Της Σταυρούλας Σγουρού
Ο Δημήτρης Βεριώνης μιλαει στο tilegrafima.gr και θα μας ταξιδέψει από το βραβείο κοινού το 1989 μέχρι και την τελευταία του δισκογραφική δουλειά!
Τα τραγούδια του και Οι μελωδίες ανοιχτά ημερολόγια σε λόγια και νότες.!
Ο τραγουδοποιός και ερμηνευτής γεννήθηκε στην Αθήνα και στη μέχρι σήμερα μουσική πορεία του διακρίθηκε σε διαγωνισμό της ΕΡΑ-2 για νέους μουσικούς και συνεργάστηκε με καλλιτέχνες όπως η Αναστασία Μουτσάτσου, ο Νίκος Ζιώγαλας, ο Μανώλης Φάμελλος και ο Δάκης. Παράλληλα, ακολούθησε σπουδές στον Ελληνικό και Ευρωπαϊκό Πολιτισμό.
Η μέχρι στιγμής δισκογραφία του περιλαμβάνει τα άλμπουμ “Το Πιο Όμορφο Παράθυρο Της Πόλης” (2006, Sony BMG) και “Κάτω Απ’ Το Ίδιο Φεγγάρι” (2012, Μετρονόμος).
1. Είσαι γέννημα –θρέμμα από Αθήνα;
Ναι, γεννήθηκα στα όρια της Αθήνας, στον Καρέα, μόλις 5 χιλιόμετρα από το κέντρο και δίπλα στο δάσος και το βουνό. Ο Καρέας είχε τότε λίγους κατοίκους και ήταν σχεδόν αποκομμένος από τον αστικό ιστό, άρα θα έλεγα πως γεννήθηκα σε ένα χωριό μέσα στην πόλη: όλοι γνώριζαν όλους, οι αποστάσεις ήταν μικρές, οι επιλογές περιορισμένες. Νομίζω ότι είχα την τύχη να μεγαλώσω με πολύ «ανθρώπινο» τρόπο. Φυσικά, με το πέρασμα των χρόνων η παιδική μου γειτονιά άρχισε να μεταμορφώνεται- πράγμα που αναφέρω και σε ένα τραγούδι στον τελευταίο μου δίσκο «Κάτω Απ’ Το Ίδιο Φεγγάρι».
2. Ποια ήταν τα πρώτα σου μουσικά ακούσματα;
Δεν προέρχομαι από μουσική οικογένεια, θυμάμαι όμως τον παππού μου να τραγουδάει το «Πέρα Στους Πέρα Κάμπους» ή το ραδιόφωνο να παίζει στο αυτοκίνητο του πατέρα μου. Με κάποιο τρόπο έμπλεξα με τη μουσική από νωρίς, κάπου εκεί, στο πέρασμα από την παιδική ηλικία στην εφηβεία. Θυμάμαι τον εαυτό μου να κάθεται με τις ώρες να ακούει πειρατικούς σταθμούς στο ραδιόφωνο… Σημείωνα τι άκουγα, έγραφα από το ραδιόφωνο απευθείας ή πήγαινα σε κάποιο κοντινό δισκοπωλείο και έγραφα κασέτες με αυτά (η πειρατεία της εποχής!), πολλές από αυτές τις έχω ακόμα. Αρχικά, λοιπόν, άκουγα τις τρέχουσες επιτυχίες της εποχής (μιλάμε για το 83-84). Μετά πέρασα το απαραίτητο εξάμηνο του heavymetal και μετά, στα μέσα της δεκαετίας του 80 γίνεται και η απαραίτητη στροφή στο κλασικό rockκαι τις μπαλάντες, Beatles, Doors, LedZeppelin, CreedenceClearwaterRevival, ΒobDylanκαι χίλια άλλα, όπως επίσης και την εγχώρια μουσική σκηνή (Σιδηρόπουλος, Μουσικές Ταξιαρχίες, Αγάπανθος κ.α). Σιγά- σιγά άρχισα να ανακαλύπτω και τις πιο ιδιαίτερες, τις πιο κρυφές πτυχές της σύγχρονης- ή και λίγο παλαιότερης μουσικής, συχνά μέσω μεγαλύτερων ηλικιακά φίλων και να συναντώ ως ακροατής τους μεγάλους συνθέτες της ελληνικής μουσικής (Χατζηδάκη, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο, Λοϊζο κλπ), την ορχηστρική μουσική, την παραδοσιακή μουσική και πολλά άλλα. Εντούτοις, πιστεύω πως η μουσική πάντα λειτουργούσε και ερήμην μου, ως soundtrackτης ζωής μου.
