Η ώρα της αλήθειας (τα ψέματα τελείωσαν…)
Θανάσης Κ.
Σας είχα προειδοποιήσει ότι:
Ο Ερντογάν θα χτυπήσει μέσα στις επόμενες μέρες.
Πότε το έγραφα αυτό; Πριν καμιά 20αριά μέρες, στις 22 Σεπτεμβρίου…
Όταν επισήμως κυκλοφορούσε η «βεβαιότητα» ότι ο Ερντογάν αναγκάστηκε να «αναδιπλωθεί»!
Τι μας έλεγαν τότε; Ότι ο Τούρκος Πρόεδρος «μάζεψε το Όρουκ Ρέϊς προκειμένου να… «αποφύγει» τις κυρώσεις στο Συμβούλιο Κορυφής της ΕΕ.
Κι έτσι να ξεκινήσει ο διάλογος με την Ελλάδα, με τις «διερευνητικές επαφές» (Οι οποίες τελικά αναβάλλονται, για μιαν ακόμα φορά)…
Όλα αυτά βέβαια ήταν… άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε!
–Πρώτον, διότι ο Ερντογάν δεν «φοβήθηκε» τις ευρωπαϊκές κυρώσεις!
Έτσι κι αλλιώς η Μέρκελ διακήρυσσε με κάθε τρόπο ότι δεν ήθελε κυρώσεις. Και χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Γερμανίας, δεν επρόκειτο να υπάρξουν «μέτρα» κατά της Τουρκίας…
–Ύστερα ο Ερντογάν ήταν αδύνατο να αφήσει ανεκμετάλλευτο το «παράθυρο ευκαιρίας» των αμέσως επομένων εβδομάδων: Η Ευρώπη παρέπεμψε τις κυρώσεις στις καλένδες! Ενώ και στην Αμερική έχει ουσιαστικά διαλυθεί η κυβέρνηση (εν όψει εκλογών – και στα μέσα μιας πρωτοφανούς πόλωσης και εσωστρέφειας για το πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ)…
–Ο Ερντογάν ήθελε να εκμεταλλευτεί αυτό το κενό για να προωθήσει τα τετελεσμένα του. Και να τα προωθήσει αποφασιστικά…
–Κι ύστερα ο Ερντογάν ουδέποτε ενδιαφέρθηκε να βρει «ειρηνική λύση» με την Ελλάδα. Ουδέποτε…
Αν ήθελε τέτοια λύση, θα είχε ήδη βρεθεί…
Ο Ερντογάν ενδιαφερόταν να δημιουργήσει τετελεσμένα σε βάρος της Ελλάδας που θα την περιθωριοποιήσουν γεωπολιτικά και θα τη «φινλανδοποιήσουν» οριστικά.
Και τώρα έχει τη μοναδική ευκαιρία, γιατί δεν υπάρχουν «φραγμοί» για να τον εμποδίσουν, ούτε από τις ΗΠΑ, ούτε από την Ευρώπη ούτε από το ΝΑΤΟ…
Ήταν βέβαιο ότι ο Ερντογάν θα κλιμάκωνε! Κι όσοι είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους (ή τους φόβους τους) στις «διερευνητικές επαφές», απλώς βρίσκονταν… «εκτός θέματος»!
* Κι έχουμε το κατάντημα της ΕΕ! Μετά από δύο μήνες προκλήσεων και παραβιάσεων από την πλευρά της Τουρκίας (Ιούλιος-Αύγουστος), σε βάρος δύο κρατών μελών της Ένωσης (Ελλάδας και Κύπρου), το γεγονός ότι Ευρώπη αποφάσισε να συζητήσει μέτρα κατά της Τουρκίας αν υπάρξει νέα πρόκληση – δηλαδή, αν το… ξανακάνει η Τουρκία– αποτελεί ευθεία ενθάρρυνση του Ερντογάν!
Δηλαδή όσα έκανε ως τώρα ο Ερντογάν, δεν του «χρεώνονται» και δεν πληρώνει κάποιο «τίμημα» γι’ αυτά!
