Μία τελευταία κρίσιμη παρατήρηση για τις προχθεσινές εκλογές (πριν αρχίσουμε να σχολιάζουμε όσα ακολούθησαν, το σχηματισμό νέας κυβέρνησης κλπ.)
Υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα τα τελευταία χρόνια: η όλο και μεγαλύτερη αποχή του κόσμου από τις βουλευτικές εκλογές…
Του Θανάση Κ.
Και πρώτα-πρώτα, ξεχάστε τα επίσημα νούμερα περί αποχής. Είναι εντελώς παραπλανητικά.
Η Ελλάδα έχει επισήμως πληθυσμό γύρω στα 11 εκατομμύρια.
Δεν μπορεί να έχει… 10 εκατομμύρια «εγγεγραμμένους ψηφοφόρους»!
Μια χώρα με 11 εκατομμύρια κατοίκους δικαιολογείται να έχει – αν αφαιρέσετε τους ανηλίκους (25%) – γύρω στα 8.3 εκατομμύρια πολιτικά ενεργό πληθυσμό. Αν αφαιρέσετε και 800 χιλιάδες με ένα εκατομμύριο που ζουν εκτός Ελλάδος (μόνιμα – ή συμβαίνει να βρίσκονται έξω κάθε φορά που γίνονται εκλογές), η φυσιολογική μέγιστη συμμετοχή σε μιαν εθνική εκλογικά αναμέτρηση φτάνει τα 7,5 εκατομμύρια.
Από αυτό να μετράτε την «πλήρη συμμετοχή» (για να προκύπτει κάθε φορά η πραγματική «αποχή»).
Τόσοι ακριβώς ψήφισαν – 7,5 εκατομμύρια – στις (εθνικές) εκλογές του 2004!
Κι αν αφαιρέσετε 1-2% άκυρα λευκά κλπ, ο μέγιστος αριθμός «εγκύρων» – αυτό που ονομάζουμε κάθε φορά «εκλογικό σώμα» – επί τους οποίου υπολογίζονται τα ποσοστά των κομμάτων – φτάνει τα 7,4 εκατομμύρια. Αυτός ο μέγιστος αριθμός συγκεντρώθηκε μόνο στις εκλογές του Μαρτίου του 2004. Από τότε υπάρχει συνεχής υποχώρηση.
Για να πάρετε μιαν εικόνα το σύνολο των εγκύρων ψηφοδελτίων διακυμάνθηκε την τελευταία 15ετία ως εξής:
2004: 7,40 εκατομμύρια
2007: 7,16 εκατομμύρια
2009: 6,86 εκατομμύρια
2012 Μάϊος: 6,32 εκατομμύρια
2012 Ιούνιος: 6,16 εκατομμύρια
2015 Ιανουάρ.: 6,18 εκατομμύρια
2015 Σεπτεμβ.: 5,43 εκατομμύρια
2019 Ιούλιος: 5,65 εκατομμύρια
Τι βλέπουμε;
* Πρώτον, η χαμηλότερη συμμετοχή σε εθνικές εκλογές έγινε το Σεπτέμβριο του 2015 (και με αυτή τη «χαμηλότερη νομιμοποίηση» έβγαλε σχεδόν 4ετία ο ΣΥΡΙΖΑ – το τελευταίο εξάμηνο με δεδηλωμένη… «κουρελού»)
Η δεύτερη μικρότερη συμμετοχή ήταν προχθές, στις γενικές εκλογές της Κυριακής.
* Δεύτερον: «Λείπουν» ήδη περί το 1 εκατομμύριο 700 χιλιάδες «δυνητικοί ψηφοφόροι» από το «υψηλό» του 2004. Αν προσαρμόσουμε αυτό το μέγεθος με όλα τα δημογραφικά στοιχεία της 15ετίας που μεσολάβησε (αύξηση πληθυσμού, αύξηση μετανάστευσης, και αύξηση πολιτογραφήσεων ξένων), ο πραγματικός αριθμός των «ενεργών ψηφοφόρων» που λείπουν – δηλαδή της πραγματικής αποχής – είναι γύρω 1,30 εκατομμύρια…
Άρα οι πολίτες που μπορούν να ψηφίσουν και δεν το κάνουν σήμερα, είναι ένα εκατομμύρια τριακόσιες χιλιάδες!
