Επιτέλους, η κυβέρνηση Τσίπρα βρήκε ένα πράγμα να… «πανηγυρίσει»: Ότι της επέτρεψαν να ΜΗΝ κόψει κι άλλο τις συντάξεις, όπως της είχαν επιβάλει προ εξαμήνου – κι όπως η ίδια είχε νομοθετήσει…
Δηλαδή, θα πάει σε εκλογές – σε λίγους μήνες – με βασικό «τρόπαιο» και «αφήγημα» ότι ΔΕΝ έκοψε για άλλη μια φορά τις συντάξεις (που όμως έκοψε αρκετές φορές προηγουμένως, ενώ αρχικά είχε υποσχεθεί να… αυξήσει!)
Του Θανάση Κ.
Ταυτόχρονα βέβαια, τη βάζουν να υποσχεθεί ότι η δραστική μείωση του αφορολόγητου – που σημαίνει αύξηση της φορολογίας για όλους και ιδιαίτερα για εκατοντάδες χιλιάδες «αδύναμους» – θα πραγματοποιηθεί κανονικά από του χρόνου!
Κι ότι τα «αντίμετρα» που είχε υποσχεθεί ο ίδιος ο Τσίπρας την περασμένη άνοιξη θα περικοπούν κι αυτά. Ή θα αναβληθούν…
Κι ο Τσίπρας «πανηγυρίζει» που του επιτρέπουν να μην κόψει άλλο τις συντάξεις και του επιβάλλουν να κόψει τις «παροχές» που ο ίδιος πρόσφατα υποσχέθηκε…
Τι δεν λέει, όμως:
Ότι ολόκληρο το μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό του Πρόγραμμα έχει τιναχθεί στον αέρα: Γιατί
* Πρώτον, η ανάπτυξη που όλοι υπέθεταν (για τα επόμενα χρόνια), θα είναι μικρότερη από αυτήν που είχαν υπολογίσει. Αυτό σημαίνει μικρότερα έσοδα στο εξής…
* Δεύτερον, γιατί οι δικαστικές αποφάσεις υποχρεώνουν την κυβέρνηση να επιστρέψει κάποια «αναδρομικά». Έστω και σε βάθος χρόνου. Όμως αυτά τα αναδρομικά – που ακόμα κανείς δεν ξέρει πόσα είναι, άλλοι μιλάνε για 4-7 δισεκατομμύρια, κι άλλοι για 12 δισεκατομμύρια – επίσης δεν τα είχαν υπολογίσει. Κι όσο κι αν τα αποπληρώσουν σε πολλά χρόνια, οι πρόσθετες ετήσιες δαπάνες γι’ αυτά θα είναι μεγάλες, από 1 ως 2 δισεκατομμύρια το χρόνο, τουλάχιστον.
* Τρίτον, γιατί πέρα από τα αναδρομικά για τις αυξημένες συντάξεις μέχρι σήμερα, θα χρειαστεί να δώσουν και αυξήσεις στις συντάξεις από δω και μπρός! Πόσες αυξήσεις; Σε ποιες συντάξεις; Κανείς δεν ξέρει. Και κανείς δεν τολμά να ρωτήσει…
–Οι περικοπές συντάξεων που δεν θα γίνουν φέτος ρίχνουν έξω τον προγραμματισμό κατά 1,9 δισεκατομμύρια το χρόνο.
–Οι αυξήσεις συντάξεων που θα γίνουν υποχρεωτικά, μετά τις δικαστικές αποφάσεις, ξεπερνούν τα 3 δισεκατομμύρια (αν αποκατασταθούν πλήρως) ή τουλάχιστον το 1,5 δισεκατομμύριο (αν αποκατασταθούν μερικώς).
Εδώ μιλάμε για δημοσιονομικό εκτροχιασμό που, στην καλύτερη περίπτωση, ξεπερνά τα 4,5 δισεκατομμύρια το χρόνο και στη χειρότερη ξεπερνά 7 δισεκατομμύρια! Το χρόνο…
Μικρό μέρος από αυτό ήδη καλύπτεται από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) που κόβεται συνέχεια. Ήδη φαίνεται πως υπάρχει η σιωπηλή συμφωνία για μόνιμη περικοπή του ΠΔΕ στο εξής. Και το πληρώνει η ανάπτυξη, που γίνεται όλο και πιο «αναιμική»
Όμως τα χρήματα που θα λείπουν, ξεπερνάνε όλα τα ετήσια πλεονάσματα και τα υπέρ-πλεονάσματα μαζί!
