Μερικές σκόρπιες σκέψεις μέσα σε μιαν επικαιρότητα δραματικά φορτισμένη: * Η νέα Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Αικατερίνη Σακελλαροπούλου άρχισε λίγο «στραβά» την σταδιοδρομία της στο ανώτατο Πολιτειακό αξίωμα.
Tου Θανάση Κ.
Ζήτησε στην πρόσκληση για τον ορκωμοσία της να αναγραφεί το όνομά της ως «Κατερίνα» – δηλαδή με το υποκοριστικό της – κι όχι ως Αικατερίνη που είναι το όνομα της επισήμως…
Πάλι καλά που δεν την λένε Αθανασία, γιατί θα ζήταγε να μπει στον πρόσκληση το… Σούλα!
Πάλι καλά που δεν τη λένε Παρασκευή, γιατί θα ζήταγε να μπει στην επίσημη πρόσκληση το… Βούλα.
Ή πάλι καλά που δεν είναι άνδρας να ονομάζεται Χαράλαμπος, γιατί θα ζήταγε να μπει στον πρόσκληση ως…Μπάμπης!
Αν δεν έχει καταλάβει ότι το νέο της αξίωμα την ανεβάζει πάνω από την καθημερινότητα της «οικειότητας» – και απαιτεί κύρος και επισημότητα – μάλλον δεν έχει καταλάβει τίποτε…
Τέτοια ζητήματα «ετικέτας» και «πρωτοκόλλου» – το αν θα φοράνε οι άνδρες γραβάτες στις επίσημες εμφανίσεις τους, το αν θα χρησιμοποιούν το πλήρες όνομά τους κι όχι το υποκοριστικό με το οποίο τους φώναζε η μάνα τους ή τους αποκαλούν τα οικεία τους πρόσωπα, το αν θα γράφουν το Γιάννης με την ορθή γραφή και δεν θα το «απλοποιούν» (με ένα νι) – τέτοιες σαχλαμάρες είναι απολύτως δικαιολογημένες, για νέα παιδιά!
Αλλά για ώριμα πρόσωπα που καταλαμβάνουν τον ανώτατο πολιτειακό αξίωμα είναι σαφής ένδειξη παιδισμού.
Όχι «νεανικότητας». Παιδισμού! Δηλαδή προσωπικής ανωριμότητας…
Αν θέλει να τη σέβεται ο κόσμος, πρέπει η ίδια να σεβαστεί το νέο αξίωμά της. Κι όχι να παιδιαρίζει…
* Σοβαρότερο παράπτωμά της και ο… λόγος της!
Όπου, ως νέα Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας διακήρυξε ότι:
«Πρέπει να διαφυλάξουμε τα σύνορά μας επιτελώντας το ανθρωπιστικό μας καθήκον απέναντι σε ανυπεράσπιστους και απελπισμένους ανθρώπους»…
Να της υπενθυμίσουμε ότι τα σύνορά μας τα απειλούν σήμερα, όχι «απελπισμένοι» και «ανυπεράσπιστοι» άνθρωποι, αλλά «εργαλειοποιημένες» ορδές λαθρομεταναστών που συντονίζονται, υποκινούνται και υποστηρίζονται από το τουρκικό κράτος…
Αυτό το έχουν αποδεχθεί και όλοι οι εταίροι μας – που καλούν τον Ερντογάν να τους απομακρύνει!
Κι αφού το κατάλαβαν οι εταίροι μας, καιρός είναι να το καταλάβει και η νέα Πρόεδρός μας.
Δεν έχουμε κανένα απολύτως «ανθρωπιστικό καθήκον» απέναντι σε παράνομους επίδοξους εισβολείς.
Δεν έχουμε κανένα απολύτως «ανθρωπιστικό καθήκον» απέναντι σε «ασύμμετρη απειλή»!
Έχουμε μόνο καθήκον απέναντι στο λαό μας και στο Σύνταγμά μας, να αποκρούσουμε την ασύμμετρη απειλή…
Ας ρίξει μια ματιά τι ακριβώς συμβαίνει αυτή τη στιγμή στον Έβρο! Θα δει ορδές νεαρών να ρίχνουν πέτρες και δακρυγόνα σε βάρος των Ελλήνων συνοριακών φρουρών που τους εμποδίζουν να μπουν…
Δεν υπάρχει καμία «δύσκολη εξίσωση» για να λύσουμε!
Οι παράνομοι δεν μπαίνουν. Τελεία και παύλα.
Με ευκαιρία ανάληψης των νέων καθηκόντων της,
ευχόμαστε ειλικρινώς καλήν επιτυχία στην νέα μας Πρόεδρο,
την κα Αικατερίνη (κι όχι, βέβαια «Κατερίνα») Σακελλαροπούλου.
