Θέλετε στοιχεία για το που πάει τη χώρα ο Τσίπρας; Να μερικά στοιχεία: * Κάθε πρόσληψη 10 χιλιάδων στο δημόσιο στοιχίζει από 120 μέχρι 200 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο!
Του Θανάση Κ.
Άρα, με τις προσλήψεις 35 χιλιάδων που εξήγγειλε, ο Τσίπρας προσθέτει στον Προϋπολογισμό 400 με 700 εκατομμύρια!
Τα οποία θα τα πληρώνει ο ήδη – εξαντλημένος – φορολογούμενος.
Να το «αριστερό μοντέλο» Τσίπρα: Γονατίζω το παραγωγικό κομμάτι της κοινωνίας σε φόρους, ώστε να μοιράζω επιδόματα στα «πελατάκια» μου.
Ενώ αυτό που έχει ανάγκη η οικονομία για να ορθοποδήσει και η κοινωνία για να ανασάνει είναι το ακριβώς αντίθετο:
Να μειωθεί το προσωπικό του δημοσίου,
ώστε να μπορέσουν να μειωθούν και οι φόροι,
ώστε να μπορέσει να ανασάνει ο ιδιωτικός τομέας,
ώστε να υπάρξουν νέες υγιείς θέσεις εργασίας,
ώστε να βρει ο κόσμος πραγματική δουλειά (όχι αργομισθία στο δημόσιο),
να βρει και το κράτος πραγματικά έσοδα από ανάπτυξη (όχι από αφαίμαξη) και να υπάρξει αληθινή ευημερία (όχι αναδιανομή της μιζέριας)…
* Θέλετε κι ένα στοιχείο ακόμα, ότι το μοντέλο του δεν λειτουργεί;
Σας το είχα γράψει προ ημερών: Η ανατροπή στις περικοπές συντάξεων του παρελθόντος και τα αναδρομικά που πρέπει να δοθούν στους δικαιούχους, ανοίγουν μια τρύπα από δω και μπρός ύψους 9 δισεκατομμυρίων! Μερικοί μιλάνε και για 11 δισεκατομμύρια…
–Που αν δεν αποτραπεί, θα πρέπει να αποπληρωθούν μέσα στα επόμενα 3-4 χρόνια. Πράγμα που σημαίνει πρόσθετη επιβάρυνση 2-3 δισεκατομμυρίων το χρόνο, απ’ ό,τι υπολόγιζε το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα μέχρι σήμερα…
–Σημαίνει ακόμα ότι το ποσό που έχει υπολογιστεί για τις συντάξεις θα έπρεπε να αυξηθεί τουλάχιστον κατά 2 δισεκατομμύρια το χρόνο – αφού θα οδηγούμασταν σε αύξηση συντάξεων (αντί της μείωσης που έχει συμφωνηθεί με τους δανειστές).
–Σημαίνει τέλος ότι οι μειώσεις συντάξεων που είχαν δρομολογηθεί από 1ης Ιανουαρίου του 2019 δεν πρόκειται να γίνουν (αφού ακυρώνονται οι παλιές μειώσεις, πως θα γίνουν οι καινούργιες;) οπότε αυτό επιβαρύνει το ετήσιο Προϋπολογισμό (και το Μεσοπρόθεσμο) με άλλα 2 δισεκατομμύρια ετησίως περίπου!
Σύνολο, λίγους μήνες μετά την υποτιθέμενη «έξοδο» από τα μνημόνια, έχουμε ήδη μια «δημοσιονομική εκτροπή» που – αν δεν αποτραπεί – θα φτάνει τα 5,5 με 6 δισεκατομμύρια μόνο από τις συντάξεις. Και θα ξεπερνάει τα 6 δισεκατομμύρια μαζί με τις νέες αυξημένες προσλήψεις στο δημόσιο.
Δηλαδή το σύνολο του πλεονάσματος που είχε συμφωνήσει η κυβέρνηση Τσίπρα, ως το 2022, το έχει ήδη διασπαθίσει σε αυξήσεις συντάξεων (αντί για τις μειώσεις που είχε συμφωνήσει) και νέες αυξημένες προσλήψεις.
Αλλά το λεγόμενο «πλεόνασμα» υποτίθεται ότι έβγαζε η Ελλάδα για να πληρώνει τους (μειωμένους) τόκους της στο (αυξημένο) χρέος της και να μη αναγκάζεται να δανείζεται από τις αγορές για τα επόμενα τέσσερα χρόνια…
Αν το διαθέσει για παροχές, επιδόματα, αυξήσεις σε συντάξεις και προσλήψεις, τότε είτε θα χρειαστεί να βάλει νέους φόρους, είτε θα χρειαστεί να πάει σε νέο μνημόνιο. Είτε και τα δύο…
Κι αυτό κάνει ουσιαστικά ο Τσίπρας:
–Έβγαλε πλεονάσματα για να μοιράσει προεκλογικά επιδόματα σε ομάδες ψηφοφόρων κι έτσι να εξαγοράσει ψήφους.
