Σε ένα πρωτοφανές πολιτικό αδιέξοδο βρίσκεται ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ο οποίος αδυνατεί πλέον να χειριστεί τα μείζονα θέματα της επικαιρότητας όπως το μεταναστευτικό.
Αφού κρύφτηκε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα για να ξεμπερδέψει τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ στο τέλος βγήκε άρον άρον από το καβούκι του για να συρθεί τελικά στη γραμμή Μητσοτάκη, αδειάζοντας μεγαλοπρεπέστατα τους συντρόφους του και κυρίως τη νεολαία του κόμματος που κραύγαζε κάθε μέρα για ανοιχτά σύνορα.
Η πολιτική του ανυπαρξία, η απουσία συγκεκριμένου προγραμματικού λόγου, η έλλειψη στρατηγικής συνθέτουν το πάζλ της παρακμής μιας Αξιωματικής Αντιπολίτευσης που αντί να βρίσκεται σε τροχιά ανασύνταξης, καταρρέει κάθε μέρα στους πολιτικούς διαδρόμους της ανυποληψίας και της κατάντιας.
Οι κινήσεις ματ του Κυριάκου Μητσοτάκη στο μεταναστευτικό αφαίρεσαν και το τελευταίο επιχείρημα από τον κ. Τσίπρα και τους ομοτράπεζους του που ανοήτως πίστευαν ότι μπορούσαν να επενδύσουν πολιτικά στο μεταναστευτικό και στις πλάτες των περήφανων νησιωτών και των ηρώων του Έβρου που αντιστέκονται σθεναρά στις καθημερινές προκλήσεις που έχουν το στίγμα του κ. Ερντογάν.
Σε μία απέλπιδα προσπάθεια να αποφύγει τη δημοσκοπική κατρακύλα στο παραδοσιακό για εκείνο και την παρέα του 4%, αποφάσισε σκοπίμως να παραστήσει (κάπως αργά) τον υπεύθυνο, πιστεύοντας ότι μα αυτό τον τρόπο θα ξεγελάσει τους πολίτες της Κεντροαριστεράς.
Όμως πρέπει να καταλάβει ότι οι πολίτες τον έχουν πάρει χαμπάρι, οπότε τα ύπουλα σχέδια του για να παραστήσει τον νέο Μπλερ ή το νέο Μιτεράν κατευθύνονται ήδη στις καλένδες ή στην καλύτερη των περιπτώσεων παραμένουν όνειρα θερινής νυκτός.
Η για να χρησιμοποιήσουμε μία γνωστή φράση από το παρελθόν, τα σχέδια Τσίπρα μπήκαν μια και καλή στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
