Στις 27 Μαΐου η Τουρκία σοκαρίστηκε όταν είδε σε φωτογραφίες και βίντεο που κυκλοφόρησαν στο Twitter, Αμερικανούς κομάντος να μάχονται στο πλευρό των Κούρδων της Συρίας ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος και να φέρουν, οι Αμερικανοί, στις στολές τους ραμμένα τα κουρδικά σήματα των Μονάδων Προστασίας του Λαού (YPG).
Οι Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG) των Κούρδων της Συρίας θεωρούνται από την Τουρκία τρομοκρατική οργάνωση.
Η Τουρκία συνδέει τις YPG της Συρίας με το Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν (PKK), που διεξάγει απελευθερωτικό αγώνα στο εσωτερικό της Τουρκίας, τον οποίο η Άγκυρα επίσης καταγγέλλει ως τρομοκρατία.
Ωστόσο, τόσο για τις ΗΠΑ όσο και για τις χώρες συμμάχους των ΗΠΑ, οι YPG όχι μόνο δεν αντιμετωπίζονται ως τρομοκράτες αλλά αντιθέτως είναι οι κύριοι στρατηγικοί σύμμαχοι στον πόλεμο ενάντια στους τζιχαντιστές στη Συρία.
Οι ΗΠΑ προσανατολίστηκαν να συμμαχήσουν με τους Κούρδους μετά την αποκάλυψη το καλοκαίρι του 2015 ότι οι «μετριοπαθείς» σουνίτες Άραβες «αντάρτες», που εκπαίδευε η CIA στην Τουρκία με τη βοήθεια (φυσικά) του Ερντογάν, μόλις περνούσαν τα σύνορα και εισέρχονταν στη Συρία δήλωναν Αλ Κάιντα και προσχωρούσαν στην τρομοκρατική οργάνωση με όλο τον ολοκαίνουργιο αμερικανικό οπλισμό τους.
Οι Αμερικανοί τότε σταμάτησαν το πρόγραμμα των 500 εκ. δολαρίων για την εκπαίδευση «μετριοπαθών» σουνιτών ανταρτών εντός της Τουρκίας, έκαναν τον Ερντογάν πέρα, και συμμάχησαν με τους Κούρδους της Συρίας, οι οποίοι στα μέσα Οκτωβρίου του 2015 ανακήρυξαν, με τους δημοκρατικούς Άραβες και Ασσύριους συμμάχους τους, τη συγκρότηση των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF).
Η στροφή που έκαναν οι Αμερικανοί προς τους Κούρδους εγκαταλείποντας την παραδοσιακή τους υποστήριξη στην Τουρκία έχει πιο βαθιές αιτίες.
Δεν είναι μόνο ότι ο Ερντογάν «έπαιζε» και συνεχίζει να «παίζει» βρόμικα παιχνίδια με το Ισλαμικό Κράτος και την Αλ Κάιντα.
Είναι ότι ο Ερντογάν σήκωσε κεφάλι και χρηματοδοτούμενος με δεκάδες δισεκατομμύρια από τη Σαουδική Αραβία παριστάνει την περιφερειακή υπερδύναμη, που δεν παίρνει γραμμή από καμιά Ουάσιγκτον, και σχεδιάζει την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και του Μουσουλμανικού Χαλιφάτου.
Τα αυτοκρατορικά όνειρα του Ερντογάν και η δική του, ανεξάρτητη από τις ΗΠΑ, πολιτική που ακολουθεί στη Μέση Ανατολή, στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Βόρεια Αφρική και όπου αλλού ανακατεύεται, είναι και ο λόγος που η πραγματική αυτοκρατορία, η Αμερικανική, αποφάσισε να τον συμμαζέψει.
Εάν ο Ερντογάν δεν συμμαζευτεί -που δεν δείχνει τέτοια διάθεση- τότε είναι βέβαιο ότι η Αμερική θα τον αποτελειώσει, είτε μόνο του, είτε μαζί του θα συμπαρασύρει και την Τουρκία.
Η συμμαχία των ΗΠΑ με τους Κούρδους στέλνει αυτό το ξεκάθαρο μήνυμα στην Άγκυρα, αλλά η τουρκική ισλαμιστική κυβέρνηση αντί να συμμαζευτεί οδηγεί τα πράγματα στα άκρα.
