Ελένη Δάρρα
Της Ελευθερίας Μακρυγένη
Το σοκ ήταν διπλό. Αρχικά αυτό της μετάβασης από την οργανωμένη ζωή της πόλης στην εξωτική και άγρια ομορφιά του Αγίου Δομήνικου. Από το σπίτι, στο καλύβι, χωρίς ρεύμα, μπάνιο και με λιγοστό φαγητό. Στην πορεία το ανάποδο. Από τον ύπνο στο καλύβι, στο στρώμα και από την παραλία και τη φύση, στη βουή και στ΄αυτοκίνητα.
Το θέμα όμως είναι να επιβιώσεις, να προσαρμοστείς και η μαχήτρια, καθηγήτρια φυσικής αγωγής Ελένη Δάρρα τα κατάφερε. Μπορεί στιγμιαία να σκέφτηκε να φύγει και η απουσία του παιδιού της να μην την άφηνε να κοιμηθεί και να είπε τι κάνω εδώ, όμως δεν τα παράτησε. Όχι μόνο για εκείνη αλλά και για τη μικρή της.Ήθελε από όλο αυτό να βγει το μήνυμα του ότι δεν τα παρατάω. Πριν μπει στο παιχνίδι του survivor, συμβουλεύτηκε ψυχολόγους και προετοίμασε την ίδια και την κόρη της, γράφει το thebest.gr.
Τη συναντήσαμε στη Μαρίνα της Πάτρας. Άλλωστε αγαπά πολύ τη θάλασσα από παιδί και ασχολείται και με την ιστιοπλοΐα. Σταδιακά αποκτά τους ρυθμούς της και κάποια στιγμή και τα 8 κιλά που έχασε. Μιλά για τις συμπάθειές της, για την αποχώρησή της, κάνει πρόβλεψη για τον τελικό και περιγράφει τις σκληρές συνθήκες του παιχνιδιού.
«Εντυπωσιάστηκα από το τοπίο, αλλά όταν είδα το καλύβι είπα, θα πρέπει να κοιμάμαι εδώ με άλλους δώδεκα αγνώστους; Πού να κοιμηθείς στο σανίδι; Πολλές φορές συζητούσα με την Ειρήνη μέχρι αργά». Ρολόγια δεν είχαμε αλλά ξέρω ότι ξυπνούσαμε πολύ νωρίς και με το που έμπαινε το φως εγώ ξυπνούσα. Ήταν γύρω στις 6 το πρωί. Τα παρατήρησα αυτά όταν αποχώρησα από το παιχνίδι και έμεινα στο ξενοδοχείο. Από τη μία ήθελα να κοιμηθώ από την άλλη είχα υπερένταση, ήμουν στεναχωρημένη και δεν μπορούσα στο στρώμα».
Γιατί πιστεύεις ότι επέλεξε εσένα ο κόσμος να αποχωρήσεις;
«Ως χαρακτήρας ήμουν ο εαυτός μου, κράτησα ένα ήπιο προφίλ και δεν ήθελα σε μια τόσο έντονη εμπειρία να μου μείνουν εντάσεις, καβγάδες και τα απέφευγα. Αγωνιστικά δεν ξεκίνησα καλά. Χρειαζόμουν χρόνο να προσαρμοστώ, μετά είχα κάποια θέματα με την αλλεργία, όχι ότι με εμπόδισαν στο 100% ,αλλά σε συνδυασμό με ένα αρνητικό κλίμα που υπήρχε στην αρχή μέχρι να γνωριστούμε στην ομάδα, καταβλήθηκα ψυχολογικά. Από την άλλη δεν ήθελα να βγάλω το εγώ μου μπροστά και έκανα ένα βήμα πίσ,ω επειδή είμαστε παραπάνω, για να συμμετέχουν στα αγωνίσματα και οι άλλες οι κοπέλες, ενώ αντικειμενικά θεωρώ ότι ήμουν πιο δυνατή και φάνηκε στην πορεία. Στα τελευταία παιχνίδια είχα ένα σερί που νομίζω αν συνέχιζα θα έμενε εκεί. Είχε ανέβει η ψυχολογία μου και είχα βρει το χρώμα μου».
Το κλίμα
“Το βράδυ είχε πολύ κρύο. Ήταν όπως στα Καλάβρυτα που θες χοντρή κουβέρτα το βράδυ, ακόμα και το καλοκαίρι. Εμείς είχαμε μια κουβερτούλα. Όλα μας τα ρούχα ήταν ένα μαγιό, ένα μακρύ κολάν, μια μακρυμάνικη μπλούζα και ένα σορτς με ένα μπλουζάκι. Τα ρούχα στέγνωναν επάνω μας. Και για εμάς τις γυναίκες όταν είμαστε αδιάθετες ήταν πιο δύσκολα”.