Κι είναι φανερό ότι οι δανειστές μας έχουν πάψει να ασχολούνται με την Ελλάδα!
Τα ξέρουν και δεν μιλούν.
Πώς το ξέρουμε ότι… τα ξέρουν και δεν μιλούν;
–Πρώτον, όλοι οι υπολογισμοί που είχαν κάνει μέχρι το καλοκαίρι ήταν εντελώς διαφορετικοί. Από τότε τα πράγματα χειροτέρεψαν – και για την ανάπτυξη διεθνώς και για την ανάπτυξη εντός, και για την έξοδο της Ελλάδος στις αγορές και για τα διεθνή επιτόκια. Πώς αυτό που τότε ήταν «αδύνατο», σήμερα – σε πολύ χειρότερες συνθήκες – είναι «ανεκτό»;
–Δεύτερον, τα πλεονάσματα του Τσίπρα ξέρουν πως είναι πέτσινα. Το λέει το ΔΝΤ σχεδόν ανοικτά. Τον έχουν δανείσει ως τώρα 7 δισεκατομμύρια μόνο για να καλύψει ληξιπρόθεσμα μετά το 2015 (δικές του ληξιπρόθεσμες οφειλές). Και – τι «σύμπτωση» – το «πλεόνασμα» που εμφανίζει ως τώρα είναι σχεδόν το ίδιο!
Δηλαδή του επιτρέπουν να εμφανίζει «πλεόνασμα» αφήνοντας απλήρωτες οφειλές του δημοσίου – κάνοντας «στάση πληρωμών» – και μη πληρώνοντας νέες συντάξεις! Και του επέτρεπαν ακόμα, να τα μεταφέρει απευθείας στο χρέος!
Έχουν αλλάξει τον τρόπο που μετράνε τα «πλεονάσματα» και τα «δημοσιονομικά κενά»…
Αλλά όλη η «άσκηση» δεν βγαίνει μεσοπρόθεσμα και το ξέρουν.
Αλλά δεν τους νοιάζει πια…
–Τρίτον, μέχρι τώρα το επιχείρημα για την περικοπή της «προσωπικής διαφοράς» στις συντάξεις ήταν ότι αν δεν γίνει, τότε οι νέοι συνταξιούχοι θα ζητήσουν αυξήσεις. Κι αυτό θα προκαλέσει αληθινό δημοσιονομικό «τσουνάμι» νέων αναδρομικών – και νέων εκροών από δω και μπρός. Τώρα με τις αποφάσεις των δικαστηρίων για τις προηγούμενες περικοπές συντάξεων αυτό το επιχείρημα ενισχύθηκε. Κι όμως το… «ξέχασαν»!
Απλώς ΔΕΝ τους νοιάζει! Μας έχουν εντελώς ξεγραμμένους…
Το μόνο που τους νοιάζει, για την ώρα, είναι να μη δημιουργηθεί ξανά «ελληνικό πρόβλημα» στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο η Γερμανία έχει τα εσωτερικά της προβλήματα ανοικτά (η Μέρκελ είναι ουσιαστικά «υπηρεσιακή» Καγκελάριος, «υπ’ ατμόν» να φύγει κάποια στιγμή), η Ιταλία είναι σε τροχιά σύγκρουσης με την υπόλοιπη Ευρώπη και θα παραμείνει τουλάχιστον ως τις ευρωεκλογές του Μαϊου, ενώ η Βρετανία αναστατώνεται από το Brexit, με την κυβέρνηση της Μέι να καρκινοβατεί…
Ακόμα χειρότερα: Στην Ενωμένη Ευρώπη πλέον υπάρχει διάχυτη ακυβερνησία: Στη Γερμανία έχουμε ετοιμόρροπη κυβέρνηση, στην Ισπανία το ίδιο, στη Σουηδία και στην Ολλανδία έχουμε εύθραυστες κυβερνήσεις. Και στην Ιταλία ο Μακρόν καταποντίζεται συνεχώς δημοσκοπικά. Αντίθετα, έχουμε σταθερές και δημοφιλείς κυβερνήσεις στην Ιταλία (που όμως βρίσκεται σε σύγκρουση με τις Βρυξέλλες), στην Πολωνία (που επίσης βρίσκεται σε σύγκρουση με τις Βρυξέλλες), στην Ουγγαρία (που είναι σε ρήξη με τις Βρυξέλλες), καθώς και σε μια σειρά χώρες όπως η Αυστρία, η Σλοβενία, η Σλοβακία και η Τσεχία που έχουν γυρίσει σαφώς δεξιότερα – ιδιαίτερα στο μεταναστευτικό – αλλά πιο «διακριτικά», χωρίς να έλθουν σε ρήξη με την ευρω-γραφειοκρατία. Ακόμα τουλάχιστον…
Δηλαδή όσοι διαχειρίστηκαν το «ελληνικό πρόβλημα» στην Ευρώπη μέχρι τώρα βρίσκονται σε «αποδρομή»!
