Στην Ελλάδα έχουμε μια τάση να βρισκόμαστε συχνά…«εκτός θέματος»! Ή ερμηνεύουμε το σήμερα και το αύριο ως «γραμμική προέκταση» του χθες…
Είναι αξιοπερίεργο πως ένας λαός που έχει μάθει από τα γεννοφάσκια του να «πολιτικολογεί», δεν βλέπει τις κρίσιμες στιγμές τα πράγματα που αλλάζουν γύρω του. Και νομίζει ότι βρίσκεται σε ένα κόσμο ο οποίος προ πολλού, απλώς… δεν υπάρχει!
Κλασικό παράδειγμα, η συζήτηση περί του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος παρά τη δεινή ήττα του προχθές – και την προεξοφλούμενη, ακόμα μεγαλύτερη ήττα του στις 7 Ιουλίου – παραμένει, λέει, «ο ισχυρότερος πόλος στο χώρο της Κεντροαριστεράς».
Άρα, ο Τσίπρας «διασώζεται» (λέει)…
Του Θανάση Κ.
Να μερικές ενστάσεις σε αυτό τον ισχυρισμό:
* Αυτός ο συλλογισμός σημαίνει ότι μια επώδυνη ήττα του ΔΕΝ θα έχει καμία εσωτερική επίπτωση. Σου λέει, ο Τσίπρας τους πήγε από το 4% στο 36%, κι αν ακόμα τους κατεβάσει στο 20%, θα είναι ο αδιαμφισβήτητος «ήρωάς» τους!
Μην είστε και τόσο σίγουροι…
Η Αριστερά, λόγω της ιδιομορφίας που έχει – να πιστεύει ότι αυτή έχει το «μονοπώλιο της αλήθειας» και την «αποκλειστικότητα» της «ιστορικής προόδου», δεν ξέρει να χάνει!
Για την ακρίβεια δεν πιστεύει ότι μπορεί ποτέ να χάσει πραγματικά…
Στο ιδεολογικό σύμπαν που κινείται η ήττα της είναι πράγμα «αφύσικο» και μπορεί να εξηγηθεί μόνο από «προδοσία» μέσα στις γραμμές της.
Εξ ου και αναζητά πάντα «προδότες» ανάμεσά της.
Η έστω ασυγχώρητα λάθη (όχι οποιαδήποτε λάθη – ασυγχώρητα).
Βλέπετε οι αριστεροί είναι απόλυτα σίγουροι και συνειδησιακά πεπεισμένοι, ότι ηθικά υπερέχουν, διανοητικά υπερέχουν και πολιτικά υπερέχουν επίσης, άρα μόνο από «προδοσία» μπορεί να έχασαν («κάποιοι πρόδωσαν τις ιδέες της Αριστεράς») ή από ασυγχώρητα λάθη που έγιναν (εδώ η έμφαση είναι στο «ασυγχώρητα»…)
Έτσι η εσωκομματική συζήτηση μετά την ήττα γίνεται ιδιαίτερα βίαιη και δραματικά διχαστική ανάμεσα στους αριστερούς…
Όποιον τον κατηγορούν ως «προδότη», οργίζεται και ανταποδίδει τις κατηγορίες. Κι όποιον τον κατηγορούν ως «ανίκανο», επίσης «απασφαλίζει» και ανταποδίδει τα ίσα.
Οπότε η έντονη συζήτηση μετατρέπεται αμέσως σε γενικευμένη σύγκρουση…
Η συζήτηση μετά την ήττα είναι συνήθως – πάντα για την ακρίβεια – η «νύχτα των μεγάλων μαχαιριών»!
Γιατί, βλέπετε, η Αριστερά δεν μπορεί ποτέ να πιστέψει ότι ίσως η ίδια είναι το μεγάλο λάθος! Ότι βρισκόταν σε θεμελιώδες λάθος εξ αρχής…
Η Αριστερά – στη μυθολογία που έχουν πλήρως πιστέψει οι αριστεροί – στο τέλος θα κερδίσει πλήρως, θα επαληθευθεί πλήρως, θα δικαιωθεί πλήρως.
Κι ύστερα από τόση αυταρέσκεια και αλαζονεία, μετά από τέσσερα χρόνια «ΠΦΑ», βλέπουν ξαφνικά όλο το χάρτη της Ελλάδας… να έχει γίνει μπλε!
Τρελαίνονται, κυριολεκτικά!
Η λέξη «αυτοκριτική» στο λεξιλόγιο της Αριστεράς δεν σημαίνει σοβαρή συζήτηση λαθών που έγιναν – σημαίνει αναζήτηση «αποδιοπομπαίων τράγων».
Δεν προσπαθούν οι αριστεροί να γίνουν σοφότεροι από την ήττα τους, να εντοπίσουν τα αίτια των λαθών τους και να το διορθώσουν. Αντίθετα προσπαθούν να διασώσουν τα λάθη τους – δηλαδή τα ίδια τα θεμελιώδη «πιστεύω» τους – φορτώνοντάς τα σφάλματα σε κάποιους «ηγέτες» τους…
Όλους αυτούς τους «κακομοιραίους» που τους αποθέωναν ως… «δρακογενιά» θα τους βγάλουν ξαφνικά «σαμιαμίδια»!