Τι προβλεπόταν για εσάς τα κορίτσια στις δύσκολες ημέρες του μήνα;
«Το αναμενόμενο. Ένα παιχνίδι είναι. Νομίζω άλλωστε πως θα ήταν αντιτηλεοπτικό να βλέπει ο κόσμος πότε είμαστε αδιάθετες. Αλλά κατά τα άλλα π.χ. σαμπουάν και οδοντόκρεμες δεν υπήρχαν. Τα μαλλιά μας ήταν γεμάτα άμμο. Το μόνο που κάναμε ήταν να τα ψιλοτρίβουμε στη θάλασσα. Το πρώτο βράδυ που έφυγα από το παιχνίδι λούστηκα πέντε φορές και την άλλη μέρα το μαξιλάρι ήταν γεμάτο άμμο. Για να καθαρίσουμε λίγο τα δόντια μας ψάχναμε εναλλακτικές. Έβλεπα αγόρια να προσπαθούν με κομμάτι ύφασμα. Επίσης με τα τριχίδια της καρύδας και το καρυδέλαιο, με το αλατόνερο, προσπαθούσαμε να έχουμε μια αίσθηση φρεσκάδας όσο γινόταν. Ανέσεις δεν υπήρχαν. Προσπαθείς να βρεις λύσεις. Εξαρτάται βέβαια και από το πόσο συνειδητοποιημένος είσαι και γιατί θες να πας».
Εσύ γιατί πήγες;
«Το είδα ως ένα αγωνιστικό παιχνίδι. Τα κίνητρα ήταν αθλητικά κυρίως και με εξίταρε όλο αυτό και λόγω επαγγελματικής ιδιότητας. Επιπλέον από παιδί ήμουν κοντά στη φύση, στη θάλασσα, σε ελεύθερο κάμπινγκ, στο βουνό. Δεν σκεφτόμουν τις συνθήκες».
Πιο πολύ σου έλειπε η κόρη σου και ήταν κάτι που μοιραζόσουν με την Ειρήνη, που είναι κι αυτή μητέρα
«Η Ειρήνη είναι ο άνθρωπος με τον οποίο ήρθα πιο κοντά. Όχι ότι δεν συμπαθούσα τους υπόλοιπους. Το έχω ξαναπεί ότι δεν δημιούργησα μεγάλες συμπάθειες ή αντιπάθειες. Ήταν άνθρωποι που δεν τους επέλεξα. Απλά τους βρήκα εκεί και συμπορευτήκαμε. Και τα βρήκαμε. Γιατί δεν είχαμε εντάσεις και καβγάδες. Αλλά η Ειρήνη δεν είναι απλά ένας άνθρωπος που απλά πέρασα 40 μέρες σε ένα νησί. Και εδώ να τον γνώριζα στην καθημερινότητά μου, θα ταίριαζα πάρα πολύ. Πόσο μάλλον εκεί, που ήμασταν μακριά από τα παιδιά μας και στήριζε ή μία την άλλη. Κάνε υπομονή όλα καλά θα πάνε, μια χαρά είναι η μικρή έλεγε η μία στην άλλη».
Ποιον συμπαθούσες λιγότερο από τους ΜΑΧΗΤΕΣ και ποιον λιγότερο και ποιον περισσότερο από τους ΔΙΑΣΗΜΟΥΣ;
«Οι ΜΑΧΗΤΕΣ είναι μια ομάδα ανθρώπων που τους περιμένω όλους πώς και πώς να βγουν, να τους καλέσω στο σπίτι να φάμε, να γελάσουμε, να ξανασυστηθούμε ίσως γιατί σε αυτές τις συνθήκες μπορεί και μέσα μου να έχω αδικήσει κάποιον γιατί δεν τους γνώριζα από πριν, όλους τους γνώρισα στο ζόρι. Από την ομάδα των ΔΙΑΣΗΜΩΝ αν και δεν είχαμε πολλές επαφές, όμως τρέφω μια ιδιαίτερη συμπάθεια για τον Μπο, την Ευριδίκη και τον Σπαλιάρα».
