Τις περασμένες 10 μέρες περίπου, ακούσαμε πέντε φορές ψευδείς «ειδήσεις» από τον εμφύλιο στη Λιβύη (που μας αφορά άμεσα πια…):
–Την πρώτη φορά ότι η Τουρκία έστειλε στρατεύματα…
–Τη δεύτερη φορά, ότι η εκεχειρία «άρχισε» τα ξημερώματα της Κυριακής 12 Ιανουαρίου (όπως είχαν συμφωνήσει νωρίτερα, Πούτιν και Ερντογάν…)
–Την τρίτη φορά, ότι η εκεχειρία συμφωνήθηκε τελικά στη Μόσχα μεταξύ των δύο εμπόλεμων μερίδων την επόμενη Δευτέρα…
Του Θανάση Κ.
–Την τέταρτη φορά, ότι η εκεχειρία στη Λιβύη που είχε υπογραφεί ήδη από τον ένα εκ των δύο ηγετών (τον Σάρατζ) θα υπογραφόταν λίγες ώρες αργότερα και από τον άλλο, ο οποίος, όμως, είχε αναχωρήσει από τη Μόσχα χωρίς να υπογράψει…
Τι κοινό είχαν οι τέσσερις αυτές «πληροφορίες»;
Ότι… διαψεύστηκαν και οι τέσσερις!
Τι άλλο κοινό είχαν;
Ότι κατά κάποιο τρόπο, εμφάνιζαν την Τουρκία να «κερδίζει πόντους» και να «επιβάλλει το δικό της»…
Τι συνέβη τελικά;
Η Τουρκία δεν έστειλε «στρατεύματα» να βοηθήσει τον Σάρατζ στην Τρίπολη. Έστειλε μερικές εκατοντάδες παραστρατιωτικούς μισθοφόρους (Τουρκμένους από το Ιράκ και Άραβες από τη Συρία) και 35 «συμβούλους»…
Κανείς – και κυρίως οι αντίπαλοί του Σάρατζ, δηλαδή ο Χαφτάρ – δεν τους υπολογίζουν, έτσι κι αλλιώς. Κι όπως αποδείχθηκε, δεν κατάφεραν να αναχαιτίσουν την προέλαση του Χαφτάρ. Στην αρχή τον σταμάτησαν στα προάστεια της Λιβύης, αργότερα όμως οι δυνάμεις του Χαφτάρ επιτέθηκαν από τα ανατολικά της Τρίπολης, κατέλαβαν την Σύρτη, ήδη ελέγχουν το 90% του Λιβυκού εδάφους και πολιορκούν τη Μιζουράτα. Αν την πάρουν κι αυτή, η Τρίπολη είναι πια «στο πιάτο» τους…
Γι’ αυτό και ο Ερντογάν συμφώνησε με τον Πούτιν να γίνει εκεχειρία. Γιατί οι δυνάμεις που έστειλε δεν αρκούσαν – κι άλλες δεν τολμούσε να στείλει (τον σταμάτησε, όπως λέγεται, και ο αρχιστράτηγός του, ο Ακάρ)…
Στη συνέχεια, η πρώτη εκεχειρία (τα ξημερώματα της Κυριακής) κράτησε… 24 ολόκληρα λεπτά! Και κατέρρευσε αμέσως.
Μετά πήγαν στη Μόσχα οι δύο αντίπαλοι ηγέτες, Σαρατζ και Χαφτάρ…
Ο πρώτος που βρίσκεται σε δεινή θέση, έσπευσε να υπογράψει εκεχειρία…
Ο δεύτερος έφυγε καταγγέλλοντας την εκεχειρία που του πρότειναν, ζητώντας του να εγκαταλείψει όλα τα εδάφη που είχε καταλάβει. Και βεβαίως το αρνήθηκε…
Στη συνέχεια, από τη Λιβύη πια, Χαφτάρ εξήγγειλε ότι δεν επρόκειτο να υπογράψει τέτοια «εκεχειρία» (εκεί που τον παρουσίαζαν «έτοιμο» να υπογράψει) και εξήγησε ότι δεν δέχεται να διαπραγματεύεται με ένα καθεστώς-μαριονέτα ξένων, δηλαδή των Τούρκων!
Στο μεταξύ τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (εμμέσως και η Σαουδική Αραβία) και η Αίγυπτος ενεθάρρυναν τον Χαφτάρ να επιμείνει στην απόφασή του και μην υπογράψει…
Τώρα γίνεται και άτυπη διεθνής Διάσκεψη στο Βερολίνο (την ερχόμενη Κυριακή) σε μια ύστατη προσπάθεια νa βρεθεί «ειρηνική λύση» στη Λιβύη…
Αυτή τη φορά όμως – και για πρώτη φορά – ομολογούν οι πάντες πώς οι πιθανότητες να υπογραφεί εκεχειρία δεν είναι μεγάλες.
Γιατί; Γιατί τον Χαφτάρ τον στηρίζουν αποφασιστικά και η Αίγυπτος και μεγάλο μέρος του Αραβικού κόσμου. Δηλαδή όλοι εκείνοι που ΔΕΝ θέλουν τη συνεχή επέκταση της Τουρκικής επιρροής στην περιοχή.
Οπότε δεν αρκούν οι εκβιασμοί του Ερντογάν σε Ευρώπη, ΗΠΑ, Ρωσία.
