Θέλω να ευχηθώ σε όλες τις γυναίκες – μέρα που είναι σήμερα!
Βέβαια, δεν πιστεύω καθόλου στη «μέρα της γυναίκας» και σε όλες τις αντίστοιχες «μέρες» (της μητέρας, του πατέρα, των… κατοικίδιων ζώων, των αδέσποτων κλπ.)
Τη γυναίκα οφείλουμε να την τιμούμε κάθε μέρα κι όχι μόνο μια φορά το χρόνο! Όπως και τη μάνα μας, και τον πατέρας κοκ…
Γνωστά αυτά και λίγο στερεοτυπικά – δηλαδή φθαρμένα κλισέ…
Να πάμε λοιπόν, λίγο πιο πέρα από τα κλισέ…
Tου Θανάση Κ.
Η «χειραφέτηση» των γυναικών (emancipation) ή αλλιώς η «ενδυνάμωση» του κοινωνικού τους ρόλου (empowerment), είναι ιστορική κατάκτηση των κοινωνιών μας! Ιστορική κατάκτηση αληθινά μοναδική…
Και μάλιστα των δυτικών κυρίως κοινωνιών (σε μεγάλο μέρος του τρίτου κόσμου, τα πράγματα είναι ακόμα πολύ πίσω)…
Και μάλιστα των τελευταίων 60-100 ετών (μόνο)!
Πράγματι, ο μισός ανθρώπινος πληθυσμός – δηλαδή οι γυναίκες – μπήκε στην παραγωγή και στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων μόλις πριν μερικές δεκαετίες. Τις δύο-τρείς τελευταίες γενιές…
Κι αν δεν μπήκε ολοκληρωτικά ακόμα, πάντως έπεσαν τα «στεγανά» κι άρχισε να εισχωρεί παντού.
Όμως αυτό που ήταν μια μεγάλη «κατάκτηση» για την ανθρωπότητα συνολικά, αποδείχθηκε ταυτόχρονα και μια μεγάλη δοκιμασία για τις ίδιες «χειραφετημένες» γυναίκες. Και για τους άνδρες ακόμα…
Οι γυναίκες δεν έχουν καταφέρει να λύσουν τα προβλήματα από το διπλό τους ρόλο πλέον: το νέο τους ρόλο στην παραγωγή και ταυτόχρονα τον παραδοσιακό τους ρόλο της μητρότητας…
Δηλαδή τα διλήμματα ανάμεσα στην καριέρα (που την κατακτούν δυναμικά) και στην οικογένεια (όπου παραμένουν το κεντρικό πρόσωπο – και χωρίς γυναίκες, ουσιαστικά δεν υπάρχει «οικογένεια»)
Αλλά και οι άνδρες, επίσης δεν έχουν καταφέρει να συνηθίσουν το δικό τους διαφοροποιημένο ρόλο απέναντι στην γυναίκα, που είναι πλέον «χειραφετημένη»…
Για να λέμε την αλήθεια, όλοι «ζοριζόμασε» με αυτούς τους νέους ρόλους. Και περισσότερο βέβαια, «ζορίζονται» οι γυναίκες.
Όμως αυτό που μάθαμε όλοι, αυτές τις τελευταίες δεκαετίες, είναι ότι άνδρες και γυναίκες είναι ίσα και ισοδύναμα πρόσωπα από κάθε άποψη!
Είναι ίσα και ισοδύναμα πρόσωπα, αλλά δεν είναι ίδια…
Η «εξίσωση» τους δεν σημαίνει «εξομοίωσή» τους!
Το πρόβλημα ΔΕΝ είναι να γίνουν οι γυναίκες πιο «αντράκια», και οι άνδρες πιο… «θηλυκοί», για να μπορέσουν να «εξισωθούν» τα δύο φύλλα…
Αυτό είναι ανοησία και οδηγεί σε τεράστιες στρεβλώσεις…
Το πρόβλημα είναι να επαναπροσδιορίσουμε τον άντρα και τον «αντρισμό» του, αλλά και τη γυναίκα και τη «θηλυκότητά» της, μέσα σε συνθήκες που οι άνδρες με τις γυναίκες συνυπάρχουν καθημερινά «στο χώρο δουλειάς» και επωμίζονται αντίστοιχα βάρη μέσα «στο σπίτι»…
Και πάνω απ’ όλα, «άντρες» και «γυναίκες» ΔΕΝ είμαστε αντίθετα στρατόπεδα μιας «σύγκρουσης»!