Ο Πάνος στεναχωρήθηκε που τον ψήφισες για υποψήφιο προς αποχώρηση…
«Ο Πάνος θα έπρεπε να ξέρει ότι, επειδή με προσέγγισε πολλές φορές για να επηρεάσει την ψήφο μου, ότι στο κομμάτι αυτό δεν αποδεχόμουν προτροπές ή έστω συζητήσεις και ήξερε ξεκάθαρα ότι τα κριτήριά μου ήταν αγωνιστικά. Ποιον να ψήφιζα δηλαδή τον Μάριο; Για να μην ψηφίζω τον Πάνο; Ας στεναχωρηθεί ο Πάνος και ας μείνει κάποιος στην ομάδα που θα μπορεί να τη βοηθήσει ουσιαστικά. Και τώρα φαίνεται. Δεν συμμετέχει στα αγωνίσματα και η ομάδα έχει πάει καλά. Όπως πολλές φορές συμμετείχε και η ομάδα έχασε. Ένας τραυματισμένος άνθρωπος δεν μπορεί να βοηθήσει στο 100% την ομάδα».
Γιατί στείλατε τον Αγγελόπουλο στην ομάδα των ΜΑΧΗΤΩΝ; Κίνηση την οποία χαρακτήρισες λανθασμένη από αγωνιστική πλευρά.
«Αγωνιστικά ήταν λάθος γιατί είναι ένας δυνατός αθλητής. Από εκεί και πέρα δεν προλάβαμε να τον ζήσουμε στο νησί. Δεν έχω καθόλου άποψη για το κομμάτι της συμβίωσης. Ίσως οι υπόλοιποι συμπαίκτες μου, επειδή από το ξενοδοχείο κάποιοι να είχαν έρθει πιο κοντά, να εντόπισαν κάποια πράγματα. Εγώ στο ξενοδοχείο πιο πολύ εκμεταλλευόμουν την άνεση, επειδή ήξερα πού θα πάω και δεν ήθελα να βγάζω βιαστικά συμπεράσματα. Είμαι και γυμνάστρια οπότε είδα έναν δυνατό αθλητή. Μπορεί στη συμβίωση να είναι ο χειρότερος, δεν έχω δει τα επεισόδια, δεν ξέρω».
Πώς διαχειρίζεσαι την αναγνωρισιμότητα και την προβολή μετά το παιχνίδι;
«Εμείς στο νησί δεν είχαμε καμία ιδέα για τη φρενίτιδα γύρω από το survivor.Για τίποτα. Ούτε για τους χαρακτήρες μας πώς έβγαιναν έξω. Δεν ξέρουμε τι έχει παιχτεί από το εκάστοτε 24ωρο. Δεν ξέρουμε ποια είναι η εικόνα του κόσμου. Όταν πήρα το κινητό στα χέρια μου, γιατί μας το είχαν πάρει πριν μπούμε στο παιχνίδι, μόλις το άνοιξα και είδα τι έχει γίνει, δεν το περίμενα.Δεν προλάβαινα στο facebook τα αιτήματα φιλίας, τα μηνύματα. Είδα εικόνες που μου είχαν στείλει και μας τρόλαραν. Γέλασα πάρα πολύ και με τον εαυτό μου, με όλους μας δηλαδή. Ήταν πολύ ωραία. Όταν έφυγα από το νησί τη δημοσιότητα δεν την έχω ζήσει γιατί η εμφάνισή μου στο νησί δεν είναι πολύ κοντινή σε σχέση με το πώς είμαι στην καθημερινότητά μου. Στην πορεία δεν ξέρω. Βλέπω ότι υπάρχει απήχηση του παιχνιδιού στον κόσμο. Έχω λάβει πολλά μηνύματα».
Τι σου λένε;
«Έχω θετική ανατροφοδότηση σχετικά με την προσωπικότητά μου κι αυτό μ΄ενδιέφερε περισσότερο. Είχα μια ανησυχία γιατί ο κόσμος μας βλέπει για λίγο. Εμείς είμαστε εκεί όλη την ημέρα και υπάρχουν κι άλλες στιγμές που ο κόσμος μπορεί να βγάλει συμπεράσματα. Αλλά γενικά έχω λάβει πολύ θετικά σχόλια και αυτό με κάνει χαρούμενη. Χωρίς να σημαίνει ότι δεν έχω λάβει και αρνητικά. Ένας μου λέει σε μήνυμα, είσαι η Ελένη από το Survivor, ναι απαντάω, εντάξει δεν πειράζει που βγήκες, δεν ήσουν και πολύ καλή (γέλια)».
