του Ανδρέα Μ. Καραγιάννη, Πολιτικού επιστήμονα-Συγγραφέα
Ο απερχόμενος Πρόεδρος των ΗΠΑ επέλεξε σημειολογικά το τελευταίο του ταξίδι, ως προέδρου να είναι η Ελλάδα, ο τόπος που γέννησε τη δημοκρατία και μεταλαμπαδεύτηκε σε ολόκληρο τον κόσμο σαν ιδέα και πολιτική πρακτική.
Η ομιλία του στο ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος αναμφισβήτητα ιστορική με ηχηρά μηνύματα για τη Δημοκρατία.
Ήταν μια ομιλία βαθιά πολιτική με μηνύματα και οράματα. Ένα είδος πολιτικής παρακαταθήκης για το παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας.
Μια ομιλία που αντανακλούσε το πολιτικό του όραμα και τα ‘πιστεύω’ ενάντια στην άνοδο εθνικιστικών ιδεολογιών.
Ο λόγος του δυνατός και συναισθηματικός συνάμα, περιδιάβηκε τα ορόσημα του Ελληνισμού από την αρχαιότητα με αναφορές στον Περικλή έως και σήμερα με αναφορές στο νομπελίστα ποιητή μας με την απαράμιλλη φράση: ‘ο κόσμος αυτός ο μικρός, ο μέγας’.
Τόνισε το χρέος της ανθρωπότητας απέναντι στην Ελλάδα, για τις αρχές, τις αξίες και τα ιδεώδη που γέννησε στη μήτρα της και τα δώρισε απλόχερα χωρίς διακρίσεις.
Επεσήμανε ότι η δημοκρατία είναι το σοφότερο πολίτευμα και ότι στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία η γνώση και η ενημέρωση δεν επιτρέπει την ανοχή στην ανισότητα.
Φράση προφητική για το μέλλον του πλανήτη όπου η ψαλίδα ανάμεσα στον πλούτο και τη φτώχεια διαρκώς μεγαλώνει.
[irp posts=”81118″ name=”Ο Ομπάμα ήθελε να φάει σουβλάκι στο Μοναστηράκι – Ποιοι δεν τον άφησαν”]
Με αυτή τη φράση του από τον τόπο που γέννησε τη δημοκρατία, έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου στους ισχυρούς της γης.
Προορατικός από την εμπειρία και τη γνώση πέρασε στο κοντινό μέλλον και το σκιαγράφησε μέσα από την αδήριτη ανάγκη αλλαγών σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο.
Προς επίρρωση της θέσης του κατέφυγε στην άποψη του Λούθερ Κινγκ ότι η αψίδα των δικαιωμάτων σχετίζεται με τη δικαιοσύνη. Υπονοώντας προφανώς ότι οι ισχυροί της γης επιβάλλεται μελετώντας τα νέα δεδομένα της παγκόσμιας κοινωνίας να αλλάξουν τον ‘ρου’ της ιστορίας, να δώσουν προτεραιότητα στον άνθρωπο και τις ανάγκες του, να προχωρήσουν στον εξανθρωπισμό του πολιτισμού.
Η ομιλία του Ομπάμα είναι βέβαιο ότι είχε στόχευση:
Να έχει αποδέκτη τους κυβερνώντες του πλανήτη, να τους ευαισθητοποιήσει, να τους προβληματίσει, να επισημάνει έμμεσα τους κινδύνους που εγκυμονεί η μονοδιάστατη οικονομική λογική που επικρατεί παγκόσμια.
Να μείνει στην ιστορία ως ο ηγέτης που τόλμησε να μιλήσει για μη ανοχή στην ανισότητα.
Έδωσε ‘όστρακα’.
Το μέλλον θα δείξει αν θα χρησιμοποιηθούν σωστά.