* Τρίτον: ποια είναι η προέλευση όλων αυτών…
Αν δείτε πιο αναλυτικά τα στοιχεία από εκλογές σε εκλογές μετά το 2007, θα διαπιστώσετε ότι υπάρχουν γύρω στις 700 χιλιάδες παλαιότεροι ψηφοφόροι της ΝΔ που δεν επέστρεψαν να ψηφίσουν τίποτε (ούτε ΠΑΣΟΚ ούτε ΛΑΟΣ ούτε ΧΑ ούτε μικρότερα κόμματα) κι άλλες 600 χιλιάδες περίπου, παλαιότεροι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ που μετά το 2009 δεν επέστρεψαν να ψηφίσουν τίποτε (ούτε ΣΥΡΙΖΑ ούτε ΝΔ ούτε «Ποτάμι» ούτε μικρότερα κόμματα)…
Έτσι όταν διαβάζετε για «διαχρονική μετακίνηση» ψηφοφόρων από το ένα κόμμα στο άλλο, αυτούς τους αφήνουν απ’ έξω…
Κι όμως είναι μια τεράστια μάζα ψηφοφόρων που φτάνει το 18,5% του συνόλου των δυνητικών ενεργών ψηφοφόρων!
* Τέταρτον: Από το χώρο της ευρύτερης Αριστεράς ΔΕΝ υπάρχει – ακόμα τουλάχιστον – αντίστοιχο φαινόμενο «διαρροών» προς τη μόνιμη αποχή.
(Η αποκάλυψε τρανταχτών σκανδάλων της ΠΦΑ θα το διευκόλυνε αυτό…)
Τα τελευταία χρόνια – με την απότομη μεγέθυνση κι ύστερα με τη σχετική συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ – τα ποσοστά των αριστερών κομμάτων μεγάλων, μεσαίων και μικροτέρων, αθροίζουν πλήρως – μείον οι τελευταίες μετακινήσεις τους προς ΝΔ.
Συνεπώς, η «αντί-δεξιά» ψήφος φαίνεται να παραμένει «ισχυρή», αλλά σε ένα συρρικνούμενο εκλογικό σώμα.
* Πέμπτον, στην πραγματικότητα όμως η «αντί-δεξιά» ψήφος ΔΕΝ παραμένει ισχυρή! Φθίνει συνεχώς – και αυτή…
Για παράδειγμα, ως το 2009, στο σύνολο της «αντί-δεξιάς» καταμετρούνταν και ολόκληρο το ΠΑΣΟΚ! Και το άθροισμα έφτανε σε δυσθεώρητα ύψη : 57%!
(ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και τα πολλαπλά ελάχιστης επιρροής «πολύ μικρά» που μένουν εκτός Βουλής).
Αλλά από το 2012 και μετά το ΠΑΣΟΚ παύει να προσμετράται στην «αντί-δεξιά» ψήφο (και συγκεντρώνει τα φαρμακερά πυρά των αντί-δεξιών)
Έτσι μετά το 2012 η αντί-δεξιά ψήφος εξελίσσεται ως εξής:
40% το Μάιο του 2012, μαζί με τα πολλαπλά πολύ μικρά κόμματα αριστερής κατεύθυνσης τότε),
επίσης 40% περίπου τον Ιούνιο του 2012 (αλλά με πολύ λιγότερα μικρά κόμματα εκτός Βουλής),
51% τον Ιανουάριο του 2015 (στην πρώτη μεγάλη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ),
47,5% το Σεπτέμβριο του 2015 και 43% σήμερα…
Αν εξαιρέσουμε την πενταετία διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, το ποσοστό της αντί-δεξιάς ψήφου μειώθηκε γύρω στο 40-43% από το 57% που ήταν προ κρίσης!