Με την ελπίδα ότι θα βάλει στην άκρη τις ιδεοληψίες της.
* Και μια που αναφερθήκαμε στον Έβρο και στις πιέσεις της Τουρκίας, πολλοί πιστεύουν ότι ο Ερντογάν επιδιώκει κάποιου είδους «θερμή εμπλοκή»…
Προκαλεί, αυξάνει την ένταση συνεχώς, σαν να πηγαίνει «γυρεύοντας»…
Αν θέλουμε να εκμηδενίσουμε ένα τέτοιο ενδεχόμενο στον Έβρο, πρέπει να σηκώσουμε πλήρη «φράχτη» από την μιαν άκρη ως την άλλη.
Μόνο έτσι δεν θα μπορούν να μας προκαλούν με λαθρομετανάστες.
Και μόνον έτσι θα αναγκαστούν να τους αποσύρουν οι τουρκικές αρχές.
Γιατί δεν θα έχει κανέναν νόημα να μένουν άλλο εκεί.
Από πλήρη φράχτη δεν μπορούν να περάσουν, έτσι κι αλλιώς…
«Προβοκάτσια» με πυρά «ευθείας βολής» δεν μπορεί να υπάρξει, αν σηκωθεί πλήρης φράχτης…
Και θα είναι η καλύτερη απόδειξη ότι η Ελλάδα ούτε πυροβολεί αμάχους ούτε έχει καμιά τέτοια διάθεση…
Με πλήρη φράχτη στα σύνορα τελειώνουν και τα fake news της Τουρκικής προπαγάνδας για «κακομεταχείριση», τραυματισμούς και σκοτωμούς. Ο φράχτης αποκλείει τη «φυσική επαφή», έτσι κι αλλιώς…
Και η Τουρκία δεν μπορεί να διαμαρτύρεται για το φράχτη, διότι και η ίδια έχει φτιάξει τείχος 700 χιλιομέτρων στα σύνορά της με την Συρία!
Και η Βουλγαρία έχει σηκώσει διπλό φράχτη σε όλη τη συνορογραμμή της με την Τουρκία. Και ο Ερντογάν δεν λέει κουβέντα…
* Με πλήρη φράχτη στον Έβρο λύνεται το πρόβλημα εκεί και αποτρέπεται η «προβοκάτσια» εκεί.
Πιθανώς το πρόβλημα θα μεταφερθεί αλλού, αν η Τουρκία «ξύνεται» για θερμό επεισόδιο έτσι κι αλλιώς.
Όμως από τον Έβρο τουλάχιστον, θα έχουμε εξουδετερώσει μιαν επικίνδυνη εστία κινδύνου προβοκάτσιας και εμπλοκής…
* Και μερικές παρατηρήσεις για τον κορονοϊό, που έχει αληθινός εφιάλτης σε όλους μας:
Τις επόμενες μέρες (και για ένα μήνα τουλάχιστον) θα ακούμε κάθε μέρα να ανεβαίνει ο αριθμός των «βεβαιωμένων» (ή «ταυτοποιημένων») κρουσμάτων.
Δεν θα πρόκειται πάντα για «νέα κρούσματα». Πολλά απ’ αυτά θα είναι κρούσματα που υπάρχουν ήδη και κυκλοφορούν και ίσως βρίσκονται πια στη φάση της ίασης.
Δεν θα «μεγαλώνει» αναγκαστικά το πρόβλημα.
Θα αποκαλύπτεται στις αληθινές διαστάσεις που ήδη έχει…
Το ανησυχητικό θα είναι τα νέα «θύματα», δηλαδή άνθρωποι που χάνουν τη ζωή τους από τον κορονοϊό.
Μέχρι στιγμής έχουμε μόνον ένα θύμα. Και τρία άτομα στην εντατική.
Είναι πιθανό αυτό να αλλάξει τις επόμενες μέρες.
Ελπίζουμε να μη συμβεί, αλλά όλοι οι ειδικοί μας προειδοποιούν, ότι ο αριθμός των θυμάτων θα ανέβει.
Δεν θα επιχειρήσουμε πρόβλεψη.
Και οι ειδικοί, άλλωστε, είναι πολύ συγκρατημένοι…
Να ξέρετε πάντως, ότι η Ιταλία, που – δικαίως – μας φοβίζει, είναι η εξαίρεση, όχι ο κανόνας.
Αν εξαιρέσουμε, λοιπόν την Ιταλία, όπου η διάδοση των κρουσμάτων υπήρξε αστραπιαία και ο αριθμός των θυμάτων εφιαλτικός – εξαιρώντας επίσης την Κίνα όπου, όμως, η πανδημία βρίσκεται πια σε ύφεση – στις άλλες χώρες και τα κρούσματα και τα θύματα είναι πολύ λιγότερα!