ΔΕΝ είναι είμαστε «αντίθετοι πόλοι» ενός «ασυμβίβαστου ανταγωνισμού»…
Αυτό που διακηρύσσουν κάποιες ακραίες φεμινιστικές ομάδες – «μίσος και απέχθεια στους άνδρες-δυνάστες» – δεν είναι «απελευθερωτικό» για τις γυναίκες – είναι αρρωστημένο!
Και γι’ αυτό το απορρίπτουν οι γυναίκες στη συντριπτική τους πλειοψηφία…
* Πρώτον, γιατί όλοι οι άνδρες έχουν μητέρα που αγαπάνε, έχουν σύζυγο ή σύντροφο που αγαπάνε, έχουν κόρες που λατρεύουν.
Τα πιο αγαπημένα πρόσωπα στις ζωές των ανδρών είναι γυναίκες!
Τι να κάνουμε;
Ακόμα και οι αρχετυπικά «macho» άνδρες, αν ακούσουν προσβλητικό λόγο για τη μάνα τους μπορεί να σκοτώσουν (τον άνδρα που τόλμησε να την προσβάλει), αν ακούσουν προσβλητικό λόγο για τη γυναίκα τους το ίδιο, κι αν θίξει κάποιος την κόρη τους… «μαύρο φίδι που τον έφαγε»!
Ακόμα και οι πιο παραδοσιακοί «φαλλοκράτες» άνδρες, αν τους θίξεις τα αγαπημένα τους γυναικεία πρόσωπα, είναι έτοιμοι για όλα: Να εγκληματήσουν και να πληρώσουν.
Τους βιαστές γυναικών, ή εκείνους που κακοποιούν ή συστηματικά παρενοχλούν γυναίκες, δεν τους σιχαίνονται μόνον οι… φεμινίστριες. Τους σιχαίνονται και όλοι οι άνδρες! Γιατί τέτοιες «συμπεριφορές» μπορεί να πληγώσουν τα δικά τους αγαπημένα γυναικεία πρόσωπα – τη μάνα τους, τη γυναίκα τους, την αδελφή τους, την κόρη τους…
Με ποια λογική θα έλθει μια φεμινίστρια να μου πει, ότι εκείνη νοιάζεται περισσότερο μη βιάσει κανείς την κόρη μου ή τη γυναίκα μου από μένα τον ίδιο;
Εγώ είμαι έτοιμος να θυσιαστώ για να το αποτρέψω.
Εκείνη τι είναι διατεθειμένη να κάνει;
Η κοινωνία με έμαθε να είμαι έτοιμος να ρισκάρω τα πάντα – και τη ζωή μου την ίδια – για να υπερασπιστώ τις αγαπημένες γυναίκες της ζωής μου. Τι είναι αυτή η κοινωνία που μου το έμαθε; «Πατριαρχική τυραννία»;
Ο πατέρας μου με «ορμήνευσε» να μην αφήσω κανένα να θίξει τη μάνα μου (όχι τον ίδιο), ή την αδελφή μου (όχι τον αδελφό μου) ή τη γυναίκα μου, ή την κόρη μου (όχι το γιό μου)! Τι ήταν αυτή η πατρική «ορμήνια»;
«Φαλλοκρατική διαπαιδαγώγηση»;
Εγώ μπορεί να βγήκα πιο «σύγχρονος», πιο «κοσμοπολίτης», πιο χαλαρός και «φιλελεύθερος», αλλά, όταν συμβεί η «στραβή» -κάποιος να προσβάλλει βάναυσα τα αγαπημένα μου γυναικεία πρόσωπα – ξυπνάει μέσα μου η πατρική «ορμήνια», και ετοιμάζομαι για τα… χειρότερα!
(Συνήθως ο άλλος το καταλαβαίνει, και κάνει πίσω αμέσως…)
Τι είναι αυτό ακριβώς; Είναι… «φαλλοκρατική συμπεριφορά», που πρέπει να «κόψω», για να γίνω πιο «σύγχρονος» και πιο «μοντέρνος»;
Οι (συντριπτικά) περισσότερες «σύγχρονες» και «μοντέρνες» γυναίκες ΔΕΝ το πιστεύουν αυτό!
Νομίζουν ότι πολύ καλά έκανε ο πατέρας μου και με «ορμήνεψε» έτσι…
Εγώ τι να πω, πια;
Έτσι κι αλλιώς είναι πολύ αργά για να αλλάξω.
Αλλά κι εσείς βρε κορίτσια, αποφασίστε επιτέλους.