* Έκτον: Αν υποθέσουμε πως ένα «φυσιολογικό» ενεργό εκλογικό σώμα σήμερα είναι γύρω στα 6,2 εκατομμύρια (κι όχι βέβαια τα 7,5 εκατομμύρια προ δεκαπενταετίας – αλλά ούτε και τα 5,6 εκατομμύρια που πήγαν και ψήφισαν τώρα), για να μπορούν να γίνουν διαχρονικές συγκρίσεις, το σύνολο της «αντί-δεξιάς ψήφου δεν ξεπερνά σήμερα το 37%!
Αυτό είναι το ποσοστό του εκλογικού σώματος που επιμένουν σήμερα να ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΜΕΡΑ25, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΕΠΑΜ, κι όλα τα Μ-Λ γκρουπούσκουλα μαζί! (με «προσαρμογή σε εκλογικό σώμα 6,2 εκατομμυρίων)
Σε απόλυτους αριθμούς το σύνολο όλων αυτών των «αντί-δεξιών» σήμερα φτάνει με το ζόρι τα 2,3 εκατομμύρια! Και περιλαμβάνει αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες που σιχαίνονται πια το ΣΥΡΙΖΑ και ψηφίζουν αριστερότερα! Άσε που περιλαμβάνει και αρκετές δεκάδες χιλιάδες ψηφοφόρων που δηλώνουν «δεξιοί» και ψηφίζουν-εκλέγουν παλαιούς πολιτευτές των… ΑΝΕΛ!
Οι υπόλοιποι, για να μην έχουν «τσιμπήσει» ούτε τώρα σε όλη την αντί-δεξιά «σταυροφορία» του Τσίπρα, που φοβέριζε τους πάντες, ότι «θα έλθει ο Κυριάκος» και θα… τους βάζει να δουλεύουν 8 μέρες τη βδομάδα, 25 ώρες το 24ωρο με το μισό μισθό και τους θα τους κόψει και όλα τα επιδόματα! – αν δεν τσίμπησαν ούτε τώρα, δεν πρόκειται να τσιμπήσουν ποτέ στην αντί-δεξιά υστερία!
Το κακό είναι ότι μισό εκατομμύρια που ούτε τώρα ψηφίζουν αντί-δεξιά, δεν πάνε να ψηφίσουν καθόλου!
Κι αυτό «στρέβλωσε» τα αποτελέσματα και την τελική εικόνα.
Η προεκλογική μάχη τις τελευταίες δέκα μέρες ουσιαστικά δεν δόθηκε καθόλου από την πλευρά μας…
* Έβδομον, πάμε τώρα στο «αντί-αριστερό» σκέλος της εξίσωσης:
Αυτό πριν το 2009 ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτο ή «εν υπνώσει».
Ένα 5% γύρω από το ΛΑΟΣ τότε, άντε κι ένας στους τέσσερις της παραδοσιακής ΝΔ, όλοι οι υπόλοιποι δεν είχαν ανοικτά ιδεολογικά μέτωπα κατά της Αριστεράς (θεωρούσαν τις ιδεολογικές συγκρούσεις… «ξεπερασμένα πράγματα»!) και κατά καιρούς δήλωναν ότι… «σέβονταν τους αγώνες της Αριστεράς»! Χωρίς να το πολύ –πιστεύουν. Αλλά και χωρίς να δίνουν πολύ σημασία στο γεγονός ότι η Αριστερά ποτέ δεν δήλωσε – κι εκείνη από την πλευρά της – ότι «σέβεται τους αγώνες της Δεξιάς»!
Έτσι πριν το 2009, το αντί-αριστερό κομμάτι του εκλογικού σώματος ήταν κάτω από 18% και παρέμενε «σιωπηλό».