[irp posts=”119748″ name=”Survivor 2017- 23/3: Πασχάλη, Βαλαβάνη και Νάργες οι …πρωταγωνίστριες”]
Έχεις πρόβλεψη νικητή;
«Δεν μπορώ να αντιληφθώ ακόμα τα κριτήρια του κόσμου και ειδικά στη δική μου ψηφοφορία, οπότε δεν είμαι πολύ σίγουρη. Μέσα στο παιχνίδι « έβλεπα» ξεκάθαρα δύο ανθρώπους στον τελικό. Τον Μάριο και τον Γιώργο Αγγελόπουλο. Είδα όμως ότι ο κόσμος δεν έχει μόνο αγωνιστικά κριτήρια και δεν μπορώ να καταλάβω. Μπορεί να δω και την Ελισάβετ στο τέλος δεν ξέρω».
Πώς είναι οι μέρες σου εδώ και τι σου είπε η κόρη σου όταν επέστρεψες;
«Ανυπομονούσα να τη δω. Έτρεξε κατευθείαν στην αγκαλιά μου»
Τι της είχες πει πριν μπεις στο παιχνίδι, ότι πας πού;
«Της είπα ότι θα πάω στο survivor. To είχαμε δει και μαζί. Της είπα ότι η μαμά θέλει να πάει εκεί να παίξει. Μου είπε ότι ήθελε κι εκείνη να έρθει μαζί μου να παίξουμε. Το έβλεπε. Όχι πολύ γιατί είναι 3,5 ετών και δεν μπορεί να εστιάσει σε κάτι για πολύ ώρα, αλλά μου είπε ο άντρας μου ότι όπου άκουγε τη φωνή μου, γυρνούσε και έλεγε η μαμά μου, η μανούλα μου και φώναζε ΜΑΧΗΤΕΣ. Καλό το πήρε. Βέβαια είχα συμβουλευτεί και ειδικούς . Η μικρή μου πηγαίνει σε έναν παιδικό σταθμό και εκεί είναι μια εξαιρετική παιδοψυχολόγος, που γνώριζε και το παιδί και την οικογένεια. Της μιλήσαμε, μας είχε κατατοπίσει πλήρως και μας στήριξε πολύ, Βοήθησε κι εμένα να το διαχειριστώ.Κι εγώ από εκεί και πέρα συμβουλεύτηκα έναν ψυχολόγο, ο οποίος μου τόνισε ότι το θέμα είναι δικό μου και όχι του παιδιού».
Είχες ενοχές;
«Ενοχές όχι, ανησυχίες ναι. Βέβαια δεν την άφησα εκτεθειμένη σε ένα περιβάλλον που δεν γνώριζε. Το οικογενειακό περιβάλλον είναι απόλυτα σταθερό και υπάρχει στήριξη και από τους γονείς του άντρα μου και από τους γονείς μου. Η καθημερινότητα του παιδιού δεν άλλαξε. Και το γεγονός ότι μας έβλεπε στην τηλεόραση ήταν μια ψευδαίσθηση ότι η μαμά ήταν εδώ. Εγώ ζορίστηκα πιο πολύ. Κάτι βράδια κοιμόμουν και ξυπνούσα κι έλεγα Ελένη τι κάνεις εδώ; Γιατί το τοπίο ήταν άγριο. Συνειδητοποιούσες ότι είσαι στην άλλη άκρη του πλανήτη χωρίς επικοινωνία κι αναρωτιόσουν τι ώρα να είναι πώς να είναι το παιδί; Να μην έχει αρρωστήσει. Να τρώει το φαγητό του; Να είναι στεναχωρημένο; Mια μάνα ανησυχεί και στην καθημερινότητα, πόσο μάλλον όταν είσαι μακριά. Ως προς την επικοινωνία, αν μου έλεγαν ότι Ελένη πρέπει να επικοινωνήσεις με την οικογένειά σου θα μου κόβονταν τα πόδια. Γιατί μόνο για έναν πολύ σοβαρό λόγο θα επικοινωνούσαν μαζί μου. Από εκεί και πέρα το κομμάτι της ανησυχίας ήταν απόρροια και της ψυχολογίας μας. Όταν είσαι νηστικός, κατάκοπος, στρεσάρεσαι, δεν έχεις αποδώσει αθλητικά, λες τι κάνω εδώ. Αλλά αυτά μεγεθύνονταν. Όταν είχαμε καλές στιγμές έλεγες αντέχω».
Ειπώθηκε ότι πριν τα αγωνίσματα τρώγατε χυμούς και φρούτα.