Ενώ όσοι είναι ισχυροί ή βρίσκονται σε άνοδο, δεν ασχολούνται με την Ελλάδα – και δεν έχουν καθόλου καλή εικόνα για την κυβέρνηση Τσίπρα.
Ή για να το πούμε αλλιώς, η Ενωμένη Ευρώπη δεν είναι πια και τόσο ενωμένη – και πάντως είναι πολύ «κουρασμένη», για να ασχοληθεί ξανά με το Ελληνικό πρόβλημα. Και πολύ απρόθυμη να το κάνει…
Με δύο λόγια: Έχουν ουσιαστικά εγκαταλείψει την Ελλάδα στη μοίρα της!
Κι αυτό είναι πολύ δυσάρεστα νέα για την Ελλάδα. Και πολύ ανησυχητικό για τη νέα κυβέρνηση που θα προκύψει μετά τις εκλογές. Όποτε κι αν γίνουν μέσα στην επόμενη χρονιά…
–Γιατί η νέα κυβέρνηση θα είναι εκείνη που θα κληθεί να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά.
Η νέα κυβέρνηση θα αναγκαστεί να δει πώς θα πληρώσει όσα μπορούν να πληρωθούν – και πώς θα καλύψει τα υπόλοιπα. Και σε ποιο βάθος χρόνου…
–Η νέα κυβέρνηση θα αναγκαστεί να αποφασίσει πώς θα βρει χρήματα για να μειώσει φόρους, γιατί χωρίς θετικό σόκ από μείωση φόρων δεν μπορεί να σταθεί άλλο η οικονομία.
–Η νέα κυβέρνηση θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει τα «τάγματα εφόδου» και τους «Ρουβίκωνες» και τις ομάδες αναρχικών «αντίφα» και τους κουκουλοφόρους που θα εξαπολύσει ο ηττημένος ΣΥΡΙΖΑ, για να κάνει τη ζωή της δύσκολη και τη διακυβέρνηση αδύνατη.
–Η νέα κυβέρνηση θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που δημιούργησε ο ΣΥΡΙΖΑ και με το λαθρομεταναστευτικό, και με τις τουρκικές προκλήσεις και με τα Σκόπια και με την Αλβανία…
–Η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να αλλάξει και τον εκλογικό νόμο αμέσως και να εκλέξει Πρόεδρο, γιατί αλλιώς η χώρα θα οδηγηθεί σε άλλες δύο εκλογικές αναμετρήσεις (στην καλύτερη περίπτωση!) και θα βρεθεί σε μόνιμη ακυβερνησία για άλλα δύο χρόνια (2019 και 2020) μέχρι να σταθεροποιηθεί η κατάσταση.
Και την ακυβερνησία αυτή θα την έχει προκαλέσει ο Τσίπρας, αλλά θα προσπαθεί να τη χρεώσει στους «επόμενους»…
Για να το πω διαφορετικά:
–Αν η Ελλάδα βρισκόταν σε βαθιά κρίση και προϊούσα ακυβερνησία με τον υπόλοιπο κόσμο, όμως, σταθερό γύρω της, τα πράγματα δεν θα ήταν πολύ ανησυχητικά. Όσο το διεθνές «περιβάλλον» είναι σταθερό, εμείς μπορούμε να βουλιάζουμε για καιρό, μέχρι κάποια στιγμή να ξυπνήσουμε, να σταθούμε στα πόδια μας και να αρχίσουμε ξανά να ανεβαίνουμε. Έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν και επιβιώσαμε μια χαρά. Υποφέραμε, βέβαια, αλλά τα καταφέραμε…
–Αν πάλι συνέβαινε το αντίθετο, αν δηλαδή ο κόσμος γύρω μας βρισκόταν σε αποσταθεροποίηση, αν πολλαπλασιαζόταν συνεχώς η ακυβερνησία και οι ανατροπές ισορροπιών μέσα στις άλλες χώρες και ανατροπές ισχύος ανάμεσα στις μεγάλες χώρες, αλλά η Ελλάδα την ίδια στιγμή ήταν σταθερή και «συνεκτική», τότε επίσης τα πράγματα δεν θα ήταν πολύ ανησυχητικά για μας. Όσο είμαστε όρθιοι και ενωμένοι, και σε σωστό δρόμο, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε κάθε αντιξοότητα. Το έχουμε ξανακάνει στο παρελθόν και τα καταφέραμε τελικά…
Αλλά αυτό που διαμορφώνεται γύρω μας τώρα, μάλλον δεν έχει ξανασυμβεί: Αποσταθεροποίηση και μέσα στη χώρα – και ανατροπές γύρω μας, παντού.