Μετά το 2010 η εκλογή του Σαμαρά στην Προεδρία της ΝΔ άρχισε να το αλλάζει αυτό. Ο Σαμαράς δεν… «κήρυξε τον πόλεμο στην Αριστερά» (αντίθετα συνεργάστηκε όπου μπόρεσε με ανθρώπους και αριστερής προέλευσης, χωρίς κανένα πρόβλημα), απλά μίλησε για την «ηγεμονία των Αριστερών ιδεολογημάτων» που έπρεπε «να τελειώνει οριστικά»!
Όπως και τα αξιοθρήνητα «ενοχικά σύνδρομα» της Δεξιάς…
Με αυτά το συνθήματα, εξ άλλου, εξελέγη αρχηγός ο Σαμαράς, με τη μαζικότερη συμμετοχή της βάσης το Νοέμβριο του 2009…
Και άρχισε, έκτοτε, να αναδεικνύει, μαζί με της ατζέντα των φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων (αποκρατικοποιήσεις, περιορισμός του κράτους, σπάσιμο των καρτέλ, αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας) και τη «δεξιά ατζέντα» (φύλαξη των συνόρων, ασφάλεια του πολίτη, κατάργηση του ασύλου παρανομίας κλπ. – πράγματα αδιανόητα ως τότε για τη ΝΔ).
Έτσι, το κομμάτι του εκλογικού σώματος που έχει διακηρυγμένα πλέον αντί-αριστερή στάση (κατά το αντίστοιχο της αντί-δεξιάς), από κάτω του 18% και σιωπηλό μέχρι το 2009, εξελίσσεται σε πάνω από 43% (μαζί με τα δεξιά κομματίδια) το Μάϊο του 2012, κοντά στο 49% τον Ιούνιο του 2012, πέφτει στο 42-45% στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2015 και επιστρέφει σήμερα στο 48% (εκλογές της περασμένης Κυριακής)!
Βλέπουμε λοιπόν, ότι η αντί-αριστερή ψήφος στην Ελλάδα, από την οιωνεί «ανυπαρξία» πριν το 2009, σήμερα κυμαίνεται πολύ κοντά στο 50%!
Και παρά το «κεντρώο προφίλ» του Κυριάκου, ο ίδιος καταγγέλλει επανειλημμένως σήμερα τις «αριστερές ιδεοληψίες» (πράγμα που δεν συνέβαινε πριν το 2009), ενώ τα πρώτα του νομοσχέδιά του καταργούν (ξανά) το άσυλο παρανομίας στα Πανεπιστήμια (αδιανόητο πριν το 2009), επαναφέρουν τις φυλακές υψίστης ασφαλείας τύπου Γ (που είχε ιδρύσει ο Σαμαράς και κατάργησε ο Τσίπρας) και αλλάζουν επί το αυστηρότερο τον Ποινικό Κώδικα (και την Ποινική Δικονομία) που είχε «ξεχειλώσει» ο Τσίπρας. Όλα αυτά ήταν «αδιανόητα» πριν το 2009…
Παρά κάποιες «παραφωνίες» που υπήρξαν κατά καιρούς τα τελευταία χρόνια, η σημερινή ΝΔ είναι ένα κόμμα που έχει ανοικτά τα ιδεολογικά μέτωπα κατά των αριστερών ιδεολογημάτων. Που τώρα πια δεν είναι όσο «ηγεμονικά» όσο παλιά – αν και έχει ακόμα πολύ δουλειά για να καταρρεύσουν εντελώς…
* Όγδοον: Το εκλογικό σώμα σήμερα βρίσκεται σε μια μεταβατική κατάσταση: Από το 57% που ήταν «αντί-δεξιοί» και 17% που ήταν «αντί-αριστεροί» μέχρι πριν δέκα χρόνια, σήμερα έχουμε 48% «αντί-αριστεροί» (απορρίπτουν τα «κολλήματα» της Αριστεράς) και 38% κολλημένοι «αντί-δεξιοί»!