Μας θέλετε να σας λατρεύουμε με πάθος – ή μας θέλετε «χαλαρούς και light»;
Ακόμα, λοιπόν, και στις πολύ πιο παραδοσιακές κοινωνικές σχέσεις – που δεν υπάρχουν πια γύρω μας – ακόμα και για τους πιο αρχετυπικά macho άνδρες, το ιδεολογικό σχήμα: από τη μία οι «άνδρες-τύραννοι» κι από την άλλη οι «γυναίκες- θύματα», δεν χωράει, την λατρεία που έχουν οι άνδρες (ακόμα και οι πιο «παραδοσιακοί», η μάλλον ιδιαίτερα εκείνοι) για τα γυναικεία πρόσωπα στο άμεσο περιβάλλον τους.
Ασφαλώς υπάρχουν και «αρσενικά αρπακτικά» (άτομα χωρίς φραγμούς – male predators)!
Όπως, από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και «θηλυκά που «καταβροχθίζουν» (τα αρσενικά – οι λεγόμενες devouring females).
Οι Ψυχολογία τα έχει εξετάσει αναλυτικά όλα αυτά και τα έχει κατατάξει…
Μπορούμε να βρούμε «παρεκκλίνουσες» νοσηρές συμπεριφορές κάθε είδους και στα δύο φύλλα.
–Υπάρχουν άνδρες-τύραννοι που καταπιέζουν αφόρητα ή και χειροδικούν ακόμα στη γυναίκα και τα παιδιά τους. Αυτούς τους σιχαινόμαστε όλοι! Δεν τους σιχαίνονται μόνον οι γυναίκες ή μόνον οι φεμινίστριες…
Αν μη τι άλλο, γιατί στη θέση της γυναίκας-θύμα που υποφέρει δίπλα σε τέτοια καθάρματα , θα μπορούσε να είναι η αδελφή μας ή η κόρη μας…
–Κι από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και γυναίκες, που συνωμοτούν με τον εραστή τους για να σκοτώσουν και να κληρονομήσουν τον ανυποψίαστο σύζυγό τους. Η που «ξελογιάζουν» τον συνάδελφό τους για να ανέβουν γρήγορα και εύκολα στον εργασιακό τους χώρο. Κι ύστερα αφού τον χωρίσουν (από τη γυναίκα του και τα παιδιά του), περνάνε στον επόμενο…
Αυτές τις αντιπαθούμε και τις κατακρίνουμε, όχι γιατί είναι «γυναίκες», ούτε από «αλληλεγγύη» στους άνδρες-θύματά τους.
Αλλά γιατί ως πρόσωπα είναι κατακριτέα.
Άλλωστε, τα χειρότερα για τέτοιες γυναίκες δεν θα τα ακούσετε από άνδρες – αλλά από άλλες γυναίκες.
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά της στρέβλωσης που κυριαρχεί σήμερα, είναι η λογική της ποσόστωσης στα ψηφοδέλτια: 30% να είναι υποχρεωτικά γυναίκες. Τώρα θα γίνει 40% υποχρεωτικά…
Πρώτα απ’ όλα να θυμόμαστε: Οι γυναίκες δεν είναι μια… «καταπιεσμένη μειονότητα», που προσπαθούμε να προωθήσουμε τη συμμετοχή της στα κοινά με υποχρεωτικές «ποσοστώσεις».
Οι γυναίκες – αντίθετα με όλες τις άλλες «ομάδες» – είναι ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑ!
Και δεν είναι χαζές – είναι εξαιρετικά ευφυείς.
Αν θέλουν να ψηφίζουν γυναίκες υποψηφίους, μπορούν να το κάνουν – υπάρχουν γυναίκες υποψήφιοι πάντα – δεν χρειάζεται να τις «σπρώχνει» η νομοθεσία.
Ούτε τις «βοηθάμε» να διαλέξουν γυναίκες βάζοντας περισσότερες γυναίκες στα ψηφοδέλτια!
