Σήμερα θα σας αποκαλύψω δύο «μυστικά»…
Του Θανάση Κ.
–Το πρώτο, το ξέρουν καλά οι δημοσκόποι. Αλλά δεν το λένε…
–Το δεύτερο, το καταγράφουν οι «αναλυτές».
Αλλά δεν τον ενσωματώνουν οι αναλύσεις…
Και τα δύο μαζί, δημιουργούν μια πολύ ζοφερή εικόνα για το ΣΥΡΙΖΑ.
Πολύ διαφορετική από αυτή που μας παρουσιάζουν – ακόμα –
τα επικοινωνιακά «πυροτεχνήματά» του…
* Το πρώτο «μυστικό»: Αυτό που ξέρουν, αλλά δεν λένε οι δημοσκόποι:
Όλες οι σφυγμομετρήσεις, ακόμα κι εκείνες που έγινε προσπάθεια να «στηθούν» υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, δείχνουν ότι η πρόθεση ψήφου για το κόμμα του Τσίπρα είναι «κολλημένη» εκεί γύρω στο 15,5%!
Που με αναγωγή των αναποφάσιστων και της αποχής, μπορεί να φτάσει το εκλογικό αποτέλεσμα στο 21% maximum – αλλά με αρκετές πιθανότητες πλέον και για κάτω από 20%!
Και αυτά δεν λαμβάνουν ακόμα υπ’ όψιν την πλήρη αντίδραση της κοινωνίας στο φορο-καταιγίδα που τώρα μόλις αρχίζει.
Κι από δω και μπρός θα φανεί…
Μ’ άλλα λόγια πάνω από 1 εκατομμύριο ψηφοφόροι (πάνω από τους μισούς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ) έχουν φύγει! Και η συντριπτική πλειονότητά τους ΔΕΝ είναι ανακτήσιμοι πια! Τρεις στους τέσσερις περίπου ΔΕΝ πρόκειται να γυρίσουν πίσω.
Αν το δούμε κατά κοινωνική κατηγορία και γεωγραφική κατανομή, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υποστεί πλήρη και μη αντιστρεπτή καθίζηση σε όλα τα μεσαία στρώματα: στους αυτεπάγγελτους, στους μικρομεσαίους, στους επαγγελματίες, στα ανώτερα στρώματα των ιδιωτικών υπαλλήλων, στα κατώτερα στρώματα των ιδιωτικών υπαλλήλων, στους συνταξιούχους, στους αγρότες και στους νέους.
Όλοι αυτοί πλήρωσαν το ΣΥΡΙΖΑ πανάκριβα. Και τον πληρώνουν όλο και ακριβότερα. Ό,τι κι αν τους λέει, δεν ακούνε. Τόσο απλά…
Είναι οργισμένοι. Οι περισσότεροι και εκδικητικά οργισμένοι …
Στο μόνο χώρο όπου διατηρεί κάποιες «συμπαγείς» δυνάμεις είναι στο (ευρύτερο) δημόσιο.
Το οποίο αριθμεί σήμερα κοντά στις 700 χιλιάδες άτομα. Μαζί με τις οικογένειες (δύο ενήλικα μέλη), ας πούμε 1 εκατομμύριο 400 χιλιάδες ψηφοφόρους. Και επειδή δεν πάνε να ψηφίσουν όλοι «μονοκούκι» ΣΥΡΙΖΑ – άσε που τώρα πλήττονται και αυτοί από τα φορολογικά – θεωρούν πως το «άνω όριο» ψήφων του ΣΥΡΙΖΑ φτάνει το 1 εκατομμύριο 100 χιλιάδες περίπου ψηφοφόρους (εξ ού και το 20% στην καλύτερη – για τις επόμενες εκλογές…)
Αυτός ο υπολογισμός όμως έχει μια σειρά από «λαθάκια»:
–Πρώτον η βάση υπολογισμού δεν είναι το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων αλλά το σύνολο των μόνιμων, δηλαδή γύρω στις 630 χιλιάδες.
