Γράφει ο Γιάννης Καπάτσος, Δημοτικός Σύμβουλος Κηφισιάς
Τα πάθη του Χριστού, σηματοδοτούν τις λαχτάρες, τους πόνους, τα βάσανα, τα προβλήματα, τους αγώνες όσων ζουν καθημερινά τη δική τους σταύρωση…
Δυστυχώς, η πατρίδα μας έχει μπει εδώ και καιρό στη δύνη πολλών παθών. Δοκιμάζεται μέσα σε μια δύσκολη παγκόσμια συγκυρία και αντιμετωπίζει τεράστια οικονομικά, κοινωνικά και εθνικά προβλήματα. Ταυτόχρονα, το κακό που τείνει να επικρατήσει παρουσιάζεται ως κάτι φυσιολογικό, ενώ οι ανθρώπινες αξίες έχουν χάσει τη σημασία τους. Στα παραπάνω συνυπάρχουν η ανεργία, η φτώχεια, οι ασθένειες και η απελπισία.
Όμως, τα λόγια που άκουσαν από τον Άγγελο οι Μυροφόρες στον κενό τάφο του Χριστού ήταν: «Εσείς μη φοβάστε!»… Γι’ αυτό το λόγο, το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης γεννά την ελπίδα.
Αποδεικνύει ότι ο αγώνας για το δίκαιο και την αλήθεια δεν είναι μάταιος κι ότι η Ανάσταση είναι η νίκη της ζωής και της ελευθερίας απέναντι στο φόβο. Είναι ο θρίαμβος του φωτός απέναντι στο σκοτάδι. Γι’ αυτό, το Πάσχα συμβολίζει την ανάγκη να πιστέψουμε, να αντλήσουμε δύναμη και να αγωνιστούμε με αισιοδοξία.
Το φως ορκίζεται να μην παραδοθεί. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε κι εμείς…
Κατ’ αυτόν τον τρόπο, στους δύσκολους καιρούς, που δοκιμάζουν την πίστη και την αντοχή μας, έχουμε ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη να πιστέψουμε στην Ανάσταση και στην επερχόμενη ανάταση.
Πρέπει να καθορίσουμε την αλλαγή μας και να ορίσουμε τη μοίρα μας χαράσσοντας νέους δρόμους. Να υπερασπιστούμε αξίες και ιδανικά αψηφώντας τις δυσκολίες. Αξίζει να παλέψουμε να αλλάξουμε το βάρβαρο ψυχολογικό τοπίο που μας επέβαλαν… Δεν έχουμε άλλη επιλογή απ’ το να προχωρήσουμε συλλογικά μπροστά και πάλι να «αγαπήσουμε τον πλησίον μας ως εαυτόν».
Σ’ αυτή τη δύσκολη εποχή, έχοντας αλληλεγγύη, οφείλουμε να εγκαταλείψουμε την αυτολύπηση και τη μιζέρια, ξεπερνώντας τα προσωπικά μας όρια και την ψυχολογική μας τελμάτωση.
Μόνο μέσα από την ανθρωπιά, την ενότητα και τη συνεργασία, ως πηγές έμπνευσης, θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τη κρίση που βιώνουμε και θα οδηγηθούμε σε καλύτερες μέρες.
Αυτό το νόημα έχει, άλλωστε, η Εβδομάδα των Παθών που καταλήγει στην Ανάσταση: το πέρασμα από τα πάθη στη λύτρωση και τον εορτασμό της ανανέωσης και της ανάτασης.
Με πνεύμα αγάπης και αλληλεγγύης, θα ήθελα να ευχηθώ μέσα από την καρδιά μου, το φως της Αναστάσεως, να γίνει οδηγός, ώστε να εγκαταστήσουμε και πάλι την αλληλεγγύη και την εμπιστοσύνη ανάμεσα μας για την πρόοδο και την προκοπή μας.
Ας αντικρίσουμε, λοιπόν, την Ανάσταση ως ευκαιρία για να ενώσουμε τα χέρια και μαζί να βρούμε το μονοπάτι της αλλαγής και της κοινωνικής ευημερίας…
Με την ευχή, να κατορθώσουμε να έχουμε πάντα άσβεστο το φως της Ανάστασης στην ψυχή μας, εύχομαι ολόψυχα Χρόνια Πολλά, Χριστός Ανέστη.
