξουσία, και δεν θα αντιδράσει ως «κανονικό» κόμμα όταν χάσει την εξουσία – δηλαδή σε πέντε βδομάδες από τώρα…
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι – ποτέ δεν υπήρξε, ούτε και έγινε στην πορεία – ένα «κανονικό» κόμμα.
Είναι μια «συμμαχία» ανάμεσα σε διάφορα στρώματα κρατικοδίαιτων που είχαν καταλάβει πως ο κρατισμός στην Ελλάδα επρόκειτο να κατεδαφιστεί κι είχε αρχίσει να κατεδαφίζεται (στην τριετία 2012-14).
Συμμάχησαν λοιπόν, για να ματαιώσουν την κατάρρευση του κρατισμού.
Αλλά τελικά αποδείχθηκε πως προσπαθούσαν να συντηρήσουν στη ζωή ένα πτώμα!
Που στις περισσότερες άλλες κοινωνίες έχει ενταφιαστεί εδώ και χρόνια. Και ουδείς το νοσταλγεί…
–Η «συμμαχία» των κρατικοδίαιτων (όλων των κατηγοριών: δημοσιουπάλληλοι, μικροεπιχειρηματίες, μεγαλοεπιχειρηματίες, διαπλεκόμενοι, συνηθισμένοι στις «αναθέσεις» έργων, επαγγέλματα που ωφελούνται από τον «κλειστό» χαρακτήρα τους) είναι εντελώς ετερόκλητη. Τους ενώνουν μόνο τα διαφορετικά προνόμιά τους που απορρέουν από τον κρατισμό…
Μόνο που η προστασία του κρατισμού για τον οποία συμμάχησαν το 2015, είχε ένα πανάκριβο τίμημα: Τους τσάκισαν στη φορολογία (και στην αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών), ενώ τους επέβαλαν πρόσθετες περικοπές. Που ήταν αχρείαστες πριν…
Ο κοινός στόχος λοιπόν, κατέληξε κοινός εφιάλτης για τους περισσότερους…
–Ύστερα αυτή η συμμαχία ήταν ετερόκλητη και από κάθε άλλη άποψη. Ιδεολογικά και όχι μόνο…
–Ο κρατισμός δεν είναι «πολιτικό πρόγραμμα», είναι τρόπος επιβίωσης για το μη ανταγωνιστικό κομμάτι της κοινωνίας! Για όσους απολαμβάνουν τα προνόμιά τους, σε βάρος όσων είναι πιο δημιουργικοί – κι είτε περιθωριοποιούνται μέσα στη χώρα, είτε φεύγουν έξω από τη χώρα και προκόβουν αλλού…
–Ο κρατισμός δεν έχει συγκροτημένη πολιτική ιδεολογία. Και οι Γάλλοι Γκολικοί κρατιστές ήταν και οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες κρατιστές ήταν και ο δικτάτορας Φράνκο στην Ισπανία κρατισμό επέβαλε και τα καθεστώτα του υπαρκτού σοσιαλισμού κρατισμό είχαν…
Ο κρατισμός δεν είναι ούτε πολιτικό πρόγραμμα ούτε πολιτική ιδεολογία. Είναι σύστημα προνομίων που συντηρεί κάποιους και το πληρώνουν όλοι οι άλλοι.
Μέχρι που οδηγεί στη χρεοκοπία της χώρας!
Πολιτικό πρόγραμμα είναι η ανατροπή του κρατισμού!
Και πολιτική ιδεολογία είναι ο Φιλελευθερισμός: το όραμα μιας κοινωνίας που μοιράζονται ευκαιρίες σε όλους – όχι προστασία στους προνομιούχους και επιδόματα φτώχειας σε όλους τους υπόλοιπους. Και φιλελεύθερο πρόταγμα επίσης, είναι να διακρίνονται οι άξιοι, όχι οι ημέτεροι (πάσης φύσεως)…
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η «σημαία ευκαιρίας» για να διασωθεί ο χρεοκοπημένος κρατισμός! Και τα τελευταία τέσσερα χρόνια εδωσε τη «μάχη οπισθοφυλακών» για να διασώσει ότι δεν μπορούσε πια να σωθεί – το παλαιό πολιτικό σύστημα του κρατισμού που είχε ήδη χρεοκοπήσει…
Και γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τίποτε πια να προσφέρει!
Και δεν πρόκειται να διασωθεί ο ίδιος.