Και μόλις το κάνει αυτό – αν του επιτρέψουν να το κάνει, πράγμα αμφίβολο πια – θα «κλειδώσει» ξανά τη χώρα σε τροχιά χρεοκοπίας! Δηλαδή θα την παραδώσει στη ΝΔ να τη … χρεοκοπήσει!
* Και στο μεταξύ κλειδώνει και τη χώρα, όχι μόνο σε τροχιά χρεοκοπίας, αλλά και σε τροχιά ακυβερνησίας! Διότι όλη αυτή η εμμονή του υπέρ της απλής αναλογικής και εναντίον των αυτοδύναμων κυβερνήσεων, είναι υπονόμευση κάθε μελλοντικής μεταρρύθμισης.
Γιατί μεταρρυθμίσεις μόνον ισχυρές κυβερνήσεις μπορούν να κάνουν.
Πράγμα που σημαίνει αυτοδύναμες κυβερνήσεις.
Ειδικά στην Ελλάδα, όπου οι συντεχνίες, τα εγκαθιδρυμένα συμφέροντα και οι τοπικές μαφίες είναι πανίσχυρες και εύκολα εξαγοράζουν επιρροή ή αναδεικνύουν μικρά κόμματα και καθιστούν υποχείριά τους «μικρούς αρχηγούς»…
Ο μόνος τρόπος, λοιπόν, να γίνουν μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα, είναι να συγκρουστεί η κυβέρνηση με τις συντεχνίες, τα ισχυρά εγκαθιδρυμένα συμφέροντα (κρατικοδίαιτων επιχειρήσεων) και τις τοπικές μαφίες…
Κι ο μόνος τρόπος να γίνει αυτό, είναι από μια κυβέρνηση «θωρακισμένη» και συμπαγή, με ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, που δεν θα εκβιάζεται και δεν θα φοβάται μη της τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια…
Όχι από μια κυβέρνηση που θα τρέμει μήπως δύο τρείς «συνεργαζόμενοι» βουλευτές της φύγουν κάθε φορά…
Άρα ο Τσίπρας έκανε ό,τι μπορούσε για να βάλει τη χώρα σε απλή αναλογική και σήμερα κάνει ό,τι μπορεί για να εμποδίσει την αυτοδυναμία της ΝΔ στο μέλλον, ώστε να «κλειδώσει» την Ελλάδα σε ακυβερνησία.
* Πέρα από την τροχιά νέας χρεοκοπίας στην οποία έχει βάλει τη χώρα, αλλά και την τροχιά ακυβερνησίας στην οποία τη σπρώχνει με κάθε πρόσφορο μέσο, ο Τσίπρας «επωάζει» και την αναρχία.
Δηλαδή, κυριολεκτικά στην περίπτωσή μας, το «αυγό του φιδιού»…
–Τα «τάγματα εφόδου» που επί των ημερών του πολλαπλασιάστηκαν κάνουν πια αισθητή την παρουσία τους παντού.
–Ο «Ρουβίκωνας» τώρα πλέον «ελέγχει» τους αστυνομικούς, αντί οι αστυνομικοί να συλλαμβάνουν το Ρουβίκωνα.
–Τα «άβατα» μέσα στις πόλεις διευρύνθηκαν και πολλαπλασιάστηκαν.
Και στο μεταξύ αφέθηκαν ελεύθεροι χιλιάδες επικίνδυνοι κακοποιοί…
Και εμφανίστηκαν συμμορίες λαθρομεταναστών!
Όλα αυτά είναι πολύ δύσκολο να ελεγχθούν και να να ανατραπούν, χωρίς να υπάρξει κατασταλτική βία ή/και αιματοχυσία…
Άρα ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο αφήνει πίσω του καμένη γή.
Ουσιαστικά αφήνει πίσω του αληθινό ναρκοπέδιο…
Και για όσους δεν το έχουν καταλάβει ακόμα, αυτή ΕΙΝΑΙ η Αριστερά!
–Πολεμάει την ιδιωτική επιχείρηση και προβάλει την κρατικοδίαιητη «επιχειρηματικότητα», την οποία, στη συνέχεια, εκβιάζει και ελέγχει…
–Γονατίζει την ιδιωτική οικονομία με φόρους και μοιράζει επιδόματα.