3. Πότε ήταν η πρώτη σου επαφή με το τραγούδι. Ποια ήταν τα συναισθήματα-αντίδρασή σου όταν άκουσες για πρώτη φορά τραγούδι σου να μεταδίδετε από το ραδιόφωνο;
Θυμάμαι όχι μόνο πότε ήταν αλλά και πού ήμουν! Ήταν τον Ιανουάριο του 2002, στη… διασταύρωση Ηλιουπόλεως και Ηλ. Ηλιού, ήμουν στο αυτοκίνητο και η ΕΡΑ2 έπαιξε το «Ποια Θάλασσα», το τραγούδι του Νίκου Ζιώγαλα που τραγούδησε η Αναστασία Μουτσάτσου, στο οποίο οι στίχοι ήταν δικοί μου. Εντελώς δικό μου τραγούδι, σπάνια έχει τύχει να ακούσω στην Αθήνα. Και το βλέπω δύσκολο να συμβεί καθώς τα περισσότερα ραδιόφωνα λειτουργούν στη λογική του playlist, οπότε εγώ και πολλοί άλλοι σαν κι εμένα δε τους «κάνουμε». Εκτός Αθηνών μου έχει συμβεί κάποιες φορές να οδηγώ το αυτοκίνητο και να πέσω πάνω σε τραγούδι μου. Εντάξει, το συναίσθημα είναι πολύ όμορφο, μη λέμε και ψέματα. Μπορώ να σου πω πως κοκκινίζω λιγάκι!
4. Το 1989 βραβεύεσαι στο διαγωνισμό Νέων Δημιουργών της ΕΡΑ 2. Ποιο είναι το επόμενο σου βήμα;
Ήταν στα τέλη του 1989, λίγες μέρες πριν παρουσιαστώ για τη θητεία μου. Η εκπομπή ήταν το «Μουσικό Εργαστήρι της ΕΡΑ 2» του σημαντικού τραγουδοποιού και δημιουργού της μπουάτ των Βατράχων Γιώργου Αραπάκη, ο οποίος παρουσίαζε τότε νέους και άγνωστους δημιουργούς. Στο τέλος του πρώτου κύκλου εκπομπών, αρχές Νοέμβρη του ’89, οι ως τότε συμμετέχοντες παρουσιάσαμε από ένα τραγούδι μας που είχε ακουστεί στις ως τότε εκπομπές και δόθηκαν τρία βραβεία: σύνθεσης, ερμηνείας και κοινού, το οποίο και πήρα εγώ. Φυσικά ήταν πολύ μεγάλη υπόθεση για έναν 17χρονο σαν εμένα. Από εκείνη την εκπομπή βγήκαν αρκετοί δημιουργοί που παρουσίασαν τη δουλειά τους στο κοινό, όπως ο Δημήτρης Κοντόπουλος, η Λένα Καφαράκη, ο Βλάσης Ταβαμπής, ο Βασίλης και ο Νίκος Οικονομίδης, ο Χρήστος Μπηλιούλης κ.α. Μετά τις εκπομπές και ενώ πλέον έκανα τη θητεία ( 20μήνες τότε) έγιναν κάποιες κουβέντες για κάποιο δικό μου δίσκο, οι οποίες δεν κατέληξαν πουθενά τελικά.
5. Ποιο είναι το σημαντικότερο μάθημα που διδάχτηκες από την καλλιτεχνική σου πορεία μέχρι σήμερα;
Πολλά διδάχθηκα, το θέμα είναι αν θα τα ξαναπάθω (γέλια). Σίγουρα κατάλαβα πως πρέπει να κάνεις αυτό που υπάρχει μέσα σου χωρίς εκπτώσεις. Αν αυτό στοιχίζει στην εμπορική σου διαδρομή σίγουρα δε στοιχίζει στην ψυχική σου ηρεμία και στον αυτοσεβασμό σου. Έμαθα να ακούω καλύτερα τις άλλες γνώμες, διδάχθηκα πώς να διαχειρίζομαι τα εκφραστικά μου μέσα καλύτερα παρακολουθώντας ανθρώπους που ήταν σαφώς επαρκέστεροι από εμένα μουσικά, ερμηνευτικά κλπ. Έμαθα επίσης πόσο δύσκολο είναι να ακουστεί ένας δίσκος- πραγματικά, πολύ δύσκολο. Αλλά η ουσία είναι να κάνουμε αυτό που νιώθουμε, με εφηβική ορμή και με προσδοκίες που πατούν καλά στη γη.