Οι «συμβασιούχοι» έτσι κι αλλιώς, προσλαμβάνονται και απολύονται και ξανά-προσλαμβάνονται και κάποιοι πλέον (οι 30 στις 70 χιλιάδες σημερινών συμβασιούχων) θα απολυθούν οριστικά ως τα τέλη του έτους, με βάση αυτά τα που ήδη υπέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ…
Άρα ο «σκληρός πυρήνας» των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ στο δημόσιο, σήμερα είναι 630 χιλιάδες.
–Ούτε καν αυτοί, όμως…
Γιατί πρέπει να αφαιρεθούν οι 70 χιλιάδες αστυνομικοί και πυροσβέστες, 10 χιλιάδες μόνιμοι αξιωματικοί και άλλες 30 χιλιάδες υπαξιωματικοί και επαγγελματίες οπλίτες. Αυτών η θέση δεν επηρεάζεται από το ποιος κυβερνά. Και οι περισσότεροι απ’ αυτούς είναι μάλλον εκνευρισμένοι με το ΣΥΡΙΖΑ (και τον Καμμένο).
Έτσι ο πραγματικά σκληρός πυρήνας είναι 520 χιλιάδες πολιτικοί υπάλληλοι στην Κεντρική Κυβέρνηση και το Ευρύτερο Δημόσιο…
Αυτοί συνδικαλιστικά είναι ΠΑΣΟΚ (ψηφίζουν ακόμα τις συνδικαλιστικές παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ κατά 60% περίπου), αλλά οι μισοί θεωρούνται πως ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2015.
Οι υπόλοιποι ψήφισαν όλα τα άλλα κόμματα: ΝΔ (ένα 22% περίπου), μικρά αριστερίστικα κόμματα (ένα 5 περίπου) και κεντρώα κόμματα (ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Λεβέντη κλπ) ένα 12% περίπου.
Άρα ο σκληρός πυρήνας είναι γύρω στις 350 χιλιάδες. Και επειδή πολλοί απ’ αυτούς είναι παντρεμένοι μεταξύ τους ο αριθμός των ψηφοφόρων από όλους αυτούς δεν ξεπερνά τις 650 χιλιάδες συνολικά.
Οι δημοσκόποι, όμως, τους υπολογίζουν παραπάνω: Γύρω στις 800 με 860 χιλιάδες. Νομίζω ότι είναι υπερβολικό, αλλά ας το δεχθούμε…
Κατά σύμπτωση, τόσους «βρίσκουν» σήμερα οι δημοσκόποι ότι δηλώνουν πως θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ: 15,6% του εκλογικού σώματος (του 2015) ή 858 χιλιάδες.
Κι αν λάβουμε υπ’ όψιν, ότι μέσα σε αυτούς που δηλώνουν και σήμερα ότι ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνονται και κάποιοι από τους παλαιούς (ιστορικούς) ψηφοφόρους του, από τον καιρό που βρισκόταν στο 4% (και από τους οποίους υπολογίζεται πως έχουν φύγει οι μισοί περίπου), συν κάποιοι «τρελαμένοι» από όλους τους άλλους χώρους, ο πραγματικός κόσμος που σχετίζεται με το δημόσιο («σκληρός πυρήνας») και του μένει πιστός, δεν είναι πάνω 700 χιλιάδες (μαζί με τις/τους συζύγους).
Αυτούς ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να τους «αυγατίσει»…
Αλλά κινδυνεύει και να τους χάσει κατά μεγάλο μέρος!
–Πώς προσπαθεί να τους «αυγατίσει»;
Με το να επιχειρεί να «εξαγοράσει» την ψήφο ανέργων (εξ ου και τα μέτρα της κας. Αχτσιόγλου, που αναγκάστηκε όμως να τα πάρει πίσω).
Ή να προσπαθεί να εξαγοράσει τις ψήφους συμβασιούχων με προσδοκία διορισμού ή επαναπρόσληψης κλπ.
Όμως αυτά τα «κόλπα», του τα κόβει πλέον το ΔΝΤ!