Αυτός ο «συνδυασμός» πρωτοφανούς αποσταθεροποίησης εντός κι εκτός, αυτή η «σύμπτωση» κατακλυσμιαίων ανατροπών μέσα κι έξω, είναι πράγματα εφιαλτικά. Όχι απλώς «ανησυχητικά».
Και δεν τα έχουμε ξαναζήσει ποτέ στο παρελθόν.
Στα 200 χρόνια του ελεύθερου βίου της, η Ελλάδα έζησε μόνο μια μεγάλη δοκιμασία που κρίθηκε η ίδια η ύπαρξή της – τον «κολασμένη δεκαετία του ’40: Με το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, την Κατοχή και τον Εμφύλιο που ακολούθησε. Κινδύνευσε τότε η φυσική εξόντωση του λαού μας (χάθηκε το 12,5% του πληθυσμού μέσα σε δέκα χρόνια – εξοντώθηκαν οι μεγάλες ηλικίες από τις κακουχίες και αποδεκατίστηκε η νεολαία από τις μάχες και τις εκτελέσεις!) ενώ απειλήθηκε άμεσα ο διαμελισμός της χώρας.
Τότε όμως, η Ελλάδα πήρε τη «σωστή θέση» από την αρχή – και βρέθηκε με τη «σωστή πλευρά» στο τέλος: Και με τη σωστή πλευρά του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και με τη σωστή πλευρά του Ψυχρού Πολέμου που άρχισε αμέσως μετά και τέλειωσε 40 χρόνια αργότερα…
Τώρα όμως, διαλύοντα τα πάντα γύρω μας και εντός μας…
Η παραγωγική μας βάση έχει αποψιλωθεί – χωρίς να μας έχουν βομβαρδίσει!
Και δημογραφικά καταρρέουμε, χωρίς πολέμους, σκοτωμούς, σιτοδείες – χωρίς αρρώστιες και πείνα.
Έχουμε πάψει ουσιαστικά να κάνουμε παιδιά – κι όσα έχουμε φεύγουν όσο πιο μακριά μπορούν…
Το κυριότερο όμως, είναι ότι γύρω μας όλα διαλύονται και δεν υπάρχει που να «πιαστούμε».
Η Ευρώπη δεν ξέρει που πάει, η Αμερική δεν ξέρει ακόμα τι θέλει, η Ρωσία δεν είναι καθόλου αξιόπιστη, ο Αραβικός κόσμος δίπλα μας είναι κινούμενη άμμος, η Τουρκία πιο επίφοβη από ποτέ και τα Βαλκάνια ξαναμπαίνουν σε περίοδο εντάσεων και αναταράξεων.
Με μια Ευρωπαϊκή Ένωση και ένα ΝΑΤΟ που είναι «σκιές» του παλαιού εαυτού τους.
Θα περάσουν χρόνια μέχρι να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα που πάει ο υπόλοιπος κόσμος. Αλλά εδώ δεν έχουμε για χάσιμο ούτε λεπτό.
Η Ελλάδα πρέπει να βρει τον εαυτό της και να σταθεί στα πόδια της το ταχύτερο.
Κάθε λεπτό που μένει η κυβέρνηση Τσίπρα είναι καταστροφή.
Και η επόμενη κυβέρνηση που θα έλθει, πρέπει να είναι έτοιμη για αναθεωρήσεις και τομές πολύ μεγαλύτερες και τολμηρότερες απ’ ό,τι πιστεύαμε ως τώρα.
Πρέπει να είναι πολύ ισχυρή και πολύ αποφασισμένη.
Ισχυρή θα την κάνει ο λαός με την ψήφο του.
Την αποφασιστικότητα, όμως, πρέπει να τη βρει μόνη της.
ΥΓ. Μέχρι τώρα η απομάκρυνση του Τσίπρα ήταν πολιτική προτεραιότητα για πολλούς. Τώρα πια είναι υπέρτατη υπαρξιακή προτεραιότητα για την ίδια την επιβίωσή μας ως χώρας και ως λαού…
