Δεν είναι μόνο η Ελλάδα της κρίσης, της μιζέριας και της μαύρης πραγματικότητας. Δεν είναι μόνο η Ελλάδα της μίζας και της ξεφτίλας. Υπάρχει και αυτή η Ελλάδα και αυτά τα Ελληνόπουλα που μας δίνουν χαρά που μας κάνουν να αναφωνήσουμε «ναι ρε Ελλάδα».
Η Κατερίνα Στεφανίδη προσέθεσε στη συλλογή της το χρυσό μετάλλιο στο επί κοντώ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στίβου που διεξάγεται στο Λονδίνο κάνοντας… πλάκα με τις αντιπάλους της και παίζοντας μόνη της. Η εικόνα όπου γύριζε με την ελληνική σημαία στα χέρια, το συρτάκι που έπαιζε στα μεγάφωνα και ο κόσμος που την αποθέωνε, μάς έκανε να ανατριχιάσουμε και να συγκινηθούμε. Μια κοπέλα που μάχεται μόνη της, όπως οι περισσότεροι στα ατομικά αγωνίσματα και στα σπορ που δεν τυγχάνουν μεγάλη προβολής και εμφανίζονται μόνο όταν υπάρχει κάποια επιτυχία, δίνει μαθήματα ζωής και αγώνα με τη στάση της.
Πόσο όμορφες εικόνες ήταν και αυτές με τα χρυσά παιδιά της Εθνικής μπάσκετ των Νέων που πριν από μερικές ημέρες κατέκτησαν το χρυσό στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Μια νέα γενιά πολλά υποσχόμενη που θα συνεχίσει την παρακαταθήκη στο αγαπημένο σπορ των Ελλήνων, το μπάσκετ, που τόσες χαρές έχει δώσει. Ή τα κορίτσια της Εθνικής μπάσκετ που κατέκτησαν την 4η θέση στο Ευρωμπάσκετ στα τέλη Ιουνίου.
[irp posts=”143299″ name=”Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου 2017″]
Πως μπορούμε να ξεχάσουμε επίσης, το χρυσό της Βούλας Πατουλίδου τέτοιες ημέρες πριν από 25 χρόνια (6 Αυγούστου 1992) στην Ολυμπιάδα της Βαρκελώνης. Άλλη μια ξεχωριστή μέρα, άλλη μια αξέχαστη στιγμή.
Επιτυχίες, όμορφες στιγμές, πρώτη θέση, χρυσό. Υπάρχει και αυτή η Ελλάδα που μας βγάζει από τη μιζέρια και την καθημερινότητα. Αυτή η μικρή σε μέγεθος χώρα έχει τόσες όμορφες στιγμές, τόσο σπουδαίους ανθρώπους. Αυτές αξίζει να κρατάμε, γι’αυτές να μαχόμαστε και γι’αυτές να είμαστε υπερήφανοι.