Κι επειδή στο εξής το ΔΝΤ θα είναι το απόλυτο «αφεντικό» της διαπραγμάτευσης (για την κρίσιμη Τρίτη αξιολόγηση), η «ανοχή» που έδειχναν κάποιοι κοινοτικοί τα προηγούμενα δύο χρόνια, δεν θα υπάρχει πια.
Θα υπάρξει, αντίθετα, «αναδρομική αυστηρότητα»!
Άρα είναι δύσκολο πλέον, να «αυγατίσει» τον σκληρό πυρήνα της «επιρροής» του.
–Αντίθετα, θα χάνει κι άλλους, ακόμα κι από τον «σκληρό πυρήνα»…
Πρώτον, γιατί του ζητά πλέον το ΔΝΤ αυστηρή αξιολόγηση!
Ακόμα και απολύσεις μόνιμου προσωπικού στο δημόσιο,
λέγεται πως θα ζητήσει!
Κι αυτό θα «ξεπατώσει» το τελευταίο του «προπύργιο»…
Η ΝΔ από την πλευρά, δεν πρέπει να φοβάται.
Ούτε να αντιμετωπίζει το δημόσιο με «δέος»…
Αν πάρει όλους τους άλλους, που ασφυκτιούν με τον Τσίπρα και δεν βλέπουν την ώρα να φύγει (πάνω από το μισό του εκλογικού σώματος) θα μπορούσε, που λέει ο λόγος, και να «αδιαφορήσει» για τις προσπάθειες του ΣΥΡΙΖΑ να συσπειρώσει τις δυνάμεις του στο δημόσιο. Γιατί αλλού πουθενά δεν έχει…
Αλλά η ΝΔ δεν πρέπει να αδιαφορήσει! Γιατί μπορεί η ίδια να διασπάσει το «σκληρό πυρήνα» της εκλογικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ – το δημόσιο – λέγοντας δύο απλά πράγματα:
Ότι δεν θα πειράξει αυτούς που μπήκαν με ΑΣΕΠ και δεν θα πειράξει αυτούς που είναι άνω των 50 ετών. Αυτόματα οι μισοί περίπου από τους (εκλογικά και ιδεολογικά) «παγιδευμένους» δημοσίους υπαλλήλους του ΣΥΡΙΖΑ θα πάψουν να νιώθουν πως «απειλούνται» από την εκλογή της ΝΔ.
Κι ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάσει μέχρι και τους μισούς περίπου,
απ’ όσους τον υποστηρίζουν ακόμα και σήμερα.
Τη στιγμή μάλιστα που τα μέτρα τα οποία έχει ήδη πάρει εξοργίζουν τους πάντες, ακόμα και τους πολύ «δικούς» του.
Απλά η ΝΔ με μια απλή κίνηση μπορεί να ξεμπλοκάρει και τους πιο «παγιδευμένους»…
Για να πείθει ευρύτερες δυνάμεις το φιλελεύθερο πρόγραμμα της ΝΔ,
δηλαδή για να μειωθούν δραστικά οι φόροι
χωρίς πρόβλημα νέων ελλειμμάτων – πρέπει να μειωθεί και το δημόσιο!
Κάποια στελέχη του μπορούν να πάρουν και αυξήσεις!
Γιατί επιτελούν αληθινό έργο.
Για παράδειγμα οι «μάχιμοι» στα Σώματα Ασφαλείας και οι γιατροί στο ΕΣΥ.
Αλλά ο συνολικός αριθμός του προσωπικού στο δημόσιο
θα χρειαστεί σταδιακά να μειωθεί!
Κυρίως με αυστηρό κανόνα «ένας προσλαμβάνεται για κάθε έξη που συνταξιοδοτούνται» κάθε χρόνο. Αλλά και με κάποιες σταδιακές απολύσεις ακόμα…
Αλλιώς δεν μπορεί να υπάρξει μεγάλη μείωση δαπανών,
ώστε να δημιουργήσει «χώρο» για εκτεταμένες μειώσεις φόρων.