Ολίγιστους, άχρηστους, «ύποπτους», «αρρωστημένους»…
Αν θέλετε να εκνευρίσετε ένα «αριστερό» πείτε του πως δεν πρόδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ τις «ιδέες της Αριστεράς»! Πείτε του πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτό ακριβώς: η αριστερά στην πράξη! Παντού τέτοια έγιναν όπου κυβέρνησε η Αριστερά! Ενίοτε και πολύ χειρότερα…
Δεν το χωράει το μυαλό τους και δεν θα το καταλάβουν ποτέ.
(Όταν το καταλάβουν, κι αν το καταλάβουν, κι όσοι το καταλάβουν, παύουν αυτόματα να είναι αριστεροί!)
* Δεύτερον, η απώλεια της εξουσίας από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ θα ανοίξει και το «κουτί της Πανδώρας», για να έλθουν στην επιφάνεια όχι μόνο οι «καταπιεσμένες» εσωτερικές τους αντιθέσεις ως τώρα, αλλά και τα σκάνδαλα που έκαναν και προσπαθούσαν να αποκρύψει (ελέγχοντας τη Δικαιοσύνη κλπ.)
Γι’ αυτό και λύσσαξαν να την ελέγξει ως το τέλος. Αλλά δεν τα καταφέρνουν. Κι αν ακόμα τα «κατάφερναν», πάλι δεν σώζονταν…
Όλα αυτά που τους κρατούσαν «στο αφρό», τώρα τελειώνουν! Η Αριστερά χάνει την κυβέρνηση και μαζί την δυνατότητα να ασκεί ασφυκτική προπαγάνδα κατά των αντιπάλων της ή να κρύβει την αλήθεια για τα σκάνδαλά της, ή τη δυνατότητα να αναβάλει την εξέτασή τους…
Όλα θα έλθουν ορμητικά στην επιφάνεια, όχι από την επόμενη κυβέρνηση, αλλά ανεξάρτητα κι από την ίδια τη βούληση της επόμενης κυβέρνησης.
Αυτά που θα βγουν στο φως (αυτά που ήδη γνωρίζουμε κι εκείνα που βασίμως υποπτευόμαστε), θα είναι αρκετά για κονιορτοποιήσουν και το κύρος και την ενότητα και την αξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ και των στελεχών του.
Διαβάστε προσεκτικά την επιστολή παραίτησης του εισαγγελέα Αγγελή – του «δικού» τους – και θα καταλάβετε…
* Αλλά κι εκείνα που θα αποκαλύψουν οι δανειστές σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ!
Άρχισαν ήδη να μιλούν (στο Eurogroup) για «λογιστικές αλχημείες» στα πλεονάσματα που παρουσίαζε η κυβέρνηση Τσίπρα!
Τι λέτε, ρε παιδιά;
Εμείς καιρό τώρα επιμέναμε ότι τα πλεονάσματα ήταν «πέτσινα»!
Και το λέγαμε μόνοι μας…
Εσείς οι αρμόδιοι «επόπτες» και καλά, πού ήσασταν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καμάρωνε αυτάρεσκα ότι «έλυσε» όλα τα προβλήματα, να τον ελέγξετε ότι κάνει λαθροχειρίες;
Την προηγούμενη κυβέρνηση την κυνηγούσατε όταν προσλάμβανε… 36 γιατρούς για να στελεχώσουν τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείες (ΜΕΘ) των δημόσιων νοσοκομείων! Για 36… fucken γιατρούς κάνατε φασαρία (η πρόσληψη των οποίων δεν παραβίαζε κανένα συμφωνημένο στόχο)…
Ο ΣΥΡΙΖΑ προσλαμβάνει εδώ κι ενάμιση χρόνο στρατιές αργόσχολων ημετέρων, κόντρα σε όλα τα συμφωνηθέντα (μαζί σας) και δεν λέγατε κουβέντα ως τώρα. Τώρα το «ανακαλύψατε»…
Τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει, θα του τα «χώσουν» κι όσοι του χαρίζονταν ως τώρα: Οι απέξω…
* Και τέταρτον, μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ όσοι δεν μίλαγαν ως τώρα – και τα έβρισκαν όλα «καλώς καμωμένα» – γιατί κάτι είχαν κερδίσει οι ίδιοι (κάποιο διορισμό, κάποιο ρουσφέτι) ή κάτι περίμεναν να κερδίσουν στο άμεσο μέλλον, τώρα ξαφνικά θα θυμηθούν ότι… «εκείνοι από πάντα το έλεγαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν σάπιος»!