Δηλαδή αν το ξανακάνει, κι ύστερα… αποκλιμακώσει, τότε θα χαρούμε και πάλι για την «αποκλιμάκωση» και θα σπεύσουμε σε διάλογο με τον αδιόρθωτο
«Πειρατή»!
Μ’ άλλα λόγια έδωσαν στον Ερντογάν το «πράσινο φως», να δημιουργεί συνεχώς νέα «τετελεσμένα» (σε βάρος Ελλάδος και Κύπρου)…
* Το πρώτο πράγμα που θα έπρεπε να κάνει η Ελλάδα είναι να βρει τρόπο (διπλωματικό, αλλά σαφέστατο) να διαμηνύσει στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, το εξής απλό:
— Παιδιά, δεν σας ζητάμε τίποτε, δεν σας παρακαλούμε για κάτι, κάντε ό,τι σας φωτίσει! Όμως άλλη κοροϊδία, εκ μέρους σας δεν σηκώνουμε…
Θα κάνουμε κι εμείς ό,τι μας φωτίσει!
Και να ξέρετε, ότι αν υπάρξει ανάφλεξη, το ΝΑΤΟ που ξέρατε να το ξεχάσετε! Και την ΕΕ που ξέρατε να την ξεχάσετε!
Διότι και οι δύο αυτοί «ευρωατλαντικοί» οργανισμοί, θα μπουν σε πολύ μεγάλη «υπαρξιακή» κρίση. Για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, αλλά θα υποστούν διαλυτική κρίση και οι δύο:
–Το ΝΑΤΟ, ως «συμμαχία», που δεν μπορεί να συγκρατήσει την σύγκρουση ανάμεσα σε δύο μέλη του, εκ των οποίων το ένα, μάλιστα, συνεργάζεται πολύ συχνά με όλους τους… «αντιπάλους» του ΝΑΤΟ (και με τη Ρωσία και με τους τζιχαντιστές!)
–Και η Ευρώπη, διότι δεν μπορεί να στηρίξει αποφασιστικά τα μέλη της που απειλούνται από τις προκλήσεις ενός αποσταθεροποιητικού γείτονα, που έχει ανοίξει όλα τα μέτωπα και προκαλεί τους πάντες στην περιοχή.
Τέτοιες «Ενώσεις» που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν σταθερότητα στην περιοχή του, δεν τις θα τις υπολογίζει πια κανείς. Ούτε τα υπόλοιπα μέλη τους, ούτε «τρίτες» χώρες. Κανείς!
Αν υπάρχει μια περίπτωση η Ευρω-γραφειοκρατία και οι «επιτήδειοι ουδέτεροι», να δουν σοβαρά το πρόβλημά μας ως «δικό τους», είναι να απειλήσουμε να το κάνουμε δικό τους!
* Το δεύτερο που πρέπει να κάνουμε είναι να προχωρήσει αμέσως η Αμυντική Συνεργασία Ελλάδας-Γαλλίας! Κάτι που είχε ξεκινήσει – και προετοιμαστεί – από τις αρχές Ιουλίου, όταν άρχιζε η (προηγούμενη) κλιμάκωση στην Ανατολική Μεσόγειο, δεν προχώρησε τότε, ύστερα έκανε κάποια βήματα το Σεπτέμβριο (στην Ευρωμεσογειακή Διάσκεψη της Κορσικής), αλλά και πάλι δεν ολοκληρώθηκε: για να μην δυσαρεστήσει τη Γερμανία! Για να μην ακυρώσει την «αποκλιμάκωση» που τότε προωθούσε η Μέρκελ. Δηλαδή για να μην «δώσει πρόσχημα» (λέει) στην Τουρκία, να κλιμακώσει ξανά…
Τελικά ο Τουρκία κλιμάκωσε ξανά! Ακόμα και χωρίς κανένα πρόσχημα (από μας)…
Κάποιοι μέσα στην Ελλάδα – του ΕΛΙΑΜΕΠ και όχι μόνο – υποστήριξαν δημόσια ότι πρέπει να μείνουμε σταθερά στο «άρμα της Γερμανίας»!