Ο κόσμος – και ιδιαίτερα η ιδιωτική οικονομά – έχει ανάγκη να ακούσει για μεγάλη μείωση φόρων. Και ασφαλιστικών εισφορών.
Άρα θα χρειαστούν μειώσεις προσωπικού στο δημόσιο.
Μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας…
Αλλά και οι δημόσιοι υπάλληλοι πρέπει να ακούσουν ότι η πλειονότητα τους δεν θα κινδυνεύσει! Για να λυτρωθούν από το φόβο (απέναντι στη ΝΔ) που τους καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτά θα συσπειρώσουν όλη την κοινωνία γύρω από το φιλελεύθερο πρόγραμμα της ΝΔ (μειώσεις φόρων) και θα διασπάσουν τη σκληρή βάση του ΣΥΡΙΖΑ (αφού οι μισοί τουλάχιστον δεν θα φοβούνται πως θα κινδυνεύσει η θέση τους).
Οι υπόλοιποι θα συνεχίσουν να φοβούνται βέβαια, αλλά αυτό θα ρίξει τη σημερινή εκλογική επιρροή του Τσίπρα πολύ χαμηλότερα από τα τωρινά επίπεδα.
* Τώρα το δεύτερο «μυστικό» που δεν «ενσωματώνει» καμία πολιτική «ανάλυση» ως τώρα (αν και το αποκάλυψαν ήδη οι αναλυτές του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Θράκης) είναι πως στην τελευταία ιδεολογική διαμάχη, για το αν ο Σταλιν διέπραξε εγκλήματα συγκρίσιμα με εκείνα του Χίτλερ, κι αν πρέπει να καταδικάζονται όλοι οι Ολοκληρωτισμοί, η συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας συμφωνεί πλέον, ότι τα «άκρα» είναι δύο και είναι το ίδιο καταδικαστέα!
(Ανεξαρτήτως ποιοι συμμάχησαν με ποιους και ποιοι πολέμησαν εναντίον ποιών στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο)
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό;
–Δύο πράγματα: Πρώτον ότι και η Ελληνική Κοινωνία έχει αντιληφθεί πλήρως αυτό που έχουν καταλάβει όλες οι άλλες ευρωπαϊκές κοινωνίες εδώ και χρόνια (κι έχει ψηφίσει με μεγάλη πλειοψηφία το Ευρωκοινοβούλιο από το 2009). Την καταδίκη και των δύο Ολοκληρωτισμών!
–Δεύτερον, ότι το ποσοστό αυτών που διαφωνούν ακόμα είναι από 20%-25%! Δηλαδή συμπίπτει με το άθροισμα ενός ΣΥΡΙΖΑ της τάξης του 15%, ενός ΚΚΕ της τάξης του 5% και μικρών αριστερίστικων κομμάτων (ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Πλεύση Ελευθερίας κλπ.) της τάξης του 5% συνολικά.
Άρα, για πρώτη φορά από το 1974, η Αριστερά συνολικά έδωσε μεγάλη ιδεολογική μάχη και την έχασε πανηγυρικά!
Απομονώθηκε από το μεγαλύτερο μέρος των «κεντροαριστερών» και «αριστερών» διανοούμενων που τη στήριζαν ως τώρα.
Κι αυτό είναι η μεγαλύτερη ρωγμή που υπέστη ποτέ η «ηγεμονία των αριστερών ιδεών» τα τελευταία σαράντα τόσα χρόνια…
Μια Αριστερά όμως, που εκτός του ότι φθείρεται ραγδαία από την πολιτική της διακυβέρνηση, απομονώνεται τώρα και ιδεολογικά και χάνει σημαντικές μάχες στο χώρο των ιδεών, είναι μια Αριστερά που μπορεί να πηγαίνει και για συντριβή. Κανονική!
Φτάνει οι αντίπαλοί της να εκμεταλλεύονται τις αδυναμίες της.
Κι όχι να περιμένουν να σαπίσει το «ώριμο φρούτο»…
Έτσι;
Του Θανάση Κ.
