Σχόλιο του συγγραφέα Ανδρέα Μ. Καραγιάννη για το προσφυγικό ζήτημα.
‘Είμαστε πολλοί με διαφορετικά ονόματα: οικονομικοί μετανάστες, λαθρομετανάστες, πρόσφυγες. Όλοι στον ίδιο παρονομαστή, με την ίδια μοίρα να αιωρείται πάνω και γύρω μας. Είμαστε το δημιούργημα της νέας εποχής, τα εξιλαστήρια θύματά της. Κάθε εποχή χρειάζεται τους σκλάβους της, ετούτη έφτιαξε εμάς.
Δημιούργησε μια στρατιά σκλάβους με σαγηνευτικό περιτύλιγμα και μας έβαλε στους δρόμους των αναπτυγμένων χωρών χωρίς αποσκευές, ξυπόλητους, αδαείς, ανήμπορους. Όταν το παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο χρειάστηκε φτηνά εργατικά χέρια, βρήκε μύριους τρόπους να μεγιστοποιήσει τα κέρδη του.
Υπαλληλοποίησε τις κυβερνήσεις των χωρών μας, που μας πούλησαν άσπλαχνα, άκριτα, αβασάνιστα. Γίναμε τα γρανάζια των μηχανών της υπερανάπτυξης, κορμιά αλεσμένα στις μυλόπετρες του κέρδους. Είμαστε οι αριθμοί στα μεταμοντέρνα ΑΝΟΙΧΤΑ στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ανθρώπινα ράκη χωρίς παρελθόν, παρόν και μέλλον, πορευόμαστε στο δρόμο της αβεβαιότητας.
Αντικείμενα οικονομικής και πολιτικής εκμετάλλευσης.
[irp posts=”73094″ name=”Τα παιδιά των προσφύγων στα σχολεία και ο φόβος των αντιδράσεων”]
Όταν οι οικονομικές συνθήκες αλλάζουν, τότε οι πολιτικοί παίρνουν τη σκυτάλη, είτε γινόμαστε για λίγο ψηφοφόροι είτε οι υπεύθυνοι της εγκληματικότητας και όλων γενικά των φαινομένων κοινωνικής παθογένειας.
Γινόμαστε οι κακόμοιροι, η απειλή της εθνικής καθαρότητας των εθνών που ο μόχθος και ο ιδρώτας μας στήριξε την οικονομία τους. Είμαστε η κινούμενη άμμος στα στέρεα δάπεδα των’ πολυπολιτισμικών κοινωνιών’.
Είμαστε εκείνοι που χωρίς εμάς για εμάς αποφασίζουν οι κυβερνήσεις και οι διεθνείς οργανισμοί.’
Ο Ανδρέας Μ. Καραγιάννης είναι συγγραφέας του βιβλίου Θύμα της εποχής, ο Άνθρωπος.