Για να έχετε μια βάση σύγκρισης:
–Η Ιταλία είχε μέχρι προχθές 15 χιλιάδες κρούσματα και πάνω από χίλια θύματα.
–Αλλά η Γαλλία έχει πάνω από δύο χιλιάδες κρούσματα και σχεδόν 50 θύματα!
–Η Γερμανία έχει επίσης κοντά στις δύο χιλιάδες κρούσματα αλλά μόλις 2 θύματα!
–Ενώ στις ΗΠΑ τα κρούσματα πλησιάζουν τα χίλια και τα θύματα 30 περίπου.
Κι εμείς επισήμως μετράμε περί τα 120 κρούσματα και μόλις ένα θύμα!
* Συμπέρασμα: Δεν είναι υποχρεωτικό να ακολουθήσουν όλες οι χώρες το παράδειγμα της Ιταλίας (που έχει άλλωστε τεθεί σε παγκόσμια καραντίνα).
Και σε αυτό αποσκοπούν όλα τα περιοριστικά μέτρα που παίρνονται παντού: Να μη γίνουμε όπως η Ιταλία…
Τα μέτρα αυτά πρέπει να τηρηθούν σχολαστικά απ’ όλους μας.
Με τη – βάσιμη – ελπίδα ότι από τα τέλη Απριλίου, που θα ανέβει αισθητά η θερμοκρασία, ο κορονοϊός θα υποχωρήσει, ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Ελλάδα…
Αλλά καμία επανάπαυση δεν δικαιολογείται.
Κανένας εφησυχασμός δεν συγχωρείται.
Και κανένας πανικός!
Γιατί ο πανικός μπορεί να κάνει μεγαλύτερη ζημιά από τον ίδιο τον κορονοϊό…
* Όσον αφορά όμως, τις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας, εδώ κάθε ανησυχία είναι δικαιολογημένη:
Η παγκόσμια υποχώρηση του ΑΕΠ θα είναι μεγαλύτερη από το 1,5% που λένε σήμερα (σε σύγκριση με τις προ του ιού προβλέψεις).
Και στην Ελλάδα είναι πιθανό να περάσουμε σε ύφεση:
Από 2,8% πρόβλεψη ανάπτυξης που υπήρχε επισήμως πέρσι τον Νοέμβριο ή 2-2,5% ανάπτυξη που εκτιμούσαν πιο μετριοπαθώς ξένοι οίκοι…
Τώρα ασφαλέστερη πρόβλεψη είναι πλέον ότι θα περάσουμε σε ύφεση!
Και η κυβέρνηση ήδη επεξεργάζεται δέσμη έκτακτων μέτρων ανακούφισης εντός της χώρας, αλλά και διεκδικεί δέσμη πολιτικών ανακούφισης σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Ευτυχώς, οι Ευρωπαίοι σε αυτό ομονοούν πλέον…
* Δεν με τρομάζει ο ίδιος ο ιός! Θα το αντιμετωπίσουμε και θα το ξεπεράσουμε. Τα πράγματα θα χειροτερεύουν για κάποιο διάστημα, πριν αρχίσουν να βελτιώνονται.
Και συνολικά, ελπίζω ότι η ζημιά θα είναι μικρότερη απ’ ό,τι φοβούνται πολλοί. Φτάνει να εφαρμοστούν τα μέτρα που ήδη λαμβάνονται…
Με ανησυχούν περισσότερο οι οικονομικές συνέπειες, που είναι παγκόσμιες πλέον και θα πάρουν ίσως χαρακτήρα γεωπολιτικών ανατροπών. Πράγμα που μπορεί να εγκυμονεί δραματικές ανακατατάξεις διεθνώς…
* Ακόμα πιο πολύ με ανησυχεί, ωστόσο, η αίσθηση πανικού που τείνει να επικρατήσει παγκοσμίως. Σε κάθε κοινωνία. Και στη δική μας…
Καταλαβαίνω ότι οι λαοί συχνά χρειάζονται γερό «ταρακούνημα», προκειμένου να εφαρμόσουν τα μέτρα που είναι απαραίτητα για την ίδια την ασφάλειά τους.
Φοβάμαι όμως, ότι το υπερβολικό «ταρακούνημα» κινδυνεύει να δημιουργήσει φοβική υστερία σε μαζική κλίμακα.
Κι αν αφήσουμε τα πράγματα να φτάσουν μέχρις εκεί, θα το μετανιώσουμε πικρά.
