Του Μάνου Χατζηγιάννη
Τον κόσμο τον αλλάζουν οι τρελοί, οι ερωτευμένοι και οι μεθυσμένοι! Και το φετινό wheeling2help που έριξε αυλαία στην Κρήτη είχε και από τις τρεις κατηγορίες.
Όταν κάτι επαναλαμβάνεται η ευθύνη για να επιτύχει είναι ασήκωτη. Την περασμένη χρονιά ήταν ένα όνειρο τρελό μα διόλου απατηλό. Ήταν μια αθώα ιδέα και παράλληλα μια μοναδική έμπνευση. Όπως έλεγε όμως και ο Πάολο Κοέλιο “οι άνθρωποι περισσότερο ονειρεύονται ότι επιστρέφουν παρά ότι φεύγουν”.. Και ο Ελπιδοφόρος επέστρεψε με την ομάδα του γεμάτη τρελούς, ερωτευμένους και μεθυσμένους για να δείξει στην κατά Μαλβίνα πολεμόχαρη φυλή των Ελλήνων πως η αλληλεγγύη είναι κάτι χειροπιαστό και όχι απλώς μια ευγενική φράση που βρωμοκοπάει συγκατάβαση και ψευτοϊδεαλισμό.
Το φετινό wheeling2help, το οποίο διεξήχθη καθολοκληρίαν στην πατρίδα μας -πλην τριών ημερών στην Τουρκία-είχε ένα επιπλέον στοίχημα: να νικήσει αυτήν που η αλησμόνητη Μαλβίνα Κάραλη ονόμαζε “πολεμόχαρη φυλή των Ελλήνων”. Όλους εκείνους που κοιτάζουν με μισό μάτι πρωτοβουλίες οι οποίες πλημμυρίζουν ανιδιοτέλεια. Όλους εκείνους που μέσα στην πνευματική τους αναπηρία διαστρεβλώνουν τις προθέσεις, αλλοιώνουν το πνεύμα, ροκανίζουν της ελπίδα προκειμένου οι ίδιοι να παραμείνουν θαμμένοι κάτω από την ταφόπλακα της μιζέριας τους. Όλους εκείνους δηλαδή που πολεμόχαροι όντες επιδιώκουν την σύγκρουση και όχι την αγκαλιά!
Το φετινό wheeling2help ένωσε χιλιάδες ανθρώπους ανα την επικράτεια κάτω από το λάβαρο του εθελοντισμού. Δεν ήταν μονάχα ο σκοπός που αγίασε τα μέσα. Τα 100 αναπηρικά αμαξίδια παραδόθηκαν στις 20 πόλεις μετά βαϊων και κλάδων και ο οικονομικός στόχος υπερκαλύφθηκε, αλλά δεν μας έφτασε αυτό, γιατί το wheeling2help δεν αποτελεί μια φάμπρικα ελπίδων αλλά αποδεικνύει σε κάθε ευκαιρία πως μπορεί να αποτελέσει την χαραυγή μιας νέας νοοτροπίας.
Μιας νοοτροπίας κόντρα σε εκείνον τον πρόεδρο του Ιατρικου΄Συλλόγου που μας ζήτησε πλαφόν 30 φιάλες αίμα για να κατεβάσει στην εκδήλωση σε μια από τις πόλεις την μονάδα αιμοδοσίας. Κόντρα στον επικεφαλής συλλόγου αναπήρων που μας μάλωσε για την πρωτοβουλία μας υποτιμώντας τις προθέσεις μας, κόντρα στον ανεκδιήγητο που μας πολέμησε κοστολογώντας με τη δική του μπακαλιστική αριθμητική τα αναπηρικά αμαξίδια. Όλοι αυτοί είναι η πολεμόχαρη φυλή της Μαλβίνας! Όλοι αυτοί που προτιμούν τη σκοτεινιά από το φως, τη βροχή από το ουράνιο τόξο, το χαστούκι από το χάδι… Αν δεν κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα, η πραγματικότητα θα σου πάρει τα όνειρα.. Και όλοι αυτοί οι θλιβεροί χαρακτήρες είναι θύματα αυτής της πραγματικότητας.
Όμως το wheeling2help κατάφερε να διασχίσει αλώβητο τα ναρκοπέδια της πολεμόχαρης φυλής μας και να κατακτήσει και φέτος το ύψωμα της αλληλεγγύης και της ουσιαστικής προσφοράς στον συνάνθρωπο.
To wheeling2help είναι καμωμένο από το υλικό που είναι φτιαγμένα και τα όνειρα και το μόνο στοίχημα που έχει πλέον είναι να διαψεύσει τον συγγραφέα Louis Aragon που θεώρησε πως “Υπάρχει πάντα ένα όνειρο που γερνάει”….