Όταν οι Τούρκοι είδαν στις 27 Μαΐου τις φωτογραφίες των Αμερικανών κομάντος με τα κουρδικά εθνόσημα έπαθαν το απόλυτο σοκ.
Ο συστημικός τουρκικός Τύπος προσέγγισε το θέμα από δύο πλευρές.
Η μία, η αντιπολιτευόμενη, βρήκε ευκαιρία να ασκήσει κριτική και να αμφισβητήσει τις πολιτικές που εφάρμοσε και συνεχίζει να εφαρμόζει το ισλαμιστικό κόμμα AKP του Ερντογάν στη Συρία.
Οι φιλοϊσλαμιστές από την πλευρά τους, οι φιλοκυβερνητικοί δηλαδή, επέλεξαν την οδό της αντιαμερικανικής υστερίας.
Ο πρώην αρχηγός του τουρκικού Γενικού Επιτελείου Στρατού, στρατηγός Ιλκέρ Μπασμπούγκ (Ilker Basbug), υποστήριξε ότι οι αποτυχημένες πολιτικές της Τουρκίας στη Συρία είναι η αιτία που οι Αμερικανοί συμμάχησαν με τους Κούρδους.
Ο αρχηγός της κεμαλικής αξιωματικής αντιπολίτευσης, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, ειρωνεύτηκε την ισλαμιστική κυβέρνηση του AKP ότι επιτρέπει στους Αμερικανούς να χρησιμοποιούν την τουρκική αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ για να ανεφοδιάζουν τους Κούρδους και επεσήμανε στους κυβερνώντες ισλαμιστές ότι αυτό που θα έπρεπε να τους ανησυχεί είναι η ολοένα και μεγαλύτερη στρατιωτική συνεργασία των Κούρδων με τις ΗΠΑ.
Στη συνέχεια ακολούθησαν εκπομπές στην τουρκική τηλεόραση, όπου τέθηκαν σε δημόσιο διάλογο ζητήματα όπως «Είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες σύμμαχος ή εχθρός;».
Αν και η αμερικανοκουρδική συνεργασία ανακοινώθηκε από τον Οκτώβριο του 2015, όταν οι Κούρδοι πήραν και τους πρώτους 50 τόνους οπλισμού που έπεσαν με αλεξίπτωτα, δηλαδή είναι γνωστή στην τουρκική κοινή γνώμη, οι εικόνες με τους Αμερικανούς κομάντος να φοράνε τα κουρδικά σήματα προκάλεσαν γενικευμένη οργή.
Η επίσημη εξήγηση των ΗΠΑ ότι οι άνδρες τους φόρεσαν τα κουρδικά σήματα δίχως έγκριση και από δική τους πρωτοβουλία δεν έπεισε τον αλαλάζοντα τουρκικό Τύπο, ο οποίος μετέδιδε ότι παρά την καταδίκη της Ουάσιγκτον οι Αμερικανοί κομάντος συνεχίζουν να φοράνε στις στολές τους τα κουρδικά σήματα.
Όπως αντιλαμβάνεστε οι Τούρκοι έπαθαν μεγάλη «ζημιά». Βλέπετε θεωρούσαν τους Αμερικανούς «δεδομένους», πίστευαν ότι οι ΗΠΑ τους είχαν «ανάγκη», ότι πάντα η Τουρκία θα κάνει ό,τι επιθυμεί, δίχως να απολογείται, διότι «την έχουν ανάγκη οι ΗΠΑ».
Με τα ίδια εξάλλου στερεότυπα δεν μας έκαναν πλύση εγκεφάλου και στην Ελλάδα τόσα χρόνια και μας καλλιεργούσαν την ηττοπάθεια οι «ειδικοί» και οι «αναλυτές», οι «ξερόλες»;
Μόνο που η ιστορία δεν είναι κάτι στάσιμο, ρέει, και μέσα στη ροή της αλλάζουν συμμαχίες, φιλίες, ακόμα και γεωπολιτικές σημασίες. Διότι οι Αμερικανοί ξαφνικά «είδαν» στον χάρτη αυτό που δεν έβλεπαν ολόκληρες δεκαετίες. Ποιο;
Ότι ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν υποκαθιστά 100% την Τουρκία ως σύμμαχο και επιπλέον δεν θα δημιουργεί προβλήματα και στους υπόλοιπους συμμάχους, όπως δημιουργεί η Τουρκία στην Ελλάδα και στο Ισραήλ.
