Στις μέρες μας μπορούμε να δούμε τηλεόραση παντού. Στο tablet, στο κινητό και φυσικά στο σπίτι μας. Από μια μικρή συσκευή πάνω στο γραφείο ή τη κουζίνα, μέχρι τον τοίχο στο σαλόνι! Πενήντα χρόνια πριν, όμως, όλα ήταν διαφορετικά.
Κατ’ αρχήν ξεχάστε τις σημερινές συσκευές, τις λεπτές, με μαύρη οθόνη. Τότε ήταν… χοντρές που προεξείχαν στο πίσω μέρος και με κοίλη οθόνη. Αντί για τρανζίστορ είχαν λυχνίες που έκαναν ευτυχισμένους τους συντηρητές αφού κάθε τόσο τις άλλαζαν και δυστυχισμένους τους κατόχους τους. Η τιμή τους αλμυρή. Όσο στοιχίζει σήμερα μια ακριβή με μεγάλη τηλεόραση HD με πολλά εξτρά.
Τον Φεβρουάριο του 1966 στην Αθήνα υπήρχαν γύρω στις 1.500 συσκευές που είχαν φέρει από το εξωτερικό εύποροι κάτοικοι ή ναυτικοί. Για καιρό είχαν διακοσμητικό χαρακτήρα. Όμως μέσα σε ένα χρόνο η αγορά γιγαντώθηκε. Οι συσκευές αυξάνονταν με τρελούς ρυθμούς. Το έδειχναν οι κεραίες που ξεφύτρωναν σε κάθε σπίτι. Τα δάση της πόλης μπορεί να χάνονταν, αλλά τα δάση των κεραιών μεγάλωναν σταθερά.
Στις εφημερίδες της εποχής βρίσκουμε όλο και πιο συχνά διαφημίσεις για το νέο μέσο. Μάρκες και αντιπροσωπείες που δεν άντεξαν στο χρόνο. Σε κάποιους κάτι θα θυμίσουν όλα αυτά. Για άλλους πάλι είναι εικόνες από μια… περιπέτεια που δεν έζησαν.
Κύριο χαρακτηριστικό όλων των διαφημίσεων της πρώτης εποχής τα… πολλά λόγια αφού έπρεπε να εξηγήσουν στον κόσμο τι είναι το νέο μέσο.