6. Υπάρχει κάποιο περιστατικό από κάποια συναυλία σου που να σου έχει μείνει στο μυαλό για κάποιο λόγο;
Πολλά… Θυμάμαι την πρώτη μου φορά μπροστά σε κόσμο, 14 χρονών: μετά όλα ήταν διαφορετικά. Θυμάμαι τοπικές συναυλίες της εφηβείας στο Στέκι στο Ταπητουργείο στον Βύρωνα, θυμάμαι τις πρώτες επαγγελματικές το 1994 όταν και έπαιζα με τον Βασίλη Καζούλλη, έως και ποιο σύγχρονες. Αυτό που επίσης μένει είναι το γέλιο με τους φίλους μουσικούς που ακόμα παίζουμε παρέα, όποτε- σπάνια- μας δίνεται η ευκαιρία. Μένει επίσης η στιγμή που συμβαίνει κάτι μαγικό και «συναντιέσαι» με τον κόσμο. Σίγουρα υπάρχουν και επί μέρους στιγμές, πολλές, ιδιαίτερες και πολύ συγκινητικές.
7. Με ποια τραγούδια σου είσαι περισσότερο συνδεδεμένος;
Α, πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση και εξόχως δύσκολη η απάντηση! Υποθέτω πως σχεδόν με όλα, όσο κοινότυπο κι αν μοιάζει αυτό, καθώς όλα τους καταγράφουν συγκεκριμένες στιγμές της ζωής μου ή των σκέψεών μου- σπάνια γράφω με μη βιωματικό τρόπο. Άλλοτε έχω μια αδυναμία στα τραγούδια που βγήκαν προς τα έξω πρώτα ή γράφτηκαν αρκετά παλιά. Άλλες φορές, πάλι, συνδέομαι περισσότερο με τα νεότερα τραγούδια. Υπάρχουν και κάποια τραγούδια με σημαντικό ειδικό βάρος όπως αυτό για τον μπαμπά μου στον πρώτο δίσκο. Αλλά είναι τόσο δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιο από τα παιδιά μου… Ίσως πιο εύκολο να είναι να πω με ποια είμαι λιγότερο συνδεδεμένος, δυο-τρία είναι αυτά όλα κι όλα (γέλια).
8. Ο πρώτος σου δίσκος κυκλοφόρησε το 2006. Ο δεύτερος τον Δεκέμβριο του 2012. Γιατί τόσο μεγάλη χρονική απόσταση;
Ο πρώτος δίσκος («Το Πιο Όμορφο Παράθυρο Της Πόλης») ξεκίνησε να ηχογραφείται τον Μάιο του 2004 και κυκλοφόρησε τον Μάρτη του 2006, σχεδόν δύο χρόνια μετά το ξεκίνημά του. Ο δεύτερος («Κάτω Απ ‘Το Ίδιο Φεγγάρι») άρχισε να ηχογραφείται το 2007 και από τα τέλη του 2010 ήταν έτοιμος, για να κυκλοφορήσεις τελικά τον Δεκέμβρη του 2012. Η δυσκολία είναι πρακτική, οικονομική: Όντας χρηματοδότης του δίσκου μου πρέπει να καταφέρω να μαζέψω τα χρήματα των βιομηχανικών εξόδων της παραγωγής του CD. Αυτός είναι ο μόνος λόγος και το κλασικό δισεπίλυτο πρόβλημα.
9. Πες μας τρία πράγματα που σε αντιπροσωπεύουν.
Η μόνιμη νοσταλγία της παιδικής ηλικίας, η συχνή προσπάθεια επίτευξης σχεδόν ακατόρθωτων στόχων και η αγάπη στην επανάληψη: ταξίδια στα ίδια αγαπημένα μέρη, ταινίες, μουσικές, βιβλία που έχω αγαπήσει ξανά και ξανά.
10. Μίλησε μας για τις συνεργασίες σου. Ποια σου έχει μείνει πιο έντονα στο μυαλό και γιατί;
Όλες ήταν πολύ σημαντικές και πολύ τιμητικές για μένα. Από την πρώτη ακρόαση στο στούντιο SIERRAτου «Ποια Θάλασσα», έως τις συνεργασίες με τον Μάνο Πυροβολάκη, τον Μανώλη Φάμελλο και τον Νίκο Ζιώγαλα στον πρώτο δίσκο και τον Δάκη στον δεύτερο δίσκο. Όλες ήταν πραγματικά μοναδικές στιγμές. Στέκεσαι στο στούντιο και ακούς, ας πούμε, τον Δάκη να τραγουδάει το τραγούδι σου – το ΔΙΚΟ σου τραγούδι- και σκέφτεσαι «δε το πιστεύω τώρα αυτό που συμβαίνει, είναι απίθανο».Διότι μέσα σου εξακολουθεί πάντα να υπάρχει η αγωνία του πιτσιρικά που έτρεχε να πει τα τραγούδια του, αγωνιούσε αν θα αρέσουν… Ε, αυτός ο ενδότερος εαυτός νιώθει απίθανα που τον τιμούν με τη συμμετοχή τους, τη βοήθειά τους όλοι αυτοί οι σημαντικοί καλλιτέχνες.
