ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΕΩΝΙΔΑ ΤΟΝ ΡΟΔΙΟ ΣΤΟΝ ΦΕΛΠΣ
Ο Αμερικανός αστέρας της κολύμβησης, Μάικλ Φελπς, έσπασε ένα ολυμπιακό ρεκόρ 2.168 ετών, κερδίζοντας το 22ο μετάλλιο της καριέρας του ξεπερνώντας τους 12 ατομικούς τίτλους που είχε κερδίσει ο Λεωνίδας ο Ρόδιος, πρωταθλητής της αρχαιότητας.
Ο Λεωνίδας ο Ρόδιος ήταν δρομέας που έγινε διάσημος για τις νίκες του σε τρία αγωνίσματα: Το στάδιο, τον δίαυλο και την φοβερή οπλιτοδρομία. Όπως αναφέρεται σε σχετική ανάρτηση στην ιστοσελίδα του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού, ιστορικές μαρτυρίες τον χαρακτηρίζουν ως τον αθλητή με το «δαιμόνιον τάχος» (δαιμονισμένη ταχύτητα). Ο Ρόδιος δρομέας κατάφερε να νικήσει και στα τρία αγωνίσματα σε τέσσερις διαδοχικές Ολυμπιάδες, ένα επίτευγμα που δεν επαναλήφθηκε από άλλον αθλητή. Θεωρείται δε ιδιαίτερα εντυπωσιακό, γιατί και τα τρία αγωνίσματα ήταν δρόμοι ταχύτητας ή/και ημιαντοχής: Ως γνωστόν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να διατηρήσει ένας δρομέας την αντοχή και την ταχύτητά του για ένα τέτοιο χρονικό διάστημα -τέσσερις Ολυμπιάδες- από ό,τι ένας πυγμάχος ή ένας παλαιστής τη δύναμή του.
Ο Λεωνίδας (που αναδείχτηκε «τριαστής», καταφέρνοντας να νικήσει πρώτος και στα τρία αθλήματα την ίδια ημέρα) κέρδισε τις πρώτες του ολυμπιακές νίκες το 164 π.Χ. (154η Ολυμπιάδα) και στα τρία αγωνίσματα του δρόμου και ακολούθησαν εκείνες του 160 π.Χ., του 156 π.Χ. και τέλος του 152 π.Χ., όταν σε ηλικία 36 ετών χάρισε στο νησί του ακόμη τρία στεφάνια. Θεωρείται πως ήταν αριστοκρατικής καταγωγής.
Το ιδιαίτερα θαυμαστό της όλης υπόθεσης είναι η επικράτησή του στην οπλιτοδρομία (οπλίτης δρόμος), καθώς προϋπέθετε εντελώς διαφορετικά σωματικά χαρακτηριστικά σε σχέση με τα άλλα αθλήματα (αγώνες ταχύτητας) που πρώτευσε: Ένα από τα πιο δύσκολα αγωνίσματα των Ολυμπιακών, καθώς, εν αντιθέσει με τα άλλα αγωνίσματα του στίβου, όπου οι αθλητές έτρεχαν γυμνοί, οι δρομείς εδώ έτρεχαν με πολεμική εξάρτυση- περικεφαλαία, περικνημίδες και βαριά χάλκινη ασπίδα, σε θερμοκρασίες που, όπως ξέρουμε πολύ καλά και από το σύγχρονο ελληνικό καλοκαίρι, μπορεί να άγγιζαν και τους 40 βαθμούς Κελσίου . Εισήχθη στους Ολυμπιακούς το το 520 π.Χ., δηλαδή στην 65η Ολυμπιάδα και η διαδρομή του οπλίτη δρόμου ήταν 2 έως 4 στάδια (συνήθως 2 στάδια, όπως ο δίαυλος), δηλαδή από 370 μέχρι 740 μέτρα. Ο οπλίτης δρόμος θεωρείται ως επικήδειος αγώνας προς τιμήν κάποιου νεκρού ήρωα και ήταν το τελευταίο αγώνισμα δρόμου των Ολυμπιακών, ίσως για να θυμίζει το τέλος της Ολυμπιακής Εκεχειρίας. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι στην Ολυμπία, στο ναό του Διός φυλάγονταν 25 χάλκινες ασπίδες τις οποίες μοίραζαν στους οπλιτοδρόμους για την τέλεση των αγώνων.