Αντιθέτως, Ελλάδα, Κουρδιστάν, Ισραήλ θα είναι οι καλύτεροι σύμμαχοι μεταξύ τους και μπορεί αυτή η φιλία να κρατήσει για «πάντα», αφοσιωμένοι στον δυτικό κόσμο, δίχως μια προβληματική Τουρκία να δημιουργεί συνεχώς ζητήματα σε αυτή τη τόσο ευαίσθητη και τόσο στρατηγικά σημαντική γωνιά του πλανήτη.
Ποιος τη χρειάζεται στη μέση την Τουρκία, να εκβιάζει, να απειλεί, να θέτει σε κίνδυνο την ίδια τη συνοχή της συμμαχίας, όταν υπάρχει η Ελλάδα, το Κουρδιστάν και το Ισραήλ; Και πώς δεν το είχαν σκεφτεί τόσο καιρό;
Ήταν βλέπετε εκείνα τα λάθος σύνορα που τράβηξαν πριν 100 χρόνια στη Μέση Ανατολή οι αγγλογάλλοι (SYKES-PICOT), σύνορα που δημιούργησαν πολλά περισσότερα προβλήματα από όσα υποτίθεται έλυσαν.
Τα κουρδικά σήματα σε αμερικανικές στολές εξόργισαν περισσότερο την τουρκική ακροδεξιά και την τουρκική ισλαμιστική δεξιά.
Γιατί η Τουρκία έχει δύο δεξιές, μια εθνικιστική και μια ισλαμιστική, που όταν μπερδεύονται «γεννάνε» τον ισλαμοφασισμό.
Και αυτή η ισλαμική – εθνικιστική δεξιά ξεσπάθωσε.
Ο Μουράτ Οζέρ, πρόεδρος της ισλαμιστικής ΜΚΟ Imkander, η οποία ασχολείται με τους Καυκάσιους μουσουλμάνους πρόσφυγες (Τσετσένους και τουρκικές φυλές) που κατέφυγαν στην Τουρκία εξαιτίας των «διωγμών» που υφίστανται, είπε στην ιστοσελίδα Al Monitor:
«Θυμάστε τη φωτογραφία με το πεσμένο άγαλμα του Σαντάμ Χουσεΐν και το πρόσωπό του τυλιγμένο με την αμερικανική σημαία; Αυτή η εικόνα παραμένει στα μυαλά των Ιρακινών όχι ως απελευθέρωση του Ιράκ από μια δικτατορία, αλλά ως ένα σύμβολο της αμερικανικής εισβολής του Ιράκ. Παρομοίως, οι Αμερικανοί στρατιώτες με τα σήματα του PKK θα μείνουν για πάντα στη συλλογική μνήμη των Τούρκων. Από εδώ και πέρα, ανεξάρτητα από το ποιος θα έχει τη διακυβέρνηση της Τουρκίας, οι Τούρκοι θα αμφισβητούν τη θέση τους στο ΝΑΤΟ και τη νομιμότητα της παρουσίας των αμερικανικών βάσεων. Αυτές οι φωτογραφίες είναι ένα σημείο καμπής και σηματοδοτούν πώς το ΝΑΤΟ έγινε άχρηστο. Η Τουρκία έχασε 50.000 ανθρώπους στον πόλεμο ενάντια στο PKK, και κανένα πολιτικό κόμμα δεν μπορεί να αποδεχθεί συνεργασία με τις ΗΠΑ μετά από αυτό».
