Διανύουμε τον πέμπτο μήνα μετά τις εθνικές εκλογές του Ιανουαρίου και όλη αυτή την περίοδο, εκτός από κάποιες θετικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης, όπως η ρύθμιση των 100 δόσεων και το νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση, το μόνο που απασχολεί τους Ελληνες είναι το θέμα της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές.
Παρασκευή, 5 Ιουνίου και όλα τα μάτια ήταν στραμμένα στη Βουλή όπου ο Πρωθυπουργός θα ενημέρωνε την Ολομέλεια για την πορεία των διαπραγματεύσεων.
Πρόκειται για κρίσιμες στιγμές, που οι όποιες αποφάσεις θα κρίνουν πολλά για το παρόν και το μέλλον της χώρας. Η ομιλία του Πρωθυπουργού διακρινόταν από ειλικρίνεια, αγωνία για το αύριο και αποφασιστικότητα, μόνο που το συμβιβαστικό του πνεύμα δε θύμιζε σε τίποτα τις προεκλογικές και προγραμματικές του δηλώσεις, το δε κείμενο της ελληνικής αντιπρότασης καταργεί σχεδόν το 90% των περίφημων κόκκινων γραμμών, για τις οποίες δήλωνε ανυποχώρητος.
Ο ελληνικός λαός βέβαια περίμενε και από τους αρχηγούς των κομμάτων της μνημονιακής αντιπολίτευσης να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και της πολύ σημαντικής στιγμής για τη χώρα. Δυστυχώς όμως και αυτοί τον απογοήτευσαν. Ακούστηκε πάλι το ίδιο εγωιστικό τροπάριο, τι είχα κάνει εγώ, εγώ τα έκανα καλά, μόνο η δική μας πολιτική ήταν σωστή κ.λ.π., κ.λ.π. Μα κύριοι, αν ήταν έτσι, γιατί ο λαός δεν σας πίστεψε και σας αποδοκίμασε; Μα φυσικά γιατί ένοιωθε πάνω του τα αρνητικά αποτελέσματα της πολιτικής σας.
Στο δια ταύτα. Η κρισιμότητα των στιγμών απαιτεί από όλους υπευθυνότητα, ειλικρίνεια, ξεπέρασμα διχαστικών αντιλήψεων και πνεύμα συνεργασίας.
Αν ο καθένας προτάσσει το εγώ του, εκθιάζει τον εαυτό του, απορρίπτει τον άλλον και παρουσιάζεται ως ο μόνος σωτήρας, οι Ελληνες δεν έχουν τίποτα να ωφεληθούν, αντίθετα θα χάσουν και άλλα. Τώρα είναι πιο επίκαιρος από ποτέ ο Μακρυγιάννης: Είμαστε στο εμείς και όχι στο εγώ…………….
Κώστας Καραμεσίνης
