Του Γιώργου Θεοχάρη
Μία δεύτερη σκέψη για την κτηνωδία της Ρόδου με την 21χρονη φοιτήτρια.
Αναρωτήθηκε κανείς ότι το πρόβλημα της βίαιης συμπεριφοράς των νέων σήμερα είναι βαθιά κοινωνιολογικό και αιτία είναι και τα ερεθίσματα που παίρνουν από μικρά παιδιά με σκηνές ακραίας βίας, επικίνδυνης επιθετικότητας και τρόμου μέσα από games, τηλεόραση και διαδίκτυο; Μέσα από πολεμικές εικόνες γίνονται και οι ίδιοι εν δυνάμει ταραχοποιοί και βίαιοι!
Αναρωτήθηκε κανείς ότι μέχρι πρότινος το bullying στα σχολεία αλλά και εκτός είχε γίνει κάτι σαν μόδα; Με τους δασκάλους και καθηγητές να βλέπουν απλά τα όσα ελάμβαναν χώρα στο σχολειό τους…
Αναρωτήθηκε κανείς ότι ζούμε σε μία εικονική πραγματικότητα με την ουσιαστική ανθρώπινη επαφή να έχει χαθεί, με πρότυπα ζωής βγαλμένα από αυτό που θα θέλαμε να ήμαστε ενώ δεν ήμαστε. Με τα πανεπιστήμια και σχολεία να έχουν γεμίσει ναρκωτικά και σωματαράδες φτιαγμένους με φάρμακα που τους ταΐζουν σε πολλά γυμναστήρια για είναι οι τυπάδες που υπερτερούν του συνόλου και ζουν τον δικό τους μύθο στο παραμύθι της ζωής τους;
Αναρωτήθηκε κανείς γιατί οι περισσότεροι γονείς αφήνουν τα παιδιά τους ανεξέλεγκτα σε αυτούς τους κινδύνους και παρακολουθούν απλά ως θεατές τα διαδραματιζόμενα ;
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το μοντέλο ζωής σήμερα… υποσυνείδητα γεννά εν δυνάμει “δολοφόνους”…!
Υποσημείωση : Με τα παραπάνω φυσικά δεν αθωώνω τους δολοφόνους της φοιτήτριας που από την πρώτη μέρα καταδίκασα μεγαλοφώνως την αποτρόπαια πράξη τους. Δις ισόβια. Απλά υπογραμμίζω κάποιες σκέψεις μου πως φτάσαμε εδώ.