11. Ετοιμάζεις κάποια καινούργια δουλειά άμεσα;
Ναι, εδώ και κάποιους μήνες έχω ξεκινήσει τον νέο μου δίσκο, παρέα πάντα με τον πολύ καλό μου φίλο και συνεργάτη Όμηρο Κομνηνό. Πρόκειται για μια δύσκολη, πολύπλοκη δουλειά, αρκετά διαφορετική από τους προηγούμενους δίσκους μου- αν και θα μπορούσα να πω πως αποτελεί αυτό που λέμε «φυσική εξέλιξη». Μ’αρέσει επίσης να συνεργάζομαι, όσο το δυνατόν, με τους ίδιους ανθρώπους. Πάλι, σε γενικές γραμμές, η ίδια ομάδα μουσικών, το εξώφυλλο και πάλι θα είναι πίνακας της Γιώτας Γεωργαλή. Πάντως σίγουρα πάω ένα βήμα παρακάτω. Λογικά θα πάρει αρκετό χρόνο μέχρι να ολοκληρωθεί. Αυτό τον καιρό αυτή τη δουλειά σκέφτομαι συνεχώς και ανυπομονώ να την ολοκληρώσω.
12. Πού θα ήθελες να φτάσεις ως καλλιτέχνης, τι θα ήθελες να καταφέρεις;
Νομίζω πως το πιο σημαντικό για μένα είναι να συνεχίσω να κάνω αυτό που κάνω, να βρίσκω έκφραση και βήμα μέσα από τη δημιουργία τραγουδιών και να καταφέρνω να κυκλοφορώ δισκογραφικές δουλειές που να με ικανοποιούν. Δεν είναι διόλου ασήμαντο όλο αυτό. Αντίθετα, ο βιοπορισμός από τη μουσική έρχεται σε σαφώς δεύτερη μοίρα, ως αποτέλεσμα και όχι ως προϋπόθεση. Και γίνεται όλο και πιο δύσκολο στις μέρες μας.
13. Θεωρείς πως με τους δύο αυτούς δίσκους έχεις καταφέρει να βρεις το προσωπικό σου στίγμα;
Νομίζω ότι ο πρώτος δίσκος είχε μέρος αυτού του προσωπικού στίγματος, ενώ ο δεύτερος πλησίασε πολύ σε αυτό, τουλάχιστον τη στιγμή που έγινε ο δίσκος. Θεωρώ πως ο νέος δίσκος που ετοιμάζω θα είναι ακριβώς αυτό που συζητάμε! Τουλάχιστον, αυτό προσδοκώ.
14. Άνθρωποι που θαυμάζεις ή σε έχουν επηρεάσει στην δουλειά σου;
Νομίζω πως από τους περισσότερους ανθρώπους που έχω παίξει μαζί ή έχω θαυμάσει τη δουλειά τους, έχω διδαχθεί κάτι. Η επιρροή μπορεί να είναι είτε στον τρόπο αντιμετώπισης της μουσικής, είτε στο κάθε αυτό μουσικό αποτέλεσμα. Παρατηρώ τους ανθρώπους δίπλα μου, κοιτώ τους συνεργάτες μου και τους θαυμάζω για το ταλέντο τους. Πάνω απ’ όλα είμαι ακροατής και στο βάθος ένας άνθρωπος που προσπαθεί να δώσει σχήμα και ύφος στα τραγούδια που υπάρχουν μέσα στο κεφάλι μου.
15. Είσαι Πρόεδρος του Παγκόσμιου Κλαμπ Φίλων του Πίτερ Σέλερς!
Ναι, από το 2002 είμαι πρόεδρος του PSAS (PeterSellersApreciationSociety), ενός διεθνούς club φίλων και θαυμαστών του μεγάλου ηθοποιού. Το PSASέχει ως σκοπό την προώθηση και διαφύλαξη του ονόματος και του έργου του PeterSellersκαι δημιουργήθηκε από φίλους, συνεργάτες και fans. Μέχρι πρόσφατα βγάζαμε ένα τριμηνιαίο περιοδικό για τα μέλη, ενώ έχουμε βοηθήσει σε διάφορα ανά τον κόσμο αφιερώματα, κυρίως μέσω της συλλογής μου.