Σήμερα θα σας αποκαλύψω δύο «μυστικά»…
–Το πρώτο, το ξέρουν καλά οι δημοσκόποι. Αλλά δεν το λένε…
–Το δεύτερο, το καταγράφουν οι «αναλυτές».
Αλλά δεν τον ενσωματώνουν οι αναλύσεις…
Και τα δύο μαζί, δημιουργούν μια πολύ ζοφερή εικόνα για το ΣΥΡΙΖΑ.
Πολύ διαφορετική από αυτή που μας παρουσιάζουν – ακόμα –
τα επικοινωνιακά «πυροτεχνήματά» του…
* Το πρώτο «μυστικό»: Αυτό που ξέρουν, αλλά δεν λένε οι δημοσκόποι:
Όλες οι σφυγμομετρήσεις, ακόμα κι εκείνες που έγινε προσπάθεια να «στηθούν» υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, δείχνουν ότι η πρόθεση ψήφου για το κόμμα του Τσίπρα είναι «κολλημένη» εκεί γύρω στο 15,5%!
Που με αναγωγή των αναποφάσιστων και της αποχής, μπορεί να φτάσει το εκλογικό αποτέλεσμα στο 21% maximum – αλλά με αρκετές πιθανότητες πλέον και για κάτω από 20%!
Και αυτά δεν λαμβάνουν ακόμα υπ’ όψιν την πλήρη αντίδραση της κοινωνίας στο φορο-καταιγίδα που τώρα μόλις αρχίζει.
Κι από δω και μπρός θα φανεί…
Μ’ άλλα λόγια πάνω από 1 εκατομμύριο ψηφοφόροι (πάνω από τους μισούς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ) έχουν φύγει! Και η συντριπτική πλειονότητά τους ΔΕΝ είναι ανακτήσιμοι πια! Τρεις στους τέσσερις περίπου ΔΕΝ πρόκειται να γυρίσουν πίσω.
Αν το δούμε κατά κοινωνική κατηγορία και γεωγραφική κατανομή, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υποστεί πλήρη και μη αντιστρεπτή καθίζηση σε όλα τα μεσαία στρώματα: στους αυτεπάγγελτους, στους μικρομεσαίους, στους επαγγελματίες, στα ανώτερα στρώματα των ιδιωτικών υπαλλήλων, στα κατώτερα στρώματα των ιδιωτικών υπαλλήλων, στους συνταξιούχους, στους αγρότες και στους νέους.
Όλοι αυτοί πλήρωσαν το ΣΥΡΙΖΑ πανάκριβα. Και τον πληρώνουν όλο και ακριβότερα. Ό,τι κι αν τους λέει, δεν ακούνε. Τόσο απλά…
Είναι οργισμένοι. Οι περισσότεροι και εκδικητικά οργισμένοι …
Στο μόνο χώρο όπου διατηρεί κάποιες «συμπαγείς» δυνάμεις είναι στο (ευρύτερο) δημόσιο.
Το οποίο αριθμεί σήμερα κοντά στις 700 χιλιάδες άτομα. Μαζί με τις οικογένειες (δύο ενήλικα μέλη), ας πούμε 1 εκατομμύριο 400 χιλιάδες ψηφοφόρους. Και επειδή δεν πάνε να ψηφίσουν όλοι «μονοκούκι» ΣΥΡΙΖΑ – άσε που τώρα πλήττονται και αυτοί από τα φορολογικά – θεωρούν πως το «άνω όριο» ψήφων του ΣΥΡΙΖΑ φτάνει το 1 εκατομμύριο 100 χιλιάδες περίπου ψηφοφόρους (εξ ού και το 20% στην καλύτερη – για τις επόμενες εκλογές…)
Αυτός ο υπολογισμός όμως έχει μια σειρά από «λαθάκια»:
–Πρώτον η βάση υπολογισμού δεν είναι το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων αλλά το σύνολο των μόνιμων, δηλαδή γύρω στις 630 χιλιάδες.