Παρά μόνον ίσως ως μια εφιαλτική ανάμνηση…
* Δεύτερον, ο χώρος στον οποίο θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να «ηγεμονεύσει» συρρικνώνεται απελπιστικά παντού! Και στην Ελλάδα…
Η Σοσιαλδημοκρατία υφίσταται το ένα χτύπημα μετά το άλλο. Ιστορικά κεντροαριστερά κόμματα είτε «εξαερώνονται» (Γαλλία, Βρετανία), είτε συρρικνώνονται (Γερμανία, Ολλανδία, Σουηδία).
Για να είμαστε ειλικρινείς και πολλά κεντροδεξιά κόμματα διεθνώς δεν πάνε καλά τελευταία. Αντέχουν καλύτερα από τους Κεντροαριστερούς, αλλά κι αυτά χάνουν έδαφος. Η διαφορά είναι πως οι Κεντροδεξιοί χάνουν κυρίως προς τα δεξιά τους, ενώ οι Κεντροαριστεροί χάνουν προς όλες τις κατευθύνσεις!
Η δεξιά ενισχύεται παντού. Όχι όσο περίμεναν κάποιοι πριν λίγους μήνες. Αλλά πολύ περισσότερο απ’ όσο θα πίστευαν κάποιοι πριν τρία χρόνια.
Και στο νέο Ευρωκοινοβούλιο, αν συνυπολογίσει κανείς όλες τις ομάδες και τα μεμονωμένα κόμματα της Δεξιάς-Ακροδεξιάς ξεπερνούν τις 200 έδρες! Κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί ποτέ στο παρελθόν…
Και μάλιστα, όταν η πρώτη συμπαγής πολιτική ομάδα του νέου Ευρωκοινοβουλίου είναι το Κεντροδεξιό ΕΛΚ, με 182 έδρες. …
Στην Ελλάδα η «αντί-δεξιά» ψήφος που μέχρι πριν δέκα χρόνια έφτανε το 53% σήμερα δεν ξεπερνά το 35%!
Κι από αυτήν το ένα τρίτο περίπου είναι ορκισμένοι ΑΝΤΙ-Σύριζα!
Αντίθετα, η «αντί-αριστερή» ψήφος, που μέχρι πριν δέκα χρόνια ήταν «ανύπαρκτη» – δηλαδή ανεκπροσώπητη και κατακερματισμένη – και δεν ξεπερνούσε το 10% το πολύ, σήμερα είναι πάνω από τα 53% (μαζί με τα μικρά δεξιά-ακροδεξιά κομματίδια που δεν εκπροσωπούνται).
Μέσα στο εκλογικό σώμα έχει υπάρξει ήδη ανατροπή ισορροπιών!
Όχι προς όφελος της «δεξιάς» κατ’ ανάγκην.
Αλλά σίγουρα σε βάρος της Αριστεράς. Σε όλες τις εκδοχές της…
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παθαίνει «καθίζηση», αλλά… το ίδιο παθαίνουν και τα μικρά ακροαριστερά κομματίδια, ενώ το ΚΚΕ κερδίζει λίγα πράγματα.
Πολλοί παλαιοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ πάνε σε αποχή. Και πολλοί παλαιότεροι ψηφοφόροι της ΝΔ που έκαναν αποχή επί δέκα-δώδεκα χρόνια, τώρα προσέρχονται και ψηφίζουν ΝΔ.
Η μεταστροφή που έχει γίνει στις τάσεις του εκλογικού σώματος είναι όντως πολύ μεγάλη! Αλλά δεν έχει συνειδητοποιηθεί ακόμα. Από κανένα εδώ που τα λέμε…
Συμπέρασμα πρώτο:
–Έχουμε ένα Παγκόσμιο σκηνικό, όπου η Κεντροαριστερά συρρικνώνεται με πρωτοφανή τρόπο.
–Έχουμε ένα Ελληνικό σκηνικό όπου τα κυρίαρχα «αντί-δεξιά» στερεότυπα των τελευταίων δεκαετιών, δίνουν τη θέση τους σε «αντί-αριστερά» στερεότυπα…
Έχουμε ανατροπές εγχώριες και διεθνείς, πολιτικές και ιδεολογικές και εκλογικές παντού – όχι υπέρ της Κεντροδεξιάς, αλλά – όλες σε βάρος της Κεντροαριστεράς!
Και ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να παρηγορηθεί πια, ότι θα γίνει… «κυρίαρχη δύναμη» στο χώρο της Κεντροαριστεράς – που καταρρέει παντού!
