Ανδρέας Μ. Καραγιάννης
Παρά την έλευση σημαντικού χρονικού διαστήματος, η διελεύκανση του αποτρόπαιου ατυχήματος στην Αίγινα δεν καθίσταται εφικτή στερώντας στους συγγενείς των θυμάτων την νομική και ηθική δικαίωση.
Παρά τα εκτενή ρεπορτάζ γύρω από την πραγματική ταυτότητα του χειριστή και των επιβαινόντων του μοιραίου σκάφους DUENTE, παρά τις καταγγελίες του γνωστού ποινικολόγου Αλέξη Κούγια περί της μόχλευσης που έλαβε χώρα στην υπόθεση αυτή και την προσπάθεια να φανούν άλλοι ένοχοι στη θέση των πραγματικών υπαιτίων, κάτι που πρώτοι στο tilegrafima.gr είχαμε με στοιχεία τεκμηριώσει, ένα πέπλο μυστηρίου και οσμή συγκάλυψης περιτριγυρίζει αυτή την άθλια ιστορία.
Αφενός η ανεπαρκής εκ προοιμίου στάση της λιμενικής αρχής συνδυαστικά με την πρωτοφανή αργοπορία σύλληψης του κατηγορουμένου, αφετέρου η αναίτια και αβάσιμη, ωμή παρέμβαση του υπουργού Ναυτιλίας Θοδωρή Δρίτσα, δημιουργούν δικαιολογημένα το αίσθημα της αγανάκτησης τόσο στους άτυχους συγγενείς που αποζητούν δικαίωση, όσο και στην κοινή γνώμη η οποία αντιλαμβάνεται ότι το ηθικό πλεονέκτημα της ‘πρώτης φοράς αριστεράς’ καταρρίπτεται με πάταγο.
Αμείλικτο το ερώτημα που τίθεται, ποιος εμποδίζει να ανοίξουν οι τηλεφωνικές συνομιλίες των επιβαινόντων και των συγγενών τους. Μονάχα κάποιος με ισχυρές πολιτικές πλάτες θα εδύνατο να τρενάρει μια τέτοια ενέργεια. Τι φοβούνται, ποιον καλύπτουν? Τον ανηψιό, ή υπάρχει και μεγαλύτερο ‘γυναικείο’ ψάρι?
Το αδικοχαμένο πεντάχρονο κοριτσάκι και ο μπαμπάς του, όπως και όλοι οι νεκροί, αποζητούν δικαίωση, όλοι εμείς απαιτούμε την αλήθεια.
Αλλιώς, αυτό θα είναι το σκάνδαλο που θα τους ρίξει.