Δηλαδή να μην «αλληθωρίζουμε» προς Γαλλία μεριά…
Δηλαδή να παραμείνουμε προσδεδεμένοι στην επιρροή μιας χώρας που παίρνει «ίσες αποστάσεις» από τον εχθρό μας! Και να απορρίψουμε τη «χείρα βοηθείας» που προσφέρει μια άλλη χώρα (πολύ ισχυρότερη στρατιωτικά από τη Γερμανία!) που για δικούς της λόγους έχει έλθει σε μετωπική αντιπαράθεση με τον εχθρό μας (Ερντογάν).
Αυτή ήταν μια ολέθρια άποψη. Που δυστυχώς μάλλον επικράτησε προς στιγμήν.
Ο Γάλλος Πρόεδρός της Μακρόν – το κατάλαβε – και δεν του άρεσε…
Καθόλου μάλιστα…
Εν πάση περιπτώσει, το σφάλμα αυτό μπορεί ακόμα να διορθωθεί.
Αλλά πρέπει να το διορθώσουμε άμεσα και πειστικά…
* Το ίδιο και οι άλλες χώρες της περιοχής μας που έχουν τη δική τους αντιπαλότητα προς την Τουρκία να κλιμακώνεται. Και, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ετοιμάζονται για την τελική σύγκρουση μαζί της.
Όλες αυτές οι χώρες, από την Αίγυπτο, ως το Ισραήλ, τα Εμιράτα και το Μπαχρέϊν – όλες τους, σε πλήρη συντονισμό πλέον με τη Γαλλία – θα ήθελαν την Ελλάδα αποφασιστικά στο πλευρό τους…
Αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρες ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη να σταθεί δίπλα τους, ή ετοιμάζεται να συνθηκολογήσει πλήρως με την Τουρκία!
Η πλήρης «ευθυγράμμισή» μας με τη Μέρκελ, ως τώρα (την οποία όλες οι άλλες χώρες της περιοχής μας δεν την υπολογίζουν) έβλαψε τις δυνατότητες να βρούμε αληθινούς συμμάχους στην περιοχή μας.
Αλλά και αυτό το λάθος εύκολα διορθώνεται…
Εδώ Ισραηλινοί και Άραβες ξεπερνάνε ιστορικές αντιπαλότητες δεκαετιών και «σφιχταγκαλιάζονται» πλέον, εν όψει της αντιπαράθεσής τους με την Τουρκία, κι εμείς περιμένουμε πότε και αν θα θελήσει η Γερμανία να «μαλώσει» (τρυφερά) τον Ερντογάν…
Κι έχεις και τους δικούς μας εντελώς αγκυλωμένους στο «άρμα της Γερμανίας» – που δεν είναι «άρμα», αραμπάς είναι κολλημένος στο τέλμα…
* Φυσικά υπάρχουν και άλλα που πρέπει να εξετάσουμε πολύ προσεκτικά. Τις επόμενες ώρες, όχι τις επόμενες μέρες: Όπως να διακηρύξουμε εμείς μονομερώς τις θαλάσσιες ζώνες που δικαιούμαστε, βάσει το Διεθνούς Δικαίου.
Αφού οι Τούρκοι παραβιάζουν δικά μας «δυνητικά δικαιώματα», κι αφού όλοι το παραδέχονται πλέον (ακόμα και οι ΗΠΑ, ακόμα και οι Γερμανοί!) να τους δείξουμε επισήμως ποια θεωρούμε «δικά μας».
Έτσι κι αλλιώς, οι Τούρκοι δεν μας αφήνουν άλλη επιλογή – μόνοι τους τα καταπατούν.
Αν πρόκειται να πάμε σε συνολική διαπραγμάτευση κάποια στιγμή, δική μας αφετηρία θα είναι το ΣΥΝΟΛΟ όσων μας αναγνωρίζει το Διεθνές Δίκαιο!