Αν βάλουμε σε ένα ψηφοδέλτιο δεκαπέντε γυναίκες καθόλα άξιες κι ένα μόνον άνδρα με γοητευτικό δημόσιο προφίλ – τον Σάκη Ρουβά, ας πούμε – ποιον νομίζετε ότι θα ψηφίσουν οι περισσότερες γυναίκες;
Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τις γυναίκες, ακριβώς το ίδιο ισχύει και για τους άνδρες ψηφοφόρους – με τρελαθούμε τώρα…
Αν βάλουμε σε ένα ψηφοδέλτιο δεκαπέντε άνδρες καθόλα άξιους και μόνο μια γυναίκα, με γοητευτικό δημόσιο προφίλ – την Εύα Καϊλή, ας πούμε – που νομίζετε ότι θα πάει «μονοκούκι» η ανδρική ψήφος;
Αυτό δεν μειώνει καθόλου την αξία που μπορούν να έχουν δημόσια πρόσωπα με «γοητευτικό προφίλ». Απλά δείχνει ότι τα κριτήρια που επικρατούν στο εκλογικό σώμα – άνδρες και γυναίκες το ίδιο – δεν είναι πάντα αξιοκρατικά. Επηρεάζονται από την εικόνα και από την «γοητεία»…
Αξία θα είχε να βοηθούσαμε πρόσωπα που το αξίζουν πραγματικά – άνδρες και γυναίκες – αλλά δεν έχουν τέτοια «γοητεία», δεν είναι αντικειμενικά «κούκλες» ή «κούκλοι», δεν γράφουν στο γυαλί μαγικά, αλλά έχουν μυαλό, έχουν Παιδεία, έχουν όρεξη, έχουν εντιμότητα, ικανότητα, υπευθυνότητα και ευθυκρισία, δηλαδή έχουν «όλο το πακέτο» να προσφέρουν – αλλά δεν έχουν καμία ελπίδα, γιατί υστερούν στην «εικόνα». Κι αντί να βοηθήσουμε τέτοιους ανθρώπους να μπουν στην Πολιτική, πετάμε μια… «ποσόστωση» και καθαρίσαμε!
Και το παίζουμε και «προοδευτικοί» – τρομάρα μας.
Δεύτερον, ξέρετε πού οδηγούν οι ποσοστώσεις; Θα σας πω κάτι που το γνωρίζουν σε ΟΛΑ τα κομματικά επιτελεία – αλλά δεν τολμάει να το πει κανείς:
Ικανοί άνδρες – ιδιαίτερα «φρέσκοι» στην πολιτική, δηλαδή αυτοί που μας ενδιαφέρουν περισσότερο – δεν μπαίνουν γιατί «δεν χωράνε» στις ποσοστώσεις.
Και τα κομματικά επιτελεία παρακαλάνε νέες γυναίκες, που δεν έχουν καμία διάθεση να ασχοληθούν με τα κοινά και δεν πρόκειται καν να «τρέξουν» εκλογικά, για να συμπληρώσουν τις ποσοστώσεις στα ψηφοδέλτια.
Διώχνουν νέους άνδρες που θέλουν και μπορούν, για να βάλουν γυναίκες που ΔΕΝ έχουν καμία όρεξη να ασχοληθούν – για να συμπληρώσουν…
Οι παλαιοί βουλευτές, δεν πρόκειται να μείνουν έξω λόγω «ποσοστώσεων».
Οι ποσοστώσεις διώχνουν τους καινούργιους!
Αν υπήρχαν πολλές νέες γυναίκες που ήθελαν να μπουν και μπορούσαν, δεν χρειαζόταν καμία ποσόστωση! Τα κομματικά επιτελεία, ψάχνουν έτσι κι αλλιώς με γνώμονα την αντιπροσωπευτικότητα, και θα τις έβαζαν αμέσως. Δεν θα τις άφηναν απ’ έξω γιατί είναι… γυναίκες! Αφού οι μισοί ψηφοφόροι τους και πλέον γυναίκες είναι…
Οι ποσοστώσεις απλά διώχνουν πρόθυμους νέους άνδρες πολιτευτές και βάζουν γυναίκες που δεν πολυενδιαφέρονται …
Αυτή είναι η αλήθεια – αλλά δεν θα σας την πουν.
Γιατί κυριαρχεί ο λαϊκισμός παντού!
Ακόμα και σε εκείνους που το παίζουν αντίπαλοι του λαϊκισμού.
Αυτά για σήμερα, μέρα που είναι…
Κυρίες μου, να χαίρεστε ό,τι αγαπάτε.
Και κύριοί μου να αγαπάτε τις γυναίκες σας – και σήμερα και κάθε μέρα!
ΥΓ. Ο Μάο Τσε Τούγκ είχε πει κάποτε πως:
«η γυναίκα είναι το μισό του ουρανού»…
Για την ακρίβεια είχε πει ότι οι γυναίκες:
«κρατάνε στους ώμους τους το άλλο μισό του ουρανού»!
Για να δείξει την συντροφικότητα και τη συμπληρωματικότητα ανδρών-γυναικών.
Όχι πως ήταν κανένας… φεμινιστής ο Μάο.
Δικτάτορας ήταν από τους πιο αιμοσταγείς.
Αλλά είπε κι αυτός την παρόλα του για να τους μπερδέψει όλους.
Και τα κατάφερε…
Για μας που δεν είμαστε… Μαοϊκοί, και δεν είμαστε φεμινιστές, η γυναίκα είναι κάτι παραπάνω:
Ολόκληρος ο Ουρανός και η Γή, Μαζί!