Και για να έλθουμε και στα πιο προφανή:
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ χάσει μερικές μονάδες ακόμα (πράγμα που το φοβούνται και το πιθανολογούν πια ανοικτά ακόμα και ηγετικά στελέχη του) – πολύ περισσότερο αν πέσει στο 20 ή και λίγο κάτω από το 20%, ενώ το ΚΙΝΑΛ κερδίσει έστω και λίγα, τότε η δυναμική στο χώρο της ήδη χειμαζόμενης Κεντροαριστεράς μπορεί να ανατραπεί.
Πολύ περισσότερο που μόλις χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ την εξουσία, πρώτον θα αρχίσουν οι μεγάλες γκρίνιες στο εσωτερικό του, και δεύτερον θα ανοίξουν και οι φάκελοι των σκανδάλων που διέπραξε! Τα οποία και να ήθελε η επόμενη κυβέρνηση να αποσιωπήσει, δεν κρύβονται πια…
Κι έτσι θα μπούμε σε μια νέα φάση δημιουργίας νέων κομμάτων στο χώρο της (φθίνουσας) Κεντροαριστεράς.
Πιο σοβαρών από το ΣΥΡΙΖΑ και λιγότερο βεβαρημένων από τις (πολλές) αμαρτίες του. Μερικές εκ των οποίων θα αφήσουν άφωνους ακόμα και τους πιο «χοντρόπετσους».
Η ΝΔ – και πολύ σωστά – θέλει «να ενώσει» την Ελληνική κοινωνία μετά από τέσσερα χρόνια τοξικής διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Από την άλλη πλευρά, δεν έχει καμία όρεξη και δεν μπορεί να κρύψει κάτω από το χαλί όζουσες υποθέσεις σκανδάλων, αληθινά πρωτοφανείς, που έτσι κι αλλιώς θα έλθουν στην επιφάνεια.
Εντάξει, υπήρξε και ο Άκης στο παρελθόν, που πλήρωσε – υπήρξε και ο Μαντέλης – υπήρξαν και άλλοι που δεν πλήρωσαν αλλά εδώ όσα συνέβησαν επί ΣΥΡΙΖΑ ξεπερνούν κατά πολύ όλους τους «προηγούμενους»…
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα αντέξει ούτε την εσωτερική αμφισβήτηση που θα ξεσπάσει μετά, ούτε όσα θα βγουν στη φόρα όταν αποκαλυφθούν τα έργα και οι ημέρες του. Και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κάνει αυτό που είναι προϋπόθεση για κάθε κόμμα εξουσίας το μέλλον. Να διατυπώσει πλατφόρμα μεταρρυθμίσεων!
Δύο στοιχεία μόνο επ’ αυτού:
–Τα τρία χρόνια πριν έλθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, επί διακυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, η Ελλάδα ανέβηκα 42-45 θέσεις στη διεθνή κατάταξη ανταγωνιστικότητας (με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΟΟΣΑ)!
Γι’ αυτό το 2014 όλοι οι διεθνείς Οργανισμοί περίμεναν την Ελλάδα να έχει πολύ μεγάλες αναπτυξιακές επιδόσεις.
Ποτέ στο παρελθόν μια χώρα δεν κατάφερε τέτοιο άλμα ανταγωνιστικότητας σε τόσο λίγο χρόνο.
Ήλθε όμως ο ΣΥΡΙΖΑ και τα ματαίωσε όλα! Ανέτρεψε ή βάλτωσε τις μεταρρυθμίσεις. Κι έτσι στην τετραετία ΣΥΡΙΖΑ η Ελλάδα έχασε καμιά 20αριά θέσεις στη διεθνή κατάταξη ανταγωνιστικότητας! Πολύ σπάνια χώρα χάνει τόσο πολύ μέσα σε τόσο μικρό διάστημα.
Στο άμεσο και απώτερο μέλλον, ρόλο και λόγο ύπαρξης θα έχουν κόμματα που προωθούν φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις. Όχι κόμματα που τις ματαιώνουν, κρατώντας τη χώρα παγιδευμένη στα ερείπια του κρατισμού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα σμπαραλιαστεί όχι μόνο από το εκλογικό αποτέλεσμα (το προχθεσινό και το άλλο που επίκειται), αλλά κυρίως γιατί πάει κόντρα στο ρεύμα της Ιστορίας, που έρχεται ορμητικά κατά κάνω του.
Ο νεκροθάφτης του ΣΥΡΙΖΑ είναι η ίδια η Ιστορία!
Και άργησε εδώ που τα λέμε…
