Στον τρίτο όροφο του αχανούς κτιρίου του υπουργείου Παιδείας, στο Μαρούσι, εκεί όπου βρισκόταν το γραφείο του «καρατομηθέντος» Τάσου Κουράκη, ανατέλλει τις μέρες αυτές το αστέρι της Σίας Αναγνωστοπούλου, της νέας αναπληρώτριας υπουργού Παιδείας, πανεπιστημιακού και εκείνης, με πτυχίο από τη Φιλοσοφική και ακόμα ένα στην… τουρκική γλώσσα και τον πολιτισμό από το Institut National des Langues Orientales.
H Σία Αναγνωστοπούλου, που συνδέεται με στενή φιλική σχέση με τη γνωστή στο πανελλήνιο Μαρία Ρεπούση, φαίνεται ότι έχει μια… τουρκολατρία, αφού διετέλεσε επί εννέα ολόκληρα χρόνια (από το 1995 έως το 2004) καθηγήτρια στο Τμήμα Τουρκικών και Μεσανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Κύπρου. Στη συνέχεια μεταλαμπάδευσε τις γνώσεις της (και προφανώς τις απόψεις της) στους φοιτητές του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου.
Η κίνησή της, πριν καλά-καλά πατήσει το πόδι της στο νέο γραφείο της στο υπουργείο Παιδείας, να θέσει ζήτημα αλλαγών στον τρόπο απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων, με πρώτο από όσους διαμαρτυρήθηκαν έντονα τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Σε αντίθεση με τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσε η φίλη της, κυρία Ρεπούση, η αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας με το… άτακτο μαλλί θέλει να εμφανίζεται πιο «ευέλικτη» και συγκαταβατική. Για αυτό, άλλωστε, έσπευσε να μαζέψει την αρχική τοποθέτησή της για τα Θρησκευτικά, χωρίς ωστόσο στην ουσία να κάνει πίσω. Πάντως, εκείνοι που την τοποθέτησαν σε ένα τόσο νευραλγικό πόστο δεν μπορεί να μη γνώριζαν την προϊστορία της και τις θέσεις της. Πολλώ γε μάλλον όταν με την ιδιότητα της αναπληρώτριας υπουργού δίνει λόγο απευθείας στον πρωθυπουργό, χωρίς να παρεμβάλλεται ο προϊστάμενος υπουργός της, Νίκος Φίλης.
ΔΙΕΘΝΙΣΤΡΙΑ
Η κυρία Αναγνωστοπούλου είναι γνωστή στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ για τις διεθνιστικές θέσεις της σε μια σειρά από κορυφαία εθνικά ζητήματα, αλλά και σε προβλήματα όπως το μεταναστευτικό και το Ελληνοτουρκικό.
Το 2006 ήταν βασική ομιλήτρια σε σεμινάριο με θέμα «Τουρκία και Ευρώπη: Η άποψη της Αριστεράς» (σε συνεργασία με το Transform Europe). Αλλοι ομιλητές ήταν ο Νίκος Κωνσταντόπουλος –τότε απλός βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ–, ο πρόεδρος του τουρκικού Κόμματος της Ελευθερίας και της Αλληλεγγύης, Χαϊρί Κοζάνογλου, και στελέχη από το Ιδρυμα «Ρόζα Λούξεμπουργκ». Τον Μάιο του ίδιου χρόνου μετείχε επίσης σε σεμινάριο με θέμα «Αποδομώντας στερεότυπα: Πολεμώντας τον εθνικισμό στα Βαλκάνια», σε συνεργασία με το Κοινωνικό Φόρουμ Θεσσαλονίκης, την
Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης και το τουρκικό Black Cat Cultural Center.
Αλλη μία παρουσία της στην Κωνσταντινούπολη ήταν σε συνάντηση με θέμα «Παρόν και Μέλλον», στο συνεδριακό κέντρο του Instanbul Hilton, όπου μάλιστα εμφανίστηκε να προεδρεύει συνεδρίας με θέμα «Μειονοτικά Ιδρύματα».
Η αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας δεν απουσιάζει σχεδόν από καμία πρωτοβουλία για θέματα που αφορούν την παράνομη μετανάστευση. Η υπογραφή της φιγουράριζε πρώτη-πρώτη, λόγω αλφαβητικής σειράς, σε ένα παλαιότερο κείμενο με τίτλο «308 πολίτες ενάντια στην ξενοφοβία και τον ρατσισμό», όπου μεταξύ των άλλων αναφέρονται τα εξής:
«Με αγανάκτηση παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες τις μαζικές συλλήψεις και προσαγωγές Αλβανών κυρίως μεταναστών στα κατά τόπους Αστυνομικά Τμήματα και ιδιαίτερα στην περιφέρεια της πρωτεύουσας. Το Σάββατο 3/7/1999, με μια γιγαντιαία επιχείρηση των αστυνομικών δυνάμεων, πάνω από 1.500 Αλβανοί συνελήφθησαν, “φυλακίστηκαν” στο γήπεδο της Παλλήνης και στη συνέχεια οδηγήθηκαν στο Αστυνομικό Τμήμα για τα περαιτέρω. Συλλήψεις και προσαγωγές που έγιναν αδιακρίτως, στον “σωρό”, με το πρόσχημα της καταπολέμησης της εγκληματικότητας…».