«Δεν ισχύει. Μακάρι να μας δίνανε, όχι μόνο χυμούς και φρούτα, προσωπικά θα ευχόμουν να μας δίνανε και καμιά μπριζόλα, κάτι γενικώς να τρώγαμε. Αλλά δεν μας έδιναν. Τρώγαμε τις καρύδες και τις προμήθειές μας, όταν υπήρχαν. Γιατί ήταν πολύ περιορισμένες. Υπήρχε ελάχιστο ρύζι, ελάχιστο αλεύρι, λάδι και πολύ καρύδα. Τις πρώτες μέρες δεν είχαμε ούτε καρύδα πολύ. Γιατί δεν ξέραμε να ξεχωρίσουμε τις καλές, τις ώριμες. Μακάρι να μας δίνανε γιατί θα είχαμε γλιτώσει και αρκετά λιποθυμικά. Ούτε βιταμίνες παίρναμε. Και φαρμακευτική αγωγή πήραν μόνο τα παιδιά που λιποθυμούσαν συστηματικά, όπως ο Κωνσταντίνος. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο γιατρός επενέβη. Αυτή την εντύπωση είχαμε και εμείς πριν μπούμε στο παιχνίδι. Λέμε δεν μπορεί κάτι θα φάμε. Μόλις πέρασε το πρώτο τετραήμερο που είχαμε 1- 2 βαριά καρύδες για ολόκληρη ομάδα, συνειδητοποιείς ότι δεν παίζει».
Ποιο είναι το μεγαλύτερο διάστημα κατά το οποίο έμεινες νηστική;
«Τέσσερις ημέρες. Μόνο καρύδα και νερό. Τώρα δεν θέλω ούτε να μυρίσω. Πριν έρθω στο σπίτι ρωτούσα τον άντρα μου, έχουν απομακρυνθεί όλα τα καλλυντικά που μπορεί να έχουν μέσα έλαια καρύδας;»
Υπήρξαν στιγμές που ήθελες φύγεις;
«Νομίζω ότι το να φύγω είναι μια σκέψη που έχει περάσει από το μυαλό όλων. Αναλόγως τη φάση που βρίσκεται. Κι εγώ όταν είχα την αλλεργία και δεν μπορούσα να αποδώσω έλεγα Ελένη τι κάνεις εδώ, τα έχεις κάνει μαντάρα, έχεις αφήσει το παιδί σου. Υπήρχαν τέτοιες στιγμές. Αλλά θεωρώ ότι όλοι είμαστε δυνατοί χαρακτήρες και το διαχειριστήκαμε».
Ποιοι σε περίμεναν στο αεροδρόμιο;
«Ο πατέρας μου με τον αδερφό μου τον Γιώργο. Γιατί υπήρξε ακύρωση και ταξίδεψα πολύ ξαφνικά. Ο άνδρας μου ο Βασίλης, είναι σε δημόσια υπηρεσία και δεν μπορούσε να έρθει. Αλλά ήρθε ο άλλος άντρας της ζωής μου ο πατέρας μου ο Μάνος με τον αδερφό μου. Έχω πολύ καλή σχέση με όλα τα αδέρφια μου και έχω ξαδέρφια που είμαστε σαν αδέρφια. Ο Βασίλης και ο Γιώργος με στήριξαν πάρα πολύ. Δεν μπορώ να περιγράψω τη σχέση που έχουμε. Με ένα βλέμμα συνεννοούμαστε. Με τον αδερφό μου δεν έχουμε την ίδια μέρα γενέθλια με ένα χρόνο ακριβώς διαφορά και με φυσιολογικό τοκετό γεννηθήκαμε και οι δύο».
Τι κρατάς από αυτή την εμπειρία;
«Κέρδισα ότι τα βλέπω όλα διαφορετικά. Το ότι κάποια που τα έχουμε ως δεδομένα δεν είναι και πως τέτοιες συνθήκες κάποιοι άνθρωποι τις έχουν όχι σε ένα παιχνίδι, αλλά στην ζωή τους. Έχω δει με άλλα μάτια το φαγητό και το σέβεσαι γιατί ξέρεις την αξία του. Φαγητό δεν πετούσα ούτε πριν φαντάσου τώρα. Τώρα τη γωνία που μπορεί να έχει ξεραθεί τη βλέπω με άλλα μάτια. Αλλιώς βλέπω και το πώς προσαρμόζονται οι άνθρωποι. Εγώ δυσκολεύτηκα μετά να κοιμηθώ στο κρεβάτι».
SURVIVOR: ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