Με ένα 7,5% του εκλογικού σώματος (μισό εκατομμύριο ψηφοφόρους περίπου) που θα μπορούσαν να συμμετέχουν και παραμένουν ανενεργοί (δεν ψηφίζουν), αλλά δεν είναι πια «αντί-δεξιοί» (αν ήταν θα έσπευδαν να ανταποκριθούν στον «συναγερμό» του Τσίπρα).
* Ένατο: Όσοι επιμένουν ότι η κοινωνία μας παραμένει «αντί-δεξιά» στην πλειοψηφία της παραβλέπουν τρία στοιχεία:
–Πρώτον, ότι ένα μεγάλο μέρος του κόσμου που απορρίπτει τα αριστερά ιδεολογήματα, δεν πάει στις κάλπες, δεν συμμετέχει, δεν προσμετράται, αλλά με την αριστερά δεν είναι (απλώς εμείς δεν τους έχουμε «συγκινήσει» – ενίοτε τους… «ξενερώνουμε» κι όλα…)
–Δεύτερον, ότι ακόμα και αν μετρήσουμε μόνον αυτούς που συμμετέχουν, οι συσχετισμοί έχουν πλήρως ανατραπεί: Η «αντί-δεξιά» ψήφος είναι πια μειοψηφία (γύρω στο 40%). Και η «αντί-αριστερή» σαφώς ισχυρότερη (κοντά στο 50%…)!
–Τρίτον αντίστοιχες μετακινήσεις συντελούνται και στην Ευρώπη κι αυτό οπωσδήποτε θα επηρεάσει ευνοϊκά τους ιδεολογικούς συσχετισμούς και εδώ – δηλαδή θα επιταχύνει την καθίζηση της Αριστερής επιρροής…
ΥΓ Για να δείτε την «αλλαγή κλίματος» που σημειώνεται ήδη:
–Όταν ορκίστηκε ο Σαμαράς το 2012 φώναζαν οι «φιλελέδες» γιατί ορκίστηκε… με παπά στο Ευαγγέλιο!
«Ιράν μας κατάντησε» έγραφαν στα tweeter τότε…
Σήμερα που ορκίστηκε ο Κυριάκος, επίσης με παπά στο Ευαγγέλιο, και παρουσία της γυναίκας και των παιδιών του, όλοι καλοντυμένοι, οι ίδιοι «φιλελέδες» …πανηγύριζαν για την «επιστροφή στην κανονικότητα»! Δίκιο έχουν τώρα…
Απλά προς επταετίας έλεγαν μαλακίες…
–Σε όλη την περίοδο Σαμαρά οι παρεπιδημούντες «φιλελέδες» τσίριζαν γιατί περιλάμβανε στην Κυβέρνησή του δύο «ακροδεξιούς», τον Άδωνη και το Βορίδη (πότε τον ένα και πότε τον άλλο – όμως ποτέ μαζί και τους δύο)…
Σήμερα που Κυριάκος όρκισε σε κρίσιμα υπουργεία και τους δύο ταυτόχρονα, οι εν λόγω «φιλελέδες» πανηγύριζαν για την… «ενότητα που σφυρηλατείται» και την «αξιοποίηση των αξιοτέρων»!
Ηθικό δίδαγμα πρώτο: Είναι σημαντικό να σπέρνεις ένα σπόρο σήμερα κι ας φυτρώσει αργότερα…
Ηθικό δίδαγμα δεύτερο: Ιδεοληψίες δεν υπάρχουν μόνο στην Αριστερά, και οι φιλελέδες γεμάτοι είναι…
Ηθικό δίδαγμα τρίτο: Όταν δεν βλέπεις μακριά, είναι πιθανό να πεις μαλακία που θα τη μετανιώσεις αργότερα…
Ηθικό δίδαγμα τέταρτο: Όταν διαπιστώνεις ότι παλιά είπες μια μαλακία και το διορθώνεις σήμερα, καλό είναι να ζητήσεις συγγνώμη για τα παλιά…
Ηθικό δίδαγμα πέμπτο: Δεν… υπάρχει για σήμερα. Αύριο μέρα είναι πάλι!