Η μεγάλη «συγκολλητική δύναμη» που κρατάει ενωμένα τα κρατισκιστικά κόμματα εξουσίας είναι η ίδια η εξουσία! Όταν χαθεί η εξουσία, όλοι οι ευεργετηθέντες μετατρέπονται σε αγνώμονες. Ενίοτε και σε «γενίτσαρους»…
Τέσσερις μηχανισμοί θα τεθούν σε κίνηση να σμπαραλιάσουν το ΣΥΡΙΖΑ από την επομένη της ήττας του:
–Πρώτον, η εσωτερική αναζήτηση «αποδιοπομπαίων τράγων». Που πάντα μέσα στην Αριστερά είναι ιδιαίτερα «ανθρωποφαγική»…
–Δεύτερον, οι αποκαλύψεις των σκανδάλων του ΣΥΡΙΖΑ, που θα είναι ιδιαίτερα «θεαματικές» – ενίοτε και ανατριχιαστικές! Κάποιος μπορεί να πει – και λέγεται συνήθως – πως όλες οι κυβερνήσεις είχαν κάποιους «σκελετούς» στα ντουλάπια τους. Αλλά εδώ δεν μιλάμε για «σκελετούς». Μιλάμε για κανονική zombie parade – παρέλαση των «ζόμπις»!
–Τρίτον, οι ξένοι δανειστές που «χάϊδευαν» ως τώρα την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα βγουν και θα του τα σύρουν μαζωμένα. Θα είναι έτσι κι η ευκαιρία τους να «εξιλεωθούν» οι ίδιοι, για όσα δεν «έβλεπαν», δεν έλεγαν και δεν έκαναν ως τώρα…
–Τέταρτον, η απώλεια της «συγκολλητικής ουσίας» του ΣΥΡΙΖΑ – δηλαδή της εξουσίας – θα λειτουργήσει καταλυτικά έτσι κι αλλιώς, γιατί μόνο με αυτό στάθηκε ως τώρα, και όταν το χάσει δεν θα μπορεί να σταθεί πια…
Οι πραγματικοί «ιδεολόγοι» του – αυτοί που του στέκονταν πιστοί όσα χρόνια βρισκόταν γύρω στο 4% έχουν προ πολλού φύγει και θέλουν πρώτοι να τον εκδικηθούν για το «κατάντημά» του! Κι όσοι του μείναμε «πιστοί» ως τώρα, θα σαλπάρουν γι’ αλλού – «σημαίες ευκαιρίας» αναζητούν, δεν παραμένουν πιστοί σε ναυάγια.
Τα ποντίκια φεύγουν πρώτα από το σκάφος που βουλιάζει.
Και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μαζέψει πολλά – μα πολλά – «ποντίκια».
«Μπούφους» δεν έχει πια. Οι «μπούφοι» έχουν φύγει προ πολλού…
Αυτοί οι τέσσερις μηχανισμοί θα τον σμπαραλιάσουν!
Ο καθένας μόνος του θα αρκούσε – αλλά και οι τέσσερις μαζί…
Δεν έχει σημασία τι θα κάνει η επόμενη κυβέρνηση.
Δεν θα τον σμπαραλιάσουν οι αντίπαλοι του.
Τα λάθη του και οι αναπηρίες του και οι «αμαρτίες» του αρκούν…
ΥΓ.1 Στο χώρο της λεγόμενης «Κεντροαριστεράς» θα γίνει αληθινή κοσμογονία το επόμενο διάστημα. Το κενό που θα προκύψει θα επιτρέψει να αναδειχθούν νέα κόμματα. Δεν θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ! Μάλλον δεν θα είναι ούτε το ΚΙΝΑΛ (όπως τα κατάφερε η κα. Φώφη). Αλλά δεν θα είναι αναγκαστικά κι αυτό που μάθαμε να λέμε «Κεντροαριστερά».
Σε τρία ως πέντε χρόνια από τώρα τίποτε δεν θα είναι όπως πριν.
Και η Κεντροδεξιά θα έχει μετασχηματιστεί σε κάτι άλλο, και στο υπόλοιπο του πολιτικού φάσματος θα έχει αναδειχθεί κάτι διαφορετικό.
Η κοινωνία θα έχει αλλάξει δραματικά. Και το πολιτικό σύστημα το ίδιο.
Όσοι απλώς φαντάζονται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τη δεινή και επώδυνη (νέα) ήττα του θα ανασυγκροτηθεί ως αντιπολίτευση και «θα επιστρέψει δριμύτερος» είναι βαθιά νυχτωμένοι!
Τίποτε δεν θα είναι πια ίδιο όπως πριν.
Η νέα μεταπολίτευση άρχισε!
ΥΓ.2 Τον Ιούλιο-Αύγουστο το 1974 όταν μόλις είχε πέσει η χούντα, κάποιοι μίλαγαν τότε για… «αλλαγή νατοϊκής φρουράς»!
Ή ακόμα χειρότερα, ότι «άλλαξε ο Μανωλιός – έβαλε τα ρούχα του αλλιώς»!
Αυτό «καταλάβαιναν» από την άφιξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην Αθήνα τότε…
Τόσο ρηχά αποτιμούσαν αυτό που μόλις είχε συμβεί.
Ερμήνευαν τη «μεταπολίτευση», ως… επιστροφή στο 1966 – στο «πρόσφατο παρελθόν».
Δεν φαντάζονταν τι επρόκειτο να ακολουθήσει…
Κι έπεσαν απελπιστικά έξω. Όλοι!