Ο εκπρόσωπος Τύπου της διεθνούς ισλαμιστικής ομάδας Χιζμπ Ουτ Ταχρίρ, Μαχμούτ Καρ, δήλωσε επίσης στην Al Monitor, σε ένα παραλήρημα συνωμοσιολογίας και γεωπολιτικής ανάλυσης στα… «κάγκελα»:
«Η εγκαθίδρυση ενός χαλιφάτου, καθώς το καθεστώς θα κατέρρεε στη Συρία, ήταν εφικτό. Για να το εμποδίσουν αυτό, οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστήριξαν την εισβολή της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος στη Μοσούλη [στο βορειοδυτικό Ιράκ], και επίσης εξασφάλισαν τη βόρεια Συρία για το YPG. Η Τουρκία, το Ιράκ και το Ιράν δεν επιθυμούν να δουν ένα χαλιφάτο στη Συρία, επειδή ούτε η Ρωσία, ούτε οι Ηνωμένες πολιτείες το θέλουν. Αυτό είναι το κρίσιμο για την κατάσταση στη Συρία. Τώρα, εάν δούμε την Τουρκία, θα διακρίνουμε πίσω από την ποικίλη ρητορική, ότι η Τουρκία δεν έχει βιώσιμη πολιτική ή δύναμη στη Συρία και απλώς ακολουθεί τις ΗΠΑ. Λοιπόν, γιατί τόση φασαρία για τις φωτογραφίες; Είναι για το εγχώριο κοινό: να κρατήσουν τον αγώνα ενάντια στο PKK και στο YPG ζωντανό».
Ο συγκεκριμένος αντιλαμβάνεστε ότι τα έχει κάνει σαλάτα μέσα στο κεφάλι του, αλλά δεν είναι και ο μόνος.
Ο Μετέ Σοχτάογλου, ο οποίος θεωρείται ειδικός σε θέματα Μέσης Ανατολής και στα τζιχαντιστικά κινήματα, παραβλέπει εντελώς ότι η Τουρκία βρίσκεται σε ψυχροπολεμική κατάσταση με τη Ρωσία και εκτιμά ότι οι φωτογραφίες ήταν ξεκάθαρο μήνυμα προς την Τουρκία «της στιγμής της προδοσίας από έναν σύμμαχο» και εκτιμά ότι (αυτός κι εάν τα έχει χάσει εντελώς) «αυτό θα σπρώξει την Τουρκία προς τη Ρωσία».
Βεβαίως στην απλοϊκή συλλογιστική του δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει πώς ακριβώς θα γίνει αυτό. Με τον Ερντογάν πρόεδρο δίχως να έχει ζητήσει προηγουμένως ταπεινά συγνώμη από τους Ρώσους που τους κατέρριψε το βομβαρδιστικό τους αεροπλάνο; Πώς ακριβώς η Τουρκία θα συμμαχήσει με τη Ρωσία; Ψιλά γράμματα…
Ο Αχμέτ Αΐ, ερευνητής και συγγραφέας, μιλώντας στην Al Monitor, είπε:
«Από το 2012 η Τουρκία είναι ικανή να χαράζει τις δικές της πολιτικές. Δεν χρωστά πλέον χρήματα στο ΔΝΤ. Η Τουρκία γύρισε διακόπτη από το «γιες σερ» (ναι κύριε) στο «νο» (όχι) σε ό,τι αφορά το ΝΑΤΟ και αυτό είναι ενοχλητικό για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Έγιναν διάφορες απόπειρες να ψαλιδίσουν την ισχυροποίηση της Τουρκίας, μεταξύ των οποίων και η αμερικανική υποστήριξη στο Ισλαμικό Κράτος και στο YPG. Θεωρώ ότι η δημοσίευση αυτών των φωτογραφιών σχεδιάστηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν έγινε κατά λάθος. Έστειλε ένα μήνυμα στην Τουρκία ενώ έχει έναν αγώνα με τον δικό της κουρδικό πληθυσμό. Τώρα η Τουρκία δεν θα εξυπηρετεί ως ένα προκεχωρημένο φυλάκιο των ΗΠΑ, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα αξιοποιήσουν το YPG».
Ο τελευταίος φαίνεται ότι έχει πάρει το μήνυμα. Η χώρα του έχει τελειώσει για τις ΗΠΑ, οι Κούρδοι αναδύονται ως νέος προκεχωρημένος σύμμαχος της αυτοκρατορίας στη Μέση Ανατολή και θα αντικαταστήσουν την Τουρκία.
Και τι θα απογίνει η Τουρκία;
Αυτό το καίριο ερώτημα που προκύπτει αβίαστα από τις διαπιστώσεις τους, οι «θολωμένοι» Τούρκοι «αναλυτές» που διαβάσατε δεν το θίγουν. Ίσως επειδή είναι και ο χειρότερος εφιάλτης τους.