Περίεργος ρόλος για το σχέδιο Ανάν επί Προεδρίας Κληρίδη
Η στάση της Σίας Αναγνωστοπούλου απέναντι στο σχέδιο Ανάν, του οποίου υπήρξε φανατική υπέρμαχος, είναι γνωστή σε πολύ κόσμο και γι’ αυτό η τοποθέτησή της στο υπουργείο Εξωτερικών τον Ιούλιο δεν έγινε δεκτή με… ικανοποίηση από τον προϊστάμενό της, υπουργό Νίκο Κοτζιά (για αυτό ίσως και η μετακίνησή της ύστερα από τις τελευταίες εκλογές).
Στις 11 Φεβρουαρίου 2004, μαζί με τους Χρήστο Καραγιαννίδη και Αδάμο Ζαχαριάδη, υπέγραψε κείμενο με τίτλο «Ας δώσουμε στην ελπίδα την τελευταία της ευκαιρία», προκειμένου τόσο η ελληνοκυπριακή κοινότητα όσο και η Αριστερά στην Ελλάδα να στηρίξουν το σχέδιο Ανάν με μια σειρά επιχειρημάτων που κεντρική τους ιδέα ήταν «η τελευταία ευκαιρία». Σε άλλο κείμενό της, με ημερομηνία 4 Απριλίου 2004, που δημοσιεύθηκε στην «Αυγή», με την υπογραφή και του Γιάννη Παπαδόπουλου και με τίτλο «Κυπριακό: Ο ορθός λόγος είναι αντεθνικός (φιλοτουρκικός) και ιμπεριαλιστικός», η κυρία Αναγνωστοπούλου περιέγραφε περίπου τα ίδια πράγματα. Αλλωστε, η «Αυγή» εκείνη την περίοδο υπερασπιζόταν φανατικά το σχέδιο Ανάν και αποδοκίμαζε το 75% των Ελληνοκυπρίων που το απέρριψε. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο αναλυτικό βιογραφικό σημείωμα της αναπληρώτριας υπουργού στην ιστοσελίδα του Παντείου Πανεπιστημίου αναφέρεται ότι «την περίοδο 2000-2003 ήταν υπεύθυνη της ερευνητικής ομάδας του υπουργείου Εξωτερικών της Κύπρου για θέματα που αφορούσαν την Τουρκία και την τουρκοκυπριακή κοινότητα». Πρόκειται για τα τελευταία τρία χρόνια της διακυβέρνησης της χώρας από τον Γλαύκο Κληρίδη. Την περίοδο εκείνη διαμορφώθηκε ουσιαστικά το σχέδιο Ανάν, που τέθηκε στην κρίση των δύο κοινοτήτων της Κύπρου επί Προεδρίας του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου και απορρίφθηκε με συντριπτική πλειοψηφία από την ελληνοκυπριακή πλευρά.
Μετά από όλα αυτά, που αποτελούν ένα μέρος μόνο του «πλουσιότατου» βιογραφικού της, ήταν φυσικό ο κ. Κοτζιάς να μην επιθυμεί να την έχει στο πλευρό του στο υπουργείο Εξωτερικών, αλλά είναι μάλλον περίεργο που η τοποθέτησή της έγινε σε ένα άλλο ιδιαίτερα κρίσιμο υπουργείο, όπως αυτό της Παιδείας. Ο άνθρωπος που πρέπει να χάρηκε με την τοποθέτησή της στο υπουργείο Παιδείας –εκτός από την ίδια– είναι η κυρία Μαρία Ρεπούση. «Είναι πιθανόν η Σία να έχει διδαχθεί από όσα συνέβησαν στη Μαρία Ρεπούση και δεν επιθυμεί να γίνει “σύμβολο” ανάλογης μορφής, που θα στρέψει εναντίον της ένα τόσο μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, ακόμα και του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ», λέει στα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» στέλεχος της Κουμουνδούρου, από αυτά που γνωρίζουν καλά την κυρία Αναγνωστοπούλου, αλλά δεν συμμερίζονται απόλυτα τις απόψεις της.
Αν κρίνουμε, πάντως, από τη διαχείριση του θέματος των Θρησκευτικών, μάλλον δεν διδάχτηκε καλά από ό,τι συνέβη στη φίλη της… Κι αυτή ήταν μόνο η αρχή.