Οι «συμβασιούχοι» έτσι κι αλλιώς, προσλαμβάνονται και απολύονται και ξανά-προσλαμβάνονται και κάποιοι πλέον (οι 30 στις 70 χιλιάδες σημερινών συμβασιούχων) θα απολυθούν οριστικά ως τα τέλη του έτους, με βάση αυτά τα που ήδη υπέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ…
Άρα ο «σκληρός πυρήνας» των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ στο δημόσιο, σήμερα είναι 630 χιλιάδες.
–Ούτε καν αυτοί, όμως…
Γιατί πρέπει να αφαιρεθούν οι 70 χιλιάδες αστυνομικοί και πυροσβέστες, 10 χιλιάδες μόνιμοι αξιωματικοί και άλλες 30 χιλιάδες υπαξιωματικοί και επαγγελματίες οπλίτες. Αυτών η θέση δεν επηρεάζεται από το ποιος κυβερνά. Και οι περισσότεροι απ’ αυτούς είναι μάλλον εκνευρισμένοι με το ΣΥΡΙΖΑ (και τον Καμμένο).
Έτσι ο πραγματικά σκληρός πυρήνας είναι 520 χιλιάδες πολιτικοί υπάλληλοι στην Κεντρική Κυβέρνηση και το Ευρύτερο Δημόσιο…
Αυτοί συνδικαλιστικά είναι ΠΑΣΟΚ (ψηφίζουν ακόμα τις συνδικαλιστικές παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ κατά 60% περίπου), αλλά οι μισοί θεωρούνται πως ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2015.
Οι υπόλοιποι ψήφισαν όλα τα άλλα κόμματα: ΝΔ (ένα 22% περίπου), μικρά αριστερίστικα κόμματα (ένα 5 περίπου) και κεντρώα κόμματα (ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Λεβέντη κλπ) ένα 12% περίπου.
Άρα ο σκληρός πυρήνας είναι γύρω στις 350 χιλιάδες. Και επειδή πολλοί απ’ αυτούς είναι παντρεμένοι μεταξύ τους ο αριθμός των ψηφοφόρων από όλους αυτούς δεν ξεπερνά τις 650 χιλιάδες συνολικά.
Οι δημοσκόποι, όμως, τους υπολογίζουν παραπάνω: Γύρω στις 800 με 860 χιλιάδες. Νομίζω ότι είναι υπερβολικό, αλλά ας το δεχθούμε…
Κατά σύμπτωση, τόσους «βρίσκουν» σήμερα οι δημοσκόποι ότι δηλώνουν πως θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ: 15,6% του εκλογικού σώματος (του 2015) ή 858 χιλιάδες.
Κι αν λάβουμε υπ’ όψιν, ότι μέσα σε αυτούς που δηλώνουν και σήμερα ότι ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνονται και κάποιοι από τους παλαιούς (ιστορικούς) ψηφοφόρους του, από τον καιρό που βρισκόταν στο 4% (και από τους οποίους υπολογίζεται πως έχουν φύγει οι μισοί περίπου), συν κάποιοι «τρελαμένοι» από όλους τους άλλους χώρους, ο πραγματικός κόσμος που σχετίζεται με το δημόσιο («σκληρός πυρήνας») και του μένει πιστός, δεν είναι πάνω 700 χιλιάδες (μαζί με τις/τους συζύγους).
Αυτούς ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να τους «αυγατίσει»…
Αλλά κινδυνεύει και να τους χάσει κατά μεγάλο μέρος!
–Πώς προσπαθεί να τους «αυγατίσει»;
Με το να επιχειρεί να «εξαγοράσει» την ψήφο ανέργων (εξ ου και τα μέτρα της κας. Αχτσιόγλου, που αναγκάστηκε όμως να τα πάρει πίσω).
Ή να προσπαθεί να εξαγοράσει τις ψήφους συμβασιούχων με προσδοκία διορισμού ή επαναπρόσληψης κλπ.
Όμως αυτά τα «κόλπα», του τα κόβει πλέον το ΔΝΤ!
