Η Τουρκία σε πρωτοφανή τροχιά παγκόσμιας απομόνωσης και διάλυσης
Του Γιώργου Θεοχάρη
Τα μέλη της πτέρυγας νεολαίας του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) διαμαρτυρήθηκαν εναντίον της Ολλανδίας, στίβοντας πορτοκάλια και πίνοντας το χυμό τους στη βορειοδυτική επαρχία του Kocaeli, στις 12 Μαρτίου.
Το πορτοκαλί χρώμα είναι το εθνικό χρώμα των Ολλανδών, παρόλο που δεν υπάρχει στη σημαία τους, η οποία έχει μόνο κόκκινο, λευκό και κυανό. Τόσο η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Ολλανδίας, όσο και σχεδόν όλοι οι Ολλανδοί, κατά την ημέρα της γιορτής του βασιλιά της Ολλανδίας, ντύνονται στα πορτοκαλί. Ο λόγος είναι απλός: το πορτοκαλί είναι το χρώμα του βασιλικού οίκου της Ολλανδίας. Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν οι Τούρκοι νεολαίοι προσβάλλουν βάναυσα το κράτος της Ολλανδίας.
Η ομάδα των νέων του AKP ξεδίπλωσε πανό και κρατούσε πλακάτ που έγραφαν «φασίστρια Ολλανδία», «φασίστα Rutte», «πορτοκάλι μείνει εκεί» (pοrtakal orada kal), μπροστά από ένα εστιατόριο πριν τη συνεδρίασή τους.
Μιλώντας κατά τη διαμαρτυρία, ο επικεφαλής της πτέρυγας νεολαίας του AKP Νικομήδειας Εμρέ Καχραμάν είπε ότι η Ολλανδία «δεν έχει ούτε την αξία της φλούδας ενός πορτοκαλιού».
«Η Ολλανδία, η οποία έχει φέρει την ανθρωπότητα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, όπως είναι η δική της γη, είναι μια φασιστική χώρα και εμπόδισε την υπουργό μας να συναντήσει τους ψηφοφόρους μας. Η Ολλανδική αστυνομία επίσης διασκόρπισε επαίσχυντα τον τουρκικό λαό, που διαμαρτύρονταν για την ανήθικη στάση τους. Η Ολλανδία, η οποία δεν έχει ούτε την αξία της φλούδας ενός πορτοκαλιού, έχει κάνει ένα βήμα για το οποίο θα μετανιώσει αργότερα», πρόσθεσε ο Καχραμάν.
[irp posts=”117546″ name=”Τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο: Επι τάπητος στο αμερικανικό Κογκρέσο”]
Στη συνέχεια, οι νεαροί Τούρκοι έστιψαν τα πορτοκάλια και τα ήπιαν, πιστεύοντας ότι έτσι εξευτελίζουν την «πορτοκαλί» χώρα.
Αυτή όμως που υφίσταται συνεχές στίψιμο είναι στην πραγματικότητα η ίδια η Τουρκία.
Σώφρονες φωνές μέσα στην ίδια την Τουρκία αναφέρουν ότι η απαγόρευση εισόδου στον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών Τσαβούσογλου και η επιστροφή μιας Υπουργού της Τουρκίας ως ανεπιθύμητης σε μία ευρωπαϊκή χώρα είναι φαινόμενα πρωτοφανή στην ιστορία της μετακεμαλικής Τουρκίας.
Εάν τα φαινόμενα αυτά συνδυαστούν με την αγνόηση των τουρκικών θέσεων στο θέμα των Κούρδων της Συρίας και την παροχή πλήρους στήριξης σε αυτούς από τις δύο υπερδυνάμεις, ΗΠΑ και Ρωσία, όσοι έχουν στοιχειώδη λογική κατανοούν ότι το μέλλον δεν διαγράφεται καθόλου ευνοϊκό για την Τουρκία του Ερντογάν, ο οποίος με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί τη χώρα του στην διάλυση, για την οποία μιλούν πολλές ελληνικές προφητείες.
