Ξεσκονίζοντας παλιές φωτογραφίες μου, είδα αυτές που είχα τραβήξει το καλοκαίρι του 2013 στο terra vive στη συναυλία των DEPECHE MODE.
Θυμήθηκα που είχα μεθύσει από τους ήχους των τραγουδιών τους. Για δύο ώρες χοροπηδούσα και τραγουδούσα με όποιον ήταν δίπλα μου και στο τέλος της συναυλίας, έκατσα στο γρασίδι αρνούμενος να φύγω αν δεν ξαναεμφανιστούν.
Η λατρεία μου για το group ξεκίνησε το 1985. Τότε μάλωνα μέσα μου ποιο τραγούδι είναι καλύτερο, το Stripped ή το Black Celebration.
Από εκείνη τη συναυλία τους, προσπαθώ να καταλάβω πως οι DEPECHE μου δημιούργησαν συναισθήματα που δεν έχουν καταφέρει άλλα αγαπημένα μου συγκροτήματα, που ομοίως λατρεύω από μικρό παιδί. Κανένα συγκρότημα δεν έχει καταφέρει να με σαγηνεύσει τόσο όσο αυτοί. Πως είναι δυνατόν για 3 δεκαετίες να με παρασύρουν και η μουσική τους να διατηρεί την αίγλη και την ποιότητα των πρώτων τους album; Τώρα άλλωστε είμαι ένας ενήλικας που άσχετα αν ακόμα θυμάμαι τους στίχους από όλα τα τραγούδια τους, η ζωή και οι υποχρεώσεις μου περιστρέφονται γύρω από άλλα ενδιαφέροντα.
Η συναυλία στο terra vive, ήταν η ίδια ακριβώς που είχα παρακολουθήσει το 2002 στο κλειστό του ΟΑΚΑ και το 2008 στο terra vive. Υπήρχε όμως ένα νέο στοιχείο το οποίο με έκανε να αποσπαστώ έστω για λίγο από τη μουσική ατμόσφαιρα.
‘Ήταν η ΕΤΑΙΡΙΚΗ ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ του group. Πριν ξεκινήσει η συναυλία, ενημερωθήκαμε από τις γιγαντοοθόνες για τις δράσεις του, στις οποίες καλούσαν χιλιάδες κόσμου να συμμετάσχει. Μας ζητούσαν ενάντια στην εξαιρετική βραδιά που θα ακολουθούσε να πιούμε υπεύθυνα, λες και είχαν μαλώσει με τη μοναδική εταιρεία που πουλούσε μπύρες. Μας ενημέρωσαν για την συμβολή τους στην άμβλυνση του φαινομένου της λειψυδρίας, μέσα από την υλοποίηση κατασκευαστικών έργων, καθώς επίσης για την οικονομική συμβολή τους στο ίδρυμα CHARITY WATER, μέσω του οποίου συμμετέχουν σε αυτό τον σκοπό.
Τα υπέρογκα ποσά που έχουν ξοδέψει δεν έχουν τόσο σημασία. Άλλωστε σε αντίθεση με πολλές εγχώριες επιχειρήσεις, ποτέ δεν το δημοσιοποίησαν, ούτε επιδίωξαν κανένα άλλο ρόλο από αυτόν του αρωγού.
Οι DEPECHE MODE θα έπρεπε να διδάσκονται στις επιχειρήσεις για το πώς μία εταιρεία πρέπει να εφαρμόζει Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη.
Μας διδάσκουν ότι ως μουσική επιχείρηση ως και group, αποτελούν ένα κομμάτι της κοινωνίας και η πορεία τους ανταποκρίνεται στις αυξανόμενες απαιτήσεις των καταναλωτών για υπεύθυνες επιλογές, καθώς και τη δέσμευσή τους για περιβαλλοντική βιωσιμότητα. Αυτή η αμφίδρομη σχέση επιχείρησης και κοινωνικού συνόλου, προσδιορίζεται και καθορίζεται μέσα από τις συντεταγμένες κάθε εποχής, σε συνδυασμό με τον επιχειρηματικό τομέα που δραστηριοποιείται η επιχείρηση και πάντοτε σε συνεργασία με τους εταίρους της.
Γυρνώντας εκεί που ξεκίνησα, κάθε λέξη από τα τραγούδια των DEPECHE έχει αποθηκευτεί στον σκληρό δίσκο του εγκεφάλου μου, σε αντίθεση με τους κωδικούς στο tablet που δεν θυμάμαι ούτε που τους έχω γράψει. Έτσι οι DEPECHE παίζουν με τα συναισθήματα και τις αναμνήσεις μου, κρατώντας όλα τα θετικά στοιχεία και βελτιώνοντας οτιδήποτε τους κάνει καλύτερους, ως group και ως επιχείρηση.
Πλέον συμμετέχω και εγώ στις δράσεις εταιρική τους υπευθυνότητας, κάτι που με φέρνει ακόμα πιο κοντά στο group και με μετατρέπει από «άρρωστο fan», σε ενεργό κομμάτι της επιχείρησης που ονομάζεται DEPECHE MODE!
