Ζωοδόχου Πηγής: Η γιορτή της Ζωοδόχου Πηγής, που γιορτάζει η Εκκλησία μας την Παρασκευή της Διακαινησίμου ( την πρώτη εβδομάδα μετά το Πάσχα), είναι η γιορτή της Παναγίας μας. Ονομάζεται δε έτσι, γιατί γέννησε τη Ζωή, που είναι ο Χριστός.
Η γιορτή, ανήκει, στις λεγόμενες Κινητές γιορτές και ονομάζονται έτσι, οι γιορτές, του Τριωδίου και του Πεντηκοσταρίου, που έχουν ως κέντρο την ημέρα του Πάσχα. Των κινητών γιορτών, η ημερομηνία, κάθε χρόνο αλλάζει, γιατί εξαρτώνται από την ημερομηνία, του Πάσχα. Όταν, το Πάσχα είναι πρώιμο, έρχονται και αυτές ενωρίτερα και όταν, το Πάσχα είναι όψιμο, αυτές έρχονται αργότερα. Γιορτάζεται, την ωραία εποχή της άνοιξης, μέσα στο κλίμα, της πασχαλινής χαράς και αγαλλίασης. Η Ζωοδόχος Πηγή, είναι μια γιορτή προς τιμή της Παναγίας, που δεν έχει σχέση με τη ζωή Της, όπως οι άλλες γνωστές, Θεομητορικές γιορτές. Η γιορτή αυτή έχει σχέση, με τις θαυμαστές επεμβάσεις της Παναγίας μας, για τη σωτηρία των ανθρώπων εκείνων, που την επικαλούνται, με πίστη.
Πριν, από 15 περίπου αιώνες γράφει το stavrianakis.gr, σε κάποια εξοχή της Κωνσταντινούπολης και σε κάποιο έρημο δρόμο, ένας δυστυχισμένος άνθρωπος, φώναζε «βοήθεια»! Κανείς δεν τον άκουγε, αλλά και όσοι τον άκουγαν, δεν του έδιναν, καμία σημασία. Για καλή του τύχη, όμως, πέρασε ένας άνθρωπος σπλαχνικός, μικρός, τιποτένιος, που κανείς δεν τον ήξερε και κανείς δεν έκανε λόγο, γι’ αυτόν. Ήταν, ένας ταπεινός άνθρωπος, που ασκούσε το επάγγελμα, του κρεοπώλη. Ήταν, ο Λέων ο Α΄ ο Θράξ, ο μετέπειτα αυτοκράτορας του Βυζαντίου. Μόλις άκουσε τη φωνή του δυστυχισμένου, που καλούσε απεγνωσμένα βοήθεια, έσπευσε να τον βρει και να τον βοηθήσει, όσο τουλάχιστο, μπορούσε. Βρήκε, σε ελεεινή κατάσταση, ένα άνθρωπο τυφλό, που κάποιος τον είχε κυριολεκτικά πετάξει, στον έρημο εκείνο τόπο, άσπλαχνα. Είχε, μείνει, μέρες νηστικός, ήταν, πεινασμένος, αλλά και διψασμένος. Το πρώτο, που ζήτησε ο τυφλός, από τον άγνωστο ευεργέτη του, ήταν λίγο νεράκι, γιατί το στόμα του, είχε στεγνώσει. Εκείνος, μπήκε μέσα στο δάσος και έψαχνε παντού να του βρει λίγο νερό. Μάταια, όμως, προσπαθούσε, γιατί δεν εύρισκε πουθενά. Όταν, άρχισε, σχεδόν να απελπίζεται, ακούει μια μυστηριώδη φωνή, που τον παρότρυνε να προχωρήσει ακόμη και θα βρει. Προχώρησε αρκετά μέσα στο δάσος, ψάχνοντας παντού, αλλά νερό δεν εύρισκε. Τότε, ακούγεται για δεύτερη φορά η μυστηριώδης φωνή, που του λέει, ότι το νερό είναι κοντά και σε λίγο, θα το βρει.
Πράγματι, σε μικρή απόσταση από το σημείο, που βρίσκονταν, συνάντησε την πηγή, που έτρεχε γάργαρο, αλλά και δροσερό νερό. Έδωσε στο διψασμένο να πιεί και ήπιε και ευφράνθηκε. Τότε, ακούγεται, πάλι η φωνή που του λέει, πλύνε του τα μάτια και τότε θα μάθεις, αμέσως, ποια είμαι εγώ που κατοικώ σ’ αυτό το μέρος, εδώ και πολλά χρόνια. Ο τυφλός είδε το φως του, έγινε αμέσως καλά με τη βοήθεια της Παναγίας, που φανέρωσε έτσι, τη Ζωοδόχο Πηγή Της.
[irp posts=”124628″ name=”Άγιος Ραφαήλ- Θαύματα: Μιά νεκρανάσταση””]
Όταν, αργότερα, ο Λέων έγινε αυτοκράτορας, δε λησμόνησε το περιστατικό αυτό και έσπευσε στον τόπο εκείνο και οικοδόμησε μεγαλοπρεπή Ναό, προς τιμή της Ζωοδόχου Πηγής, της Υπεραγίας Θεοτόκου. Ο Ναός αυτός το 1500 μ.Χ. κατέρρευσε και το 1833 μ.Χ. ο Πατριάρχης Κωνστάντιος ο Α΄ με άδεια του Σουλτάνου, τον έκτισε ξανά, πάνω στα ερείπια του παλαιού. Οι αγιογράφοι της Εκκλησίας μας, προκειμένου, να αγιογραφήσουν την εικόνα της Παναγίας, της Ζωοδόχου Πηγής, μας παρουσιάζουν την Παναγία, μέσα σ’ ένα σιντριβάνι από το οποίο χύνεται άφθονο νερό και να κρατεί στην αγκαλιά της το Χριστό, που ευλογεί. Δύο άγγελοι τη στεφανώνουν και κρατούν ειλητάριο, που γράφει: « Χαίρε ότι υπάρχει βασιλέως καθέδρα, αίρε ότι βαστάζεις τον Βαστάζοντα πάντα». Γύρω, από το σιντριβάνι, εικονίζονται, ο αυτοκράτορας και πολλοί ασθενείς, με ποικίλες ασθένειες. Στην άκρη, ζωγραφίζεται μια δεξαμενή με ψάρια, αφού η τοποθεσία, που χτίστηκε ο Ναός, λέγεται Μπαρουκλή, που σημαίνει, τόπος ψαριών. Η ευλάβεια και η αγάπη του λαού της Κωνσταντινούπολης, προς τη Ζωοδόχο Πηγή, μεταδόθηκε σε όλους τους Ορθόδοξους λαούς και έτσι σε πολλά μέρη, ανεγέρθηκαν Ναοί, προς τιμή της Παναγίας «της Ζωοδόχου Πηγής», όπου επιτελούνται θαύματα, που στηρίζουν τους ανθρώπους, στην καθημερινή τους ζωή και στην πίστη τους, στο Θεό.
Απολυτίκιο της Γιορτής:
Η αναβλύζουσα Θείον ύδωρ αθάνατον, η προχέουσα ρείθρα ζωής αέναα. Τοις προστρέχουσι πιστώς, τη Ζωοδόχο σου Πηγή και ταύτα αρυομένοι, βραβεύεις νυν τε Παρθένε, ρώσιν και θεραπείαν, και συμφορών απολύτρωσιν.