16. Ασχολείσαι πολύ με τα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα. Ποια είναι η άποψη σου για αυτά που συμβαίνουν τώρα στην χώρα μας;
Νομίζω πως ζούμε σε μια πραγματικά πολύ δύσκολη εποχή. Αν και πάντα οι άνθρωποι μεγεθύνουν τα όσα ζουν σε σχέση με το παρελθόν, νομίζω πως τώρα είναι όλα αρκούντως σημαντικά, διαφορετικά και κρίσιμα. Πραγματικά, κάθε στάση απέναντι στα πράγματα αναπόφευκτα κρίνεται με πολιτικούς όρους, καθετί αποτελεί πολιτική στάση.Από τη μία υπάρχει το τέρας των αγορών, ο μπαμπούλας της απάνθρωπης και αδυσώπητης νεοφιλελεύθερης οικονομίας που σπέρνει καταστροφή, μισαλλοδοξία και πόνο και από την άλλη υπάρχει η προσπάθεια να αναδειχθεί εκ νέου ένα ανθρώπινο πρόσωπο, το καλό πρόσωπο του ανθρώπου. Ας αποκτήσει λοιπόν ο κόσμος συνείδηση της κοινωνικής του θέσης, της κοινωνικής του ευθύνης και ας αποκλείσει από το μέλλον των παιδιών του τον φασισμό, τη φτώχεια, την αδιαφορία, το μίσος. Ας δει ποιος και ποιες πολιτικές τον έφεραν εδώ, ποια οικονομικά και πολιτικά κέντρα τον φτωχοποίησαν, ας δουν τι και ποιους εξυπηρετούν οι φορείς του μίσους και ας πάρει μια θέση που δε θα αποκλείει τις άλλες συγγενείς απόψεις και θα φροντίζει για το κοινό καλό, καθώς μόνο μέσα από αυτό πραγματώνεται και η προσωπική ευτυχία.
17. Πιστεύεις ότι επηρεάζει η σημερινή κατάσταση που βιώνουμε τη δημιουργικότητα ενός καλλιτέχνη;
Συχνά το υγιές αντίβαρο στις δύσκολες καταστάσεις αποτελεί η καλλιτεχνική δημιουργία. Η τέχνη είναι βάλσαμο. Και μπορεί κανείς να δει πως πυροδοτείται η δημιουργική διάθεση μέσα από τις δυσκολίες- αρκεί κανείς να δει πόσες θεατρικές παραστάσεις, πόση μουσική, πόσα δρώμενα λαμβάνουν χώρα κατά την περίοδο αυτή. Μακάρι να μπορούσαμε να ζούμε μέσα από αυτό. Ωστόσο, συχνά δεν καλύπτεται ούτε καν μέρος των εξόδων της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Αλλά το ότι αυτή ανθίζει, κάτι σημαίνει, κάτι που δε μπορούμε να αγνοήσουμε.
18. Αν θα έπρεπε να περιγράψεις τον Δημήτρη σαν καλλιτέχνη τι θα έλεγες;
Θα έλεγα πως είμαι ένας άνθρωπος που προσπαθεί να μετατρέψει τα ανοιχτά ημερολόγιά του σε λόγια και νότες, προσπαθώντας να δημιουργήσει τα τραγούδια και τις μουσικές που θα ήθελε να ακούσει. Και πως αυτό που ελπίζει είναι να το καταφέρνει!
Εμείς θα κλείσουμε αυτό το όμορφο μουσικό ταξίδι με ένα τραγούδι του Δημήτρη Βεριώνη από την πρώτη του δισκογραφική δουλειά που μιλάει στην ψυχή μας!
“Ρίξε Στην Καρδιά Σου Ένα Βλέμμα” από το CD “Το πιο Όμορφο Παράθυρο Της Πόλης” (2006). Στίχοι-μουσική-ενορχήστρωση: Δημήτρης Βεριώνης, με τη συμμετοχή των μουσικών που παίζουν: Στέλιος Τζανετής (μπουζούκι, μπαγλαμάς), Φώτης Σιώτας (βιολί, βιόλα), Όμηρος Κομνηνός (μπάσο), Δ.Β (κιθάρα, ντέφι). Τραγουδούν: Νίκος Ζιώγαλας, Δημήτρης Βεριώνης.