Γιατί όπως πάμε μέχρι στιγμής, δεν θα χρειαστεί να πάμε σε καμία «διαπραγμάτευση». Η Τουρκία θα έχει εμπράκτως κατοχυρώσει τα πάντα ως «δικά της»…
Και αυτό ακριβώς επιδιώκει…
* Το Διεθνές Δίκαιο δείχνει τι μπορείς να διεκδικήσεις.
Αλλά οι αποφάσεις των διεθνών δικαστηρίων διδάσκουν πως ό,τι δεν μπορείς να το προασπιστείς, τελικά το χάνεις!
Άρα, η διακήρυξη των θαλασσίων ζωνών μας είναι το μόνο που μας αφήνει πλέον η Τουρκική επιθετικότητα.
Αλλιώς έχουμε ήδη χάσει τα πάντα…
ΥΓ.1 Αν κάποιοι υποστηρίξουν ότι «αυτό ακριβώς επιδιώκει η Τουρκία», δηλαδή μια κίνηση εκ μέρους μας, που θα δικαιολογούσε ένοπλη σύρραξη, έχω νέα να τους πω:
Η Τουρκία ποντάρει εκ τους ασφαλούς, στο ακριβώς αντίθετο: Ότι και πάλι δεν θα αντισταθούμε, ακόμα κι όταν φτάσουν 6,5 μίλια από το Καστελόριζο! Γιατί αυτό κάναμε μέχρι τώρα…
Η Τουρκία ποντάρει να μας «γκριζάρει» τα πάντα, χωρίς να ρίξει τουφεκιά. Δεν υπολογίζει σε συνολική ελληνική αντίδραση…
Κι ό,τι «γκριζάρει» επί του πεδίου, έχει σοβαρές πιθανότητες να το κερδίσει στο τραπέζι της «διαιτησίας». Γιατί τα διεθνή διαιτητικά δικαστήρια πάντα δικάζουν με τρόπο που το αποτέλεσμά τους να είναι «ρεαλιστικά βιώσιμο» (realistically sustainable). Δηλαδή καμία από τις δύο αντίπαλες χώρες να μην μπορεί να το αμφισβητήσει.
Έτσι, όσα «γκριζάρει» η Τουρκία, χωρίς να την εμποδίζει η Ελλάδα, είναι πολύ πιθανό πλέον να «αποδοθούν» στην Τουρκία σε μελλοντική διαπραγμάτευση…
Όχι γιατί το Καστελόριζο «κείται μακράν» της Ελλάδας. Αλλά γιατί ο Ελληνικός στόλος δεν βρέθηκε «κοντά» στο Καστελόριζο, όταν πλησίαζε ο Τουρκικός…
ΥΓ.2 Η Τουρκία ξέρει ότι η Ελλάδα μπορεί να κάνει μεγάλη ζημιά στην στρατιωτική της μηχανή. Αλλά υπολογίζει ότι η Ελλάδα δεν θα το ρισκάρει.
Ανεξαρτήτως του τι θα συμβεί «επί του πεδίου» σε μια τέτοια περίπτωση, η Τουρκία δεν αντέχει ούτε καν να… νικήσει επί τόπου, αν πληρώσει μεγάλο τίμημα. Γιατί είναι ανοικτή σε πολλά μέτωπα. Ενώ η Ελλάδα δεν έχει άλλο μέτωπο…
Κι αν η Τουρκία πληρώσει μεγάλο τίμημα από μια έστω και περιορισμένη σύρραξη με την Ελλάδα, τότε διακινδυνεύει – σε δεύτερο χρόνο – να χάσει παντού αλλού! Κι αυτό δεν θα το ρίσκαρε εύκολα.
Αλλά όσο εμείς δίνουμε την εντύπωση ότι αποκλείεται να σταματήσουμε τις προκλήσεις της, η Τουρκία δεν θα σταματάει να κλιμακώνει.
Γιατί ξέρει – ή νομίζει – ότι δεν ρισκάρει το παραμικρό…
Αυτή η «βεβαιότητα» της Τουρκίας είναι και η «Αχίλλειος Πτέρνα» της…
Αν, βέβαια, την εκμεταλλευτούμε εμείς!