Κι επειδή στο εξής το ΔΝΤ θα είναι το απόλυτο «αφεντικό» της διαπραγμάτευσης (για την κρίσιμη Τρίτη αξιολόγηση), η «ανοχή» που έδειχναν κάποιοι κοινοτικοί τα προηγούμενα δύο χρόνια, δεν θα υπάρχει πια.
Θα υπάρξει, αντίθετα, «αναδρομική αυστηρότητα»!
Άρα είναι δύσκολο πλέον, να «αυγατίσει» τον σκληρό πυρήνα της «επιρροής» του.
–Αντίθετα, θα χάνει κι άλλους, ακόμα κι από τον «σκληρό πυρήνα»…
Πρώτον, γιατί του ζητά πλέον το ΔΝΤ αυστηρή αξιολόγηση!
Ακόμα και απολύσεις μόνιμου προσωπικού στο δημόσιο,
λέγεται πως θα ζητήσει!
Κι αυτό θα «ξεπατώσει» το τελευταίο του «προπύργιο»…
Η ΝΔ από την πλευρά, δεν πρέπει να φοβάται.
Ούτε να αντιμετωπίζει το δημόσιο με «δέος»…
Αν πάρει όλους τους άλλους, που ασφυκτιούν με τον Τσίπρα και δεν βλέπουν την ώρα να φύγει (πάνω από το μισό του εκλογικού σώματος) θα μπορούσε, που λέει ο λόγος, και να «αδιαφορήσει» για τις προσπάθειες του ΣΥΡΙΖΑ να συσπειρώσει τις δυνάμεις του στο δημόσιο. Γιατί αλλού πουθενά δεν έχει…
Αλλά η ΝΔ δεν πρέπει να αδιαφορήσει! Γιατί μπορεί η ίδια να διασπάσει το «σκληρό πυρήνα» της εκλογικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ – το δημόσιο – λέγοντας δύο απλά πράγματα:
Ότι δεν θα πειράξει αυτούς που μπήκαν με ΑΣΕΠ και δεν θα πειράξει αυτούς που είναι άνω των 50 ετών. Αυτόματα οι μισοί περίπου από τους (εκλογικά και ιδεολογικά) «παγιδευμένους» δημοσίους υπαλλήλους του ΣΥΡΙΖΑ θα πάψουν να νιώθουν πως «απειλούνται» από την εκλογή της ΝΔ.
Κι ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάσει μέχρι και τους μισούς περίπου,
απ’ όσους τον υποστηρίζουν ακόμα και σήμερα.
Τη στιγμή μάλιστα που τα μέτρα τα οποία έχει ήδη πάρει εξοργίζουν τους πάντες, ακόμα και τους πολύ «δικούς» του.
Απλά η ΝΔ με μια απλή κίνηση μπορεί να ξεμπλοκάρει και τους πιο «παγιδευμένους»…
Για να πείθει ευρύτερες δυνάμεις το φιλελεύθερο πρόγραμμα της ΝΔ,
δηλαδή για να μειωθούν δραστικά οι φόροι
χωρίς πρόβλημα νέων ελλειμμάτων – πρέπει να μειωθεί και το δημόσιο!
Κάποια στελέχη του μπορούν να πάρουν και αυξήσεις!
Γιατί επιτελούν αληθινό έργο.
Για παράδειγμα οι «μάχιμοι» στα Σώματα Ασφαλείας και οι γιατροί στο ΕΣΥ.
Αλλά ο συνολικός αριθμός του προσωπικού στο δημόσιο
θα χρειαστεί σταδιακά να μειωθεί!
Κυρίως με αυστηρό κανόνα «ένας προσλαμβάνεται για κάθε έξη που συνταξιοδοτούνται» κάθε χρόνο. Αλλά και με κάποιες σταδιακές απολύσεις ακόμα…
Αλλιώς δεν μπορεί να υπάρξει μεγάλη μείωση δαπανών,
ώστε να δημιουργήσει «χώρο» για εκτεταμένες μειώσεις φόρων.