–Προσπαθεί να ελέγξει τη Δικαιοσύνη και τα ΜΜΕ.
–Κι όταν οι αριστεροί δεν τα καταφέρνουν στα ανωτέρω, τότε προκαλούν ακυβερνησία και ετοιμάζουν «τάγματα εφόδου», ώστε να προκαλέσουν κύματα αναρχίας όταν πέσουν – και να αποφύγουν την πολιτική περιθωριοποίησή τους μετά την αναπόφευκτη ήττα τους.
–Στο μεταξύ ξεπουλάνε τα πάντα στα εθνικά μέτωπα για να εξασφαλίσουν «στηρίγματα» απ’ έξω. Γιατί τους είναι απαραίτητα, όσο η κοινωνία στρέφεται εναντίον τους…
-Όταν η Αριστερά βρίσκεται στην αντιπολίτευση καταγγέλλει όλους τους αντιπάλους της ως … «δοσίλογους».
Κι όταν έρχεται στην εξουσία, τα ξεπουλάει όλα!
-Όταν η Αριστερά βρίσκεται στην αντιπολίτευση δυναμιτίζει τα πάντα.
Κι όταν η Αριστερά κυβερνάει, τους θέλει όλους να κάθονται σούζα.
-Όταν η Αριστερά βρίσκεται στην αντιπολίτευση, εξαπολύει μικρές και θορυβώδεις μειοψηφίες να το παίζουν «λαϊκό κίνημα».
Κι όταν βρίσκεται στην κυβέρνηση, εκατοντάδες χιλιάδες και ένα εκατομμύριο κόσμος στους δρόμους εναντίον της πολιτικής της απαξιώνεται ως… «τσούρμο εθνικιστών»!
Η Αριστερά είναι «ντουντούκα» για τις άναρθρες κραυγές των μειοψηφιών που υποκινεί. Αλλά είναι «κουφή» στην παλλαϊκή κατακραυγή που η ίδια προκαλεί.
Κι αυτό είναι, συνήθως, το Βατερλώ της.
Σε άλλες κοινωνίες και σε άλλες εποχές, όταν αριστερά κόμματα πήραν τη διακυβέρνηση με εκλογές, είχαν την ευκαιρία να «προσαρμοστούν» σιγά-σιγά.
–Να αναδιανείμουν κάποιο πλεόνασμα, αλλά να προστατέψουν και την οικονομία που το παράγει…
–Να διευρύνουν κάποια ατομικά δικαιώματα, αλλά να προστατέψουν το νόμο, την τάξη, τους θεσμούς και την κοινωνική ισορροπία.
–Να διοχετεύσουν το ριζοσπαστισμό τους μέσω στο σύστημα, χωρίς να το διαλύσουν…
Ο ΣΥΡΙΖΑ ωστόσο, δεν έχει καμία σχέση με όλα αυτά: ήλθε στην εξουσία σε μια εποχή που η «αναδιανομή» είχε προ πολλού εξαντληθεί.
–Συμμάζεμα ήθελε ο δημόσιος Προϋπολογισμός, όχι νέα επέκταση επιδομάτων.
–Μεταρρυθμίσεις ανταγωνιστικότητας είχε ανάγκη η οικονομία, όχι νέα «αναδιανομή» ενός κοινωνικού πλεονάσματος που έχει πάψει να παράγει.
-Δημιουργία υγιών θέσεων εργασίας είχε ανάγκη η κοινωνία, όχι νέες προσλήψεις σε ένα παραλυμένο δημόσιο. Που χρηματοδοτούνταν από υπερ-φορολόγηση ενός επίσης παραλυμένου ιδιωτικού τομέα…
-Νόμο και τάξη είχε ανάγκη η κοινωνία – και αίσθημα ασφάλειας – όχι διάλυση της αστυνομίας, άνοιγμα των συνόρων στη λαθρομετανάστευση κι άνοιγμα των φυλακών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήλθε να κυβερνήσει σε μια εποχή που ακόμα και η παραδοσιακά επιτυχημένη Σοσιαλδημοκρατία της Ευρώπης, άρχισε να καταρρέει και να συρρικνώνεται.
Πολύ περισσότερο οι πλιατσικολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ στη χρεοκοπημένη Ελλάδα…
Ούτε ήταν Σοσιαλδημοκρατία, ούτε έγινε, ούτε μπορούσε να γίνει.
Ένα ακραίο κόμμα ήταν! Μια καταστροφική διακυβέρνηση έκανε.