Ούτε αρκεί η «επιρροή» της Ρωσίας για να επιβληθεί η εκεχειρία…
Για πρώτη φορά η Τουρκία μπορεί να χάσει το στοίχημα.
Και η επέκταση της Ρωσικής επιρροής να αναχαιτιστεί…
Το τελευταίο δεν «χαλάει» καθόλου τους Αμερικανούς (που γενικά έχουν αναδιπλωθεί…)
Αλλά και το ενδεχόμενο «τσαλάκωμα» του Ερντογάν δεν χαλάει καθόλου όλους εκείνους – σε Ευρώπη και ΗΠΑ – που δυσφορούν όταν τον βλέπουν να «ταυτίζεται» τόσο πολύ με τους Ρώσους…
Χώρια που η Ρωσία στηρίζει διακριτικά κι εκείνη τον Χαφτάρ (όπως και η Γαλλία, εξ άλλου)…
Οι χώρες που αντιτίθενται τόσο έντονα – και για πρώτη φορά – στην υπέρ-επέκταση της Τουρκίας είναι πολύ περισσότερες και πολύ πιο πολύτιμες και για τις ΗΠΑ και για τη Ρωσία και για την Ευρώπη – από την ίδια την Τουρκία…
Αυτό είναι το κύριο χαρακτηριστικό της «υπέρ-επέκτασης»:
Όποιος την κάνει, στην αρχή προχωρά χωρίς αντίσταση.
Αλλά δημιουργεί σταδιακά περισσότερους αντιπάλους, απ’ όσους ενδεχομένως μπορεί να αντιμετωπίσει…
Όσο κερδίζει χωρίς αντιστάσεις, τόσο παγιδεύεται στα επόμενα βήματα της επέκτασης.
Μέχρι, κάποια στιγμή να συνασπιστούν οι αντίπαλοί του – όσοι ήδη επλήγησαν και όσοι κινδυνεύουν – οπότε αρχίζει να πληρώνει το «τίμημα».
Κι αν κάπου τον σταματήσουν, τότε η «αντίστροφη μέτρηση» δεν αργεί…
Όσοι κάνουν το λάθος της «υπέρ-επέκτασης», συνήθως δεν μπορούν να διαπραγματευθούν τη διατήρηση κάποιων «κερδών» θυσιάζοντας τα υπόλοιπα.
Αν δημιουργηθεί συνασπισμό εναντίον σου, οι ισορροπίες κινδυνεύουν να ανατραπούν σε βάρος σου πολύ σύντομα.
Ίσως αυτό το «σημείο μηδέν» για την «υπέρ-επέκταση» της Τουρκίας να βρίσκεται στη Λιβύη…
Μην ξεχνάμε άλλωστε, ότι και η διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ξεκίνησε από την Λιβύη το 1911. Με τον Πόλεμό της κατά της Ιταλίας που τον έχασε την επόμενη χρονιά. Και ακολούθησαν αμέσως οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, που τους έχασε επίσης εναντίον των συνασπισμένων Βαλκάνιων. Και δύο χρόνια αργότερα, ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, όπου βρέθηκε με τη λάθος πλευρά και συνθηκολόγησε πρώτη. Κι ύστερα διαμελίστηκε…
Ίσως η Λιβύη είναι η μοιραία περιοχή για την Τουρκία…
Για μας βγαίνουν τρία συμπεράσματα:
— Πρώτον να μη θεωρούμε την ισχύ της Τουρκίας «ακατανίκητη». Παίζει σκληρά, αλλά ήδη πολλαπλασιάζονται οι εχθροί της στην περιοχή μας. Κι αυτό μας δίνει νέα περιθώρια ευελιξίας – αλλά και αποφασιστικών κινήσεων…
–Δεύτερον, να μην κάνουμε και το αντίθετο λάθος: να μην εφησυχάζουμε! Κανείς δεν θα λύσει τα δικά μας προβλήματα, αν δεν δείξουμε αποφασιστικότητα να τα υπερασπιστούμε πρωτίστως εμείς οι ίδιοι…
–Τρίτον, να μη ξεχνάμε ότι, ακόμα κι αν η Τουρκία την πατήσει στη Λιβύη, το «πληγωμένο θηρίο» είναι δύο φορές πιο επικίνδυνο. Κι εμείς είμαστε δίπλα του…
ΥΓ.1 Βασική «Αχίλλειος πτέρνα» της Ελλάδας σήμερα έναντι της Τουρκίας είναι οι «ροές» των λαθρομεταναστών. Με τις οποίες εκβιάζει εμάς και πιέζει την Ευρώπη. Αυτή την «Κερκόπορτα» πρέπει να την κλείσουμε άμεσα και να την ελέγξουμε αποφασιστικά…
ΥΓ.2 Και κάτι ακόμα: να έχουμε το νου μας με όσα διαβάζουμε στον Τύπο ή βλέπουμε στα ειδησεογραφικά δελτία. Στην Ελλάδα ανθεί ιδιαίτερα η παραπληροφόρηση πλέον. Ιδιαίτερα η παραπληροφόρηση υπέρ της Τουρκίας…
Ευτυχώς βέβαια, που τώρα πια υπάρχει το διαδίκτυο και τα ψέματα έχουν «κοντά ποδάρια». Δεν πάνε μακριά…