Ο κόσμος – και ιδιαίτερα η ιδιωτική οικονομά – έχει ανάγκη να ακούσει για μεγάλη μείωση φόρων. Και ασφαλιστικών εισφορών.
Άρα θα χρειαστούν μειώσεις προσωπικού στο δημόσιο.
Μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας…
Αλλά και οι δημόσιοι υπάλληλοι πρέπει να ακούσουν ότι η πλειονότητα τους δεν θα κινδυνεύσει! Για να λυτρωθούν από το φόβο (απέναντι στη ΝΔ) που τους καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτά θα συσπειρώσουν όλη την κοινωνία γύρω από το φιλελεύθερο πρόγραμμα της ΝΔ (μειώσεις φόρων) και θα διασπάσουν τη σκληρή βάση του ΣΥΡΙΖΑ (αφού οι μισοί τουλάχιστον δεν θα φοβούνται πως θα κινδυνεύσει η θέση τους).
Οι υπόλοιποι θα συνεχίσουν να φοβούνται βέβαια, αλλά αυτό θα ρίξει τη σημερινή εκλογική επιρροή του Τσίπρα πολύ χαμηλότερα από τα τωρινά επίπεδα.
* Τώρα το δεύτερο «μυστικό» που δεν «ενσωματώνει» καμία πολιτική «ανάλυση» ως τώρα (αν και το αποκάλυψαν ήδη οι αναλυτές του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Θράκης) είναι πως στην τελευταία ιδεολογική διαμάχη, για το αν ο Σταλιν διέπραξε εγκλήματα συγκρίσιμα με εκείνα του Χίτλερ, κι αν πρέπει να καταδικάζονται όλοι οι Ολοκληρωτισμοί, η συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας συμφωνεί πλέον, ότι τα «άκρα» είναι δύο και είναι το ίδιο καταδικαστέα!
(Ανεξαρτήτως ποιοι συμμάχησαν με ποιους και ποιοι πολέμησαν εναντίον ποιών στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο)
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό;
–Δύο πράγματα: Πρώτον ότι και η Ελληνική Κοινωνία έχει αντιληφθεί πλήρως αυτό που έχουν καταλάβει όλες οι άλλες ευρωπαϊκές κοινωνίες εδώ και χρόνια (κι έχει ψηφίσει με μεγάλη πλειοψηφία το Ευρωκοινοβούλιο από το 2009). Την καταδίκη και των δύο Ολοκληρωτισμών!
–Δεύτερον, ότι το ποσοστό αυτών που διαφωνούν ακόμα είναι από 20%-25%! Δηλαδή συμπίπτει με το άθροισμα ενός ΣΥΡΙΖΑ της τάξης του 15%, ενός ΚΚΕ της τάξης του 5% και μικρών αριστερίστικων κομμάτων (ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Πλεύση Ελευθερίας κλπ.) της τάξης του 5% συνολικά.
Άρα, για πρώτη φορά από το 1974, η Αριστερά συνολικά έδωσε μεγάλη ιδεολογική μάχη και την έχασε πανηγυρικά!
Απομονώθηκε από το μεγαλύτερο μέρος των «κεντροαριστερών» και «αριστερών» διανοούμενων που τη στήριζαν ως τώρα.
Κι αυτό είναι η μεγαλύτερη ρωγμή που υπέστη ποτέ η «ηγεμονία των αριστερών ιδεών» τα τελευταία σαράντα τόσα χρόνια…
Μια Αριστερά όμως, που εκτός του ότι φθείρεται ραγδαία από την πολιτική της διακυβέρνηση, απομονώνεται τώρα και ιδεολογικά και χάνει σημαντικές μάχες στο χώρο των ιδεών, είναι μια Αριστερά που μπορεί να πηγαίνει και για συντριβή. Κανονική!
Φτάνει οι αντίπαλοί της να εκμεταλλεύονται τις αδυναμίες της.
Κι όχι να περιμένουν να σαπίσει το «ώριμο φρούτο»…
Έτσι;