Και σε μια πρωτοφανή αποσταθεροποίηση οδηγεί…
Το μόνο παρήγορο είναι ότι ο σχεδιασμός δεν του βγαίνει:
* Οι παροχές που δίνει, γίνονται μπούμεραγκ.
Τα «αναδρομικά» που έδωσε στους συνταξιούχους, προκάλεσαν αρνητικές αντιδράσεις. Γιατί τους είχε τάξει πολλαπλάσια…
Και τώρα καταγγέλλουν την «κοροϊδία»!
* Το colpo grosso της «Συμφωνίας» με την Εκκλησία (και τον υποτιθέμενο «διαχωρισμό» της από το κράτος) έγινε μπούμερανγκ κι αυτό. Έστρεψε εναντίον του και τον κλήρο και την Ιεραρχία και το κομμάτι της Εκκλησίας που υπολόγιζε να τα βρει μαζί του ως τώρα, αλλά και τους αριστερούς που άλλα περίμεναν. Τώρα όλοι τον καταγγέλλουν για εμπαιγμό.
* Το θέατρο με την σκανδαλολογία και την «Κάθαρση» επίσης γύρισε μπούμερανγκ. Τώρα χρειάζεται να απολογείται κάθε μέρα σε κατηγορίες, αν τα… πήρε από το Σόρος, κι αν ενέχεται στη σκευωρία κατά πολιτικών του αντιπάλων. Στο θέμα των σκανδάλων ιδιαίτερα κινδυνεύει άμεσα, από κατήγορος και «εισαγγελέας» να βρεθεί απολογούμενος. Σε Ειδικό δικαστήριο μάλιστα…
* Τα «στηρίγματά» του έξω από τη χώρα, από τη μία αποδυναμώνονται συνεχώς (μερικοί και μερικές μπορεί να βρεθούν εκτός κυβερνήσεων σε λίγες εβδομάδες!) και οι διεθνείς τάσεις έχουν στραφεί εναντίον του! Χώρια που ο διαφαινόμενος «δημοσιονομικός εκτροχιασμός» στον οποίο οδηγεί τη χώρα, μεταστρέφει εναντίον του και τους τελευταίους «φίλους» που του είχαν μείνει στο εξωτερικό.
Ενώ η εικόνα της αναρχούμενης Ελλάδος, οι σκηνές φρίκης από τη Μόρια – μαζί με τα πρωτοσέλιδα που αφιερώνει ο διεθνής τύπος στα καμώματα του «Ρουβίκωνα» – μετατρέπουν τον Τσίπρα σε αληθινό «βαρίδι», για όλους τους πρώην φίλους του στο εξωτερικό.
Το καταστροφικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για την Ελλάδα είναι πια πασιφανές.
Και οι προϋποθέσεις επιτυχίας του αποδυναμώνονται καθημερινά. Γιατί η παγκόσμια συγκυρία έχει γυρίσει εναντίον του πια. Και γιατί ο ίδιος είναι απίστευτα ανίκανος να διαχειριστεί το παραμικρό. ..
Αλλά δεν θα πέσει μόνος του. Πρέπει να συντριβεί!
Δεν θα φύγει ομαλά. Θα φύγει μόνον αφότου συντριβεί.
Και δεν θα πέσει ως «ώριμο φρούτο». Θα φύγει μόνο με ρήξη!
Μετωπική…
Έχει σκοπό να υπονομεύσει τα πάντα, πριν φύγει…
Έχει σκοπό να εκβιάζει και να φοβερίζει τους πάντες αφότου φύγει. Για να επανέλθει…
Γι’ αυτό πρέπει να φύγει με ρήξη. Μετωπική.
Μη φοβάστε την «πόλωση».
Είναι κι αυτή μέσα στο παιγνίδι της δημοκρατίας.
Μια περίοδος πόλωσης, οδηγεί σε εκτόνωση μετά…
Να φοβάστε, τι θα συμβεί αν ο Τσίπρας επιλέξει την πόλωση (που ήδη την επιλέγει) κι εμείς όλοι αναζητάμε τη … «συναίνεση» μαζί του.
Αυτό θα του επιτρέψει να υπονομεύσει τα πάντα πριν φύγει, να διαλύσει τα πάντα αφότου φύγει και να ελέγχει τους πάντες στο διηνεκές.
Μόνο αν τολμήσουμε τη ρήξη μαζί του θα αποτρέψουμε τα σχέδια του.
Μόνο αν δείξουμε ότι δεν φοβόμαστε την «πόλωση» που εκείνος επιλέγει,
θα μπορέσουμε να ενώσουμε τον κόσμο εναντίον του.
Και να οδηγήσουμε στη συντριβή του.
Μόνο με Ρήξη!
